ป้าพนอจันขอเล่า 5

จากตอนที่แล้ว ว่าเมื่อสามีมีเงินก็อยากหยุดทำงานที่ญี่ปุ่น อยากไปอยู่เมืองไทย

ป้าก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร ว่าไงว่าตามกัน ดีเสียอีกจะได้ไปอยู่กับลูก กับญาติพี่น้อง

เราดำเนินเรื่องการไปอยู่เมืองไทย ไปเรื่อย เริ่มจากไปขอวีซ่าให้สามีที่สถานฑูตไทย

เพื่อจะได้อาศัยอยู่ไทยได้ เป็นลองสเตย์ เพราะเพิ่งเป็นปีแรกที่เขาเปิดให้คนต่างชาติไปพักแบบลองสเตย์

แต่ต้องมีอายุ 55 ปี ขึ้นไป เราได้วีซ่าหนึ่งปีมาแล้ว

ตอนนี้ก็เริ่มจ่ายแจกสิ่งของที่ไม่สามารถเอาไปเมืองไทยได้

ก็ไม่ได้มีสมบัติอะไรมาก ของที่ต้องทิ้งก็ทิ้งไป เสียค่าทิ้งของทั้งหมด หนึ่งคันรถ

เป็นเงินไทยประมาณ 18,000 บาท เสีบเงินค่าย้ายสิ่งของไปเมืองไทย 40,000 บาท

เราใช้บริการบริษัท ทานากะ

สามีลาออกจากงาน เจ้านายสามี ทัดทานเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล เขาจึงบอกว่า อยากกลับมาเมื่อไหร่ก็มา

ให้ถือว่าเป็นการหยุดพักงานแบบยาว เพราะเจ้านายสามีเขาเสียดายสามีมาก

สามีเป็นคนทำงานเก่ง ขยัน และทุ่มเทให้บริษัทมาเป็นเวลาเกือบยี่สิบปี

เรียกว่ายากที่จะหาคนทำงานเก่งๆมาทดแทนได้ เพราะถ้าสามีไม่อยู่เสียคน เจ้านายต้องเหนื่อยมากๆ


เมื่อเราตัดสินใจย้ายไปอยู่เมืองไทย เราได้ซื้อคอนโดมิเนียม ที่ย่านถนนรัชดา

เป็นซอยอยู่หน้าศาลอาญา ทำเลดีไปไหนมาไหนสะดวก เพียงไม่ไกลนัก

ก็สามารถใช้บริการรถไฟฟ้าใต้ดินได้ รถเมล์ก็ผ่านหน้าซอยหลายสาย

ป้าชอบซอยนี้มาก เคยฝันอยากมีบ้านที่อยู่ซอยนี้ เพราะชอบไปงาน แสดงสินค้าไทยซึ่งอยู่ปากซอย

ซอยนี้ชื่อก็เพราะ ชื่อ ซอยอาภาภิรมย์



คอนโดนี้ป้าซื้อโดยใส่ชื่อลูกเป็นเจ้าของ เป็นคอนโดเล็กๆธรรมดา อยู่สุดซอย

ที่เลือกคอนโดเล็กๆ ธรรมดาเพราะคิดว่า เราอยู่กันสองคนผัวเมีย ไม่มีลูกเล็กเด็กแดง

เอาแค่พออยู่ เราคำนึงถึงเมื่อเราแก่เฒ่าไปกว่านี้ และไม่มีรายได้หลักอะไร

เราจะได้ไม่ต้องมีภาระการเสียที่ส่วนกลางมากมายเกินกำลัง

ที่นี่ค่าส่วนกลางไม่แพงมาก พอที่จะไม่ทำให้เดือดร้อนเมื่อยามเราไม่มีเงิน

ห้องของเรากว้างแค่ 42 ตารางเมตร แต่มีเครื่องอำนวยความสุขครบครัน

ป้ารู้สึกรักและภูมิใจในห้องหอนี้มาก



เราย้ายจากญี่ปุ่นมาไทย ประมาณปี 2003 ตอนมาใหม่ อะไรก็ดูสนุกสนานสวยงาม

เราสองคนเที่ยวไปทั่วๆ ขึ้นรถเมล์ ขึ้นแท็กซี่เป็นหลัก เพราะสามียังไม่มีใบขับขี่

อยู่ไปสักพัก สามีก็อยากทำงาน พอดีได้เจอเพื่อนเก่าที่เคยไปอยู่ญี่ปุ่น

เขาเปิดบริษัทร่วมทุนกับคนญี่ปุ่น เป็นบริษัทที่รับเอาเครื่องจักรเก่ามายกเครื่องใหม่แล้วขายต่อ

บริษัทตั้งอยู่ที่ ถนนบางนา-ตราด สามีตอนแรกก็เดินทางด้วยรถไฟฟ้า

แต่เนื่องจากบริษัทอยู่ไกลมาก เขาเหนื่อย จึงได้ไปหาเช่าอพาร์ตเม้นท์ใกล้บริษัทฯ

ค่าเช่าห้อง 3,000 บาท แต่ ค่าไฟแพงมาก เกือบเท่าค่าห้อง คือสองพันห้าถึงสามพัน

เราอยู่ที่อาพาร์ตเม้นท์นี้ด้วยความสุขพอสมควร เช้าเขาก็ไปทำงาน
เย็นก็ฝากท้องไว้ที่ห้างเซ็นทรัลบางนา ที่อยู่ใกล้กับอาพาร์ทเม้นท์ที่เช่าอยู่

พอสามีออกไปทำงาน ป้าก็ออกเที่ยวตามที่ต่างๆ โดยนั่งรถเมล์
พอเย็นก็กลับบ้านมารอรับหน้าสามี อยากกินอยากซื้ออะไรก็ได้ตามใจ

เย็นวันศุกร์ก็นั่งรถตู้กลับมานอนคอนโดมิเนียมที่รัชดา วันอาทิตย์ก็ไปนั่งรถไฟเที่ยวไปการรถไฟ

ป้าไปเที่ยวกับการรถไฟไทยเกือบทุกทริปที่เขามี ชีวิตน่าจะมีความสุข

ถ้าไม่วันหนึ่งสามีกลับบ้านมาบอกว่าจะออกจากงาน ไม่ทำงานแล้ว

หลังจากที่เราทำงานที่บริษัทนี้ได้หกเดือน สามีเขาบอกเขาไม่ชอบน้องเจ้าของบริษัท

ที่ชอบใช้อำนาจกับเขา ทั้งที่ตัวเองไม่ทำงานอะไร ได้แต่ใช้ปากดุด่าคนไปเรื่อย

เขาบอกเขารับไม่ได้ ถ้าอยู่ต่อมีหวัง ได้ต่อยหน้าแน่ น้องเจ้าของบริษัทเป็นทอม

เราก็ต้องย้ายบ้านกลับมาอยู่ที่คอนโดรัชดาอย่างเดิม



ช่วงที่ว่างงานนี้ เราก็ออกเที่ยวไปทั่วอีก ตอนนี้เราเริ่มออกเที่ยวต่างประเทศที่ใกล้ไทย

เช่นที่ ฮ่องกง สิงคโปร์ มาเลเซีย

ที่เมืองไทยก็ไปอยู่เที่ยวเชียงใหม่เป็นอาทิตย์ ไปอยู่หัวหิน

ป้าชอบหัวหินมาก เราได้รับการอนุเคราะห์เรื่องที่พักที่หัวหินจากคุณดำรง พุฒตาล

กัลยาณมิตรสุดประเสริฐของเรา ที่ตลอดเวลาที่อยู่เมืองไทย คุณดำรงไม่เคยทอดทิ้งเราเลย

จะโทรมาชวนไปเที่ยวด้วยตลอด เพียงเราบอกว่าอยากไปหัวหิน

คุณดำรงก็กรุณามอบห้องพักคอนโดสุดหรูราคาเป็นสิบล้านบาทให้เราพักฟรี

เท่าที่เราอยากอยู่หัวหิน นับเป็นพระคุณเป็นอย่างสูง ยากที่เราจะลืมเลือน



เราอยู่เมืองไทยด้วยความสุขและอบอุ่นจากญาติมิตร แต่เมื่ออยู่นานไป

สามีก็เกิดอยากทำงานอีก เราก็พาไปหาเพื่อนที่เป็นผู้จัดการโรงงานผลิตพลาสติกแห่งหนึ่ง

เขาก็ยินดีรับให้ทำงาน เพราะกำลังอยากได้คนมาอ่านภาษาญี่ปุ่น

เพราะเขาสั่งเครื่องจักรมาจากญี่ปุ่น แต่มีภาษาที่กำกับมากับเครื่องที่เขาไม่เข้าใจ

เราก็ดีใจว่าได้งานทำง่ายดี แต่มีข้อแม้ว่าขอให้เรารอให้โรงงานใหม่ที่กำลังจะเปิด

สามีก็สบายใจ คิดว่าได้งานแน่แล้ว จึงเริ่มออกเที่ยวอีก เราไปเที่ยวอีสาน

บ้านเพื่อนคนญี่ปุ่น เขามาอยู่ก่อนหน้าแล้ว ได้ไปซื้อบ้านที่อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น

บ้านเกิดเมียคนไทย เขาอยู่กับหมาสิบตัว เมียไม่มาอยู่ด้วยเมียไม่ชอบอยู่เมืองไทย

ชอบอยู่ญี่ปุ่น เพราะเขายังสาวยังทำงานหาเงินได้อีก จึงให้สามีที่อายุมากแล้วมาอยู่เมืองไทยคนเดียว

เพื่อนคนนี้เราชอบพอกันดีทั้งสามีภรรยา สามีไปพักอยู่กับเพื่อนเป็นอาทิตย์

ตลอดเวลาที่อยู่ เขาทั้งสองคนสนิทสนมกันมาก จนวันหนึ่งเขาชวนกันไปเที่ยวในเมือง

เราไม่อยากไปด้วย เพราะง่วงนอนและเหนื่อมาทั้งวัน ปล่อยให้สองคนไปกัน

เพราะไว้ใจสามี ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรไม่ดี เพราะไม่ใช่นิสัยของเขา

เขาเคยบอกตลอดเวลาว่า ไม่นอกใจเรา รักป้าคนเดียว ตลอดเวลาที่แต่งงานกันมา

เขาไม่เคยมีนิสัยเจ้าชู้หรือสนใจผู้หญิงอื่นเลย เป็นแต่เพียงชอบคุยกับคนไทย

จากการไว้ใจนี่เอง จึงเป็นเรื่องขึ้นมา เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อ

Create Date : 15 กรกฎาคม 2550 Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 9:16:56 น. Counter : 2228 Pageviews.		24 comments
Share Tweet

	โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira (9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)		ทริปอเมริกา #1 - รีวิวสายการบินฟิลิปปินส์ ไม่แพงมากและดีกว่าที่คิด ฟ้าใสทะเลคราม (6 เม.ย. 2567 13:46:53 น.)
	:) peaceplay (4 เม.ย. 2567 08:14:28 น.)		»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ปีกไก่ทอดน้ำปลา nonnoiGiwGiw (3 เม.ย. 2567 10:47:49 น.)