อินเดีย...เดินเดี่ยวสู่สิกขิม/ดาร์จีลิ่ง ตอน 23.อิ่มใจ อิ่มใจ
............
วันนี้เราเที่ยวกันทั้งวัน ถึงบ้านทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัยส่วนฉันและบิจอย รวมทั้ง พระเอกมาดขรึม พรุ่งนี้เราจะต้องตื่นแต่เช้าไปไทเกอร์ฮิลล์(Tiger Hill) เพื่อชมเทือกเขากังเชนจุงกา มันเป็นความปรารถนาอย่างแรงกล้าของฉันที่พลาดหวังมาจากมิริคและคาดว่าจะต้องมาชมที่นี่ให้ได้
แม้ยูเอสจะบอกว่าช่วงนี้คงยากที่จะได้เห็นเทือกเขากังเชนจุงกาได้ชัดเจนเพราะจะมีเมฆหมอกมาบดบังเกือบตลอดเวลา แต่คนดื้ออย่างฉันก็บอกเขาว่ายังไงก็อยากจะไปดูให้รู้ว่าเป็นยังไงโดยยินดีที่จะว่าจ้างรถไปเอง และได้สอบถามเรื่องรถที่จะไป ยูเอสไม่ตอบแต่ใจดีอีกแล้ว เขาบอกว่า ถ้าไปก็คงต้องไปแต่เช้ามืด เขาจะให้บิจอยและลูกน้องไปด้วยโดยเอารถของเขาไป แต่คงต้องกลับเร็วหน่อยเพราะบิจอยจะต้องไปสอนหนังสือที่โรงเรียน พอได้รับน้ำใจจากเขาแม้จะดีใจที่ได้สมหวังกับสิ่งที่ต้องการซะที แต่ก็รู้สึกกังวลที่ต้องรบกวนเขาอีกแล้ว อีกทั้งรู้สึกว่าไปเบียดบังเวลาของบิจอยด้วย
พรุ่งนี้เราต้องออกจากบ้านตั้งแต่ตีสี่ บิจอยโผล่หน้าเข้ามาในห้องฉันและตะโกนบอก ส่วนฉันกำลังหยิบสร้อยหินหลากสีราคาถูกที่ซื้อขึ้นมาชื่นชม
ถ้าคุณตื่นช่วยเคาะประตูปลุกฉันด้วยนะ ฉันเงยหน้าจากสร้อยในมือและรีบกำชับเขาเพราะกลัวจะตื่นไม่ทัน
เสียดายจังที่ซูเรคาไม่ยอมไปด้วย บิจอยพูดถึงภรรยาด้วยสีหน้าหงอยลง ฉันจึงถามเหตุผล
เธอบอกว่าขี้เกียจตื่นแต่เช้า เขาตอบ
บิจอยและซูเรคาเป็นคู่หนุ่มสาวที่เพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นาน ฉันเห็นเขากุมมือกันตลอดเวลาที่นั่งเคียงข้างกันบนรถ เรียกได้ว่ายังอยู่ระหว่างข้าวใหม่ปลามัน แต่งานนี้ฉันคงช่วยอะไรเขาไม่ได้แน่
บิจอยหายไปได้ครู่เดียว ซูเรคาและเพม่าก็โผล่เข้ามาในห้องขณะที่ฉันกำลังชื่นใจกับสร้อยสวยราคาถูกในมือ ทั้งคู่เดินยิ้มเข้ามาตามองสร้อยหลากสีในมือฉัน ซูเรคาขอชื่นชมตามประสาหญิงสาวเห็นของสวยงาม พักเดียวทุกคนรวมทั้งรูปาและยูเอสก็ทยอยเยี่ยมกรายเข้ามาในห้องฉันเหมือนเช่นเมื่อวาน
ซูเรคาและลามิงภรรยาเชดุป(น้องสะใภ้บิจอย) หยิบสร้อยขึ้นมาพินิจพิจารณาด้วยความชื่นชมเป็นพิเศษ ช่างโชคดีที่ฉันซื้อมาหลายเส้นเลยได้โอกาสให้ซูเรคาและลามิงเลือกไปคนละเส้น พร้อมทั้งให้หนุ่มน้อยมาดพระเอกที่ยืนมองอยู่เงียบๆเลือกไปอีกหนึ่งเส้นเพื่อไปฝากภรรยา(แปลกใจมากตอนที่รู้ว่าหนุ่มน้อยนี้มีเจ้าของไปแล้ว) อาการดีใจอย่างชื่นมื่นของทุกคน(ไม่เว้นแม้แต่หนุ่มน้อยผู้เงียบขรึม) เมื่อได้รับสร้อยสวยจากฉัน มันช่างทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุขได้มากจริงๆ ความสุขที่เกินคุ้มเมื่อเทียบกับมูลค่าหรือราคาสร้อยที่จ่ายไป
รูปาเดินออกไปจากห้อง ครู่เดียวเธอก็กลับมาพร้อมกับสร้อยเส้นสวยราคาแพงที่เธอซื้อพร้อมฉันเมื่อตอนบ่าย เธอยิ้มและยื่นให้ฉันบ้าง มันเป็นสร้อยเส้นที่ฉันเชียร์ให้เธอซื้อนั่นเอง !
ลุเข้าวันนี้ฉันเริ่มจะคุ้นเคยกับความไม่เป็นส่วนตัวสนุกกับผู้คนและความแปลกใหม่ที่อยู่รอบข้าง ฉันต้องตอบคำถามหลายเรื่องที่ทุกคนสงสัยและอยากรู้ แม้กระทั่งเรื่องส่วนตัวที่ยังไม่เคยมีใครกล้าถามฉันตรงๆโอกาสนี้ก็มีซูเรคานี่แหละที่กล้าถามตรงๆ
ทำไมคุณไม่แต่งงาน... ทำไมอยู่เป็นโสด... คุณไม่ชอบการแต่งงานเหรอ? ฉันอึ้งเล็กน้อยกับคำถามธรรมดาๆแต่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำจึงไม่เคยคิดว่าจะได้ตอบ แต่คงเป็นสิ่งที่กังขาอยู่ในใจของซูเรคาผู้กำลังมีดอกรักบานอยู่ในหัวใจ
ไม่ใช่ยังงั้นหรอก... เพียงแต่ฉันไม่โชคดีด้านความรักเหมือนคุณกับบิจอยตะหาก ฉันตอบตามความรู้สึกที่แท้จริงแถมชิงเอาใจเธอเล็กน้อย ซูเรคายิ้มพึงใจแอบเดินไปชิดบิจอยและกระซิบบอกใกล้หู
นับว่าฉันโชคดีที่มีโอกาสได้สัมผัสกับชิวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่นี่จริงๆ ได้พูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ได้เรียนรู้อารมณ์ความรู้สึกนึกคิดของพวกเขา สุดท้ายได้เยื่อใยและสายสัมพันธ์ที่มีคุณค่าควรแก่การระลึกถึงและสานต่อให้ยืนยาวต่อไป ดูมันเป็นอะไรที่ล้ำค่ามากกว่าการมาเที่ยวชมแค่สถานที่แล้วก็จากไป
วันนี้เราแยกย้ายกันไปนอนด้วยความชื่นมื่นและเร็วกว่าเมื่อวาน คงเพราะเราต่างก็เหน็ดเหนื่อยกับการตระเวณเที่ยวกันทั้งวัน อีกทั้งเราสามคนจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปไทเกอร์ฮิลล์
................................................
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [