อกหักเมื่อหลักสี่ ภาคจบ

ความรักทำให้เจ็บปวด แต่ทำไมทุกคนจึงต้องการความรัก

ป้าไม่เคยคิดมาก่อนค่ะว่าชีวิตป้าจะมีความรักเหมือนคนอื่น เพราะจากรูปลักษณ์ภายนอกของป้า สิ่งแวดล้อม หรือการใช้ชีวิตตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เจอใครที่น่าจะใช่ แต่เมื่อเกิดแล้ว และ (คิดว่า) มันจบแล้ว ป้าก็ได้ชื่อว่ารู้จักความรัก (ความเจ็บปวด) เหมือนคนอื่นแล้วค่ะ

เล่าต่อดีกว่าค่ะ

ช่วงที่พี่เขาขาดการติดต่อไปพัก ๆ ป้าอยากรู้ว่าว่ามันมีอะไรกันแน่ ป้าเริ่มหาเบอร์ติดต่อเพื่อนรุ่นน้องของพี่เขาที่ป้าไม่เคยรู้จักและเห็นหน้ามาก่อน ป้าถามข่าวคราวจากเขา ๆ บอกว่า วันก่อนพี่เขาลงมากระบี่ และ (น่าจะ) กลับไปแล้ว ตอนนั้นประมาณเดือน พ.ย. พี่เขาโทรฯ มาว่าป้าว่าไปยุ่งกับคนอื่นทำไม ไปถามคนโน้นคนนี้ให้เขารำคาญกันทำไม เพราะป้าโทรฯ ไปหาเจ้าจองรถที่พี่เขาเคยขับที่อ่าวนางด้วย ซึ่งเขาก็ไม่รู้จักหรอกว่าป้าเป็นใคร แต่ป้าพอจะเดาออกว่าพวกเขาพูดไม่จริงว่าไม่รู้ข่าวคราว แต่ทำไมหลังจากพูดกับเขา พี่เขาโทรฯ มาถามป้าได้ไง พี่เขาบอกว่าไม่ได้มากระบี่ ยังอยู่ที่บ้าน โทรฯ หาไม่ได้เพราะไม่มีสัญญาณ ต้องออกมาโทรฯ ข้างนอก ป้าว่ามันแปลก ๆ หลายอย่าง เพราะป้าไม่เคยได้รับโทรศัพท์จากพี่เขาตอนกลางคืนเลยตั้งแต่พี่เขากลับบ้าน เวลากลางวันป้าจะไม่ค่อยสะดวกคุยเพราะทำงาน และประกอบกลับช่วงนั้นงานยุ่งมาก ช่วง high season แถมเพื่อนร่วมงานป่วยหนักเข้าผ่าตัดเกือบเดือน ทำให้ป้าไม่มีเวลาทำอย่างอื่น

ช่วงปีใหม่ป้ารอโทรฯ จากพี่เขา เพราะปกติเขาจะโทรฯ หรือส่งข้อความมาหา แต่หลังจากนั้นพี่เขาโทรฯ มายังปกติ บอกว่าอยู่บ้านและอาจจะไม่มากระบี่แล้ว ทำสวนไปเรื่อย ๆ ป้ายังคิดเองว่า ถ้าพี่เขาอยู่บ้านและหลังจากที่งานป้าหายยุ่งแล้ว และมีเงินค่ารถสักหน่อย ป้าจะไปหาพี่เขาที่ขุนหาร อันนี้ป้าคิดไว้เอง

ก่อนที่ป้าจะรู้เรื่องใหญ่ พี่เขาโทรฯ มาหา แต่สัญญาณไม่ดีเลย คุยกันไม่รู้เรื่อง พี่เขาบอกเป็นที่มือถือมันติด ๆ ดับ ๆ อยากจะซื้อใหม่ (มือสอง) แต่เงินไม่พอ ป้าถามไปว่าจะขอเงินเหรอ ไม่มีหรอกตอนนี้ เขาบอกเข้าใจ ไม่มีก็ไม่เป็นไร แต่คงไม่มีโทรศัพท์ใช้แล้ว เข้าสวนไม่ต้องติดต่อใคร ป้าว่าอย่าหายไฉย ๆ น่ะ พยายามติดต่อป้าเรื่อย ๆ แล้วกัน เดี๋ยวมีเงินจะซื้อให้ พี่เขาบอกโอเค

หลังจากนั้นไม่กี่วัน เพื่อนป้าที่อ่าวนางซึ่งไม่ได้ติดต่อหรือโทรฯ หามานานแล้ว โทรฯ มาบอกว่า เห็นพี่เขาก็เลยนึกถึงป้า ซึ่งเพื่อนคนนี้หรือคนไหนที่อ่าวนางไม่มีใครรู้ว่าพี่เขาคบกับป้าอยู่ เพื่อนบอกว่าเห็นมากับเมีย นั่งซ้อนรถกอดเอวกัน ป้ารับฟังอย่างเจ็บ แต่พูดอะไรไม่ได้ ถามเพื่อนว่ารู้ไงว่าเมีย เพื่อนบอก ใคร ๆ ก็รู้ตั้งนานแล้วว่าพี่เขามีเมียใหม่พักหนึ่งแล้ว ป้าเหมือนโดนทุบหัว เจ็บมาก

ป้าโทรฯ ไปถามเพื่อนรุ่นน้องของพี่เขาคนเดิมทั้งที่พี่เขาบอกว่าอย่าโทรฯ อีกได้มั๊ยขอร้อง ซึ่งป้าก็ตั้งใจว่าจะไม่โทรฯ แล้ว แต่เมื่ออยากรู้ก็ต้องทำ คนนั้นบอกใช่ พี่เขามาอยู่กระบี่หลายเดือนแล้ว มีเมียใหม่ด้วย ป้าถามว่าเขาแนะนำกันเหรอ เขาบอกว่า ใครเห็นใครก็เดาออกถ้าเจอด้วยกันอย่างนั้น ป้าร้องไห้ไม่อายเลย ถามว่าแล้วป้าละพี่เขาทำอย่างนี้กับป้าได้ไง เวลาสิบกว่าปีมันไม่มีความหมายเลยเหรอ ป้าโดนหลอกมานานแค่ไหนแล้ว ป้าโทรฯ ไปถามเจ้าของรถคนเดิม เขาบอกว่าเจอที่อ่าวนางแต่ไม่รู้ขับรถให้ใคร ไม่ได้ขับรถให้เขา แต่ป้าคิดว่าพวกเขาโกหก

วันรุ่งขึ้น พี่เขาโทรฯ มาเชิงต่อว่าอีกว่า ป้าทำอีกแล้วน่ะ โทรฯ หาใคร ๆ อีก พูดไม่ฟัง ป้าบอกว่าได้ข่าวมาเลยอยากรู้ความจริง บอกความจริงมาได้มั๊ย พี่เขาไม่ยอมรับอะไรเลย และยังบอกอีกว่าตอนนี้ยังอยู่ขุนหาร พาญาติหาหมอที่โรงพยาบาล ป้าบอกว่าป้าเชื่อมาตลอด เมื่อพี่เขาบอกว่าไง ป้าก็จะเชื่อ ขอให้บอกความจริงมา ป้าบอกว่าที่ผ่านมา อยากได้อะไร ป้าพยามหามาให้ ถ้าไม่ลำบากนัก ค่าประกันตนเองประกันสังคมป้าก็จ่ายให้มาเกือบสองปีแล้ว ป้ายังไม่ดีอะไรอีก ทำไมทำกันอย่างนี้ แต่พี่เขายังปฏิเสธ หาว่าป้าเชื่อคนอื่น ก่อนวางสาย ป้ายังบอกว่า โทรฯ มาหาอีกน่ะ

ป้าพยายามที่จะไม่คิดอะไร พยายามที่จะเชื่อที่พี่เขาบอก แม้จะสับสนหรือเชื่อว่าใช่ไปกว่า 90% แล้ว แต่ความรักก็ยังทำให้ป้าเชื่อและพร้อมให้อภัย แต่อยากได้ยินความจริงจากปาก

ป้ามีชีวิตแต่ละวันกับความไม่สบายใจ อยากรู้ความจริงแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนแรกว่าจะเฉย ทำใจไปวัน ๆ รอวันที่พี่เขาจะติดต่อมา และเรื่องราวทุกอย่างระหว่างเราเหมือนเดิม รอว่าพี่เขาจะบอกว่ากลับมากระบี่แล้ว จะได้ไปหา จนวันหยุดเมื่อกลางเดือนที่แล้ว ป้าพยายามหาเบอร์อื่นที่ติดต่อพี่เขาได้ เพราะป้ามั่นใจว่าเขาจะต้องมีอีกเบอร์ที่ไม่ให้รู้

พอได้เบอร์ป้าลองโทรฯ ดู พี่เขารับ ป้าเหมือนโดนทุบหัวอีกแล้ว ลางร้ายมาแล้ว ป้าร้องไห้ ถามว่าทำอย่างนี้กับป้าได้ไง กลับมาอยู่กระบี่แล้ว มีเมียใหม่แล้ว โกหกป้าทำไม ทำกันลงคอได้ไง คบหากับป้าอยู่น่ะ ป้าทุ่มเทไปทั้งชีวิต ถ้าหากว่ากลับไปคืนดีกับคนเก่าป้าจะไม่เสียใจเท่านี้ แต่คนใหม่มาจากไหน เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่เขาบอกว่ามันคือความผิดพลาดแล้วผู้ใหญ่ทางนั้นรู้ต้องรับผิดชอบ คนบ้านเดียวกัน ป้าว่าป้าไม่ใช่คนบ้านเดียวกันก็เลยไม่คิดจริงจังด้วยใช่มั๊ย พี่เขายอมรับว่า ทำผิด ทำบาปกับป้ามาก ฝ่ายนั้นพี่ชายเป็นตำรวจอยู่ที่กระบี่ ป้าถามว่าใหญ่มากเหรอ เขาว่าคนบ้านนอกถ้ามีเรื่องอะไรแบบนี้เกิดขึ้น เขาจะรับกันไม่ได้ ต้องรับผิดชอบ ป้าย้อนถามไปว่า ผู้หญิงคนนั้นลูกสาวเขาหรือเปล่า เขาว่าเปล่า เคยผ่านการมีครอบครัวมาแล้วเหมือนกัน

คิดดูเถอะค่ะ ว่าป้าจะเจ็บแค่ไหน ป้าย้อนถามไปว่า แล้วป้าละ ใช่ ป้าอยู่แบบไม่มีพรรคพวก แม่ไม่ได้มารับรู้เรื่องนี้ ป้าเลยไม่มีคนรับผิดชอบชีวิตป้า ป้าเหมือนคนบ้าเลยค่ะ พูดไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย เจ็บปวดแบบบอกใครไม่ได้ ฝืนยิ้มทำงานตามปกติ ทั้งที่อยากหยุดพักใจ แต่ไม่รู้จะไปไหน บ้านของตัวเองก็ไม่มีให้กลับไปพักใจ จะให้แม่ที่อายุมากแล้วมารับรู้ความเจ็บปวดของป้าก็ไม่ได้

หลังจากที่อยู่แบบทำใจไปพักหนึ่ง ป้าไม่ไหวแล้วส่งข้อความไปเชิงต่อว่า ว่าขอเงินมาช่วยใช้หนี้ที่ป้ากู้มาให้บ้าง แค่นั้นแหล่ะค่ะ สองข้อความ ... เที่ยงของอีกวันพี่เขาโทรฯ มาว่า ป้าทำอะไร รู้มั๊ยพี่ชายตำรวจมาเปิดอ่าน เขาเลยโดนชกหน้าแตก ฟันหัก จมูกเลือดไหลไม่หยุด ป้าย้อนไปว่า อยากให้รู้ถึงความเจ็บของป้า แต่ป้าก็ยังถามอาการเขาอย่างเป็นห่วงน่ะค่ะ

ทำไมเขาถึงทำกันขนาดนั้น เขายิ่งใหญ่อะไรกัน ไม่ใช่เจ้าพ่อสักหน่อย ยศถึงนายร้อยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ได้ดุถูกน่ะค่ะ แต่ประเมินเองเพราะเมียใหม่ของพี่เขาที่ตามมาอยู่อ่าวนางก็มาทำงานโรงแรมเป็นแม่บ้านธรรมดา ป้าบอกว่าอยากให้จบก็จะจบ จะไม่รบกวนแล้ว จะได้รู้ว่าที่ผ่านมาพี่เขาไม่ได้รักป้าเลย พี่เขาขึ้นเสียงบอกว่า ไม่มีความรักให้ใครแล้ว ปกติพี่เขาพูดดีน่ะค่ะ ไม่เคยขึ้นเสียงแบบโมโหเลย

ทำใจกันต่อค่ะ คิดถึงมากน่ะค่ะ นับเวลาแล้ว ตั้งแต่ ส.ค ถึงปัจจุบัน ครึ่งปีแล้วค่ะ ตอนแรกมีความหวังว่า เดือนสองเดือนนี้พี่เขาคงกลับมากระบี่แล้วเราจะได้เจอกัน คิดถึงมากค่ะ ลืมไม่ได้ จะนั่ง จะนอน จะยืน ไปไหน ก็นึกถึงตลอด

ล่าสุดเมื่อคืนค่ะ ป้าคิดถึงเขา เป็นห่วงด้วย เลยใช้อีกเบอร์หยอดไป กะว่าถ้าสะดวกพี่เขาคงโทรฯ มา แต่พี่เขาไม่รู้เบอร์ไง เขาโทรฯ มาแต่ป้าไม่รับ ป้าหยอดไปหลายรอบค่ะ ของขึ้นค่ะ มีคนอื่นรับด้วย ป้าส่งข้อความไปอีก ประมาณว่า ทำใจไม่ได้ พยายามแล้ว เจ็บกว่าครั้งไหน ทุ่มเททั้งชีวิต แต่โดนนอกใจ โดนทิ้ง

วันนี้ค่ะ ป้าส่งไปอีก บอกว่าป้าเข้าโรงพยาบาล แต่จะเป็นหรือตายคงไม่สนใจ สักพักโทรฯ มาต่อว่าอีกค่ะ ว่าเมื่อคืนป้าทำเรื่องอีก พี่ชายตำรวจใหญ่อยู่ด้วยค่ะ ข้อความอะไรอ่านหมด ป้าว่าแล้วมีคนอื่นรับสายด้วย ป้าว่าทำไมเขามีอิทธิพลมากจังเลย พี่เขาว่าป้าไม่เข้าใจ ขึ้นเสียงอย่างโมโหว่าป้าอยากให้เขาตายหรือไง เครียดมากเขาบอก อยากขับรถชนเสาไฟฟ้าให้ตายไปจะได้หมดเรื่อง ป้าถามว่ารักกันหรือไงกับผู้หญิงคนนั้น เกิดเรื่องตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนไปปายใช่มั๊ย เขาว่าป้าจะถามให้เกิดสวรรค์วิมานอะไร ไม่อยากคิด

ป้าถามไปว่า เลิกกันได้มั๊ยกับผู้หญิงคนนั้น เขาว่าเลิกได้ แต่มีสัญญาที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ตรงกันว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวนายตำรวจใหญ่คนนี้ ที่ดินกี่ไร่ สวนกี่ตารางวาของบ้านพี่เขาจะโดนยึด พี่เขาบอกเพราะพี่เขาทำเรื่องเลยต้องรับผิดชอบ ไม่ให้ครอบครัวเดือดร้อน ลูก ๆ ก็ตัดขาดแล้ว

คือสงสัยค่ะ โอเคค่ะว่าเรื่องแบบนี้น่าจะมีอยู่จริง แต่ทำไมต้องถึงขนาดนั้นคะ ยุคนี้สมัยนี้ ไม่ได้มีเจตนดูถูกหรือลบหลู่ใครน่ะค่ะ แต่เขาว่าคนแถวบ้านเขา เจอหญิงชายจับมือกันเฉย ๆ ก็ไม่ได้แล้ว ป้าย้อนถามไปว่า ขนาดไม่ใช่ลูกสาว (ซิง ๆ ) น่ะ เคยผ่านมาแล้ว ทำไมกับชีวิตก่อนหน้านั้นไม่เป็นแบบนี้

พี่เขาบอกว่า กลับไปติดเหล้าติดบุหรี่เหมือนเดิมค่ะ หลังจากที่เลิกมาได้พักใหญ่ และไม่มีความรักให้ใครอีกแล้ว ป้าย้อนไปว่าแม้แต่ป้าใช่มั๊ย

คำ ๆ นี้ จะช่วยให้ป้าอยู่แบบทำใจค่ะ ตอนนี้ป้ายังไม่หยุดร้องไห้เลยค่ะ ป้าส่งข้อความสุดท้ายไปหาพี่เขาว่า "ไม่อยากจะพูดว่าครั้งสุดท้าย ถึงตัวเองจะไม่รักเค้าแล้ว แต่เค้าก็จะรักและคิดถึงตัวเองเสมอตลอดไป ลาก่อนน่ะที่รัก"

ขอบคุณค่ะ ที่เข้ามาดู มาอ่าน แล้วป้าจะมาอัพเดตชีวิตและความรู้สึกอีกเรื่อย ๆ น่ะค่ะ ป้าไม่มีเพื่อนสนิทหรือใครที่ป้าจะเล่าเรื่องทั้งหมดได้เลย อ๋อ ที่จริงมีอยู่หนึ่งคนค่ะ เพื่อนรุ่นน้องที่ภูเก็ต แต่บางทีก็เหมือนรบกวนเขาค่ะ แล้วป้าค่อยมาเล่าน่ะค่ะ ว่าน้องคนนี้เคยแนะนำอะไรป้าบ้าง

Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2553		1 comments
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2553 19:42:56 น.
Counter : 2180 Pageviews.
Share Tweet