/////// เล่าเรื่องสามี่ ลุงสาหร่ายของฉัน /////// คงจะพอทราบว่า ป้าตั้งชื่อให้สามีว่า ลุงสาหร่าย และก็กลายเป็นนิคเนมที่หลายๆคนมักจะเรียกขานสามีของป้า หลายท่านก็ถามว่า ทำไมตั้งชื่อสามีว่า มิสเตอร์สาหร่าย ก็ต้องขอตอบว่า เพราะลุงมีชื่อจริงว่า NORIICHI ซึ่งแปลว่าสาหร่ายที่หนึ่ง ลุงสาหร่าย ปีนี้อายุจะครอบ 63 ในวันที่ 26 เดือนนี้ แต่ลุงแกดูไม่ค่อยแก่ ยอสามีตัวเอง นั่นก็เป็นเพราะว่า ลุงหุ่นดี ไม่อ้วนลงพุง ยังนุ่งกางเกงยีนส์เท่ห์ๆได้อีกนาน ลุงจะมีสไตล์การแต่งตัวของแกเป็นแพทเทิน คือเสื้อยีนส์ กางเกงยีนส์ ถุงเท้าสีขาว แต่งงานกันมาสิบหกปี แกจะแต่งอยู่แบบเดียว จนไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าแบบใหม่ให้ เพราะซื้อไปก็ไม่ใส่  ลุงเกิดที่จังหวัด Wakayama เมือง Osaka ลุงเป็นลูกชายคนโต มีน้องสาวอีกหนึ่งคน แต่ความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องของคนทั้งสอง ไม่ดีนัก สามีออกจากบ้านมาตั้งแต่เริ่มเป็นหนุ่ม เขาเล่าว่า เขาทะเลาะกับพ่อ แล้วก็เลยโบยบินออกจากรัง ออกมาทำงานสร้างตัวคนเดียว ลุงเรียนมาทางสายอาชีวะ ก็ต้องทำงานเป็นพวกช่าง เขาผ่านงานมาหลายที่ ตั้งแต่บริษัทใหญ่ จนกระทั่งงานเลี้ยงไก่ เรียกว่าทำงานมาตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ด้วยความขยันอดทน ก่อนที่จะมาแต่งงานกับป้า เขาเคยผ่านการมีลูกมีเมียมาแล้ว เมียคนแรกของเขาเป็นสาวขับรถบรรทุก อายุมากกว่าสามปี มีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อยู่กันได้หกปี ก็แยกทางกัน เมียเขาเป็นฝ่ายเลี้ยงดูลูก ลุงไม่มีความผูกพันกับลูกเลย จะว่าใจดำก็ว่าได้ เช่นกัน ลุงก็ไม่มีความผูกพันกับ พ่อ แม่ พี่น้องเลย เหมือนตัวคนเดียว หลังจากเลิกกับเมียคนแรก ลุงก็มีเล็กๆน้อยๆไปเรื่อยๆ เป็นแค่ระยะสั้นๆ สามเดือน หกเดือน มาเมียญี่ปุ่นก่อนที่จะแต่งงานกับป้า อยู่กันได้นานถึงหกปี ก็มาด่วนตายจากไปก่อนด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก ดังนั้นเมื่อมาแต่งงานกับป้า เขาจึงกลัวว่าป้าจะเส้นโลหิตในสมองแตกตายเหมือนเมียเก่า แต่ป้าก็ทนทายาท ไม่ว่าจะความดันขึ้นสูงเพียงไร เคยขึ้นไปถึง 190 ก็ยังไม่ตาย หัวสมองไม่ระเบิด เมื่อเมียรักตายจาก ลุงก็ว้าเหว่อยู่สองสามปี จึงได้มาเจอสาวไทยคนหนึ่งที่ชินจูกุ ซึ่งไม่ใช่ป้า สาวไทยคนนี้มาทำงานอาชีพพิเศษโดยเฉพาะ ตอนหลังเขามาเล่าให้ฟังเองนั่นแหละว่า ตั้งใจจับลุง เพราะเห็นท่าทางใจดี