บทหนัง PPU ในทัศนะของผม ตอนที่ 6 ภ/ใน.บ้านแม่ของรพินทร์-กค. รพินทร์ยืนดูรูปถ่ายพ่อของเขาซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง สีหน้าเรียบเฉย แววตามีความเศร้า แม่ของรพินทร์เดินเข้ามาด้านหลัง เห็นเงาสะท้อนในกระจก รำเพย --หนักใจอะไรรึลูก-- รพินทร์หันมา รพินทร์ --แม่ครับ ถ้าพ่อมีปัญหาที่หนักใจไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง แม่คิดว่าพ่อจะทำยังไงครับ-- รำเพย (หยุดมองลูกชาย แล้วตอบช้าๆว่า) --แม่ก็ไม่รู้ว่าลูกหมายถึงเรื่องอะไรนะ แต่ถ้าเป็นเรื่องของป่า แม่จำได้ว่าพ่อของลูกเคยสอนลูกไว้ ยังจำได้มั๊ยล่ะลูกเอ๊ย-- รพินทร์ --จำได้ครับแม่ พ่อบอกว่า สัจจะ สติ และมือให้เที่ยง จะสามารถผ่านพ้นเรื่องร้ายๆต่างๆไปได้-- รำเพย --จำคำพ่อเขาไว้ให้ดีนะลูก แต่ก็เถอะ แม่เองก็อยากให้ลูกเลิกอาชีพนี้ซะที มันบาปนะลูก-- รพินทร์ --ครับแม่ คงอีกไม่นาน-- รำเพย --แม่เองก็แก่แล้ว ก็อยากจะเห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝากับเค้าซักที จะได้หมดห่วงนะลูก-- รพินทร์เงียบ รำเพย --ว่าแต่คืนนี้จะกลับหนองน้ำแห้ง หรือจะค้างซะที่นี่ล่ะ-- รพินทร์ --ค้างนี่ครับแม่ คืนนี้ขออยู่คุยกับแม่ให้หายคิดถึงซะหน่อย-- รำเพย --ปากหวานเป็นกับเขาด้วยรึเรา-- รพินทร์ยิ้ม ตัดไป
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [
Merry Christmas
&
Happy New Year 2007/2550