10 เดือนก่อนหน้านั้น....

ภูเขาจู้หลอตั้งตระหง่านเป็นปราการสำคัญของเมืองจูจี้ หัวเมืองแห่งรัฐเยว่ ซึ่งมีอาณาเขตติดกับทางตอนใต้ของรัฐอู๋ดินแดนแห่งนี้มีทัศนียภาพสงบเงียบและสวยงามด้วยก้อนเมฆที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่บนยอดเขา ธารใสไหลจากต้นน้ำ ลัดเลาะไปตามกรวดหินดินทราย เกิดเป็นประกายวาวระยับของสายธารชุ่มฉ่ำเย็น

ลำธารเล็ก ๆ  ริมเชิงเขาจู้หลอแห่งนั้นเอง ยังมีกระท่อมหลังน้อยของชายตัดฟืนและหญิงทอผ้าคู่หนึ่ง เขาและนางต่างตกลงปลงใจออกมาตั้งรกรากและสร้างครอบครัวร่วมกัน ด้วยฐานันดรต่ำต้อยและไร้ญาติขาดมิตร พิธีแต่งงานของทั้งคู่จัดกลางป่าเขา พยานมีเพียงเทพเจ้าแห่งขุนเขาและสายน้ำที่มิได้ออกมาปรากฏกายให้เห็นหน้า เจ้าสาวฉลองพิธีวิวาห์ด้วยการไปตักน้ำที่ริมธารมาล้างเท้าให้กับสามี

ณ ที่แห่งนั้น มีปลาไนสีทองอยู่ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในบริเวณน้ำลึก มันบำเพ็ญเพียรมานานนับร้อยปีเพื่อวันหนึ่งจะได้พบกับฮ้อแปะ(เจ้าคงคา) และกลายร่างเป็นเซียนปลาไนประจำเขาจู้หลอ วันหนึ่งสายน้ำกระเพื่อมหวั่นไหว ฝูงปลาต่างว่ายไปรวมกันกระจุกหนึ่ง เหนือน้ำมีสิ่งมีชีวิตบางอย่างเคลื่อนไหวไปมา ปลาไนนักพรตว่ายตามฝูงปลาขึ้นไปดู พอมันชูปากชูตาขึ้นเหนือน้ำ ก็ถึงกับตะลึงจังงัง ภาพหญิงงามหยาดเยิ้มปรากฏต่อหน้าต่อตา นางกำลังก้มตักน้ำและกล่าวทักทายปลาเล็กปลาน้อยรอบ ๆ ตัว ทันใดนั้น นางเหลือบมาสบตากับปลาไนสีทองแล้วพลันร้องอุทานด้วยความยินดี ปลาไนนักพรตก็ลืมความสุขุมคัมภีรภาพทั้งหมดที่บำเพ็ญมาหมดสิ้น มันกระโดดขึ้นไปอยู่ในอุ้งมือนางอย่างลืมตัว 

หญิงทอผ้าเอามือลูบไล้ปลาไนทองที่กระโดดโผเข้ามาหาด้วยความเอ็นดู นางร้องจุ๊ ๆ เหมือนตักเตือนปลาไนว่าทำอย่างนี้ไม่เหมาะสม หากเป็นชาวประมงคงรีบคว้าโอกาสจับปลาไปต้มกินเสียเป็นแน่แท้ หญิงทอผ้าค่อย ๆ หย่อนปลากลับลงน้ำ แต่ปลาไนทองไม่ลดละความพยายาม มันกระโดดผลุงเข้าไปในถังน้ำที่เธอเพิ่งตักน้ำบรรจุเอาไว้ อีกทั้งยังคาบไข่มุกเอาไว้ในปากแล้วชูให้นางดู หญิงทอผ้ามองดูไข่มุกอย่างตะลึงลาน แต่นางก็ไม่กล้าแตะต้องหรือล้วงไข่มุกออกจากปากของปลา ได้แต่รำพึงว่า

“เจ้าปลาน้อย ข้าต้องเอาน้ำในถังนั้นไปล้างเท้าสามีข้า และคงพาเจ้าไปด้วยไม่ได้ แต่หากเจ้าอยากจะมอบไข่มุกเม็ดนั้นให้ข้า ก็จงคายออกมาเถิด”

ปลาไนทองนักพรตได้ยินคำว่า “สามี” ก็พลันฝันล่มสลาย มันตระหนักในบัดนั้นว่าได้หลงรักหญิงสาวผู้นี้จนลืมหูลืมตาไม่ขึ้น กล้ากระโจนเข้าไปหานาง อยากติดตามนางไปทุกที่ และหมายจะมอบไข่มุกซึ่งเป็นผลจากการบำเพ็ญเพียรมาเป็นเวลาร้อยปีให้กับนาง แต่เมื่อได้ยินได้ฟังว่านางมีสามีแล้วก็ตัดใจในทันใด เจ้าปลาไนพ่นไข่มุกเม็ดนั้นเข้าปากของหญิงทอผ้าอย่างพอเหมาะพอเจาะก่อนจะกระโจนลงน้ำไป มันได้มอบไข่มุกให้แก่นางแล้วโดยไม่คิดจะมอบให้กับผู้ใดอีก เจ้าปลาไนหลบลี้ดำดิ่งลงไปในธารน้ำลึกอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงทอผ้ายืนตะลึงลาน ไข่มุกลื่นไหลลงคอของนางอย่างไร้สิ่งกีดขวาง นางเห็นแล้วว่าผิดท่าจึงรีบกลับไปหาสามี หลังจากนั้นอีกเพียงไม่กี่เดือนกี่วัน...

นางก็ตั้งครรภ์

...

...

...

เสียงร้องโอดโอยดังมาจากกระท่อมหลังเล็ก ชายตัดฟืนตั้งใจจะพาภรรยาไปหาหมอตำแยในเวลาฟ้าสาง มิคาดนางร้องครวญครางเจ็บปวดคล้ายลำไส้บีบรัดตัว พอชันเข่าและผงกหัวขึ้นดูก็พบว่ามีหยดน้ำขุ่นคลั่กสีแดงก่ำกำลังทะลักออกมาจากหว่างขา ชายตัดฟืนผวาลุกแล้ววิ่งไปหาหมอตำแยให้รีบมาทำคลอด หญิงทอผ้าฝืนชันกายในท่ากึ่งนอนกึ่งนั่ง วิงวอนเทพเจ้าขอให้ลูกน้อยอยู่รอดปลอดภัยและคลอดออกมาโดยสวัสดิภาพ ทันใดนั้น หลังคาบ้านพลันกระพือไหว ท่ามกลางความเจ็บปวดจนตาพร่าพรายนางเห็นแสงวาวโรจน์อยู่เหนือหลังคาบ้าน แสงสว่างนั้นใหญ่กว่าโคมไฟแต่เล็กเกินกว่าจะเป็นจันทราเคลื่อนคล้อยลอยต่ำลงมา ภาพที่ประจักษ์แก่ตาที่สุดแล้วคือวิหคจากฟ้ากำลังสยายปีกเลื่อมพรรณรายฉาดฉายแสงจ้า ที่กลางอกของวิหคตัวนั้นมีเกาทัณฑ์ปักคาและเลือดซึมไหล หญิงทอผ้ามัวแต่ตกตะลึงจนไม่รู้จะทำประการใด วิหคตัวนั้นก็ร่อนลงมาที่อกของนางก่อนจะหายวับไปในบัดดล

ประตูกระท่อมเปิดออก สามีของนางมาพร้อมกับหมอตำแย หว่างขาของนางถูกแหวกล้วง เด็กทารกแผดเสียงร้องไห้จ้า

ก่อนหญิงทอผ้าจะหมดเรี่ยวแรงลงไป สามีของนางพาลูกน้อยมาให้เชยชม

“เป็นหญิง ลูกของเราเป็นเด็กผู้หญิง ดูสิ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มพริ้มเพรา ผิวพรรณขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องปานไข่มุกเลย เจ้าเห็นไหม”

หญิงทอผ้าพยักหน้า นางยิ้มระโหยโรยแรง

“อี๋กวง...”

นางพยายามจะเล่าถึงแสงประหลาดกับวิหคมหัศจรรย์นั้นให้สามีฟัง

“อี๋กวง (แสงแห่งความปลาบปลื้ม) หรือ อืม เป็นชื่อที่ดี ให้ลูกของเราชื่ออี๋กวงก็แล้วกันนะเมียจ๋า”

“อา... อือ... ใช่...ซี”

“เจ้าว่าอะไรนะ อี๋กวงไม่ถูกใจ จะให้ชื่อไซซีหรือ อ้าว หลับไปแล้วเมียข้า”

หญิงทอผ้าหมดแรงจะกล่าว นางผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของสามี คนตัดฟืนโอบกอดลูบหัวภรรยาและลูกสาวตัวน้อยด้วยความรักสุดหัวใจ ดึกสงัด ราตรีล่วงไป โดยไม่มีใครคาดคิดว่า วงล้อแห่งโชคชะตา สงคราม และการล้างแค้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคชุนชิวกำลังจะเริ่มขึ้น

(โปรดติดตามตอนต่อไป)