สุขใดๆไหนจะเท่าได้เสียเงิน (กินกะช้อปปิ้ง) ยาฮู้ๆๆๆ

วันนี้วันหยุดงานของคุณยัยหนูเจนนี่อีึกแล้วค่ะ มีนัดกับเพื่อนสาวสองคน (มาเรียสาวสเปน กับ โยโย่สาวจีน) ว่าจะพาเขาไปร้าน เอเชี่ยนช้อป พาไปซื้อมาม่า แล้วก็ของกินอีกนิดๆหน่อยๆ แต่เอาจริงเข้า สาวมาเรีย ก็ดันเบี้ยวไม่ไปเสียอีก ด้วยเหตุผลจิ๊บๆๆๆที่ว่า ปวดหัว โถ่เอ้ยยย หนูอ่ะ ป่วยแทบตาย ยังต้องลากสังขารณ์ไปเลยเนี่ย ก็เพราะรับปากเขาไว้ไง ว่าจะพาไปวันนี้ ก็คือ ต้องพาเขาไป ทั้งๆที่หนุก็ยังป่วยอยู่ เลยต้องปล่อยให้คนบางคนนั่งเหงาเฝ้าหน้าจอคอมอยู่คนเดียวเลย

ก่อนไป หนูก็ดูเวลารถบัสแล้วนะว่ามันจะมา 11.04 หึหึหึหึ แต่ๆๆๆๆ หนุดูผิดเวลาค่ะ แท้จริงแล้ว รถบัสจะมาถึงเวลา 11.39 แง่วววววว เล่นเอา หนูกะโยโย่ รอรถบัสจากพระอาทิตย์ส่องแสงแดดจ้า จนพระอาทิตย์หายไป ถึงกับสาวโยโย่ ถามหนูว่า เห้ๆๆๆ เจนนี่ ใครมาลักพระอาทิตย์ของพวกเราไปแล้ววว ฝนจะตกไหมเนี่ย แล้วเมื่อไหร่รถบัสจะมา

แล้วเราสองคนก็ถึง Bournemouth ด้วยสภาพที่หิวโซ (แปลว่าหิวไม่ธรรมดาค่ะ) เอาล่ะ รอบนี้แร้งมากันแค่สองตัว จะไปหาจิกอาหารที่ไหนดีหว่า ความที่หนูเคยอยู่เมืองนี้มาก่อน 1 ปี จึงสันทัดกรณีและพื้นที่เป็นพิเศษ ร้านนี้เลยยยยยยยยยยยย ร้านอาหารจีน นามว่า Chef Hong Kong แต่ระหว่างทางก่อนถึงร้าน สองสาวเจอร้านไหนถูกใจ ร้านเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ ก็เป็นอันต้องแวะ ช้อปปิ้ง เรียกน้ำย่อย กันเสียก่อนค่ะ ให้มันหิวจัดๆๆๆ ไปเลย จะได้กินได้เยอะๆๆๆ ตามสูตร กลุ่มแร้งทึ้ง ของพวกเรา

ร้านแรกที่หนูแวะ ก็คือ ร้านขายชุดชั้นใน ชุดนอนค่ะ ซึ่งหนูก็ได้ของอันเป็นที่ถูกตาถูกใจและถูกเงินมาด้วยแหล่ะ แอ่น แอน แอ๊นนนน กุงเกงลิงค่ะ คริกๆๆๆ เห็นมันเซ็กซี่ดี เลยซื้อมาซะ 3 ตัว แต่ๆๆๆ หนูคงไม่เอามาลงให้ดูน๊าาาา ร้านที่สองที่แวะเสียเงินกันก็คือ ร้านเครื่องประดับร้านนี้เลยค่ะ





แล้วพวกเราก็เดินมาถึง ร้านอาหารจีนที่ว่าแล้วค่ะ สภาพในร้านเป็นแบบนี้ คนยังไม่มีเท่าไหร่ เพราะผ่านเวลาอาหารมื้อเที่ยงไปแล้ว หนูกับโยโย่ มากินมื้อบ่ายกันค่ะ







งานนี้ สาวโยโย่ สันทัดกรณีเป็นพิเศษทั้งด้านเมนูอาหารและคุยกับคนในร้าน จ้อจีนกันดังสนั่นไม่เกรงใจหนูเลย หุหุหุหุ อ้าวววว สั่งๆๆๆๆ ไม่ยั้ง อยากกินไร สั่งได้เลย กินหมดไม่หมดไม่ต้องสนใจ ห่อกลับบ้านได้ พรึบบบบบบบบบบบบบบ แล้วเราสองคนก็สั่งตามที่ปากอยากจะกิน โดยที่ไม่ถาม คุณกระเพาะอาหาร สักคำ มาดูอาหารกันเลยค่ะ สองสาววันนี้ทำสถิติได้กี่จาน












นี่ค่ะ ติ่มซำ เห้ออ เห็น ติ่มซำ แล้วคิดถึง คนบางคน อ่ะ เพราะเขาชอบพาหนูไปกินติ่มซำร้านนั้น ร้านไรหว่า ลืมชื่อไปอีกแล้ว เดี๊ยวรอให้ คนคนนั้น เขาผ่านมาช่วยตอบให้ก็แล้วกัน ร้านนั้นอยู่ที่กรุงเ่ทพแหล่ะ เปิด ทั้งวันทั้งคืนเลย อร่อยมากกกก รอบนี้ไม่รู้ว่าเขาจะพาหนูไปกินอีกเป่าเน๊าะ




ส่วนนี่ จานนี้ ก็ของโปรดหนูค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆ




แล้วก็นี่เลยค่ะ ถ้าอาการแบบนี้บังเกิดขึ้นมากับพวกเรา นั่นแหล่ะ แม่นแล้วววว แสดงว่า อิ่มกันสุดๆๆๆ อิ่มจนบรรยายไม่ถูกเลยค่ะ กินต่อไม่ไหวแล้วววว ขอเบรค คุยกันสักแป๊บบบ เดินไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย ให้หนังกระเพาะมันขยายได้อีกนิด แล้วค่อยกลับมากินต่อ




สรุป มื้อนี้ เราสองคน ก็กินกันไม่หมดค่ะ ให้เขาห่อกลับบ้าน 3 กล่อง หมดทั้งโต๊ะที่เห็นเนี่ย ก็แค่ 40 ปอนด์เองค่ะ (ปอนด์ละ 55 บาท ก็แล้วกัน ก็เป็นเงินไทย 2200 บาท อืมมมม)

จ่ายเงินแล้ว ก็เดินกลับไปที่ป้ายรถบัส เพราะนัดกับคนที่เมืองไทยไว้ว่าจะกลับบ้านไม่เกิน 17.00 แต่ๆๆ ระหว่างทาง แว๊ปปปปปปปปปปป กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ชุดเดรส ในหุ่นนั่น โอ๊ว มาย ก๊อดดดดดดดดด สวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบฉุดกระชากลากถูโยโย่ตรงดิ่งเข้าไปในร้านนั้นทันที พร้อมกับถามคนขายว่า แบบในหุ่นเนี๊ยะ มีอีกไหม มีกี่สี แล้วมีไซด์ S (เล็กสุด) ไหม คนขายบอกว่า เหลือแค่ในหุ่นตัวเดียว ที่เป็นไซด์เอส

เจน - งั้นยูถอดออกจากหุ่นนี่เลยได้ไหม ฉันจะซื้อตัวนี้แหล่ะ

โยโย่ - โอ๊ว เจนนี่ ชุดนี้ 25 ปอนด์เลยนะ

เจน - อืม เห็นแระ แต่อยากได้ วันนี้ถ้าไม่ได้ซื้อ วันหน้าฉันก็ต้องมาซื้อมันอยู่ดี ไหนๆมาวันนี้แล้ว ก็ซื้อเสียเลย วันหน้ามา จะได้ซื้อชุดใหม่ไง ไม่ต้องมาเอาชุดนี้อีก

โยโย่ - โอเค โอเค ซื้อไปเลยเจนนี่ ฉันเห็นด้วย

แล้วหนูก็ได้มาซึ่งชุดที่หนูต้องการ ฮ่าาาาาาาาาาาา ถึงบ้านแล้ว ก็เอามาโชว์ให้คนบางคนดู เขาก็บอกว่า สวยดี เขาก็ชอบ ไม่บ่นไรด้วย (แต่จะแอบบ่นในใจหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะหนูไม่กล้าถาม)




เห็นในรูปแบบนี้ มันอาจจะดูธรรมดา แต่หนูรับรองๆๆๆ ใส่แล้วสวย เพราะคนใส่ พื้นฐานน่ารักอยู่แล้วค่ะ วิ้ววววววววววววววววววววววววววว พูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ โดยไม่อายปากตัวเองเลย ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา

เดินผ่านอีกหนึ่งร้าน ก็แวะอีกแล้วค่ะ หนูได้กางเกงขาสั้นสีดำมาอีกหนึ่งตัว ตัวละ 10 ปอนด์ค่ะ กางเกงขาสั้น ใส่แล้ว ขาไม่สั้น ค่ะ ทำให้หนูดูตัวสูงขึ้น ฮ่าาาาาา ไม่มีรุปมาให้ดูนะคะ เพราะถ่ายดูแล้ว รูปออกมา ไม่สวย บวกกับความขี้เกียจตกแต่งภาพด้วยค่ะ หุหุหุหุ

16.30 เอ...........ทำไมรถบัสยังไม่มาหว่า ทันใดนั้น เสียงมือถือหนูก็ดังขึ้น แว๊กกกกกกกกกก คนที่ีไทย โทรมาตามแล้ว เมื่อไหร่จะกลับบ้าน ตอนนี้อยู่ไหน อีกนานไหมกว่าจะกลับ แล้วรถบัสจะมากี่โมง เกือบ 50 คำถามภายใน ครึ่งชั่วโมงที่คุยกัน

นี่คะ ระหว่างรอรถบัส ก็ชักภาพแก้เหงา แก้เบื่อ รอเวลาไปพลางๆ ก่อน เพราะดูเวลารถกันผิดอีกแล้ว คิดว่า มันจะมา 16.32 แต่เอาจริงเข้า มันมา 16.45 ค่ะ





กลับถึงบ้าน ก็รีบตรงดิ่งไม่มีเลี้ยวมาที่หน้าจอคอมเลยค่ะ เปิดป๊าบบ ออนไลน์เอ็มเอสเอ็นปุ๊บเลย ก็มานั่งเม้าส์ๆๆๆๆ นั่งขำ นั่งหัวเราะ นั่งโชว์ของที่ไปช้อปปิ้งมา หนำใจ คุยกันจนเกือบตี 2 ที่ไทย บุรุษนิรนามท่านนั้น ก็ขอตัว หัว และไส้ ไปบรรทมค่ะ ส่วนหนูเอง ก็ ลั่น ลัน ล๊าาา รีบเดินตรงดิ่งไปหาเพื่อนทันที เพราะนัดเขาไว้ว่าจะไปกินข้าวเย็นด้วย

แล้วก็ไปถึงบ้านเขา (ลานาร่า) แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก อาหารจีนอีกแล้ววว ได้กลิ่นป๊าบ หนูเริ่มมีอาการ เหมือนอาหารมาจุกอยู่ที่คอหอยหลอดทันที อยากจะให้ของเก่ามันออกมาเสียโดยเร็ว จะได้รีบเอาของใหม่เข้าไป อิอิอิอิอิ มื้อเย็นนี้ เพื่อนสา่วลานาร่าขอเลี้ยงค่ะ เพราะพรุ่งนี้ เขาต้องกลับเข้าไปเรียนต่อแล้ว กินเสร็จขากลับเขายังมีเซอร์ไพรส์ให้หนูอีกอ่ะ ให้ของขวัญเล็กๆมา พร้อมกับจดหมายน้อย ใจความว่า..............

Jenny

Going to miss you so much !

Be good ! & have an amazing time back in Thailand. Will miss you millions.

Lots of love your

Little sister,

Lanara


เห้อ และแล้ว ก็ไปอีกหนึ่งเพื่อนร่วมงานที่ดีและน่ารัก พรุ่งนี้เช้าแล้ว ที่เขาจะเข้าไปร่ำลาเพื่อนที่ทำงาน สงสัยรอบนี้ ได้มีน้ำตาท่วมสองแก้มกันอีกแหงๆๆ

นี่ค่ะ ลานาร่า น้องสาวที่น่ารักของหนู





สำหรับคืนนี้ ขอบคุณที่มาเยี่ยมชม มาทักทายกันนะคะ 21.55 แล้ว หนูขอตัว หัว และไส้ ไปเวปอื่นก่อนค่ะ คริกๆๆๆๆๆๆ

Create Date : 29 กันยายน 2552 Last Update : 29 กันยายน 2552 3:54:34 น. Counter : 835 Pageviews.		4 comments
Share Tweet