ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่ 341 "ที่เก่าเวลาเดิม" ถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตรที่ 341 "ที่เก่าเวลาเดิม" โจทย์โดย จันทราน็อคเทิร์น เห็นผมดูเหมือนออกแต่ไซต์ แต่จริงๆ ผมก็ต้องมีงานในกรุงเทพเหมือนกันครับ ช่วงนี้เร่งปิดงาน พอลูกค้าที่ดูมี Potential เรียกตัวให้เข้าไปหา ผมก็ต้องปล่อยทีมทำงานอยู่ไซต์ต่อจนเส็ด ส่วนผมแยกกลับเข้าเมือง แวะกินข้าวเที่ยงแบบรีบๆ ถึงแม้ว่าจะเลยเที่ยงมาแล้ว  กินปั๊บนึกถึงพัทเลยครับ เพราะผมกับพัทชอบมานั่งกิน Burger King ด้วยกัน ระหว่างทางไปหรือกลับจากข้างนอก อาจจะเป็นที่เก่าเวลาเดิม แต่แอบเหงาที่ทั้งร้านมีผมแค่คนเดียว เลยเริ่มรู้ว่า ผมกลับไปทำงานคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว เพราะการมีลูกทีมที่เข้ามือเข้าใจ หรือแค่นั่งอยู่ด้วยกัน มันดีกว่ามาก ดีกว่านั่งเหงาๆ ที่ทำเหมือนไม่เหงา อย่างเมื่อก่อน คุยงานเส็ดเรียบร้อย ผมมีนัดเจอพี่ทิพย์ จำพี่ทิพย์ได้ไหมครับ พี่ทิพย์คนสวยที่ให้งานผมดี ดูแลผมดี แถมสายเปย์อีก ขอแค่หาเวลามานั่งกินข้าว กินกาแฟกับพี่เค้า โปรเจคก็ผ่านไม่ขาด ผมเห็นว่าประชุมแรกเส็ดเร็วกว่าที่คิด และระแวกนั้นอยู่แล้ว โทรหาพี่เค้าซักหน่อยน่าจะดี ปีหน้าจะได้ราบรื่น..... ใช่อะไรหรอกครับ....ผมหิวข้าว อยากกินอะไรดีๆ ..... ฟรี..... "สวัสดีครับพี่ทิพย์ ปริ๊นซ์เองครับ สะดวกคุยไหมครับพี่" ผมโทรไปเปิดเสียงสดใส "สะดวกจ้าน้องปริ๊นซ์ ไม่ได้คุยกันนานเลย สบายดีไหม" "ไม่เท่าไหร่ครับพี่ช่วงนี้ พี่ทิพย์ละครับ งานยุ่งไหม มีอะไรให้ผมช่วยรึป่าว" "ขายเก่ง....อยากให้ช่วยอยู่แล้วค่ะ อยากคุยเลยไหม หรือว่าให้พี่ส่งรายละเอียดให้ก่อน" แหม่...ถูกที่ถูกเวลาซะด้วย กะโทรมาให้เค้าเลี้ยงข้าวแต่เหมือนจะได้งานด้วย "พี่ทิพย์บอกผมได้เลยครับ .... แต่....ผมขับรถอยู่อ่ะครับพี่ พอดีผมอยู่แถวๆ นี้พอดี ถ้าผมจะเข้าไปรับพี่ทิพย์ไปหาอะไรทาน แล้วคุยรายละเอียดกัน พี่ทิพย์สะดวกไหมครับ" "อ้าวหรอ ปริ๊นซ์อยู่ตรงไหนคะ แถวนี้เลยหรอ" "ไม่เชิงครับ แต่ไปรับพี่ทิพย์ได้อยู่แล้ว" แล้วผมก็บอกพิกัดไปว่าตอนนั้นกำลังอยู่ที่ไหน พี่ทิพย์ฟังแล้ว ทำเสียงเป็นเชิงรับทราบ เหมือนคิดอะไรอยู่ "งั้นผมไปรับนะ" ผมสรุปให้พร้อมทำเสียง 2 นุ่มๆ 55555 "ปริ๊นซ์ไปทองหล่อสะดวกไหมคะ ไปเจอกันที่นั่นเลยก็ได้ เดี๋ยวพี่นั่ง BTSไปเจอ" "ไม่เป็นไรครับพี่ ผมรับได้สบายๆ รถยังไม่ติดตาม" "กว่าจะกลับไปกลับมา เดี๋ยวพี่ไปหานะคะ เจอกันตรงไหนดี" "งั้นผมรอรับพี่ที่เอ็มควอเทียร์นะครับ ทานข้าวที่นั่นเลยก็ได้ สะดวกพี่ทิพย์ดีครับ" "โอเคค่ะ เจอกันค่ะปริ๊นซ์" ผมกลับไปรอที่เอ็มควอเทียร์ ซึ่งก็ถึงใกล้เคียงกับพี่ทิพย์เลยครับ สุขุมวิทนี่ รถไฟฟ้าหรือเดิม เร็วกว่าขับรถจริงๆ ซึ่งแน่นอน ผมหิว....เลยพาพี่ทิพย์ไปที่ร้านโปรดของตัวเอง << G r e y h o u n d c a f e >>  ต้องบอกว่านี่เป็นที่เก่า เวลาเดิมมากครับ เพราะเมื่อหลายปีมากๆ แล้ว ตอนที่ผมเพิ่งคุยงานกับพี่ทิพย์เริ่มแรกๆ นอกจากเข้าไปหาที่ออฟฟิศพี่ทิพย์ แล้ว พี่เค้าก็ขอ Lunch meeting ที่นี่ครับ กรย์ฮาวน์ คาเฟ่ ที่เอ็มควอเทียร์ ครั้งนั้นผมยังจับทางไม่ถูก ก็แค่มานั่งทานข้าวและคุยงานไปด้วยเฉยๆ แต่ครั้งนี้ทำงานกันมาหลายปี จับทางได้อยู่แล้วครับ ไม่ต้องพระขุนแผน หรือสาริกาลิ้นทอง ก็เมตตามหานิยมแน่นอน ตอนผมโทรจองโต๊ะ ผมก็โทรสั่งดอกกุหลาบดอกใหญ่ 1 ดอก จากร้านในเอ็มควอเทียร์ แล้วให้วางไว้ให้บนโต๊ะอาหาร พอพาพี่ทิพย์ไปที่โต๊ะ มีหรือจะไม่ประทับใจ เก้าอี้ก็เลื่อนให้ เมนูก็เปิดยื่นให้ แนะนำเมนูเครื่องดื่มที่เค้าน่าจะชอบ จนผมสังเกตได้ว่า พนักงานในร้านแอบเฟดตัวออกไปเล็กน้อย รอแค่ผมเรียก คงคิดว่า ผมเป็นโฮส ที่พี่ทิพย์พามากินข้าว 5555555 เริ่มแรกก็สั่งเครื่องดื่มมาคนละแก้ว นั่งดื่มนั่งคุยงานกันก่อน เวลานั้นลูกค้ายังไม่มาก คุยงานสะดวก ผมเริ่มเอาไอแพดขึ้นมาจดบันทึก และเปิดตัวอย่างงานพรีเซ้นต์ให้พี่ทิพย์ที่นั่งตรงข้ามฟัง บางจังหวะก็ข้ามไปนั่งที่ข้างๆ แล้วเปิดภาพให้ดู พร้อมอธิบาย ช่วงที่นั่งฟังพี่ทิพย์ ผมก็นั่งฟังแบบผ่อนคลาย ยิ้มน้อยๆ พยักหน้ารับบ้าง เหมือนเป็นการนั่งคุยกัน มากกว่าคุยงาน  พอได้เรื่องได้ราวได้สิ่งที่ผมต้องเอาไปจัดการต่อให้พี่ทิพย์ ก็จบครับ สั่งอาหารมานั่งทานด้วยกัน จากตรงนี้ก็พูดคุยเรื่องส่วนตัว เรื่องงาน แนวโน้นทั่วไป คุยเล่นอะไรไปเรื่อยตามประสาคนสนิทกัน แต่กินไปได้ไม่เท่าไหร่ พี่ทิพย์รับโทรศัพทย์สายนึงแล้วหันมาบอกว่า "ปริ๊นซ์พี่ขอโทษจริงๆ น้องพี่บอกว่า ให้ไปทานข้าวกับลูกค้า พี่อาจต้องไปก่อน" พี่ทิพย์พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่รู้สึกผิดมากๆ "ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวผมกลับไปส่งไหมครับ" ตอนนั้นอาหารผมเพิ่งมาเอง... แต่เพื่อทำคะแนน อะไรก็ได้ครับจังหวะนี้ "ไม่ต้องค่ะน้องปริ๊นซ์ เดี๋ยวพี่ไปเอกมัยนี่แหละ รถไฟฟ้าสะดวกกว่า น้องปริ๊นซ์นั่งทานไปเลยนะ อยากทานอะไรก็สั่งต่อเลย พี่จ่ายให้เอง" "ไม่เป็นไรครับพี่ ผมดูแลพี่ได้อยู่แล้ว" แต่พี่ทิพย์ส่ายหน้า แล้วลุกขึ้น ผมก็ลุกแล้วช่วยหยิบเสื้อคลุม กับดอกไม้ ส่วนพี่ทิพย์ก็หันมาหาพนักงานเสิร์ฟ พร้อมขอไลน์ร้าน และให้เบอร์โทรไว้ "ไว้เช็คบิลที่พี่นะคะ เดี๋ยวพี่โอนให้" พี่เค้าบอกพนักงานร้าน เฮ้ย! โคตรสายเปย์ จังหวะนี้ผมไหว้สวย ขอบคุณพี่ทิพย์ทันที แล้วถือของไปส่งที่หน้าร้าน "ไปทานต่อเถอะคะ ขอโทษด้วยจริงๆโอกาสหน้าพี่ขอนัดเองนะคะ" พี่ทิพย์ยิ้มหวานก่อนเดินจากไป ส่วนผมก็กลับมานั่งทานอาหารต่อที่โต๊ะ ไม่ได้สั่งอะไรเพิ่มหรอกครับ เพราะนั่นก็เยอะแล้ว   พอทานเส็ด ผมก็นั่งเคลียร์งานตอบเมลล์ อะไรต่ออีกเล็กน้อย พร้อมสั่งน้ำเหล่ามาดื่ม 1 ขวดและขอให้เก็บโต๊ะ เหลือไว้แค่ขนมปัง จังหวะเก็บโต๊ะ น้องพนักงานผู้ชายที่ดูแลโต๊ะตั้งแต่แรกก็ทักขึ้น "ลูกค้ากลับแล้วหรอครับ" พนักงานกำลังเก็บจาน "ใช่ครับ ยังไม่ต้องเก็บขนมปังนะครับ ผมทาน" ผมพิมพ์ไลน์ไปพูดไป "พี่เป็นเซลล์หรอครับ" พอได้ยินคำถามนี้ ผมก็เงยหน้าขึ้นมา ในใจคิดว่า....ทำไมวะ.... ไปโรงบาล ก็มีคนทักว่าเป็นผู้แทนยานี่มากินข้าวก็มีคนทักว่าเป็นเซลล์ "ไม่ใช่ครับ ผมเป็นวิศวะ" ผมแค่ยิ้มๆ ตอบ "พี่เหมือนคนทำงานเซลล์มากครับ คือผมเป็นผู้ชายนะครับ แต่ชอบพี่เวลาคุยกับคุณผู้หญิงมาก ท่าทาง สายตาพี่ น้ำเสียงพี่ มันดูน่ามอง" พนักงานพูดพร้อมเก็บจานและเช็คโต๊ะ "อ้อ ขอบคุณครับ นึกว่าจะคิดว่าผมทำงานโฮส" ผมพูดเสียงขำๆ พร้อมหยิบขนมปังหน้าหมูใส่ปาก.....หิวครับ ไม่จำเป็นต้องมีฟอร์ม "ขอโทษนะครับพี่ ทีแรกผมก็คิดแบบนั้น แต่เห็นพี่ไม่ได้แตะตัวคุณผู้หญิง นั่งโต๊ะพี่ก็นั่งตรงข้าม เลยคิดว่าพี่น่าจะเป็นคนเทคแคร์ดีแค่นั้น" "ครับ" ผมยิ้มๆ ตอบแค่นั้น แล้วกล่าวขอบคุณพนักงานที่เก็บโต๊ะให้จนสะอาด คือผมน่ะไม่ใช่คนพูดเยอะเท่าไหร่ครับ แต่ถ้าเป็นกรณีจำเป็น เช่นทำงาน หรือมี Condition ที่ต้องพูดคุยสร้าง relation ผมก็พูดได้เรื่อยๆ เอ็นเตอร์เทนได้เรื่อยๆ อย่างกับเพื่อนสนิท เพื่อนจะรู้ว่าผมถนัดนั่งฟัง แถมยิ้มยาก ขำยาก แต่ไม่ใช่ไม่เอ็นจอย ผมเอ็นจอยนะ 55555 เพื่อนสนิทรู้ครับ  พอกินเส็ดผมบอกพนักงานเช็คบิล ซักพักน้องพนักงานเดินมาบอกว่า "เรียบร้อยครับ" ส่วนผมก็ยกมือถือรอ พร้อมพูดว่า "สแกนครับ" น้องพนักงานยิ้มแล้วบอกว่า "คุณผู้หญิงชำระให้เรียบร้อยแล้วครับ" "จริงดิครับ" "จริงครับ" น้องพนักงานยิ้ม ยกมือสวัสดีแล้วเดินกลับไป ส่วนผมเก็บของไปกดมือถือโทรไปขอบคุณพี่ทิพย์ แล้วเดินออกจากร้าน ออกมาได้ยังไม่ดึก ผมเลยกะว่าจะแวะ Emsphare เห็นฮิตจัง แต่ปรากฎว่า ระยะทาง 500 เมตรนี่ผมติดอยู่บนถนนร่วม ชั่วโมง รู้งี้เดินไปดีกว่าครับ....ซึ่งตอนนั้นคิดว่าตัวเองชิลๆ ไม่ได้รีบติดก็ติดไป ฉี่ไม่ปวด น้ำมีดื่ม กินก็อิ่มแล้ว น้ำมันก็เต็มถัง จะติดก็คงซัก 15-20 นาทีมั้ง แต่พอมันติดร่วม 1 ชั่วโมง ผมเริ่มหยิบลูกอมในรถมาอม หมดเม็ดแรก เปิดเม็ด 2 กิน เปิดเม็ด 3 เปิดเม็ด 4 สรุปกินไป 4 เม็ดติด ๆ กันไม่พัก ซึ่งปกติผมเป็นคนไม่อมลูกอมครับ ที่มีติดรถไว้เป็นกลิ่นมิ้นท์ซ่าๆ เอาไว้อมเวลาดื่มมาจะได้สดชื่น กลบกลิ่นเหล้าแต่นี่ผมกินไปทีเดียว 4 เม็ดเลยรู้ว่า ตัวเองน่าจะเครียด หรือเบื่อมาก เลยโทรไปหาแฟน แฟนก็กำลังเล่นกับหลานอยู่ หลานเลยมาคุยด้วย  "when will back home?" หลานถามตามที่เค้าพูดได้ "I don't know, traffic is very crazy. maybe 3 ทุ่มมั้งคะ" ผมพูดเสียงเซ็งๆ "too late จังเลย" หลานก็เสียงผิดหวังเหมือนกัน "I'm sorry but I've struck here almost an hour. walking maybe better than driving now" "No....you can't walk. it's far ใจเย็นๆ นะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องห่วงนะ" โอ้โห! จะบอกว่าหายเมื่อยก็ฟังดูโกหก แต่ชื่นใจหายเบื่อไปเลยครับ นี่เรามาถึงจุดที่หลานต้องปลอบแล้วหรอ 5555 "Alright, thank you นะคะ ไม่ต้องรอน้าปริ้นนะ เล่นกับคุณแม่กับน้าพลอยไปก่อน" "ด้ายยย ไม่ต้องห่วงนะ see you ขับรถดีๆ นะ" นี่มันแม่หรือมันหลาน 5555 ฟังๆ เหมือนแม่สั่ง เค้าก็คง เลียนแบบมาจากยาย แต่น่ารักดีครับ ผมก็นั่งสู้กับรถติดต่อไป จนหลุดจากสุขุมวิทมาได้พร้อมขึ้นทางด่วน  ลงมาที่ดินแดง ขับรถผ่านเซนลาด แอบคิดถึงคอนโดครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ป่านนี้ก็เลี้ยวเข้าไปซักพักก็ถึงคอนโดแล้ว นี่ยังต้องขับอีกไกลกว่าจะถึงบ้าน ว่าแล้วก็มีความคิดจะขึ้นโทลเวย์ แต่นึกถึงเงิน 115 บาทแล้ว โคตรแพง!!! ยอมค่อยๆ ไปดีกว่า ทนสุขุมวิทมาได้ ทำไมจะทนวิภาวดีไม่ได้!!!! ถึงจะเป็นที่เก่าเวลาเดิม แต่ไม่เหมือนเดิมซะแล้ว  สรุปถึงบ้าน 2 ทุ่มกว่าเกือบ 3 ทุ่มครับ เหนื่อยมาก เรียกว่าไม่คุ้มค่าข้าวฟรี  และที่เก่าเวลาเดิมอีกเรื่องคือเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมตื่นมาก็อยากกินข้าวมันไก่ ก็ใส่ชุดอยู่บ้านขับรถออกไปซื้อข้าวมันไก่ร้านดัง ใช่ครับ มีร้านข้าวมันไก่ร้านดังอยู่แถวบ้าน พอที่หิวๆ จะนึกขับรถออกไปได้ ไปถึง....ผมเจอไอ่หยวก! โอ้โห! ที่เกิดเวลาเดิมมากครับ ผมก็ยังคงทำเหมือนเดิม "ไอ่หยวก!" ผมตะโกนเรียกไอ่หยวกก่อนจะสั่งข้าวมันไก่ซะอีก "อะไรของเมิง! กลัวลืมชื่อกุหรอ" ไอ่หยวกปิดหน้าปิดตา แต่กุเห็นเมิงแล้ว! "กุไม่ใช่เจ้าหนี้ เมิงจะหนีกุเพื่อ.... ข้าวมันไก่ไม่เอาหนัง 2 ผสม 1 กลับบ้านครับ" เพื่อนก็ต้องทัก ข้าวก็ต้องสั่ง พูดกับมันเส็ด ผมก็หันไปสั่งข้าวก่อนจะสั่งลงที่โต๊ะเดียวกันกับไอ่หยวก "เมิงนี่....ชุดเฮี่ยอะไรของเมิงเนี้ย" ไอ่หยวกทำหน้ากลุ้มใจกับชุดอยู่บ้านของผม "ทำไมอ่ะ....เมิงลำบากหรอ" "กุปวดหัว...." ไอ่หยวกก้มหน้าหัวเราะ ทำหน้าเหมือนอยากบอกว่าเมื่อไหร่เมิงจะไปซักที "ก็เสือกอยากแดกข้าวมันไก่วันเดียวกับกุแต่กุอยากนั่งกับเมิง" ผมก็กวนตรีน "กลับบ้านได้แล้วค่า" เด็กที่ร้านเดินถือข้าวมาส่งให้ผม ก่อนที่ผมจะจ่ายตัง "กุไปละ" ผมหันไปบอกมัน ด้วยเสียงไม่ดังมากนัก "เออ" มันตอบผมแค่นั้นแล้วยกมือให้ ส่วนผมก็ตบไหล่มัน 2-3 ทีแล้วเดินกลับไปที่รถ ทำไมหรอครับ.... ผมแค่ใส่เสื้อยืดโอเว่อร์ไซส์สีชมพูพาสเทล กางเกงขาสั้นสีขาว รองเท้าแตะสีฟ้าคาดขาว