ถนนสายนี้มีตะพาบ หลัก กม.ที่ 320 "แอบรัก" ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 320  "แอบรัก" โจทย์โดย คุณเริงฤดี  โจทย์พี่อ้อ โจทย์นี้เหมาะกับเดือนแห่งความรัก กุมพาพันธ์ มากเลยครับ เรียกว่าแม่มเหมือนจับวาง 55555 แอบรัก!!! เข้าเรื่องแบบนี้ทีไร ผมนี่ไม่มีประสบการณ๋มาเล่าทุกที 555555 งั้นงานนี้ ผมคงต้องขอ Summon "ภพ"คนเดิม ออกมานำเสนอเรื่องราวอีกแล้วครับ แฮร่....... ดังนั้น....เรื่องแต่งเนอะ..... ผมไม่ Auto เพลงประกอบนะครับ เพราะเพลงมันจะสปอยเรื่องราว แต่อยากให้ฟังตอนที่เจอเพลง เพื่ออรรถรสและความสมจริง........ ปล. รูปประกอบจากอินเตอร์เนตนะครับ  ++++++++++++++++++++++แสงแดดอ่อนๆ ของเย็นวันพฤหัส ผู้คนเดินเลือกซื้อของกันพลุกพล่าน ที่ตลาดนัดใหญ่ในมหาลัย กลุ่มนักศึกษาปีหนึ่งหลายคณะ กำลังเดินขายสมุด ขายปากกาของคณะ เพื่อหารายได้สำหรับ Freshy game ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่เดือน นั่นก็ยังดี เพราะคนพวกนั้นมีน้ำอัดลมแก้วใหญ่วางอยู่ตรงหน้า พร้อมปลาหมึกทอดชามโต ไส้กรอก และอื่นๆ ที่น่าจะอิ่มท้อง เพราะอีกมุมหนึ่งของตลาดนัด ที่กลางลานกิจกรรมกว้าง มีสายตาอีกหลายคู่ที่มองของกินที่ถือผ่านไปผ่านมาอย่างไม่วางตา  ปั๊บๆๆ "เงยหน้าๆ อย่าก้ม เริ่มใหม่หมดเลย ตั้งใจกันหน่อย" เสียงตบมือของรุ่นพี่ตรงหน้าเรียกสติภพออกจากผัดมาม่าหอมๆ ที่นักศึกษา 2-3 คนกำลังนั่งกินอยู่ไม่ไกลนัก "รอบนี้เสียงดังๆ ด้วยนะ" รุ่นพี่สั่งก่อนจะเริ่มนับ "1....2...3" แล้วกลุ่มชายหญิงทั้ง 8 คน จะเริ่มขยับร่างกายด้วยท่วงท่าที่ซักซ้อมมา ปากก็ร้องเพลงเชียร์ตามที่ถูกสั่งให้ดังพอที่รุ่นพี่จะพอใจ หลังจากปิดท้ายการซ้อมด้วยการกวาดแขนช้าๆ เกือบ 100 ครั้ง นี่ไม่รวมวิ่งอีกหลายรอบ รุ่นพี่ก็สั่งเลิกก่อนที่ฟ้าจะมืด แต่ละคนยกมือไหว้รุ่นพี่แล้วเดินมานั่งที่ขอบบันไดที่โค้งโอบลานกว้างไว้ ดูแล้วเหมือนเป็นที่นั่งดูการแสดงมากกว่าบันได และต่างคนต่างเปิดขวดน้ำยกขึ้นดื่มแก้กระหาย ภพ เทน้ำใส่ผ้าขนหนูผืนเล็ก เช็ดหน้าเช็ดตา ก่อนจะพาดมันไว้ที่ต้นคอตัวเอง แล้วนั่งก้มหน้าอยู่ที่บันได วันนี้เค้าทำได้ไม่ดีนัก และถูกซ้อมเดี่ยวไปถึง 2 รอบ ทำให้วันนี้เป็นวันที่เค้ารู้สึกเหนื่อยเอามากๆ "กลับเลยไหม หรือจะหาอะไรกินก่อน" แอมป์เพื่อนเชียร์ลีดเดอร์ที่นั่งข้างหลังถาม ขณะที่กำลังเอื้อมมือมัดผมยาว ๆ ของตัวเองใหม่ "นัดไอ่ตั้มไว้น่ะ แอมป์มีเพื่อนรึป่าว" "งั้นแอมป์กลับกับส้มนะ" ภพพยักหน้ารับ แล้วยกมือขึ้นเป็นเชิงลากับแอมป์ ใครลืมแอมป์ อ่านเรื่องราวได้ตรงนี้ครับ Melody of memory ฝากหัวใจไว้ใจเสียงเพลง แต่หันมาอีกที สายตาของเค้าก็เจอเข้ากับปลายเท้าที่สวมร้องเท้าผ้าใบสีขาว แล้วกระโปรงพลีทที่ยาวกว่าครึ่งเข้งอยู่ตรงหน้า ด้วยความงง ภพเงยหน้าขึ้นช้าๆ และก็ต้องเจอเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่กำลังก้มหน้าลงมามองเค้า พร้อมถือลูกชิ้นทอดในมือ "ภพป่ะ...ภพห้อง 1 ป่ะ" ผู้หญิงในชุดเสื้อนักศึกษาหลวมๆ กระโปรงยาว หน้าตาไม่ได้แต่งถามเสียงดัง พร้อมยิ้มกว้าง เหมือนแน่ใจมากว่าเธอกับเขารู้จักกัน ใครวะ.......