แน่ละจะไม่ใจดี ได้อย่างไร พบกันวันแรกก็เล่นขอให้ช่วย ไม่อย่างนั้นจะโดนยากูซ่า ปรับ โทษฐานไม่มีเงินจ่ายหนี้ คงจะเป็นคราวโชคดีของสาวคนนั้นที่เจอลุง และเป็นคราวเคราะห์ของลุงที่เจอกับเขา เพราะลุงไม่เคยรู้จักผู้หญิงไทยมาก่อนหน้านี้ ได้รู้จักเธอเป็นคนแรก ก็เกิดอาการ เห่อ เพิ่งเคยรู้จักกับคนต่างชาติ มีแต่เมียญี่ปุ่นมาตลอด ไม่เคยได้พบได้รู้จักหญิงไทย พอได้รู้จักก็ดีใจ อยากช่วยเขา พอเขาบอกว่าเป็นหนี้ยากูซ่า เงินตอนนั้นก็ประมาณ สี่แสนกว่าบาทไทย วันรุ่งขึ้น ลุงไปถอนเงินมาหมดธนาคารให้เขาไปใช้หนี้เลย สาวนั้นก็ดีใจมาก เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า มากินอยู่กับลุงเลย มีคนใจดีมาใช้หนี้ให้แล้ว ความที่ลุงแกไม่เคยมีเมียต่างชาติ แกก็เอาอกเอาใจเขา แต่แกมาเล่าทีหลังว่า แอบไม่พอใจที่เมียเก่าคนนี้ชอบกินแต่เหล้า เวลาเมาก็โวยวาย ด่าทอ หาเรื่องคนไปทั่ว สร้างความปวดหัวให้ลุงแกเป็นอย่างมาก สาวไทยคนนั้นเมื่อมาอยู่กับลุง ก็คิดว่าลุงเงินเดือนดี จึงถลุงเงินลุงอย่างไม่เสียดาย จากการที่เธอมาจากแหล่งหาเงินได้คล่อง เมื่อต้องมาเป็นแม่บ้านธรรมดา เธอจึงทนไม่ได้ ไม่อยู่บ้านทำหน้าที่เมียที่ดี แต่งตัวออกจากบ้านไปเล่นการพนัน ไม่ยอมเลิกนิสัยเดิมๆ ลุงแกก็เริ่มได้คิดแล้วว่า หาคนผิดมาเป็นเมีย แกบอกว่า ทะเลาะกันทุกวัน เพราะเมียเอาแต่เที่ยวและกินเหล้า แกทนไม่ไหว จนวันหนึ่ง ที่เมียเก่าเขาไปชินจูกุแล้วไม่กลับมาบ้าน แกก็ใจเด็ด เก็บเสื้อผ้าของใช้ของเมียลงกล่อง นำส่งไปรษณีย์ไปยังบ้านที่เมียแกไปอาศัพพักค้างคืน แล้วโทรศัพท์บอกไม่ต้องกลับมาอีกแล้ว เลิกกัน ใช้ระยะเวลาที่อยู่กินกันแค่ หกเดือน เรียกว่าหม้อข้าวยังไม่ทันดำ ก็ให้เลิกราจากกันไป  แกก็เข็ดเขี้ยวการมีเมียอยู่ได้ไม่กี่เดือน พอเลิกจากงานประจำ แกก็จะมักมาวนเวียนเที่ยวเล่นแถวชินจูกุ จนมาวันหนึ่ง แกไปซื้อทุเรียนที่สโตร์ไทย และได้พบก้บน้องสาวป้าที่ไปส่งเงินค่าตั๋วเครื่องบินมาให้ป้าพาลูกเขามาเที่ยว ลุงแกก็ดีใจที่ได้เจอสาวไทย มาคุยกับน้องสาวป้าและขอให้แนะนำผู้หญิงไทยให้เขาหน่อย น้องก็บอกว่า พี่สาวกำลังจะมาญี่ปุ่น สนใจไหม แล้วก็เอารูปป้าให้ดู เมื่อลุงดูรูปแล้ว ก็ขอเบอร์โทรศัพ์ โทรหาป้าทันที อย่างที่เคยเล่าให้ฟังเมื่อตอนที่แล้ว ลุงแกไปซื้อหนังสือแปลญี่ปุ่นเป็นไทย เอามาเปิดอ่านแล้วพูดขอแต่งงานทางโทรศัพท์ทันที ตามประสาวัยร่วงใจร้อน ป้าก็รับปากไปว่า ถ้าไปถึงจะแต่งงานด้วย เมื่อป้าเดินทางไปถึงประเทศญี่ปุ่น ตอนเย็นลุงก็มาพบ ป้าเห็นหน้าลุงเขาครั้งแรก ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะลุงแกหน้าตาไม่ได้หล่อเหลา หุ่นก็ผอมๆ ยังแอบนินทากับน้องและหลานว่า หน้าเหมือนหัวกระโหลก แต่ไม่ได้รังเกียจอะไร เพราะจากการพูดคุยใกล้ๆกัน ชอบลุงอย่างหนึ่งคือ ลุงไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ปากลุงจึงไม่เหม็น ข้อนี้เป็นข้อแรกที่ตกลงปลงใจ แต่งงานกับลุงสาหร่าย  ตอนพบกันครั้งแรก รู้สึกประทับใจที่แกถามว่า มีเงินใช้ไหม แล้วแกก็แบ่งเงินให้ครึ่งหนึ่ง เพราะเงินเดือนยังไม่ออก รุ่งขึ้นแกถึงได้รับเงินเดือน ซึ่งป้าก็รู้สึกได้ว่า แกมีน้ำใจ คิดว่าเรามาญี่ปุ่นจะมีเงินกินใช้หรือเปล่า มีนิดมีหน่อยก็แบ่งมาให้ แต่สิ่งที่แกควักออกมาจากกระเป๋านี่สิ ทำให้รู้สึกตื่นเต้น นั่นก็คือสร้อยคอทองคำ ประมาณสามเส้น เส้นละบาท สองบาท สามบาท ซึ่งแกบอกว่า แกมีแต่ทองที่ซื้อเก็บไว้เวลาคนร้อนเงินเอามาขาย ทองสมัยนั้นเงินญี่ปุ่น ก็บาทละ หมื่นห้าพันเยน เรียกว่าถูกมากสำหรับเงินญี่ปุ่น แกบอกว่า แกเตรียมไว้ให้เมีย เมื่อเราพูดคุยกันและตกลงกันว่า ป้าจะยอมแต่งงานกับแก แต่ขอให้จัดงานแต่งงานกินเลี้ยงประกาศให้คนรู้ว่าเราอยู่กินเป็นผัวเมีย เพราะป้าคิดว่า อย่างไรเราก็ยังมีญาติพี่น้องที่เมืองไทยที่ตองแคร์ อยู่ๆมาญี่ปุ่นแล้วได้สามีเลย ก็จะดูน่าเกลียดไป จัดงานพอให้มีรูปไปแสดงกับญาติพี่น้องบ้างว่า เราไม่ได้หอบเสื้อผ้าหนีตามเขาไป เราจดทะเบียนกินเลี้ยงมีสักขีพยาน ป้าได้ยื่นข้อเสนอไปอีกว่า ต้องการแหวนเพชรหนึ่งวง เป็นแหวนแต่งงาน ลุงก็รับปากไม่มีปัญหา เป็นอันว่า เรากำหนดวันกินเลี้ยงกันได้ ป้าก็ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่า จะมาได้มีงานเลี้ยงแต่งงานเมื่ออายุสี่สิบสี่ปี แต่ก่อนหน้าที่จะมาญี่ปุ่น เคยไปดูหมอดู คือหมอไพศาล หมอดูชื่อดังของเมืองไทย เขาบอกว่า ป้าจะได้เดินทางไปต่างประเทศ และไม่ว่าจะไปประเทศไหน จะได้สามีแน่นอน และยิ่งเป็นประเทศที่เป็นเกาะ อย่างญี่ปุ่น แล้วจะอยู่กันยืดยาวจนตายจากกัน ป้าก็ยังไม่ค่อยเชื่อในตอนนั้น แต่มายอมเชื่อเมื่อได้แต่งงานกับลุงเรียบร้อยแล้ว เรื่องของชะตาฟ้าลิขิตจริงๆ ยังมีตอนต่อ ขอออกไปทำธุระก่อน
ขอบคุณค่ะ แวะเข้ามาทักทายเป็นท่านแรก ติดตามอ่านต่อไปค่ะ
โดย: พนอจัน (พนอจัน
 ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:54:56 น.LOVELY COUPLE!!!!!
โดย: GOOD IP: 123.227.112.187 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:41:26 น.
พรมลิขิตจริง ๆ นะป้า ลุงสาหร่าย
ใจดีอย่างนี้หละ สาว ๆ ถึงอยากได้ ลุง โดย: Hula Girl IP: 66.91.212.254 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:47:06 น.
ตกลง...คือพรมลิขิตใช่ใหม... หุ หุ นึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ คุณป้า อ่านไปก็อมยิ้มไป ชีวิตการได้แต่งงานกับคนญี่ปุ่นของหลานเอง ก็คล้าย ๆ คุณป้าค่ะค่ะ (โอมิไอ) ใช่ใหมคะ ถาษาญี่ปุ่นเขาพูดกัน แต่ต่างกันตรงที่หลาน มีบริษัทติดต่อให้ บทจะได้แต่งก็มีคนมาขอเลยค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะคุณป้า
โดย: Beeze IP: 219.126.187.6 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:10:23 น.
มาฟังเรื่องความรักของคุณป้าค่ะ แอบเข้ามาอ่านบ่อย ๆ ชอบตำราอาหารของคุณป้าด้วยค่ะ
โดย: Jujastar
วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:19:54 น.ป้าต้อยสวัสดีค่ะ เข้ามารายงานตัวค่ะ
อย่าลืมทานยาแก้ปวดนะค่ะ เห็นได้ข่าวว่าไป เก็บถั่วมา ได้เยอะไหมค่ะป้า ดูแลสุขภาพนะค่ะ ทั้งสองท่าน ลุงกับป้า โดย: ไก่อเมริกา IP: 24.6.62.187 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:24:45 น.
สวัสดีค่า สามีหนูแอบก็ เป็นคนโอชากาคะ รอติดตามอยู่นะคะ
โดย: หนูแอบ IP: 220.147.175.77 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:37:15 น.
 ขอติดตามเรื่องของลุงกับป้า ด้วยคนนะคะ น่ารักที่สุดค่ะ โดย: babyboy99
วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:17:49 น.น่ารักจังเลยค่ะ
 ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกด้วยนะคะ  โดย: อารีรัตน์
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:4:00:11 น.น่ารักจังเลยค่ะ สมกันด้วย นี่แหละน้า " พรหมลิขีตบรรดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันและเธอให้มาใกล้กัน...........
โดย: Apple of my eye (Apples in my eyes
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:38:45 น.ขอบคุณทุกท่านค่ะ พอดีวันนี้คอมพ์เสีย เพิ่งใช้ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะมาอัพต่อค่ะ
โดย: พนอจัน (พนอจัน
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:24:58 น.เค้าลิขิตไว้แล้วมั้งค๊ะ^^
โดย: Boo IP: 119.240.148.200 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:46:10 น.
such a great love story i will come and update your blog even more :).
โดย: mcenziepitt IP: 192.168.0.65, 125.26.246.170 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:20:21 น.
อ่านสนุกมากเลยค่ะ ได้กำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ วางแผนไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่ญี่ปุ่นค่ะ แต่เป็นที่มิเอะค่ะ หวังว่าคงจะได้มีโอกาสพบกันนะคะ
โดย: chula IP: 27.55.212.105 วันที่: 8 กรกฎาคม 2557 เวลา:21:34:02 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [
หายสงสัยเลยว่าทำไมใครๆ ถึงเรียกคุณลุงสาหร่าย
ขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งสองคนเลยนะคะ