วันสำคัญในชีวิต

นึกย้อนไปช่วงเดือนตุลา ที่ผ่านมา วันที่เราตื่นเต้นที่สุด คงไม่พ้นวันแรกที่เราได้เห็นหน้าลูก ลูกคลอดเลยจากกำหนดมาสามวัน ถึงวันกำหนดคลอดเรามีมูกเลือดออกมา ตอนนั้นแฟนออกไปทำงานแล้ว เราตื่นเต้นรีบโทร.หาแฟนบอกว่า ไม่น่าจะเกิน 3 วันหรอก ได้เห็นหน้าลูกแน่ แฟนอยากลางานรีบกลับมาอยุ่กับเรา เราก็บอก ไม่ต้องรีบ ยังไม่คลอดหรอกวันนี้ อีกอย่าง ก็เป็นวันศุกร์ด้วย ทำงานไปเถอะ เอาไว้ลาตอนวันคลอดดีกว่า หลังจากนั้น เราก็เริ่มอ่านเอกสารที่เกี่ยวกับการเตรียมตัวคลอด ทบทวนศัพท์ต่างๆ เผื่อถึงเวลาคลอดจิง จะได้รุ้เรื่องว่าเค้าพูดอะไรกัน รึว่าเราต้องการอะไรจะได้บอกเค้าได้ แล้วเริ่มจัดกระเป๋า ถึงเวลาจะได้รีบคว้าไปได้เลย

ต่อมาวันเสาร์เราก็เริ่มมีอาการปวดท้องนิดๆ เหมือนเป็นเมนส์ แต่ก็ยังออกไปเดินช๊อปปิ้งกะแฟน เพราะรุ้ว่า หลังคลอดนี่คงไม่ได้ออกมาเดินแบบนี้ เป็นอาทิตย์เลย พอตกกลางคืนก็เริ่มปวดมากขึ้น จนซักตี 2 เริ่มจะไม่ไหว แฟนโทร.ไปบอกพ่อแม่เค้า สงสัยว่าหลานใกล้จะคลอดแล้ว ทั้งพ่อแม่เค้าก็รีบขับรถมาที่บ้าน พากันไปรพ. กำลังใจเต็มเปี่ยมแบบนี้ สู้ๆ ค่ะ แต่หลังจากเข้าไปพักที่รพ. เจาะน้ำเกลือเรียบร้อย midwife มาตรวจดูปากมดลูกเปิดมาแค่ 3 ซม. เค้าเลยบอก ยูกลับไปนอนที่บ้านก่อนดีกว่า ท้องแรกแบบนี้อีกนาน โห..เราก็โดนเจาะโน่นนี่ไปแล้วนี่นะ ต้องเอาออกอีก ตอนถูกเจาะ คนเจาะก็ต้องเจาะต้องหลายครั้ง เพราะเส้นเลือดเราหายาก แถมมือหนักอีกต่างหาก แต่ก็เอาเถอะ กลับบ้านก็ได้ ใจร้ายที่สุดเลย

จากนั้นก็กลับมานอนปวดท้อง โอดครวญอยู่ที่บ้าน แฟนก็ทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้เราปวดน้อยลง ทั้งนวด แช่น้ำอุ่น ทำซ้ำๆ แบบนั้น ไปจนกระทั่งเย็นวันอาทิตย์ ไม่ไหวแล้ว ไม่ได้นอนเลยเนี่ย ปวดจริง เลยไปรพ.อีกรอบ กะว่ารอบนี้ ยังไงฉ้านก็ไม่ยอมกลับบ้าน ก็เหมือนเดิม ขนกันมาทั้งครอบครัว พอมาตรวจ ต้าย ตาย ปากมดลูกเราเปิดมาอีกแค่ ซม.นึง อารายก้าน หลังจากหลายช.ม.ผ่านไป เปิดมาแค่ 4 ซม. ตายแน่ๆ แล้วนี่เราต้องทนปวดไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย คืนวันอาทิตย์ทั้งคืน ไม่ได้นอนอีกแล้วค่า พยาบาลก็ให้ได้แต่ยาแก้ปวด โอ้ย ไม่ได้ช่วยให้หายเลย แฟนเราก็นวดอีก กอดบ้าง นวดบ้างไปแบบนั้น จนกระทั่งตีสาม ฉ้านไม่ไหวแล้ว ต้องทำไรซักอย่าง เลยบอกแฟนว่า ยิ่งนอนยิ่งปวด ไปเดินเล่นนอกห้อง เปลี่ยนบรรยากาศดีกว่า เราก็เดินไปเดินมา ผ่านเคาเตอร์พยาบาล เลยโดนว่าเลย นี่ยูออกมาเดินทำไม ทำไมไม่พักผ่อนเอาแรง เดี๋ยวตอนคลอดก็แย่หรอก ไปนอนไป๊ เราก็บอกนอนไม่หลับปวดอ่ะ ขออะไรที่ดีกว่ายาได้เปล่า บังเอิญเราเห็นท่อก๊าซอะไรซักอย่างอยู่ในห้อง เราก็เลยบอกว่า อยากดมก๊าซ พยาบาลก็บอกว่า ยังไม่ถึงเวลา สงสัยเห็นเรายังเดินไหวอยู่แหงๆ รู้งี้ ทั้งดิ้น ทั้งร้องดังๆ แบบห้องใกล้ๆ บ้างดีกว่า พอทำท่าว่าเค้าหวงก๊าซจิงๆ เราเลยกลับมานอนต่อ (ก็ด้ายว้า)

จน 6 โมงเช้า หมอมาตรวจ ปรากฏว่า ปากมดลูกก็ยังไม่เปิดเกินกว่า 4 ซม. เค้าเลยบอก เจาะถุงน้ำคล่ำเลยละกัน พอเราได้ยินเท่านั้น เข่าอ่อน ต้องเจ็บแหงๆ เลย แต่ที่ไหนได้ ไม่รุ้สึกเลยตอนเค้าเจาะ รู้สึกแต่ว่า เหมือนฉี่แตก จากนั้นก็ให้ยาเร่งคลอด พร้อมกับให้ดมก๊าซ พอได้ก๊าซครั้งแรก โห..เหมือนขึ้นสวรรค์ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่ามันดีขนาดนี้ สูดไปๆ ดีความสุขจิงจิ๊ง ใครอย่ามาเอาไปจากชั้นนะ มีมวยแน่ๆ หลังจากนั้น 4 ชม. เราก็พร้อมคลอด

ที่นี่ทำแปลกดี เค้าให้เราไปนั่งยองๆ ข้างเตียง โห..อารมณ์เหมือนถ่ายหนักเลย ยิ่งนั่งยองๆ แบบนี้ ยิ่งได้อารมณ์เลย เบ่งจนแทบหมดแรง ชั่วโมงนึงผ่านไป ก็ยังไม่สำเร็จ จนเราได้ยินพยาบาลบอกแฟนเราว่า นี่ถ้าเบ่งไม่ออกแบบนี้ ต้องผ่าแล้ว พอเราได้ยินแบบนี้ มีแรงฮึดทันที ก็คิดดูนะ ถ้าจะต้องผ่า ก็ผ่าแต่แรกดีกว่า นี่อะไรเราเจ็บคลอดไปแล้ว เบ่งไปแล้ว แล้วยังจะโดนผ่าคลอดเหรอ ไม่เอาด้วย จากนั้นเบ่งอีกแป๊บเดียวได้ผลเลย พอเห็นหัวเด็ก เราก็ปีนขึ้นเตียง แป๊บนึงก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง พยาบาลทำความสะอาดให้เสร็จ ก็เอามาให้เรา

ความรู้สึกแรกที่ดีใจ ปลื้ม น้ำตาแทบไหล คิดว่าลูกเราน่ารักจังเลย เป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดที่เคยเห็น เราให้เค้ากินนมเราทันที ทั้งที่รู้ว่า ไม่มีนมหรอกนะ หลังจากคลอดรกแล้ว หมอก็เย็บแผลไป ตอนนั้นไม่มีความรุ้สึกเจ็บเลย เหมือนกับลืมไปหมดแล้ว ความรู้สึกเหนื่อย เจ็บ เอาแต่มองลูกอย่างเดียว หลังจากเย็บแผลเสร็จ พ่อแม่แฟนก็เข้ามาดูหลาน พ่อแฟน ถ่ายรูป แชะๆๆ อย่างกับ นักข่าว เราน่ะ รู้ตัวเลยว่าโทรมสุดฤทธิ์ แต่ก็ถ่ายไปเถอะค่ะ อย่าถ่ายช่วงล่างเป็นพอค่า

Natalie Nantanat Martin
Birth Weight=3540 g.
Length=50 cm.

 

Create Date : 11 มกราคม 2550		4 comments
Last Update : 30 มกราคม 2550 6:34:15 น.
Counter : 1617 Pageviews.
Share Tweet