Once upon a "DEARM" in Japan EP. 3 Once upon a "DEARM" in Japan EP. 3 ==================================== อ่าน EP.1 ได้ตรงนี้ครับ >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 1 อ่าน EP.2 ได้ตรงนี้ครับ >>> Once open a "DREAM" in Japan EP. 2 สงสัยภพต้องสอนภาษาญี่ปุ่นดรีมซะแล้ว ถ้าจะเรียนจากหนังตอนนี้ละก็...... เข้าวัดเข้าวาให้จริงใจสงบกันหน่อยดีกว่า และตอนนี้ภพกับดรีมก็กำลังมุ่งหน้าไปยังวัดอาซากุสะ แลนด์มาร์คยอดฮอตที่คนไทยต้องไปเช็คอินที่ประเทศญี่ปุ่น  จริงๆ แล้วรถไฟสายอาซะกุสะเป็นสายที่ภพค่อนข้างใช้บ่อยๆ พอ ๆ กับสายกินซ่า แต่เพื่อความแน่ใจและไม่เสียฟอร์ม เค้าแอบเปิด Google map เล็กน้อย เพื่อให้แน่ใจว่า จะไม่ออกผิดประตูทางออก แต่ไม่ใช่ว่าออกจากสถานีแล้วจะถึงเลย วัดโคมแดงที่คนไทยชอบไปยังต้องเดินไปอีกซักพัก "หิวหรือยังดรีม" "นิดหน่อยค่ะ พี่ภพหิวไหมคะ จะแวะกินอะไรก่อนไหม" "คือเราจะบอกว่า มันมีตลาดในวัด ไปหาอะไรกินเล่นๆ ในวัดก็ได้" "ไหนพี่ภพบอกว่าไม่เคยมาไง พาสาวมาบ่อยป่าวเนี้ยแล้วมาเนียน" "ไม่เคยจริงๆ แต่ปกติมันต้องมีของขาย ยิ่งวัดใหญ่ๆ ยังไงก็ต้องมี เข้าไปดูกันเถอะ" เอาเป็นว่าเดินยังไงก็ไม่หลงครับ เพราะ มองไปทางวัดก็เห็นคนมากมายกำลังยืนอออยู่ด้านหน้า ถ่ายรูปกับเจ้าโคมแดงยักษ์แลนด์มาร์คที่ใครๆ ก็ต้องมาถ่าย มองไปตรงไหนก็เจอแต่คนไทย  ผลัดกันถ่ายรูปเรียบร้อย ภพก็ยืนมองควันธูปที่ตลบอบอวนอยู่ในวัด ก่อนจะหยิบแมสสีดำที่พกติดไว้ใส่เวลาอากาศเย็นขึ้นมาใส่ จังหวะที่จะหันมาเรียกดรีมให้เข้าไปข้างในนั่นพอดรีมเห็นภพที่มใส่ทั้งแมสและแว่นกันแดด ก็ขำขึ้นมาทันที แล้วชี้ไปที่เขา "นี่อะไรคะ เซเลปหรอ กลัวคนจำได้เลยต้องพรางตัวหรอคะ" "ดูโน้นน่ะ ข้างในหมอกหนาอย่างกับ Silent hill เห็นแล้วสงสารปอด" "เออเนอะ เหมือนวัดเล่งเน่ยยี่เลยอ่ะ" ดรีมชะโงกดูพร้อมเบะปากเล็กน้อย แต่ก็ต้องหันกลับมาเพราะนิ้วที่เคาะลงบนไหล่เธอเบาๆ ของภพ เมื่อเธอหันมา ภพก็เอาแมสอีกอันเกียวที่หูซ้าย และหูขวาให้กับเธอ "พอดีไหมเนี้ย" "เอ่อ....พอดีค่ะ" ไม่ทันที่หญิงสาวจะถูกจบ ผู้ชายตรงหน้าเธอก็คว้ามือของเธอไปวางบนไหล่ของเขา "ป่ะ...เข้าไปกันเถอะ คนเยอะ จับเราไว้นะ เดี๋ยวหลง" ไม่มีคำตอบรับจากสาวน้อยในชุดสีชมพู แต่เธอก็ก้าวเท้าตามคนข้างหน้าไปเรื่อยๆ มือยังคงวางไว้บนไหล่ของเขา เดินผ่านคนมากมาย ที่ภพเดินแหวกคนให้ข้างหน้า พร้อมกับก้มหัว พูดเบาๆ เป็นระยะ "ซุมิมาเซน"   "ไม่จุดธูปนะ อันนี้ขอ" "ได้ ได้สิคะ ได้ค่ะ" เสียงของภพที่หันหน้ากลับมาตะโกนแข่งกับเสียงลมและผู้คนมากมายเรียกสติดรีม ที่เหมือนจะกำลังเดินดูบรรยากาศเพลินๆ ก่อนที่เขาจะพาเธอไปยืนต่อแถวเพื่อนไหว้พระ แต่แถวก็ยาวจนต้องยืนรอกันซักพัก และระหว่างรอ ภพก็ถอดแมสถอดแว่นแล้วหันกลับมา "มารยาท เค้าไม่ให้ใส่แว่นกันแดดน่ะ แมสถอดก็ได้มั้งจะได้หายใจออก" "อ้อคะพี่ จิงด้วย หมวกก็ต้องถอด" "ใช่...." พูดเส็ดภพก็ก้มลงกดมือถือแล้วยื่นมันมามาดรีม ที่หน้าจอเป็น QR code สำหรับแอดไลน์ "ขอไลน์ดรีมหรอ" ดรีมพูดกลั้วหัวเราะ "อืม ถ้าหลงจะได้นัดเจอกันได้" ดรีมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบมือถือตัวเองมาสแกน QR Code แล้วกดสติ๊กเกอร์ทักภพไว้ ภพยิ้มเบา ๆ ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง "เดี๋ยวเตรียมเหรียญ 5 เยนไว้นะ" ว่าแล้ว ดรีมก็สะกิดไหล่เขาเบาๆ และเมื่อภพหันกลับมา ก็เห็นดรีมยืนยิ้มกว้างพร้อมเหรียญเป็นกำในมือ "อันไหนคือ5 เยนอ่ะคะพี่ภพ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ" "อันสีทองที่ไม่ได้เขียนเลขน่ะ นี่ๆๆ อันนี้.... โงะเยน....โงเอน เค้าบอกว่าตรงกับคำว่า โชคดี"  เท่โคตร.....งานนี้ดูมีความรู้สุดๆ เรื่องนี้ภพเพิ่งเรียนรู้จากเพื่อนญี่ปุ่นของเขาได้ไม่นาน "เค้าว่านำโชคเรื่องความรักด้วยนะ แต่ถ้าขอพรแล้วสมหวัง ต้องมาไหว้อีกนะ" "แล้วพี่ภพจะมาอีกไหมคะ" คราวนี้กลายเป็นภพที่เป็นฝ่ายสตั้น ก่อนจะยิ้มแล้วหันกลับไป "เราต้องมาอยู่แล้ว" "ดรีมก็ต้องมาอยู่แล้วเหมือนกัน" ภพไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่ขยับขึ้นไปข้างหน้า แล้วพาดรีมไหว้พระ โยนเหรียญตามแบบคนญี่ปุ่น  ก่อนที่ทั้ง 2 คนจะมาเดินซื้อของและมานั่งพักเหนื่อยกันอยู่ใต้ต้นไม้ กินอาหารนี่ซื้อมา ของกินเล่นที่ซื้อมาเพราะอยากลองเล่นเอาอิ่มใช่ย่อย  ภพที่ออกตัวไว้ก่อนว่าไม่ชอบกินอาหารญี่ปุ่นเท่าไหร่ก็ต้องจำใจช่วงกินจนหมด "โอ้ย อิ่มมากเลย ซื้อของกินเล่นมากินแบบนี้ก็อร่อยดีเนอะคะ" "แต่เยอะไปนะ นี่เราอิ่มมาก อิ่มจนง่วงเลย ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ เอ้อ...ดรีมต้องไปสนามบินกี่โมง" "ก็ค่ำๆ ค่ะ ไฟลท์บิน 4 ทุ่ม แต่ต้องไปก่อน" "ไฟลท์เรา 5 ทุ่มงั้นน่าจะไปพร้อมกันได้ หรือว่าดรีมต้องไปก่อนนานละ เราไปด้วยได้นะ" "ก็ซัก 5 โมง ก็ได้ค่ะ ทัน" "งั้นนี่เพิ่งบ่ายโมงนิดๆ ดรีมมีที่ที่อยากไปอีกไหม" "โหย....พี่ภพดูเหนื่อยแล้วละ ดรีมแค่อยากซื้อของใช้นิดหน่อย ก็แค่นั้น" "งั้นไปกินซ่าไหม มีทุกอย่างที่อยากผู้หญิงอยากซื้อ" "ถ้าพี่ภพพูดแบบนี้ ก็ต้องไปแล้วละ" เวลาเกือบบ่าย 3 คนเริ่มมารอรถไฟเยอะมากขึ้นผิดหูผิดตา มนุษย์เงินเดือนน่าจะเริ่มทะยอยกันเลิกงานกันแล้ว ทำให้รถไฟดูจะแน่นขึ้นมาก เมื่อประตูรถไฟเปิด ทั้ง 2 คนก็ไหลไปตามผู้คนเข้าไปในรถไฟ รถแน่นมาก ภพยืนอยู่ตรงกลางขบวนมือหนึ่งจับราวด้านบนไว้ อีกมือหนึ่งดึงดรีมมาไว้ที่ด้านหน้าของเขา "ระวังตัวเองด้วยนะ" ภพเอาแขนอีกข้างหนึ่งอ้อมหลังดรีมไว้ กันไม่ให้คนอื่นเข้ามาเบียดใกล้เกินไป หอมจัง ผมหอมๆ ของดรีมอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้เขาลองก้มลงไปดู ส่วนดรีมก็ค่อยๆ เงยขึ้นมาช้าๆ และเมื่อหน้าทั้ง 2 เจอกัน ทั้ง2 ก็ต่างคนต่างหันไปทางอื่น ก่อนที่ภพจะก้มไปลองเรือนผมนั่นอีกครั้ง แล้วยกมือขึ้นลูบไปที่ผมสีน้ำตาลนั่น "ผมเข้าปาก เอียงหน่อย เอียงๆ" "อ๊ะๆ ขอโทษค่ะ ๆ เอียงไหน งี้ได้ไหม งี้นะ" "โอเคๆ หอมนะ แต่เข้าปากไม่ไหว" "ฮ่ะ ฮ่ะ ขอโทษๆ" ไม่โรแมนติกเอาซะเลย.....แถมกลิ่นบุหรี่จากผู้ชายญี่ปุ่นก็ทำเอาเวียนหัวชะมัด  เมื่อถึงกินซ่า ที่แถบจะเป็นบ้านหลังที่ 2 ของภพ เขาก็พาดรีมไปซื้อของที่ต้องการ บอกอะไร ภพก็หาให้ดรีมได้ จนดรีมถึงกับต้องยกนิ้วให้กับไกด์คนนี้ จนเวลาเกือบ 4 โมงเย็น ดรีมจึงบอกว่า ต้องไปเอากระเป๋าที่ รร. แล้วเตรียมไปสนามบิน "แล้วดรีมจะไป airport กับเพื่อนเลยไหม" "ดรีมจะทิ้งพี่ภพได้หรอ ดรีมไปพร้อมพี่ภพนั่นแหละค่ะ หรือว่าถ้าเร็วไป ดรีมไปกับเพื่อนได้นะคะ" "ไม่เป็นไรๆ ไปได้ เดี๋ยวเวลาเหลือเราก็ไปกินข้าว แล้วอยู่ที่เลาน์จ" ดรีมพยักหน้า ส่วนภพก็ไปเอากระเป๋าของตัวเองที่ฝากไว้ที่ รร. แล้วกลับมาขึ้นแท็กซี่ไป รร. ของดรีม "เรา....รอตรงนี้นะ" ภพหยุดยืนอยู่ที่ล้อบบี้ของ รร ที่สัมภาระของดรีมอยู่ ซึ่งดรีมก็พยักหน้าเบาๆ "แล้ว....." ดรีมหยุดฟังภพอีกครั้ง "เราขึ้นไปล้างหน้าหน่อยได้ไหม แค่ล้างหน้า" ดรีมค่อยๆ เลื่อนตามามองที่แขนของภพที่เขาถกแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก เพราะเริ่มร้อนจากแดดและการเดินมาไกล ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาเขาอีกครั้ง "อืม ได้ค่ะ" -------- TO BE CONTINUED --------
หึๆ อ่านก่อนนะจ๊ะ..
โดย: nonnoiGiwGiw
  วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:17:13:44 น.โหยยยยย รายละเอียดเยอะมาก แต่ฉากหวีดวิววัดกับควันธูปนี่มันก็
ยังไงๆ อยู่ 5555+ แล้วจะเป็นยังไงต่อคะคู้นนนนน เขาจะขึ้นห้องไปพร้อมกันร๊าววว... ลุ้นเลยยยย พูดถึงว่าต่อไปนี้ เราก็คงไม่ได้ไปเที่ยวที่ๆ คนเยอะๆ แบบนี้ อย่างสบายใจได้อีกละ ถ้าต้องเบียดคนมุดขอทางไปตลอด นี่คงหลอนโควิดน่าดู... ปล. วันนี้ ไม่แปลภาษาญี่ปุ่นไรแระ เฮ้อออ ปกติถนัดแต่ภาษาอีสาน อุตส่าขยันไปศึกษาญี่ปุ่นแค่คำสองคำก็โป๊ะแตกซะงั้นอะ ฮิฮิ รอ EP4 พรุ่งนี้ไหม ถ้านานกว่านี้ จะดองเก็บไว้อ่านทีเดียวแล้วนะ ค้างงงง โดย: nonnoiGiwGiw
วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:17:21:46 น.อ่านจนจบเลยครับ
นึกถึงคำว่า "บรรยากาศพาไป" คนเราจะรักกันไม่ยากเลย ลุ้นต่อนะครับว่าภพกับดรีมจะลงเอยกันได้หรือเปล่า เพราะบางครั้งความประทับใจมันมาแล้วก็ไป ปล. ใน รร.ก็ระบาดครับ รอบนี้พี่ก๋าว่ามันกระจายทั่วเลยนะ เหมือนคนเบื่อที่จะอยู่บ้านแล้ว บางคนก็มั่นใจว่าฉีดวัคซีนแล้ว เลยไม่กลัว  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:21:10:07 น.สวัสดีค่า คุณภพ เอ๊ย คุณปรินซ์
ยังไม่ได้ตามอ่าน ep.1-2 เมื่อคืนไม่ไหว ไม่ใช่ว่าอ่านบล็อกเป็นยานอนหลับนะคะ 555 แต่ว่าฝนตกหนักไฟดับเลยไมไ่ด้อ่านสักกะบล็อกค่ะ รอบนี้เที่ยวญี่ปุ่น น่าสนุกจังเหมือนได้อ่านนิยายเรื่องนึงเลย จำได้ยังไงน้า หรือว่าแอบมีความประทับใจในทริปนี้ นี่ก็มโนตามสายนิยาย 55 มีตัวละครชื่อพี่ภพกับน้องดรีม น่ารักจัง base on true story แหง อิอิ ว่าแต่จบค้างนะคะ จบแบบนี้ชวนไปต่อ ep4 ใช่มั้ย วัดอาซาคุสะ คนไทยไปเที่ยวเยอะมากเลย ไม่รู้ตอนนี้มีโควิดจะเป็นไง ต่างชาติเข้าไม่ได้ก็คงต้องเที่ยวกันเองในประเทศนี่แหละ แต่ว่าไปที่ไหนที่เกี่ยวกับแหล่งท่องเที่ยวอยู่ยากมากจริงๆ สถานการณ์แบบนี้อีก คนไม่เคยไปญี่ปุ่นแบบนุ่นเมื่อไหร่จะได้ไปหนอ อยากไปเที่ยวๆๆ อยากไปเที่ยวฮอกไกโด กับจังหวัดอะไรสักที่ ที่มีกวางเยอะๆ เหมือนเป็นเมืองกวางไงงั้น อยากไปมากเลย อ่านทริปแบบนี้ได้เกร็ดเล้กน้อยดีนะคะ ชอบๆ เกาะขอบขบวนรถไฟตามติดดีกว่า เรื่องธูปนี่นึกภาพออกเลย ทางนี้ก็แพ้ค่ะ แสบตาไปหมด ไปวัดดังๆ นี่จะเลี่ยงๆ รีบจุดรีบออก ไม่ไหว ลืมตาไม่ขึ้นเลยแหละ นึกภาพวัดเล่งเน่ยยี่แล้วแบบ โอ๊ยยย เป็นลม ควันเอย กลิ่นเอย สำล้ากกกก