Fila กับที่คาดผมสีเหลือง ทำไมวะ..... ทำไมกุต้องมาเจอเมิงสภาพนี้ แถมที่เดิมด้วยวะ!!! ปุกาดๆ . . วันนี้เจ้าของ Blog เปื่อยนะคะ นางหลังไมค์มาหาอิชั้น พร้อมกับ User Password ฝากข้อความให้อัพบล็อกให้นาง นางบอกเขียนไว้แล้ว ตกแต่งให้ด้วย อิหยังน๊ออออววว ป่วยแล้วยังต้องรับผิดชอบต่อสังคมขนาดนี้ ซึ่ง ฉ้านนนนนนนนน . . ก็ดีจั๊ด . . . รีบมาทำให้อย่างไว ทั้งที่บล็อกตัวเอง นี่คือ แอบเนียน ไม่อัพบล็อกมาเป็นชาติแล้ว เขินจุง ยัง ยังไม่สำนึก 555+ นางฝากบอกว่า เนื่องจากความเปือย ทำให้ในวันนี้ อาจจะไม่ได้ไปคอมเม้นเพื่อนๆ พี่ๆ นะคะ นางฝากบล็อกไว้ที่อิชั้น แต่ว่า อิชั้นเข้ามาอัพบล็อกให้นางแล้วก็จะ ไปโคฟเป็นนิจาต่อแล้วนะคะ . . หุหุ อิอิ คิคิ ตามนี้นะค้าา จุ๊บๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - บันทึก Diary ให้ชาย Prince โดย อิป้าข้างบ้านเจ้าเก่าเจ้าเดิมค่ะ  - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อุ๊ยเดี๋ยวนี้เขามีมือปืนรับจ้างเขียนบล็อกกกันด้วย
ทีไปเที่ยวแพงๆ จ่ายได้ซื้อความสะดวกให้ตัวเอง ขึ้นโทลเวย์บ่นแพงเสียนี่ นี่หละหนอมนุษย์   โดย: หอมกร
  วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:10:44:08 น.มีความรับผิดชอบต่อสังคม (บล็อก) ดีมากค่า
ขนาดเปื่อย ๆ ยังส่งไม้ต่อให้อิป้าข้างบ้านมาอัพบล็อกให้ ส่วนอิป้าก็น่ารักมาก ทำให้เขา แต่บล็อกตัวเองก็ดองจนเปรี้ยวเข็ดฟันแย้ว 555 "ผมแค่ใส่เสื้อยืดโอเว่อร์ไซส์สีชมพูพาสเทล กางเกงขาสั้นสีขาว รองเท้าแตะสีฟ้าคาดขาว Fila กับที่คาดผมสีเหลือง" สีสันคัลเลอร์ฟูลเรียกแขกมากค่ะ หายป่วยไว ๆ นะคะ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:12:07:00 น.555 เล่าสนุกดี อยากเห็นชุดอยู่บ้านมีที่คาดผมด้วย แหมกิน
อย่างหรู มาเส็ดข้าวมันไก่นี่แหละ 555 ปล.ข้อยก็ชอบข้าวมันไก่เจ้าเก่า ใช้มันกันหุงเหลืองหอม ตอนนี้เราเปื่อยด้วยกัน นอนลำบาก ลุกก็ลำบาก โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:17:50:39 น."เจอผมสีสันแบบนั้น จะกล้านั่งกับผมไหมครับ 555"
เราว่าเราได้คำตอบแล้วล่ะ ว่าทำไม จขบ. ถึงโดนแมวแปลกหน้ากระโจนเข้าใส่ วันที่ไปซื้อข้าวมันไก่ที่เคยเล่าให้ฟัง อิอิ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:18:13:54 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
พี่ทิพย์สายเปย์ที่แท้จริง ๆ 555 ชุดอยู่บ้านพี่ว่าสีสันจัดจ้านเลยนะครับ ไปแถวสุขุมวิทพี่นี่นั่งรถไฟฟ้าอย่างเดียวเลย เดี๋ยวนี้สะดวกสบายมาก รถไฟฟ้าผ่านหน้ากรมฯ แล้วครับ  โดย: The Kop Civil
 วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:18:43:08 น.สิ่งแรกที่สะดุดตามากๆ
และรู้สึกว่าน้องปริ๊นซ์วันนี้มาแปลก คือ บล็อกสวยขึ้นมากครับ อ่านมาจนจบ อ้อ --- น้องปริ๊นซ์ป่วย น้องหนอนมาช่วยอัพบล็อกให้นี่เอง 555 พี่ทิพย์น่ารักมกาๆเลยนะครับ มีไปแอบจ่ายเงินไว้ให้จริงๆด้วย วันนี้พี่ก๋าก็เพิ่งกิน Burger King เพราะหมิงอยากกิน ปกติพี่ก๋าไม่กินเบอเกอร์ ไม่ถนัดอาหารฝรั่งเลย แต่วันนี้หิวก็เลยกิน เด็กในภาพที่บล็อก เป็นภาพหมิงตอนยังเด็กนี่ล่ะครับ ขอให้น้องปริ๊นซ์หายป่วยเร็วๆนะครับ โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:21:10:47 น.สำหรับเบอร์เกอร์ Burger King เป็นอะไรที่ดีงามครับ เมื่อก่อนผมผ่านเอ็มควอเทียร์บ่อยมาก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ไปแถวนั้นแล้ว
เหมือนเจอขัดคอเลยครับ แล้วอาหารเต็มโต๊ะเลยด้วย ผมยังไม่เคยแวะ Emsphare เลย เห็นข่าวว่าทำแถวนั้นรถติดบรรลัยมาก สุขุมวิทรถติดจริงๆ ขนาดวันเสาร์-อาทิตย์ยังติดบรรลัยเลย ผมทึ่งกับประกาศด้านล่างมีการฝาสกอัปแบบนี้ด้วย ป่วยก็พักเถอะครับ บล็อกผมอีกนานกว่าจะอัปใหม่น่าจะ 20/12 เลยมั้ง แต่ 2 บล็อกสุดท้ายส่งท้ายปี แนะนำจริงๆ ครับ โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 12 ธันวาคม 2566 เวลา:23:20:44 น.พี่ก๋าเพิ่งมาตามอ่านได้ไม่นาน
เป็นเพราะบังเอิญไปเจอหนังสือของนิ้วกลมบนชั้นหนังสือที่บ้าน น้องสาวซื้อมาอ่าน พี่ก๋าเลยลองหยิบมาอ่านดู เออ --- สนุก ก็เลยเริ่มขยับไปอ่านเล่มอื่นๆต่อ รวมทั้งตามเพจของนิ้วกลมด้วย น้องหนอนเป็นคนที่ทำบล็อกสวยนะครับ เรื่องธีมเก่ง ตกแต่งบล็อกสวยเลย ที่เชียงใหม่อากาศร้อนมาก เริ่มมีควันแล้วเหมือนกันครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 13 ธันวาคม 2566 เวลา:13:15:09 น.จากบล็อก
มีเพื่อน ๆ แนะนำให้ไปเวียดนามกลาง กับเวียดนามเหนือต่อนะ เค้าบอกว่าสวยเหมือนกัน น้องปริ๊นซ์ใส่ชุดอยู่บ้านไปกินข้าวมันไก่ไม่ได้ลืมใส่ กกน.นะ ไม่งั้นหวิว ๆ แน่ ๆ โดย: The Kop Civil
วันที่: 13 ธันวาคม 2566 เวลา:14:36:08 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
หายป่วยไวไวนะค้าาาา ฝุ่นเยอะขนาดนี้ไม่ป่วยยังไงไหว พี่ทิพย์น่ารักจริงๆค่ะ น้องเด็กเสิร์ฟก้ช่างสังเก๊ตตตสังเกตุ น้องกับไอ่หยวกนี่ จังหวะนรกกันมากนะคะ ร้อยวันพันปี ก็ยังอุตส่าห์มาวันเดียวกัน 5555555 โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 13 ธันวาคม 2566 เวลา:16:00:54 น.ดีลงานคุยกันในร้านอาหารสะดวกสุดแล้ว แต่ถ้าดีล หรือคุยไม่ลงตัวมื้อนั้นแทบจะไม่อร่อยเลย
พักผ่อนมากๆ ปีนี้ฝุ่น PM2.5 หนักกว่าเก่าอีก เปลี่ยนรัฐบาลไม่ช่วยอะไร เปลี่ยนประเทศอาจง่ายกว่าก็ได้ ไม่แปลกที่เด็กมันจะอยากย้ายประเทศ โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969
) วันที่: 14 ธันวาคม 2566 เวลา:0:23:43 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
ต้องบอกว่า ดวงของไอ่หยวกสมพงษ์กับน้องนั่นแล 55555 โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 14 ธันวาคม 2566 เวลา:16:00:41 น.555 เจ็ปปวดเอวตรงรอยต่อ กระดูกเชิงกราน + รอยต่อกระดูก
สันหลัง เป็นมาเกือบเดือน งดออกนอกบ้าน ลงนอนราบแล้ว ลุกไม่ได้เจ็บ เลยต้องนั่งเก้าอี้เอาหมอนสามใบ วางบนโต๊ะทำงานแล้วซบหน้านอนหลับ ทั้งคืน...ไปหาหมอ 4 ครั้งเอกซเรย์ ดันแพ้ยาหลายตัว นอนไม่ได้หมอเลยปรึกษา กันฉีด มอร์ฟีน ครึ่งหลอดแต่จะไม่ฉีดให้อีกเพราะจะติด ให้กิน ยาอีกหลายตัว ตอนนี้นอนราบ ลุกได้.. ส่วนใหญ่จะนั่งเก้าอี้ เลย ค้นหากรุเรื่องที่เขียนมาปัดฝุ่นเล่าใหม่ 555 ผมแพ้ 2.5 + ควันบุหรี่จมูกไวมาก.. ที่เจ็บเอว เพื่อนบอกว่าผมนอนเปลญวนบ่อย อุกกล่มว่าผม นั่งทำงานมาก เพื่อนแถวบ้านจะเห็นผมออกกำลังกายบ่อย เลยบอกว่า ออกกำลังกายมากเกิน เป็นงั้นไป 555 โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 14 ธันวาคม 2566 เวลา:19:14:19 น.พนักงานที่เกรย์ฮาวด์ฯสังเกตน้องปริ๊นซ์ละเอียด จนอดตั้งคำถามไม่ได้ คงประทับใจจริงๆนะคะ เจอประโยคที่หลานข้าวหอมคุยกับน้องปริ๊นซ์เข้าไป เหมือนผู้ใหญ่เลยค่ะ ทั้งปลอบ ทั้งห่วง น่ารักที่สุด แฟชั่นไปร้านข้าวมันไก่สงวนลิขสิทธิ์รึเปล่าคะ ทักทายกับเพื่อนคนนี้สนุกทุกครั้งเลย น้องปริ๊นซ์หายดีแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะทักทายพี่ต๋า ราตรีสวัสดิ์นะคะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:1:20:40 น.สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์
มาส่งกำลังใจ จ้ะ กลับมาจาก จอร์แดนแล้วจ้ะ ยังเหนื่อยมาก ง่วงมาก ขอไม่เม้นท์ โหวดอย่างเดียว นะจ๊ะ โหวดหมวด ตะพาบ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:10:06:53 น.จากบล็อก
เวียดนามเหนือซาปาแถวนั้นนะครับ ถ้าเป็นเวียดนามกลางจะเป็นเว้ ฮอยอันครับน้องปริ๊นซ์ อย่าบอกนะว่าเป็นชุดวันเกิด 555 แต่พี่ว่าชุดอยู่บ้านก็ใส่สบายจริง ๆ นั่นหละ เพราะเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเรา แต่ของน้องปริ๊นซ์นี่มีเพื่อนบ้านแอบส่อง โดย: The Kop Civil
วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:15:00:12 น.สวัสดียามบ่ายแก่ๆค่ะ น้องปริ๊นซ์
ประเทศไทย นอกจากภาคเหนือกับอีสาน ภาคอื่นๆหน้าหนาวไม่มีอยู่จริงค่ะ  มีแค่ร้อน ร้อนมาก ฝน เท่าน้านนนนนน โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:16:47:40 น.พี่ก๋าโชคดีครับ
ที่ทางสวนโมกข์มองเห็นงาน และขอนำไปใช้ในการทำปกหนังสือ ตอนนี้ก็เลยทำต่อเนื่องมาหลายเล่มแล้วล่ะครับ เชียงใหม่ปีนี้ไม่หนาวเลย แต่นักท่องเที่ยวก็พอจะเยอะอยู่ครับ ในช่วงหยุดยาว รถในเมืองนี่ติดหนึบเหมือนกัน โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:20:05:37 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์ และคุณหนอน
คุณปริ๊นซ์มีเสียงกี่เลเวลครับ อิอิ แซว แต่คุณปริ๊นซ์เป็นคนช่างพูดช่างเจรจามากเลยนะครับนี่ ขอบคุณที่แวะไปคุยที่บล็อกครับ ตอนนี้หายเปื่อยแล้วใช่ไหมครับ ถ้าแฟนคุณปริ๊นซ์เป็นไฟ คุณปริ๊นซ์เป็นน้ำมัน อยู่ในปาร์ตี้ร้อนยังกับfire... ทำไมเพลงนี้ขึ้นมาในหัวเฉย แหะแหะ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 15 ธันวาคม 2566 เวลา:21:30:17 น.เบอเกอร์คิงรสชาติสู้แม็คไม่ได้
อันนี้ คหสต. จ้าปริ้น แล้วแต่ชอบเนอะ โดย: หอมกร
วันที่: 16 ธันวาคม 2566 เวลา:8:54:13 น.วันหยุดก็หยุดเที่ยวบ้าง
พักร่างบ้าง ไรบ้าง นะคะๆ.. โดย: nonnoiGiwGiw
 วันที่: 16 ธันวาคม 2566 เวลา:21:12:24 น.คำพูดของหลานข้าวหอมคล้ายคุยกับผู้ใหญ่จริงๆค่ะน้องปริ๊นซ์
หากโตกว่านี้อาจเป็นคู่คิดน้าปริ๊นซ์ได้ด้วย น่ารักมากๆค่ะ เด็กเจ๊ ศัพท์นี้พอจะเห็นภาพค่ะ ^^ ขอให้น้องปริ๊นซ์หายเร็วๆนะคะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 19 ธันวาคม 2566 เวลา:0:21:35 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊น
แห๊มมมม พนักงานนี่เขาละเอียดละออมากเลยนะคะ สังเกตุสังกาอะไรขนาดนั้านนนน เอ็มคอว์เทียนี่พี่ไม่ได้ไปเลยค่ะตั้งแต่พี่ป่านย้ายที่ทำงาน เมื่อก่อนพี่ป่านทำงานอยู่ที่ฝั่งออฟฟิตที่เอ็มคอว์เทียค่ะ หรูหรามากนะคะ หลานสาวชั่งพูดน่ารักมากเลยค่ะ เด็กๆเดี๊ยวนี้พุดเก่งมากเลย ดาริญนี่ทำเอาป้าป่านหลงกันเลยค่ะ แม่เค้าพาไปหาป้าป่าน 2 อาทิตย์ติดแล้วค่ะ ความป้าหลานดีใจนี่อย่าให้บอกว่าเล่นกันใหญ่มากค่ะ 555 น้องหนอนมาอัพล็อกแทนน้องปริ๊น น่ารักจังค่ะ น้องปริ๊นก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ พี่แวะมาส่งการบ้านน้องปริ๊นด้วยค่ะ พรุ่งนี้มาโหวตให้นะคะ โดย: tanjira
 วันที่: 19 ธันวาคม 2566 เวลา:13:38:49 น.ผมเข้าใจครับ เรื่องเขียนไว้แล้วให้คนอื่นมาช่วยกดพับบลิคให้ แต่ช่วงนี้ฝุ่น PM2.5 รุนแรงจริงๆ ถึงขนาดผมไม่กล้าออกไปวิ่งในวันที่ฝุ่นมากๆ เลย
ไม่รู้ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง หวังว่าจะดีขึ้นแล้วนะครับ โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 21 ธันวาคม 2566 เวลา:23:57:21 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [
น้องหนอนนะคะ..
ข้าวหอมนี่ อบอุ่นๆเหมือนน้าปริ๊นซ์
โตขึ้นคงจะTake care ปชช. เก่งตาม อีกด้วย
เรียกว่า ออสโมซีส
ได้ลูกค้า.คุ้นเคยปานญาต
มีชัยไปกว่าค่อน
น้องปริณนซ์น่ารักเสมอ
น่ารักข้ามปีด้วย
พี่อ้อมารอคิวหมอตา..
ฉีดยาเข้าวุ้นลูกตาอีก..
หมอมี 117 คิว
กว่าจะมาฉีดยาให้พี่อ้อ..
เจ็บนี้ก็อีกนาน..