26 พฤศจิกายน

มีธุระ ได้เข้าเมือง ได้แวะเซลส์ที่คิโนะอีกรอบ

ปรากฎว่าครั้งก่อนเป็นครั้งที่เจอของดีเยอะจริงๆ ด้วย เพราะบางเล่มหายไปแล้ว พวกนี้เป็นพวกที่ไม่ถึงกับอยากด๊ายอยากได้ แต่ถ้าเจอวันนี้ก็ซื้อแน่ เพราะแบกไหว อีกอย่าง มันเป็นเรื่องหรือคนแต่งที่เก็บไว้ก็ไม่เสียหาย เช่น Life in Retrospect (Kurt Vonnegut) หรือ Nation (Terry Pratchett) ... เสียดายเหมือนกันแฮะ วันก่อนแบกไม่ไหวจริงๆ นี่นา

สรุป วันนี้ได้มาอีกสองเล่ม แต่แพงขึ้นกว่าคราวก่อนนิดนึง เล่มเขียวเกือบ 400 แล้ว เล่มอาเบอร์ดีนเคาน์ตี้ 400 กว่าแน่ะ ... มิน่าถึงเหลือ 555



(เล่มเขียวนี่ซื้อเพราะปกมันน่ารักอ่ะ อยากซื้อตั้งแต่ตอนเห็นปกอ่อนแล้ว ดีนะที่ยั้งมือไว้ มาเจอปกแข็งพอดีเลย)

เดือนนี้เป็นเดือนแห่งการลดราคาหนังสือ
นอกจากเซลส์ห้องสมุดเนลสันเฮยส์แล้ว ยังมีคิโนะคุนิยะ แล้วก็เอเชียบุ้คส์สองสาขาที่เห็นว่ากันว่าลดเหลือเล่มละ 40 บาท ศูนย์หนังสือจุฬาก็มีเทศกาลลดใหญ่เหมือนกัน แต่สองงานหลังไม่ได้ไป
...คนเรามันต้องเจียมตัวบ้าง ซื้อมาไม่ทันอ่านแล้วอ่า


21 พฤศจิกายน - ผียัยรีเบคก้าสิง (อีกแล้ว)

ไปงานเซลส์ห้องสมุดเนลสันมา ถ้าไม่ได้น้องตาล sms มาคงลืมเช็ควันที่ไปเลยนะเนี่ย เพราะช่วงนั้นหลงวันอยู่

ไปถึงงานตอนเขาเริ่มไปแล้วประมาณ 10-15 นาที แต่ตอนไปถึง ก็ไม่เห็นนิยายปกแข็งออกใหม่สภาพดีแล้ว ไม่เจอเรื่องไหนที่กรี๊ดเป็นพิเศษด้วย เลยเดาว่างานนี้คงมีปกแข็งออกใหม่สภาพดีน้อย เท่าที่เห็นเป็นเรื่องเก่าและสภาพไม่ค่อยดี ปกไซส์บีก็น้อยและไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่พ็อคเก็ตบุ้คเยอะมากกกกก

อย่างไรก็ตาม ได้เรื่องที่อยากได้มาด้วย นั่นคือ The Stupidest Angel ที่เป็นโจทย์ Group Read ใน Cynthia's Winter Challenge เดือนหน้า ดังนั้น ถือว่าโชคดีไป เพราะหนังสือที่เข้ารอบงวดนี้..ไม่มีในบ้านสักเล่ม (และไม่อยากซื้อแพงด้วย ไม่ใช่แนวที่อยากอ่านเท่าไหร่) เล่มที่ได้มาเป็นปกแข็ง สภาพใหม่เอี่ยม 80 บาท ก็โอเค--ค่อยน่าหยิบหน่อย เพราะมีของคนแต่งคนนี้แค่เล่มเดียวคือ You Suck (และยังดองอยู่) เลยไม่ค่อยกล้าลงทุนด้วยเท่าไหร่

รายการที่ได้มา
งานคราวนี้ รู้สึกตั้งราคาไว้ถูกแทบทุกเล่มเลย แทบไม่เห็นสติ๊กเกอร์เหลือง/เขียว ขนาดน้ำเงิน (100 บาท) ยังมีนิดเดียว ส่วนใหญ่เป็นสติ๊กเกอร์ขาว (50-80 บาท) อย่างในรูปข้างล่าง มีร้อยบาทแค่สองเล่ม อีกสองเล่มเล่มละ 50 บาท ที่เหลือ 80 บาท...ราคาน่าจ่ายมากสำหรับแนวอ่านเล่น เลยหยิบเล่มเล็กมาเยอะกว่าปกติ



ใส่ถุงได้สองถุง แต่ยังพอเดินต่อไหว เลยไปสยามเพื่อหาเล่ม 3 ของซีรี่ส์ที่กำลังติดลมอยู่ ..สาบานได้ว่าคิดจะแว่บเข้าไปซื้อเล่มเดียวแล้วออกเลย แต่พอเข้าคิโนะก็ตะลึง เจองาน Bargain Price ครบทุกหมวด..เหมือนแบบที่เคยชอบไปเดินสมัยยังไม่เปิดพาราก้อน แต่พอย้ายมาเดินสาขานี้ประจำก็ไม่เคยเจออีกเลย (ไม่รู้เขาไม่จัดแล้ว หรือเพราะไม่ค่อยเข้าเมืองเอง)

ปกแข็งอย่างที่ชอบ เรื่องที่อยากอ่านแต่ไม่อยากจ่ายแพง มาลดเหลือเล่มละ 300 กว่าทั้งนั้น ปกอ่อนบางเล่มเหลือ 100 บาท อ๊างงง ...ในวันที่ของหนักสุดๆ อึ๋ยยย พระเจ้าเอ็นดูหรือกลั่นแกล้งฟะเนี่ย?

Anyway เจอเซลส์แล้วไม่ซื้อเท่ากับฝ่าฝืนลิขิตสวรรค์ จึงต้องสอยมาติดไม้ติดมือมาหน่อย เลือกแต่ที่อยากอ่านหรือเขาว่ากันว่าสนุก ปกแข็งส่วนใหญ่ลดเหลือ 300 นิดๆ มีของ Dubus เล่มเดียวที่เหลือ 440 บาท



กลับมาบ้านก็เริ่มทำงานหัวปั่น กำหนดส่งงานกระชั้นน่าดู
..อย่าให้ว่างละกัน ฮึ่ม เซลส์ถึงสิ้นเดือน ยังพอมีลุ้นอยู่ หวังว่าจะเหลือปกแข็งเจ๋งๆ ถึงสิ้นเดือนนะ



1 พฤศจิกายน - คล้ายกับจะโดนพนักงานหน้าร้านเหยียดล่ะ

มือถือหน้าจอเจ๊ง ยังโทรเข้าออกได้ก็จริง แต่ตอนโทรออกไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ เลยหาข้อมูลเป็นการใหญ่ เพราะไม่เคยซื้อมือถือเลย เครื่องที่ใช้อยู่นี่พ่อโละให้เพราะมันไฮเกิน (สำหรับสมัย..เอ่อ ห้าปีก่อนมั้ง?)

แน่นอนว่าสเป็คในใจมั่วไปหมด อยากได้กล้องดี อยากได้เล่นเน็ตเร็วๆ อยากฟังเพลงได้เสียงเจ๋งๆ (ทั้งที่ไม่ใช่คนฟังเพลงนี่แหละ) ได้สองซิมก็ดีนะ สรุปคือ...มีลูกเล่นอะไรที่เขาพูดถึงก็อยากได้ไปหมด

มองหน้าตาแล้ว ปิ๊งค่าย LG, Samsung แล้วก็ไอโฟน แต่ถ้าดูราคาประกอบ คิดว่าดูแค่สองค่ายแรกดีกว่า

วันแรกที่ลองเดินดูตามร้านมือถือในห้างเซ็นทรัลแถวบ้าน เจอพนักงานร้านนึงน่ารักมาก อธิบายจนเก็ทว่าถ้าอยากลองใส่ไฟล์พจนานุกรม อ่านหนังสือหรือเล่นอะไรอย่างที่คิดไว้ ต้องเลือกเครื่องที่ระบบปฏิบัติการดีด้วย เช่น ซิมเบี้ยนหรือ Windows Mobile (ซึ่งแอลจีกับซัมซุงรุ่นครึ่งหมื่นอัพจะไม่มี)
... แปลว่าต้องซื้อซัมซุงรุ่นแพง ประมาณ HD หรือ Nokia XpressMusic ที่ราคาประมาณหมื่นบาท

โนเกียน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี ทั้งในแง่ OS และ application ที่น้องเขาเชียร์ว่ามีเยอะ และมีคนใช้เยอะทำให้หาโหลดอะไรง่าย ทีนี้ ดีไซน์ดันเป็นแท่งเสียส่วนใหญ่ ตัวเครื่องจริงให้ลองเล่นก็ไม่มี แล้วฉันจะตัดสินใจได้ไงฟะ? ในขณะที่มี Samsung Star, F480, Omnia เครื่องจริงให้เล่นจนพอจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง (ชอบกล้อง F480 มาก รู้สึกว่าถูกจริตกัน)

ดังนั้น แม้จะหวิดซื้อมากๆ เพราะเกรงใจ+ชอบน้องพนักงานร้านนั้น แต่ขอกลับมานอนคิดก่อน เพราะ Nokia 5530 ที่น้องเขาแนะนำนั้น ราคาเกือบหมื่น แต่กล้อง 3.2 ล้าน (ราคานั้น ถ้าไม่สน os เอามาซื้อ LG หรือ Samsung น่าจะได้กล้อง 5 ล้านแล้ว) ในใจคิดว่าจะต้องเข้าไปดูร้านโนเกียล้วนๆ สักทีก่อน

สรุป เครื่องที่มองไว้ตอนนี้คือ Nokia ตระกูล XpressMusic, LG Arena, Samsung Star, F480, HD หรือ Jet (แอบสำรองไอโฟนไว้ลึกๆ ถ้าสรุปไม่ได้ ข้ามไปเล่นไอโฟนหรือ BB ดีไหมหว่า)

สามสี่วันต่อมา ไปพารากอน เดินเข้าร้านที่จำได้ว่ามีซัมซุงโชว์เยอะ (น่าจะเป็นศูนย์) พนักงานน่ารักอีกแล้ว ลองไปลองมา คิดว่ารุ่นไหนก็โอหมดแหละ จะ Star หรือ F480 ก็ได้ หรือจ่ายแพงนิดเล่นไฮเอนด์แบบ HD เลยก็ยังไหว ... มาติดนิดเดียวตรงที่น่าจะหาดาวน์โหลด application ยาก น้องเขาตอบคำถามส่วนนี้ไม่ได้

เดินไปศูนย์โนเกีย (มั้ง?) ที่อยู่ใกล้คิโนะ โอเค มีเครื่องจริงวางเพียบ แต่ทดลองจับๆ ดูแล้วไม่ปิ๊งอะไรเป็นพิเศษ (ไม่ได้เล่นจริงจังนะ ส่วนใหญ่แค่ลองหยิบมาดูว่าถนัดมือไหม ลองสไลด์เปิดปิดดู ไม่ได้ลองถ่ายกล้องหรือกดดูฟีเจอร์ด้วยซ้ำ) เท่าที่ดูเครื่องโชว์ กลับเริ่มไม่แน่ใจด้วยว่าเครื่องมันทนแน่รึเปล่า? บางรุ่นดูก๊องแก๊งโยกเยกพิกล เลยหันมาโฟกัสเฉพาะตระกูล XpressMusic ที่คุณสมบัติ/ราคาพอจะผ่านสเป็คเราได้ตามเดิม เดินไปถามพนักงานที่ยืนอยู่เฉยๆ ว่า 5530, 56xx, 5800 XM ทั้งหลายแหล่มันต่างกันยังไง (อ่านสเป็คคร่าวๆ ก็คล้ายกันนี่นา) เขาตอบมาสองสามประโยค แล้วก็ยืนนิ่งตามเดิม ไม่มี follow-up ว่าคนถามสนใจซื้อไหม เข้าใจเปล่า จะถามอะไรอีกไหม? บ็อทมากๆ

เลยหันไปเดินดูอีกนิด ยังคิดไม่ตกอยู่ดีวุ้ย เดินไปถามพนักงานชายอีกคนที่ยืนเฉยอยู่กลางร้าน จำไม่ได้ว่าถามอะไร แต่สะดุดทีท่าการตอบแบบยืนหันไปหน้าร้านท่าเดิมแล้วปรายตาตอบ ตอบจบแล้วคือจบ ไม่มีท่าจะสนใจอะไรคนถาม (อีกแล้ว)
... เลยเริ่มตะหงิดๆ ใจยังไงพิกล เอ เมื่อกี้เหมือนจะเจอฟี้ดแบคแบบนี้เหมือนกันนี่หว่า สะดุดแววตาของพนง. ชายคนนี้ด้วย คนความรู้สึกช้าอย่างเราไม่แน่ใจว่านี่โดนเหยียดแบบสุภาพอยู่หรือเปล่าเนี่ย?

บอกตามตรงว่าเกือบเปลี่ยนใจ แกล้งขอดูรุ่น E, N อะไรก็ได้ที่แพงๆ สองหมื่นอัพแล้วซื้ออวดเลยว่าป้าก็ซื้อได้นะเฟ้ย (อยากเห็นพนักงานเปลี่ยนท่าทีน่ะ) ... แต่มาคิดอีกที คนเขาไม่สนใจขาย แล้วตูจะสนใจซื้อทำไมฟะ? ไม่ได้ปิ๊งมือถือขนาดนั้นด้วย ดังนั้น เดินไปดูหนังสือคิโนะดีกว่า ฮี่โธ่ นึกว่ามาเดินห้างใหญ่มีโชว์เครื่องครบครันแล้วจะได้อะไรดีๆ ปรากฎว่าเดินห้างชานเมืองก็ค่าเท่ากัน ไปซื้อแถวบ้านก็ได้

((ป.ล.1 วันนั้นแต่งตัวสุภาพดีนะ ไม่ได้นุ่งเกี๊ยะหรือขาสั้น เพียงแต่ลุคโดยรวมดูไม่ไฮโซเท่านั้น เพราะไม่ใช่ไฮโซอยู่แล้ว
ป.ล.2 ที่ไปพาราก้อนนี่ไม่ได้อยากไฮโซ แต่หาร้านรวมเครื่องโนเกียตัวจริงในห้างเซ็นทรัลปิ่นไม่เจอ))

ดังนั้น บอกตามตรงว่าตอนนี้ Nokia คะแนนประทับใจติดลบค่ะ เดิมไม่ชอบดีไซน์ยี่ห้อนี้อยู่แล้วด้วย เพิ่งมาสนตอนฟังน้องคนขายในห้างแถวบ้านอธิบายเรื่องโอเอส แต่สมมติถ้าซื้อไปแล้ววันหลังต้องติดต่อสอบถามอะไรกับพนักงานเชิดๆ แบบนี้ ไม่เอาดีกว่าหง่ะ เค้ากลัวหงุดหงิด เค้าอยากได้คนขายที่ยอมสนใจคนไม่ค่อยมีข้อมูล ยิ่งถ้าคนขายรู้ลึกว่ารุ่นนี้ดีเป็นพิเศษยังไงแล้วยอมบอกก็จะยิ่งดี

- - - - จบการบ่น - - - -

คติจากประสบการณ์ครั้งนี้:
จขบ. คิดว่า "คน" ยังคงเป็นตัวแปรสำคัญในการทำธุรกิจค่ะ อย่างกรณีโนเกียเนี่ย จขบ. ยอมรับว่าระบบและแอพพลิเคชั่นเขาน่าจะดีจริง สังคมผู้ใช้ก็น่าจะกว้างขวาง (เป็น mainstream ว่างั้นเหอะ) ชอบ Ovi Store ด้วยว่าคงเหมือนร้านใหญ่ให้เราไปสำรวจเกมหรือบริการอะไรเล่นเพิ่มได้ ค่ายมือถืออื่นยังไม่มีอะไรแบบนี้
... แต่ ... ถ้ามือใหม่หาความช่วยเหลือจากมือโปร (ที่มีหน้าที่ให้บริการโดยตรง) ไม่ได้ ผลิตภัณฑ์ดีแค่ไหนก็จบเห่ จะซื้อหรือหาข้อมูลอะไรทีต้องมาโพสต์ถามในเน็ตก่อนทุกครั้งก็แย่ดิ

ดังนั้น "คนขาย" สำคัญมากในธุรกิจส่วนใหญ่ โดยเฉพาะธุรกิจที่ต้องให้ข้อมูลผู้ซื้อด้วย อาจส่งผลต่อความประทับใจต่อผลิตภัณฑ์ได้เลย


โดยส่วนตัว...
ตอนนี้ ยังคงชอบ Samsung เพราะลุคถูกใจ หน้าจอกับเมนูหรือลูกเล่นนี่ผ่านฉลุย พนักงานที่เจอน่ารักทั้งแถวบ้านและที่พาราก้อน ถ้ามีรุ่นและราคาที่โดนใจจริงๆ จะไปอุดหนุนแน่นอน

วันนี้ เดินเข้าไอโมบาย ซื้อแอลจีมาแบบไม่ได้วางแผน ... จำได้ว่าหลายเดือนก่อนเคยไปดูมือถือร้านนี้แล้วพนักงานน่ารักไม่แพ้น้องคนที่พูดถึงคนแรก (ไปลองเครื่อง LG แล้วเขาแนะอีกรุ่นที่วัสดุไม่ใช่พลาสติกแบบที่เราชอบ แต่ร้านเขาไม่มี--ซึ่งถ้าไม่บอกเราก็ไม่รู้หรอก เขาก็บอกว่ารุ่นนี้สิครับ มีขายที่ชั้นล่าง ไม่กั๊กข้อมูล) วันนี้เดินไปเจอ LG Secret ที่ลุคโดนใจค่อดๆ รู้สึกว่ามันไม่โหลอ่ะ (วันแรกที่เดินหามือถือ หารุ่นนี้แล้วเค้าบอกว่าหมด) เลยซื้อแบบไม่ลังเล สิบห้านาทีจบดีล ถึงจะไม่ใช่รุ่นออกใหม่ซิงๆ แต่สเป็คกับราคาน่ารักมาก

กลับมาพลิกหน้าพลิกหลังดู รุ่นนี้เจ๋งกว่าโนเกียที่มองไว้จริงๆ ในแง่ของราคา (5,990 บาทได้กล้องห้าล้าน วัสดุดูทนทาน ข้างหลังเป็นเคฟลาร์ กระจกหน้ากันรอยได้ สไลด์แล้วไม่พะเยิบพะยาบแบบเครื่องโนเกียที่ไปลองจับดู) โอเค ระบบโอเอสคงไม่เจ๋งเท่า แต่ก็ไม่ถึงกับอุบาทว์ ถ้าใจเย็นรอเครื่องหน่วงสักนิดก็เวิร์คดี ชอบที่มีทั้งแบบกดอย่างเก่า กับระบบทัช (ที่ยังไม่ full option) ให้ลองเล่น เมนูมีลูกเล่นพอประมาณ แต่ไม่สวยเท่าซัมซุงและธีมสีน้อยมาก อย่างไรก็ตาม ถือเป็นการชิมลางระบบทัชสกรีน--หรือไอโฟน อิอิ--เครื่องต่อไปละกันนิ

เข้าใจละว่าทำไมบางคนบ้าซื้อมือถือหลายๆ เครื่อง ตอนนี้ยังอยากได้หลายรุ่นอยู่เลย สมมติว่ารุ่นที่เล็งไว้เกิดหั่นราคาเหลือครึ่งนึง เค้าซื้ออีกเครื่องจริงๆ นะ