สตอรี่น่ารัก qr อะไรกัน หุหุ แล้วกลิ่นหอมบนรถไฟนั้น เป็นฉากในละครญี่ปุ่นได้เลย นึกภาพตาม อิอิ แล้วมาถึงกินซ่า มีไปล้างหน้าอะไร้ ต้องติดตามแล้วใช่มั้ยคะเนี่ย ทิ้งกิมมิคใหญ่ๆ ไว้เลย 55 สนุกๆ ไปเขียนนิยายกันเถอะคุณภพ รออ่านค่า เมื่อวานจะมาอ่านแต่ฝนหนักไฟดับ เลยปิดคอมนอนดีกว่า เรื่องโควิดทางนี้ก็แย่แล้วค่ะ ตรวจ 100 เจอ 50 แล้วนะตอนนี้ ไปทางไหนก็เจอ เตียงอะไรเต็มหมด เปิดรพ.สนามกันวุ่นเลยค่ะ ส่วนนี่ก็วุ่นเหมือนกันกับประกันนี่แหละ ไม่ทำซะก็ดีไม่วุ่น 555 เนี่ย หาเรื่องแล้วเป็นไง โดนเท งอน น้อยใจจะเลิกทำอยู่ เอาไว้บล็อกไหนๆ ที่อารมณ์เย็นๆ จะมาอัปเดตสักบล็อกค่ะ เอาเน้นๆ ที่ประกันโควิดเลย งืออออ ขอบคุณคุณปรินซ์มากค่า   โดย: lovereason
 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:21:13:58 น.วัดอาซะกุสะ นี่ คนแน่นมากจริงๆ
พี่อ้อแค่รอคิว ตักน้ำใส่หัว นานเชียว รีบๆๆ..แล้วมาหาของกินริมถนนดังว่า แล้วมาดูบ้าน/ร้านเอาที่นอน ผ้าห่มมาตากที่หน้าต่าง เห็นอุตุบอกว่าแดดดี..วันนี้  มาลุ้นน้องดรีมดีกว่า.. กรณีนี้..หากทั้งคู่ยังโสด..ก็อาจจะมีหวั่นไหว แต่หากมีแฟนแล้ว..ก็เป็นไกด์ เป็นเพื่อนจริงๆกันไป  ลุ้นไปกัน..ภพจะขึ้นห้องแล้ว.. คงใกล้ชิดกันขึ้นอีกหน่อยค่ะ.. อย่างไรก็ตามรอ Ep 4 Vote เต็ม..ไว้มาใหม่นะคะ..Little Prince. โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:21:30:20 น.บล็อกก่อนยังเลือดจางแป๊บๆ บล็อกนี้มาสายนิยายเฉย
3 ตอนแล้วด้วย!! อ่านไม่ทันเลย อัพบล็อกรัวม้ากกกกก ยิ่งช่วงนี้ผมเข้ายบล็อกอาทิตย์ละหนได้ ลิงค์ตอน 1 กับ 2 มันลิงค์เดียวกันครับ เคยไปหนเดียวเองครับโตเกียว อยากกลับไปอีกครั้งเหมือนกัน รอโควิดหมดก่อน อีกกี่ปีหนอ? ญี่ปุ่นคนไทยเที่ยวเยอะจริง ไปไหนได้ยินเสียงคุยภาษาไทยตลอดเลย ญี่ปุ่นยุคนิวนอร์มอลจะเป็นไงเนอะ ใส่แมสก์ เช็คอินไทยชนะ พ่นสเปรย์แอลฏอฮอล์แบบเรามั้ย ที่เที่ยวคนแน่นๆ มันก็เกิดบรรยากาศเป็นใจได้เนอะ ต้องจับมือกันไว้ดีๆจะได้ไม่หลง แต่พอล้างหน้าเอาเครื่องสำอางออกแล้ว ทั้งสองคนก็หากันไม่เจออีกเลย //โดนคุณปริ๊นเตะออกจากบล็อก หุบป่าตาดต้องไปสักครั้งในชีวิตครับ ป่าดึกดำบรรพ์ที่ถูกภูเขาหินล้อมไว้ เพิ่งเปิดให้มนุษย์เข้าไปไม่นานมานี้เองนะเออ ไม่ไกลจากกรุงเทพมากด้วย โดย: ชีริว
 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:21:32:30 น.มอร์นิ่ง..ค่ะ Little Prince.
