เรามีกล้องติดตัวตามท้องถนนหรือสถานที่ต่างๆ..ตั้งแต่กล้องในมือถือถูกๆ หรือแสนแพง กล้องคอมแพค กล้องโปรตั้งแต่ถูกไปยันราคาเป็นแสนๆ

เรามีรูปถ่าย..มากขึ้นมากกว่ารุ่นพ่อรุ่นแม่รุ่นปู่รุ่นย่า..เยอะมาก..เกินไป

เพราะเทคโนโลยีการถ่ายภาพ และเก็บภาพไว้

..ทำให้เราไม่รู้สึกเสียดาย

..ที่จะกดชัตเตอร์ในแต่ละครั้ง

..ถ่ายไปก่อน..ไม่ชอบก็ลบ

..เมมเยอะ ไม่เป็นไร

..ไม่ได้ใช้ฟิล์ม ไม่ต้องล้างไม่ต้องอัด ไม่ได้เปลืองอะไร

เทคโนโลยีที่ก้าวหน้า..ทำให้หลายๆครั้ง

..เรากดชัตเตอร์เรื่อยเปื่อย ต่างกับเมื่อก่อนที่ยังเป็นกล้องฟิล์ม

..ที่ทุกๆครั้งก่อนจะกดชัตเตอร์หนึ่งครั้ง

..มีอะไรมากมายให้เราคิดและทำก่อนจะกดมันลงไป

..ภาพมันเลยมี"ความหมาย"

..มากกว่า"ความสวยงาม"

ความหมายของรูปหนึ่งใบ..

..ความสวยงาม

..ความคมชัด

..แสงเงา

..แสงเฉียงหลัง

..มิติ

..เส้นนำสายตา

..หน้าชัดหลังเบลอ

..หน้าเบลอหลังชัด (หน้ามืดตามมัวไม่เกี่ยวนะ)

..ฯลฯ

..

...

....ที่ว่ามาทั้งหมด..มันแค่สิ่งที่ทำให้ "คนอื่น" ทั่วไปรู้สึก หรือ คิดว่าภาพนี้ดีไม่ดี สวยไม่สวย

"..แต่มันกลับไม่ใช่สาระสำคัญที่สุดของภาพ.......สำหรับ "เรา".."

บางครั้ง..รูปถ่ายจากกล้องมือถือ 2 ล้านพิกเซลแบบไร้ auto focus อาจจะมีความหมายมากกว่าภาพถ่ายมุมเดียวกันจากกล้องโปรเรือนแสน เพราะหลายๆครั้ง รูปที่ถ่ายมันไม่ได้มีความสำคัญ..

..แต่เหตุการณ์ไม่กี่นาที หรือไม่กี่วินาที ก่อนหน้า หรือ หลังที่จะกดชัตเตอร์ถ่ายรูปนั้นมาต่างหาก

..ที่มันสำคัญกว่า

รูปที่มีความหมายกับ"เรา"

..องค์ประกอบที่สำคัญคือ

..เหตุการณ์

..สถานที่

..เวลา

..และ "คน" ที่เราอยู่ร่วมด้วยใน 3 สิ่งที่พูดถึง

..ความสวยงาม..เทคนิคการถ่ายภาพต่างๆ

..มันเป็นเพียงแค่ส่วนเสริม

มีคนไม่น้อย..ที่ "ชม" ว่ารูปนี้สวย รูปนั้นสวย

..แต่ "ชอบ" รูปที่ไม่สวย หรือไม่มีความหมายอะไรเลย..กับ"คนอื่นๆ" เพราะมันอาจจะเป็นรูป..

..ที่คนที่รักถ่ายให้เมื่อครั้งนั้นที่ไปเที่ยวที่ตรงนั้นด้วยกัน

..ที่ถ่ายตอนที่เราทำอะไรเปิ่นๆตรงนั้นด้วยกัน

ภาพทะเลหมอกยามต้องแสงอาทิตย์ตอนเช้าจากนักถ่ายมืออาชีพ..ไม่มีทางมีความหมายมากกว่าภาพมุมนั้นที่เราถ่ายด้วยมือถือ..ในยามเช้าที่คนที่เรารักนั่งหลับอยู่ข้างๆตรงนั้น..แล้วเราก็ปลุกขึ้นมาด้วยความงัวเงียให้มาดูด้วยกัน..แล้วถ่ายภาพนั้นเก็บไว้

ภาพฟองนมที่วาดเป็นลวดลายรูปหัวใจบนถ้วยกาแฟในร้านหรูที่ถ่ายด้วยแสงเงาและมิติที่จัดวางได้อย่างลงตัว..อาจจะไม่ได้มีความหมายมากกว่าภาพของเธอที่ถือถ้วยกาแฟบ้านๆธรรมดาๆแล้ว act ให้ถ่ายหลังจากที่เพิ่งยกกาแฟถ้วยนั้นดื่มแล้วฟองนมติดริมฝีปากเป็นเหมือนหนวดขาวๆ..ที่หลังจากถ่ายเสร็จแล้วให้ดูก็หันตีเราหนึ่งทีแล้วก็บอกว่าทำไมไม่บอกกันเลย ลบเดี๋ยวนี้นะ

ภาพถ่ายคนที่เรารักอาจจะมีภาพสวยๆมากมายที่เราเห็นใครคนอื่นถ่ายให้มาแล้วมาโพสต์ตามที่ต่างๆ..มันไม่ได้มีค่าและความหมายมากกว่าภาพที่เราได้ถ่ายเขาเองกับมือในครั้งหนึ่ง..แม้มันจะไม่สวย แม้จะไม่มีเทคนิค แม้จะใช้แค่มือถือถ่ายก็เถอะ..แต่เราถ่ายเองกับมือ..อย่างน้อยที่ตรงนั้นในวันนั้น..ก็มีเรากับเขาอยู่

..เพราะภาพที่มีความหมาย..

..เพราะภาพที่มีความสำคัญ..

..ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นภาพที่สวย

..แต่มันเป็นภาพ..ที่ทำให้เรา..จดจำความทรงจำเมื่อครั้งหนึ่ง..ตอนที่เรากดชัตเตอร์เก็บภาพนี้มา

..ความทรงจำที่อยู่ในจิตใจเรายามเมื่อภาพนี้มันไป recall ขึ้นมาต่างหาก..

..ที่สำคัญ

..ภาพถ่ายจริงๆแล้ว..มันก็เป็นแค่ index ของความทรงจำในช่วงหนึ่งๆ

..ที่เราไม่เคยลืมมันจากใจ

..แต่หลายครั้งเราไม่ได้นึกถึงมัน

..ความสวยงามของภาพ..เป็นสิ่งที่ทำให้ภาพ..กลายเป็นภาพที่น่า "ชม" กับ "คนอื่น" ทั่วๆไป

..แต่ความทรงจำในภาพ

..คือสิ่งที่ทำให้เรา

..และคนที่อยู่กับเราในเวลานั้น

..ย้อนเวลากลับไปในตอนนั้นอีกครั้ง..ในจิตใจ

..แม้ในภาพอาจจะไม่ได้มีคนถ่ายภาพติดอยู่

..แต่ในความทรงจำของภาพนั้น..มีเราอยู่ตรงนั้นเสมอ

ถ้าคิดจะถ่ายรูป "ใคร" สักรูป..ฉันก็อยากจะถ่าย "คน" ที่ฉันอยากเก็บไว้ในความทรงจำ..เสมอ

เพราะฉัน..ไม่ได้คิดจะถ่ายภาพ

..ฉันแค่อยากจะเก็บ "มุมมอง" ที่ตาได้เห็น..ในวันนั้นๆ..กับใครคนนั้น..ในเหตุการณ์นั้นๆ..ณ ที่ตรงนั้น

..เอาไว้เป็นความทรงจำ

Because I am not a photographer..I am a memory capturer.

เพราะภาพที่ฉันถ่าย..ไม่ใช่รูป

..แต่มันคือความทรงจำในครั้งหนึ่ง