ขาหมูเลียง ใบโหระพาและถั่วงอกแยกมาสำหรับใส่ตามชอบ



หอมกลิ่นเครื่องเทศของเมืองจันทน์



อร่อยจ้า ใครผ่านไปเมืองจันทน์อย่าลืมแวะร้านนี้



ท้องอิ่มกันแล้ว ก็เอาของไปเก็บที่พัก เราได้ที่พักราคาถูก ชื่อ สบายดี รีสอร์ท ร่มรื่นเงียบสงบและสะอาดใช้ได้

ราคาที่พักคืนละ 500 บาท มี่ทีวี แอร์ ห้องอาบน้ำที่กว้างใหญ่ ไม่ได้ถ่ายรูปในห้องเอาไว้
นึกได้ก็มาถ่ายด้านหน้าไว้หน่อยหนึ่ง ตอนจะกลับ





เก็บของเรียบร้อยแล้วก็ออกไปเที่ยวน้ำตกพลิ้ว ใช้เวลาวิ่งประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงอุทธยานแห่งชาติน้ำตกพลื้ว

เราจอดรถไว้แล้วก็มีรถกอล์ฟ พาเข้าไป เสียค่าบริการคนละ สิบบาท ผู้สูงอายุไม่เสียค่าผ่านประตู



น้ำตกพลิ้ว ตั้งอยู่ที่ อ.แหลมสิงห์ มีเนื้อที่ทั้งหมด 84,062.50 ไร่ ครอบคลุมเทือกเขาสระบาป
สภาพป่าเป็นป่าดิบชื้น มีพันธ์ไม้ที่หายากขึ้นอยู่เช่น พนอง ยางแดง ยางปาย สำรอง กฤษณา
ส่วนสัตว์ป่าที่หายากก็มี หมูป่า เลียงผา ปลาพลวงหิน ชะนีมงกุฏ ไก่ฟ้าหลังขาว สถาพอากาศค่อนข้างเย็นสบาย

ปลาพลวงหิน ที่ว่ายวนอย่างไม่กลัวคน สามารถสัมผัสได้ใกล้ชิด นักท่องเที่ยวนิยมซื้อถั่วฝักยาวมาให้เป็นอาหาร



สุขใจเมื่อได้เที่ยวชมธรรมชาติ



มีโบราณสถานที่สร้างเมื่อสมัยรัชกาลที่ ๕ คือ อลงกรณ์เจดีย์ และปิรามิดพระนางเรือล่ม ซึ่งเป็นพระมเหสีของร.๕



จุลศิรจุมพตเจดีย์ ที่เก็บอัฐิส่วนหนึ่งของพระนางเรือล่ม เพราะพระองค์เคยเสด็จประพาสที่น้ำตกพลิ้ว
เป็นสถานที่ที่พระองค์ทรงโปรดปราน เมื่อสิ้นพระชนม์ลง ร.๕จึงได้แบ่งอัฐิส่วนหนึ่ง สร้างเจดีย์และบรรจุไว้ในเจดีย์นี้



ออกจากน้ำตกพลิ้ว ยังมีเวลาเหลือ เราก็ไปเที่ยวชมปลาโลมาสีชมพู ที่โอเชี่ยน...

เสียค่าผ่านประตูตามระเบียบ ชมปลาโลมาสีชมพูแสนรู้



ลุงสาหร่ายได้ใช้กล้องหนักละงานนี้



ปลาโลมากระโดดรอดห่วง เก่งมาก



สองแม่ลูกเล่นกันสนุกกับมุมผลไม้เมืองจันทน์



เงาะของดีเมืองจันทน์ซึ่งไปเที่ยวนี้ไม่ได้กินเลย เพราะกินทุเรียนเป็นหลัก



ได้เวลาแห่งการรอคอยแล้ว เมื่ออกจากชมปลาโลมา ก็มุ่งหน้าไปที่ชายหาดแหลมสิงห์ เพื่อทานอาหาร

ร้านนี้จ้า ร้านยุพา มีอาหารทะเล ปูทะเลสดๆรอเราอยู่

เลือกปูทะเลเป็นกันเลย ปูไข่ กิโลละ 400 บาท ปูเนื้อ กิโลละ 300 บาท

บรรยากาศริมทะเล ความสุขอยู่ใกล้เอื้อม สามี มีไว้กอด ต้องถือโอกาสฉอเลาะเรียกคะแนนหน่อย

จัดไปเต็มๆภาพแห่งความสุขของยาย สามีของเราเนอะ ไม่กอดวันนี้แล้วจะไปกอดวันไหน อย่าอายที่จะกอดคนที่เรารัก



อาหารชุดแรกมาแล้วจ้า เป็นข้าวผัดปู ที่เพิ่งเคยเห็นว่าเป็นข้าวผัดปู ไม่ใช่วิญญาณปู



ส้มตำของโปรดของลูกสาว ปลาหมึกย่างสดๆ



มีซีนตลกของสองตายาย

อยากเก็บเข้าปากทั้งหมดจานเลย



มาแล้ว นางเอกของฉ้าน



ปูเนื้อ ก้ามโตๆ



ปูไข่เต็มกระดอง มันอร่อยมากๆ



เกิดรายการแย่งซีนกันอีกแล้ว ตายายคู่นี้

ชีวิตไม่มีอะไรมาก แค่ได้เห็นลูกหลาน คนที่เรารักมีความสุข



ค่าความสุขมื้อนี้ ไม่แพงเลย 1200 บาท

นานๆจะได้อยู่พร้อมหน้าลูก หลาน และสามี ทำให้มีอายุยืนยาวไปอีกนาน

ชีวิตคนเราก็เท่านี้แหละ กินอิ่มนอนหลับ เดินได้ พูดได้ ไม่เจ็บป่วย



วันใดที่เราเจ็บป่วย เราจะรู้ว่า ตอนยังแข็งแรงอยู่ควรทำอะไรที่อยากทำให้สำเร็จ ไม่รู้ว่าวันไหนที่เราจะทำอย่างที่ต้องการไม่ได้

ชีวิตคนเราเกิดมาชาติหนึ่ง อะไรไม่เคยเห็นก็ไปเห็นเสีย อะไรไม่เคยกินก็ลองกินให้รู้รส

เงินมีไว้เพื่อซื้อหาความสุข เงินทองหามาไว้ใช้จ่ายซื้อความสุข เก็บไว้ใช้ยามแก่เฒ่าส่วนหนึ่ง
จ่ายไปเพื่อความสนุกสนานเพลิดเพลินส่วนหนึ่ง อย่าให้เงินเป็นนายเรา เราจงเป็นนายของเงิน

บางคนประหยัดเกินไป ไม่กินไม่เที่ยว ไม่ซื้อเสื้อผ้าดีๆมาสวมใส่ ชีวิตก็แห้งเหี่ยวไปทุกวัน

ของดีๆไม่เคยกิน ด้วยความเสียดายเงิน จนวันหนึ่งเกิดโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน กินอะไรก็ไม่ได้ อยากไปไหนก็ไม่ได้

วันนี้ชีวิตเรายังมีลมหายใจ รู้จักใช้ชีวิตให้ถูกต้อง กินส่วนหนึ่ง เก็บส่วนหนึ่ง เที่ยวส่วนหนึ่ง



ป้านี้ไม่ได้ร่ำรวยมาก พออยู่พอกิน มีแล้วหมดไป แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอนาทรมากมาย
เพราะได้กินได้เที่ยวมาอย่างเต็มที่แล้ว จะตายไปวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่เสียดายชีวิต ที่เหลืออยู่เวลานี้คือกำไรชีวิตล้วนๆ

เมื่อรับประทานอาหารเย็นและเที่ยวเล่นที่สะพานพระเจ้าตากสิน แม่น้ำจันทบุรี พอแก่เวลา
ก็กลับที่พัก เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ เราจะเดินทางไปบ่อนเขมรกัน

แวะรับผู้กว้างขวางของเมืองจันทน์ เพื่อนำพาสู่บ่อนเขมร เราขับรถไปท่ามกลางความมืดของสองข้างทาง

ที่ค่อนข้างเปลี่ยวมาก ถ้าไม่ใช่คนที่ไว้ใจกัน ก็คงกลัวถูกลวงไปฆ่าเสียกลางป่า
ขับมาประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก็ผ่านด่านทหารไทยไปอย่างสบายๆ จนมาเจอด่านที่สอง

ขับไปเรื่อยอีกสักสิบห้านาที ก็มาเจอด่านเขมร เข้าเขตเขมรแล้ว จอดรถเอาไว้ที่รับฝากรถ
จากนั้นก็เดินเท้าไปตามริมทางรั้วสังกะสี มีทหารเขมรประจำด่านอยู่สองคน ไม่มีการตรวจตราหนังสือเดินทางแต่อย่างใด

เดินเลาะรั้วไปได้นิดเดียว ก็มีสะพานไม้เล็กข้ามไปฝั่งเขมร รอสักห้านาที่ ก็มีรถตู้มารับพายังบ่อนไพลิน

เขาห้ามเอากล้องไปถ่ายข้างในบ่อน ถ่ายด้านนอกได้ไม่เป็นไร



การไปบ่อนนี้ เป็นเพียงเพื่อสนองตัณหาของลุงสาหร่าย ที่อยากจะข้ามแดนไปยังเขมรหรือพม่า
แต่ไม่เคยได้ข้ามไปอย่างแท้จริงเลย เมื่อก่อนไปก็ไปข้ามแถวพิษณุโลก ไปเหยียบแผ่นดินลาวนิดหน่อย

ไปอรัญประเทศ ก็ได้แต่ชะเง้อดูฝั่งเขมร ไม่ได้ข้ามไป เพราะกลัว ไม่มีคนรู้จักไม่กล้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า

ไปด่านที่เจดีย์สามองค์ ก็ไปชะเง้อชะเแง้มองเมืองพม่า พอให้หายอยาก

ไปด่านสองที่ระนอง ก็ขับรถไปถ่ายรูปแล้วก็ตีรถกลับ เหมือนเป็นบ้า

คือลุงสาหร่ายแกเป็นโรคชอบไปชายแดน ชายแดนต่างๆของไทยแกไปมาเกือบหมด
เช่นที่ชายแดนแม่สอด จังหวัดตาก ชายแดน เชียงของ สามเหลี่ยมทองคำ ทางใต้ก็ไปมาแล้ว
ทางตราด ชายแดนไทย-เขมร ก็ไปมาแล้ว เหลือชายแดนที่จังหวัดจันทบุรีนี่แหละที่ยังไม่เคยไป

คราวนี้สมใจลุงสาหร่ายมาก และยิ่งได้เข้าบ่อน ได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น ลุงสาหร่ายตื่นตาตื่นใจมาก

เราส่งเงินไปให้เล่น พันบาท ลุงแกก็เล่นได้นานเป็นชั่วโมง ไม่ได้ไม่เสีย แต่ไปเสียที่โต๊ะบาคาร่า พันบาท

นับเป็นการเสี่ยงที่ถูกมาก มาถึงคาสิโน เสียไปแค่พัน นับว่าดีแล้ว ถือเป็นการหาประสบการณ์



สรุปเรานั่งรถไปบ่อนโน้นบ่อนนี้ สองสามที่ เสียเงินไปพันบาท เขาว่าถ้าซื้อชิฟสองหมื่นสามารถพักโรงแรมได้ฟรี

เห็นคนไทยเต็มบ่อน หน้าตาแต่ละคนดูเป็นนักการพนันอาชีพ พวกเขาคงหลงไหลกับการพนัน

ที่บ่อนคาสิโน เจ้าถิ่นเล่าว่า เขามีหลายเกรด ระดับวีไอพี ก็จะต้องเล่นเป็นหมื่นๆขึ้นไป
ระดับชาวบ้าน ก็เล่นกันเป็นร้อยเป็นพัน เห็นแม่ค้าแม่ขาย มาเล่นกันมาก บ่อนต่างๆนี้เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
พนักงานเป็นคนเขมรพูดไทยได้ ธุรกิจนี้ที่เขมร เขาว่ามีเจ้าของเป็นคนไทย และคนสิงคโปร์



กลับออกจากเขมร มาทางเดิม สองข้างทางยิ่งเปลียวเพราะเป็นเวลาตีหนึ่งกว่า แวะมากินข้าวต้มที่ร้านข้าวต้มดวงดี ร้านดังประจำเมืองจันทน์

ได้รับการดูแลอย่างดีจากคุณต้อมเจ้าของร้าน ขอบคุณมาณ.ที่นี้ คงได้พบกันใหม่เมื่อไปเที่ยวจันทน์