Thank God..It's Friday. โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:7:32:22 น.ขออย่าให้..เหตุการณ์ในอูเครนบานปลายยาวนาน
ไม่ทันไร ทองคำ แกส น้ำมัน ขึ้นราคา เงินจะเฟ้อมากมาย  โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:7:35:53 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
ช่วงนี้อัพบล็อกรัว ๆ เม็นต์ไม่ทันเลยครับ 555 อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงหนัง กวน มึน โฮ แฟนเดย์เลยครับ ปิดท้ายแล้ว อยากอ่านตอนต่อไปมากที่สุด โดย: The Kop Civil
 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:10:08:28 น.พี่เคยไปญี่ปุ่น แต่นั่นก็นานมากแล้ว
น้องปริ๊นซ์เกิดหรือยังก็ไม่รู้ ตอนนี้อ่านเพลินๆก็สนุกดี ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคะ โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า
 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:14:32:44 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งตามมาอ่านตอน 4 แล้วค่ะ โห..สงสัยดอกรักเริ่มบานอยู่ในใจแล้วนะเนี่ย อิอิ
กำลังอ่านเพลินๆ จบตอนอีกแล้วววว แกล้งทำให้อยากรู้นะคะว่าตอนต่อไปจะเปนยังไง วัดอาซะกุสะ ดูจากภาพแล้วคนเยอะมากเลยนะคะ ส่วนมากจะเป็นคนไทยด้วย พี่กิ่งยังไม่เคยไปญี่ปุ่นแต่เคยไปเกาหลีใต้มาเมื่อก่อนโควิดมาเสี้ยวยาแดงผ่าแปดเลยค่ะ หนาวเย็นมาก -2 องศา ทำให้ไม่อยากไปต่างประเทศในฤดูที่หนาวๆเลยค่ะ อ่านแล้วเขียนดีมากอ่านเพลินเลยค่ะแล้วจะติดตามอ่านต่อนะคะ โหวตค่ะ  โดย: กิ่งฟ้า
วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:16:49:46 น.นั่นไง ขนาดคุณนุ่นนักเขียนนิยาย ยังรู้เลยว่าภพ = ปริ๊นซ์ 555
กำลังจะลุ้นเหมือนหลาย ๆ คน เป็นไงต่อ...? โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:17:03:23 น.เรื่องเหรียญ 5 เยน เพราะมันหายาก ผมเลยใช้เหรียญ 50 เยนแทนตอนโยนลงกล่อง (ได้รับอิทธิพลจากการ์ตูน ปกติเขาเดินเข้าไปหยอดกัน) เหรียญมันไปโดนมุมไหนก็ไม่รู้กระเด็นออกครับ คนแถวนั้นยิ้มๆ กันใหญ่ ผมนี่อย่างอายเลย ต้องรีบวิ่งไปเก็บเหรียญมาหยอดใหม่
อืมเรื่องนี้จะมีหักมุมมั้ยเนี่ยะ เดี่วญลุ้นตอนต่อในเอนทรี่ต่อไป ที่มาคุยที่บล็อก ลองเข้า Google แล้วเซิร์จคำว่า ป้ายขอพร อนิเมะ ดูนะครับ โห แต่ละคนวาดรูปบนป้ายกันเก่งๆ ทั้งนั้น มีคนไทยไปวาดกับเขาด้วย โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2565 เวลา:20:50:58 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [