นิทานธรรมะ ตำนานกำเนิดเทพนักษัตร นิทานธรรมะ ตำนานกำเนิดเทพนักษัตร เทพนักษัตร คือ เทพประจำสวรรค์ชั้นที่หนึ่งซึ่งมีที่อยู่คาบเกี่ยวกับโลกมนุษย์ แต่เป็นเทพที่ยังไม่มีความเป็นเทพสมบูรณ์ เพราะติดความเป็นสัตว์เดรัจฉาน จึงมีสภาพกึ่งเทพกึ่งสัตว์เดรัจฉาน ปกติ จะบำเพ็ญบารมีจากการเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เมื่อบำเพ็ญบารมีจนตายแล้วจึงสำเร็จเป็นเทพนักษัตร หรือบำเพ็ญหลังตายจากความเป็นสัตว์เดรัจฉาน ไปเกิดเป็นปีศาจสัตว์ที่มีฤทธิ์แล้วได้รับการโปรดจนกลับตัวกลับใจ สำเร็จเป็นเทพได้ สัตว์เดรัจฉานแต่ละชนิด จะมีพระโพธิสัตว์ลงมาโปรดด้วยการแบ่งภาคลงมาเกิดเป็นสัตว์ แล้วหาวิธีทำคุณงามความดี เป็นแบบอย่างไว้ให้แก่สัตว์เดรัจฉานเหล่านั้น หากสัตว์ไม่มีบุญบารมีเลยคือ ไม่อาจหาวิธีสร้างบุญบารมีได้เลย ก็จะเกิดมาแล้วตายเปล่าไปชาติหนึ่ง ดังนี้ พระโพธิสัตว์จึงต้องหาวิธีบำเพ็ญบารมีให้ ซึ่งวิธีที่ได้บารมีมากที่สุดคือ ถวายชีวิต ให้ผู้มีบุญบารมีหรือมีธรรมกินเช่น ดาวลูกไก่ทั้งเจ็ดและแม่ไก่ ที่ยอมพลีชีพให้พระธุดงค์ฉัน อนึ่ง ถ้าโลกนี้ ไม่มีมนุษย์ที่กินสัตว์เลย พระโพธิสัตว์ก็จะไม่อาจบำเพ็ญบารมียิ่งยวดด้วยวิธีนี้ได้ จะต้องหาวิธีอื่นในการบำเพ็ญบารมีต่อไป ซึ่งปกติจะหาวิธีทำสิ่งดีงามให้แก่มนุษย์ เช่น เกิดเป็นควายแล้วช่วยมนุษย์ทำนา เป็นต้น สัตว์เดรัจฉานแต่ละชนิดจึงมีวิธีในการบำเพ็ญบุญบารมีที่ต่างกัน เช่น หมู-ไก่-ปลา ย่อมต้องยอมพลีชีพให้คนกิน, ช้าง-ม้า-วัว-ควาย ย่อมต้องช่วยคนทำงาน, หมา-แมว ก็ย่อมต้องเฝ้าบ้าน หรือดูแลบ้านให้คน เป็นต้น ในการบำเพ็ญบารมีของผู้ที่มีบุญบารมีจึงมักพบว่าจะมี สัตว์คู่บารมี มาบำเพ็ญบารมีร่วมด้วยเสมอ เช่น ไก่ชนของพระนเรศวร, ปลาบู่ในเรื่องแม่ปลาบู่ทอง, คางคกในเรื่องนางอุทัยเทวี, ม้านิลมังกรในเรื่องพระอภัยมณี ฯลฯ เหล่านี้ บางเรื่องเป็นเพียงนิทานก็จริง แต่ในนิทานนั้นได้สอนถึงวิธีบำเพ็ญบารมีของผู้มีบุญบารมีไว้ในรูปแบบต่างๆ ด้วย นอกจากนี้ ยังมีสัตว์ในตำนานหรือในโลกทิพย์ที่ไม่มีกายสังขารให้เห็นอีกด้วย เช่น สิงห์, พญานาค, หงส์, มังกร, ช้างเอราวัณ เป็นต้น ซึ่งสัตว์ในโลกทิพย์เหล่านี้ แม้จะไม่มีกายสังขารแล้วก็ยังสามารถประสานจิตวิญญาณเข้ากับกายสังขารที่สอดคล้องกับตนได้ เช่น ประสานเข้ากับร่างมนุษย์ที่มีจิตใจแบบสัตว์ หรือประสานเข้ากับสังขารของสัตว์ที่มีจิตใจเปิดรับจิตวิญญาณของตน ก็จะส่งผลให้คนหรือสัตว์ชนิดนั้นๆ มีความสามารถพิเศษและมีพฤติกรรมแปลกไปจากเดิมหรือมีพฤติกรรมคล้ายสัตว์ได้ เช่น ถ้ามนุษย์มีจิตวิญญาณผีหมูอยู่ด้วย ก็จะเอาแต่กินกับนอน หรือเสพกาม ไม่สนใจทำกิจ มักขี้เกียจไปวันๆ หรือในช้างทรงที่มีจิตวิญญาณช้างเอราวัณเข้าประสานก็จะเป็นช้างที่มีคุณวิเศษมีความสามารถมากกว่าช้างตัวอื่นๆ ในการพิจารณาดูคนหรือสัตว์ที่มีจิตวิญญาณเทพนักษัตรอยู่นี้ ถ้าฝึกดูจนชำนาญ ก็จะสามารถบอกลักษณะหรือทำนายได้ไม่ยากว่าสัตว์ชนิดนั้นมีจิตวิญญาณใดแทรกอยู่ร่วมด้วยหรือไม่ เช่น สุนัขที่เลี้ยงไว้ มีเทพสุนัข หรือมีจิ้งจอกเก้าหางอยู่ด้วย ถ้ามีเทพสุนัขอยู่ด้วย จะเสริมบารมีแก่ผู้เลี้ยง แต่ถ้ามีจิ้งจอกเก้าหางอยู่ด้วย จะนำพาภัยมาสู่ตนและครอบครัวในวันข้างหน้า สัตว์เลี้ยงหรือคนที่อยู่ใกล้ตัว ควรพิจารณาดูด้วยว่ามีจิตวิญญาณที่ดีหรือไม่ เพราะส่งผลต่อการดำรงชีพของเราอย่างมาก เช่น ในคนที่ถูกผีแม่หม้าย (ปีศาจไก่) เข้าแทรก จะส่งผลให้มีผู้ชายที่แต่งงานแล้วตายจำนวนมาก จนถึงขั้นกลายเป็นหมู่บ้านหรือเมืองแม่หม้ายเลยทีเดียว และผีร้ายก็มักจะแฝงในร่างมนุษย์ที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัยกับผู้ใด ไม่ทำร้ายใคร แต่มีวิบากกรรมหนักอยู่เช่น คนชราที่อายุยืนจนผิดปกติวิสัย ผีร้ายจะใช้ร่างนั้นในการซ่อนอาศัยเท่านั้น เมื่อถึงเวลากลางคืน จะออกจากร่างไปทำร้ายคนหรือหากิน เป็นต้น พระโพธิสัตว์จึงควรจะโปรดจิตวิญญาณเหล่านี้ให้พ้นจากความเป็นปีศาจและหันกลับมาบำเพ็ญธรรม สร้างคุณงามความดี ก็จะสำเร็จเป็นเทพนักษัตรได้ เพราะเทพนักษัตรทั้งหลายที่บำเพ็ญบารมีได้ด้วยตนเอง ไม่จำเป็นต้องขอให้พระโพธิสัตว์ช่วยโปรด แต่ปีศาจสัตว์ทั้งหลายจำต้องให้พระโพธิสัตว์โปรดก่อน จึงจะขึ้นเป็นเทพนักษัตรได้ เช่น แพะที่ถูกฆ่าบูชายัญ จะอาฆาตแค้นมนุษย์กลายเป็น ปีศาจแพะหรือซาตานหัวแพะ จนเมื่อพระโพธิสัตว์โปรด แล้วจะกลายเป็น เทพแพะทอง ที่หันมาใช้อิทธิฤทธิ์ของตนช่วยเหลือสรรพสัตว์ทั้งหลายต่อไปเพราะนี่คือหน้าที่ของเทพนักษัตร (ซึ่งเมื่อครบ ๑๒ แล้วจะประสานกันเป็นจักรทิพย์ ๑๒ เทพนักษัตรแห่งพระเจ้าจักรพรรดิ)
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [