ผู้ถูกฉกชิงตลอดกาล
ผู้ถูกฉกชิงตลอดกาลจำนวนมากคือคนจน
ซึ่งเป็นฐานล่างของสังคมและช่วยตัวเองได้น้อยที่สุด
ระบบภาษีของแทบทุกประเทศเอื้อประโยชน์ให้แก่เจ้าของที่ดิน
ที่ดินว่างเปล่าในเมืองมีราคาเป็นล้านมิใช่จากเจ้าของที่ดินทำอะไร
เหตุนั้นจึงเกิดการเก็งกำไรสะสมเก็บกักที่ดินกันอย่างกว้างขวางทั่วไป
ยิ่งทำให้คนจนไม่สามารถมีที่ดินได้พอเพียงกับการอยู่อาศัยและทำกิน
เทคโนฯ ก้าวหน้าและความเจริญดีทั้งหลายกลับไปเพิ่มราคา/ค่าเช่าที่ดิน
การเก็งกำไรที่ดินทำให้คนจนต้องเสียค่าเช่าที่ดินแพงกว่าปกติ
ค่าเช่าที่ดินยิ่งสูงแปลว่าส่วนที่เหลือเป็นค่าแรงและดอกเบี้ยยิ่งต่ำ
อีกทั้งเมื่อที่ดินถูกเก็งกำไรเก็บไว้ไม่ใช้ประโยชน์หรือทำประโยชน์น้อยไป
ก็ยิ่งลดโอกาสที่แรงงานจะเข้าใช้ที่ดินเพื่อการผลิตทำมาหากิน
จึงเกิดการสูญเปล่า การว่างงานมากขึ้น ค่าแรงก็ต่ำลงเรื่อยๆ
ยิ่งทำให้คนจนอ่อนแอ กลายเป็นเหยื่อแก่นายทุนและผู้อื่นซ้ำเข้าไปอีก
คนจนจึงยากที่จะหลุดพ้นวงจรแห่งความยากจน
คำตอบคือภาษีที่ดินซึ่งเก็บเท่าหรือเกือบเท่ากับค่าเช่าศักย์
เพื่อให้ประโยชน์จากที่ดิน ซึ่งไม่ได้เกิดจากเจ้าของที่ดิน
แต่เกิดจากธรรมชาติและกิจกรรมของสังคม กลับคืนมาเป็นของสังคม
แต่ขอให้ค่อยเป็นค่อยไป อาจใช้เวลาหลายสิบปี
แล้วเลิก/ลดภาษีจำพวกภาษีเงินได้ ภาษีมูลค่าเพิ่ม ฯลฯ ชดเชยกัน
และ/หรือ นำภาษีที่ดินมาเฉลี่ยแจกราษฎรทุกคนเท่าๆ กัน