Group Blog |
ซินดรอเรลา กับ เจ้าชายอสูร ตอนที่ 3 แม่เลี้ยงผู้เดาใจยาก ผู้คนจากไซเคิล หลังจากงานแต่งงานที่แสนจะวุ่นวายผ่านพ้นไป ฉันแทบจะไม่ได้นั่งพักเพราะต้องตอบคำถามจากชาวเมืองว่า พิธีแต่งงานของใครกันที่โบสถ์วันนี้? คนที่ไปร่วมพิธีก็เช่นกันทุกคนเหน็ดเหนื่อยกับการต้องตอบคำถามนักข่าวว่าเศรษฐีตกอับแต่งงานเพื่อยกระดับจริงหรือ? ไม่ก็หญิงสาวปริศนาจากไซเคิลยอมแต่งงานเพราะไม่รู้ว่าเราจน?ทำไมคนอื่นถึงอยากรู้เรื่องของเรากันนะยังไงเสียบ้านเราก็ตัดขาดกับพวกเชื้อพระวงศ์ไปนานแล้วฉันเดินจ่ำอ้าวกลับมาที่บ้านเพราะอยากจะพักสงบสติโบสถ์มันอยู่ใกล้แค่บ้านสองหลังกั้นอยู่การเดินกลับมาไม่ใช่เรื่องยุ่งยากแต่พอมาถึงก็ต้องชะงัก นี่มันบ้านฉันเหรอ??!! มีคนประมาณ10คนกำลังเดินเข้าออกบ้านฉันอยู่ และรถม้าสำหรับเคลื่อนย้ายขนาดใหญ่ก็จอดบังหน้าบ้านเอาไว้ พวกคุณเป็นใคร? ฉันสะกิดนายคนนึงที่กำลังก้มหยิบของที่กองพะเนินเต็มพื้น มาย้ายบ้านให้คุณนายเมรีน่าครับ เขาตอบและก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป พ่อไม่ได้บอกเธอหรอว่าพวกเราจะมาอยู่ที่นี่? เด็กผู้หญิงสองคนที่เจอที่งานแต่งนี่นา ยังไม่ได้คุยกันเลยฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเธอเป็นใคร อาจจะเป็นผู้ติดตามไม่ก็ญาติ? คนนึงตัวสูง หุ่นดี แต่ใส่แว่นหนาเตอะ ส่วนอีกคนก็อ้วนกลมตัวขาวซีดเหมือนคนไม่เคยทำงานทำการ ฉันมองเธอทั้งสองคนท่าทีคงจะไม่แนะนำตัวเอง เอาไงดี ไง ฉันชื่อ... ซินดรอเรลา มาราครอ A.ราส ครอส ฉันรู้แล้วล่ะไม่ต้องแนะนำตัว... ไงซิน เรารู้จักเธอแล้ว ผู้หญิงคนใส่แว่นท่าทองอวดดีพูดขึ้นแถมพูดชื่อฉันที่ยาวเยียดได้ตรงคำตรงวรรคแถมพูดรวดเดียวอีกด้วย ฉันก็พอจะเดาออกว่าพวกเธอคงจะรู้ชื่อฉันแล้วแต่ประเด็ดไม่ได้อยู่ตรงนั้นซะหน่อย ฉันแนะนำตัวก่อนเพื่อให้พวกเจ้าหล่อนทั้งสองแนะนำตัวกลับต่างหาก เออ.. หรอ... อ่อ...ฉันคิดว่าเธอคงไม่รู้จักเรานะ กร่อบบบๆๆ กรอบบบๆ ฉันชื่อ พิกกี้ไดรน์ ส่วนพี่สาวฉันชื่อ แมทตี้ ไดรน์ เรียกฉันว่าพิกก็ได้ ใครก็เรียกแบบนั้น ดูท่าทางคนอ้วนๆที่ชื่อพิกนี่จะรู้จักเข้าหาคนมากกว่าพี่สาวของเธอนะถึงตอนพูดจะยัดมันฝรั่งทอดเข้าไปเต็มปากก็เถอะ ดูท่าฉันจะผูกมิตรกับเค้าได้มากกว่าอีกอย่างเหมือนเราจะอายุเท่ากันด้วย คุณนายเมรีน่าเค้าจะมาอยู่ที่นี่ หมายความว่าไง ที่ไซเคิล บ้านของเธอ ใครอยู่แทนล่ะไปอยู่ที่นั่นก็ได้นี่ พ่อฉันอ่ะ เอาไปเลย ฉันพูดประชดนิดๆ ก็เห็นของที่ขนมามหาศาลซะขนาดนั้นหมายความว่าบ้านต้องใหญ่และรวยน่าดู จะมาดักดารอยู่คฤหาสน์โทรมๆเฟอร์นิเจอร์ภายในเกลี้ยง บ้านสะอาดโล่งไม่มีอะไรเลยแบบนี้ทำไม? บ้านเราอ่ะ อยู่ไม่ได้แล้ว เพราะว่าไซเคิลออกกฎหมายใหม่กฎหมายกำจะ.... เลิกพูดได้แล้วพิก! แม่ให้เรามาดูแลการขนของนะ!! ยัยนั่นเป็นอะไร? ฉันทำไม่สนใจคนพี่ แล้วหาเรื่องคุยกับคนน้องต่อไม่อยากจะโดนคนที่ทำท่าดุ(แต่ดูยังไงก็ไม่ดุ) มาตะคอกใส่หรอกนะ เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น การขนย้ายข้าวของเข้าที่เข้าทางทำเอาเหนื่อยเหมือนกัน ขนาดไม่ได้ยกของหนักๆนะ ชี้นิ้วสั่งอย่าเดียวส่วนพวกบริษัทย้ายบ้านก็ทยอยกลับกันไปหมดแถมยังบอกอีกว่า พรุ่งนี้จะขนที่เหลือมาอีกนะครับแล้วไอ้ที่เหลือนั่นมันจะเยอะแค่ไหนกัน นี่ขนาดไม่เต็มใจให้เค้าย้ายเข้ามานะ ฉันยังจัดให้ซะขนาดนี้ฉันก็ดันเป็นพวกที่ไม่ชอบให้ข้าวของอยู่ไม่เป็นระเบียบซะด้วยสิ พ่อกลับมาแล้ว! นี่ให้ฉันนั่งพักก่อนไม่ได้รึไงนะไหนว่าพอออกจากโบสถ์ปุ๊บก็จะนั่งรถม้าชมเมืองซักสองวันถึงจะกลับไง นี่มันแค่6ชั่วโมงเองนะให้ฉันได้นั่งพักหน่อยเถอะ พ่อเดินเข้ามาด้วยชุดสูทเสื้อกันหนาวสีแดงเข็มขัดสีเขียวแต่ดันเอาเสื้อนอกยัดใส่กางเกงและหมวกสีแดง ใส่บูทสีดำขัดเงาวับ พร้อมด้วยถุงใบใหญ่(เหมือนจะใส่ของเล่น)และที่เด่นกว่าใคร ตัวพ่ออ้วนกลมมีเคราสะอาดสะอ้าน นี่มันอะไรน่ะพ่อ? ฉันงงๆมาก ไอ้ชุดสีแดงจิ๊ดจ๊าดชวนให้นึกถึงเครือของเบอร์รี่ฤดูหนาวที่อยู่กันเป็นพุ่มๆ ชุดทำงานใหม่ของพ่อ เป็นไง คุณเมรีน่าออกแบบเองเลยนะ (จริงๆพ่อออกแบบเองนั่นแหละแต่พูดเอาใจเธอหน่อย) ประโยคหลังพ่อกระซิบเบาๆข้างหนูฉัน บางทีก็ให้คนอื่นทำให้ก็ดีนะพ่อมักจะจับคู่สีไม่ถูกกันเท่าไหร่ แต่ที่น่าแปลกเวลาทำของเล่นสีประหลาดๆสไตล์พ่อทีไรเด็กๆพากันชอบทุกคน เหมือนกับเป็นเวทมนต์ของพ่ออย่างนึง เป็นไงบางซิน หล่อมั๊ย? จะให้ตอบแบบเอาใจหรือให้ตอบแบบตรงๆล่ะคะ แบบเอาใจ อืม หล่อค่ะ แล้วแบบตรงๆล่ะ ....หล่อมั๊ง? ฉันเบือนหน้าหนีเพราะอดขำไม่ได้ อะไรบรรดารใจให้ใส่ชุดนี้แต่ก็ไม่แน่หรอก บางทีชุดนี้อาจจะเป็นชุดสุดฮิตที่เด็กทั้งโลกชอบก็ได้ แล้วเมรีน่าล่ะ เธอไม่กลับมากับพ่อหรอ? คนของเมรีน่ามารอนานแล้วนะ คนของเมรีน่า? พ่อว่าเธอไม่เคยบอกนะว่าจะมีคนรับใช้มาด้วย อ้าว...สองคนนั่นใครล่ะ ลูกสาวของฉันเอง.... ห๊ะ? อะไรนะ? เมรีน่าเดินเข้ามาอย่างสง่าเหมือนนางพญานี่เธอคงจะไม่ยึดบ้านนี้เป็นของตัวเองสินะ ถ้าจะทำแบบนั้นช่วยบอกก่อนทีได้ป่าวจะได้รีบไสหัวไปจากที่นี่โดยเร็ว ฉันไม่ถนัดที่จะอยู่บ้านเดียวกับนางพญา ซิน! เธอจ้องหน้าฉันเขม่งราวกับฉันไปยัดคางคกไว้ในรองเท้าเธอนี่มาถึงก็รับหน้าที่แม่เลี้ยงใจร้ายเลยหรอ แถมมีลูกติดอีกสองคนด้วย เธอไปทำหน้าที่ไหนเนี่ยร้อยไหมด้วยคันเบ็ตตกปลาหรอแม่คุณ หน้าเด้งกว่าก้นเด็กอีกเธอค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนฉันแทบติดผนังห้อง ซิน นี่คือข้อห้ามนะ อะไรคะ? อย่าให้พิกเปิดเครื่องเย็นในห้องครัวอีก ตอนนี้เราไม่มีอาหารเย็นทานกันล่ะพิกเอาไปกินหมดแล้ว จากนี้เธอต้องรับหน้าที่ดูแลกุญแจล็อกเครื่องเย็นนอกจากเธอแล้วคนอื่น(โดยเฉพาะพิกกี้)ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นก็ห้ามเปิด ตกใจแทบแย่ อะไรห๊ะเนี่ย แค่จะเอากุญแจเครื่องเย็นในห้องครัวมาให้ว่างๆให้พ่อพาเธอไปเรียนแอคติ้งบ้างดีกว่า วิธีแสดงอารมณ์กับคนรอบข้างอ่ะ ชั่วโมงละเท่าไหร่ก็จ่ายไปเหอะแบบนี้อยู่ด้วยกันอยาก ฉันรับคำแล้วเดินไปที่ครัวเพื่อดูว่าอะไรหายไปบ้างพรุ่งนี้เช้าจะจดและออกไปซื้อแต่เช้า ทันใดนั้นเอง อะไรอีกเนี่ยยยยยย!? ของที่ยู่ในเครื่องเย็นที่ตุนเก็บไว้หายไปหมดไม่เหลือกระทั้งน้ำตาลกับน้ำสมสายชู แม่เจ้า ผงกระหรี่ พริกแกง น้ำเปล่าเองก็หายหมด!! นี่มันห่าลงรึไงกัน ยัยพิก(หมู)!! พ่อหายไปอีกแล้ว!!? สองอาทิตย์ต่อมา ฉันพยายามเข้ากับคนในครอบครัวใหม่ก็ดีที่พวกนั้นไม่มายุ่งย่ามกับชีวิตประจำวันของฉัน แต่มันค่อนข้างเป็นงานที่หนักกว่าเดิมเรื่องการทำความสะอาดเพราะของก็เริ่มเยอะขึ้นทั้งๆที่แต่ก่อนมีแค่ที่โล่งๆ กวาดใยแมงมุมแล้วดูดฝุ่นที่พรมก็จบพิกและแมทตี้อาสา(กึ่งโดนเมรีน่าบังคับ)ให้มาช่วยฉันทำความสะอาดบ้านมันเป็นเรื่องน่าแปลก พิกไม่เคยดูดฝุ่นหรือแม้แต่ใช้ที่ปัดขนไก่ด้วยซ้ำแต่เธอทำความสะอาดห้องตัวเองเร็วกว่าฉันซึ่งเป็นคนปกติถึงสอง เท่า ฉันสังเกตเรื่องนี้มาสามสี่วันแล้ว แมทตี้เองก็เหมือนกันเธอช่วยฉันซักผ้า แต่เวลาเพียงไม่กี่อึดใจ ผ้ากองโตก็ตากเรียบร้อย พร้อมรับแดด และสะอาดมากด้วย.... อืม...คุณเมรีน่าคะ ฉันคิดว่า นี่เป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่เกินไปที่ฉันจะรับผิดชอบเรื่องทำความสะอาดคุณจะว่ายังไงถ้าฉันจะไปจ้างแม่บ้านมาอยู่ประจำที่บ้านซักสองคน นี่บ้านฉันรึป่าวเนี่ยจะจ้างคนมาประจำเป็นแม่บ้านยังต้องถามคนเพิ่งมาอยู่อีก ไม่จำเป็นหรอกเรื่องแม่บ้าน เอ๊ะ!หรือพิกกับแมทไม่ช่วยเธอทำงานบ้านงั้นหรอเรียกสองคนนั้นมาซิ.. ปะ...ป่าว แต่ก็แค่คิดว่า เราทำทั้งหมดสามคนไม่ไหวหรอกอีกอย่างสองคนนั้นไม่กี่วันก็ต้องย้ายเข้าไฮสคู ฉันเองก็ด้วย มันต้องมีคนดูแลบ้าน ข้าวของมันเยอะซะขนาดนี้อ็อกทากอนก็ใช่ว่าจะไม่มีโจรนะ เธอเองก็พูดถูกนะซิน แต่เราอยู่ที่ไซเคิล คฤหาสน์ใหญ่กว่านี้เราก็ทำกันอยู่แค่สาม-สี่คน ไซเคิลน่ะ ไม่ใช่เมืองที่มีแต่ คน หรอกนะ........... ต้องบอกเลยค่ะว่าช่วงนี้งานเข้าเยอะมาก ไม่ได้อัพมาสองสามวัน อยากรู้ว่าคนอื่นชอบนิยายสไตล์เกรียนๆนี้รึป่าว ช่วยคอมเม้นมาคุยกันด้วยนะคะ ^^ พอดีนั่งร่างรูป ซิน ค่ะ เดี๋ยวรูปแบบเต็มจะมาอีกที คราวนี้จะเอาแบบสวยๆ จะทยอยลงรูปตัวละครในเรื่องเรื่อยๆนะคะ ติดตามกันได้
|
Y.FoX
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีค่ะ เรียนว่า Y.FoX ก็ได้นะ เราทำบล็อกนี้ขึ้นมา เพราะมีความรู้สึกอยากที่จะเขียนนิยาย ปกติเราวาดภาพอ่ะ ใครอยากติดตามเรื่องงานวาดภาพ ตามไปที่ http://https://www.facebook.com/khambangphaph ขอบคุณฮัพ ^^ | ||||||||||||