ใครอีกแล้ววะ...... "ใช่..." "จำชั้นได้ป่ะ....." เชี้ย.....ช่วยบอกชื่อมาเลยได้ไหม หน้ากุเหมือนจำได้ที่ไหนกัน "ห้อง 3 หรอ" ภพตอบเบาๆ แบบไม่สู้จะแน่ใจนัก "ใช่!!! แก้มเอง เออจริงด้วย ภพอยู่ มธ" "แล้ว...แก้ม...." ภพลังเลที่จะถามนัก เพราะชุดนักศึกษาที่เธอใส่ไม่ใช่ของมหาลัยเค้า "อ้อ ชั้นอยู่ที่นี่ๆๆ เพื่อนอยู่กันเยอะเลยนะ" แก้มชี้ให้ดูเข็มกลัดตรงมหาลัยแทนการตอบ ส่วนภพก็พยักหน้ารับเบาๆ ใช่...เค้ายังงงอยู่มาก และไม่รู้ว่าจะคุยอะไรต่อ "ภพเรียนคณะอะไรอ่ะ แล้วนี่...เป็นลีดหรอ จริงดิ!" "วิดวะน่ะ" "ลีดวิศวะ!!!!!!" ทำไมวะ.....ทำไมต้องตกใจด้วย แต่คนที่ตกใจคือผมเว่ย......ตกใจด้วย อายด้วยที่แก้มอะไรนี่พูดขึ้นเสียงดัง ไม่แปลกที่ภพจะมองเธอด้วยสีหน้าเจื่อนๆ แก้มไม่ได้มาคนเดียว แต่มากับเพื่อนที่เล่นเอาภพต้องลุกขึ้นยืนมองชัด ๆ อีกที "นี่เพื่อนชั้นเองชะเอม เป็นดาวสาขาบริหารฯ ด้วยนะ" "หวัดดีคะ" ผู้หญิงผิวขาว ผมตรงดำ ใส่กระโปรงพลีทสั้นเหนือเข่าเล็กหน่อย กล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้มเบาๆ .....ถึงเธอจะไม่ใช่คนน่ารักหรือสวย เหมือนกับคนอื่นๆ ที่ภพเคยเจอ แต่ชะเอมก็จัดว่าเป็นคนดูดีคนนึง และใช่ ชะเอมยิ้มหวานและเสียงน่ารัก "หวัดดีครับ" แต่พอดีกับที่ตั้มเพื่อนสนิทในคณะของภพมาถึงพร้อมเพื่อนในกลุ่ม ภพจึงขอตัวแยกไปเดินตลาดนัดกับเพื่อน เพราะนานๆ ทีห้องเชียร์จะหยุด และนานๆ ที เค้าจะได้เลิกซ้อมเร็ว แถมตรงกับวันมีตลาดนัด และแน่นอน สาวตรงหน้าไม่ได้น่าสนใจเท่าไหร่นัก "นี่ๆๆ ขอ ig ไว้ก่อนได้ป่าว เจอกันยากจะตาย" แก้มเรียกเค้าไว้พร้อมยื่นมือถือให้ ส่วนภพก็รับมือถือมาพิม IG ของตัวเองแล้วกดให้แก้มเป็น Follower ของเขา ก่อนจะส่งมือถือคืนให้ เอาจริงๆ ภพเองไม่ได้สนใจอะไรสำหรับการให้ ig แค่สังเกตว่าแก้มก็เข้ามาคอมเม้นเป็นระยะๆ เหมือนเพื่อนปกติเท่านั้น ++++++++++++++++++++++หลายสัปดาห์ต่อมา ภพเพิ่งสังเกตว่า ชะเอมส่งคำขอ follow เขาเช่นกัน ซึ่งไม่แปลกที่เขาจะกด accept ส่งๆ แล้วลืมไป แต่ 2-3 วันต่อมา ชะเอมก็เริ่มกดหัวใจและคอมเม้นรูปภาพของเขา ก่อนจะ direct มาทักทาย และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่พวกเขาได้คุยกัน ภพที่โอเคอยู่แล้วที่จะคุยกับผู้หญิงที่ดูดีซักคน ก็คุยกับชะเอมเหมือนกับคนอื่นๆ เพิ่มมาอีกคนคือผู้หญิงเปิ้นๆ คนนึงที่ชื่อแก้มนั่นแหละ ที่direct มาหาเขาเช่นกัน แถมคุยกันอะไรไม่รู้ไร้สาระ "เป็นไงๆๆ คุยกับชะเอมอยู่ใช่ป่าว เพื่อนชั้นน่ารักไหมแก" "ก็คุยเป็นเพื่อนน่ะ" "ปลายเดือนชั้นจะไปเดิน มธ กันอีก แกมาเดินด้วยกันได้ไหม" "ไม่ได้หรอก เรามีซ้อม คงจะยาวๆ ถึงงานเลย" "งั้นวันพฤหัสสาย ๆ ชั้นกับเอมไปกินยำมาม่า แกลงมากินป่าว" "10โมงครึ่งได้ แต่เที่ยงไม่ได้" คำพูดส่งๆ ของภพ กลายเป็นคำตอบรับเอาง่ายๆ และนั่นก็เป็นการพบกันครั้งที่ 2 แก้มมาพร้อมกับชะเอมและรอภพอยู่ที่ด้านล่าง พร้อมซื้อยำมาม่ามาฝาก 1 ถ้วย ซึ่งภพก็ลงมายืนคุยด้วยอยู่ราวๆ 10-15นาที แล้วเดินถือถ้วยยำมาม่ากลับขึ้นไปบนตึกเพื่อเข้าเรียนต่อ เนื่องจากมหาลัยไม่ได้ไกลกันมากนัก ทำให้แก้มกับชะเอมพยายามแวะเวียนมาหาภพอยู่บ่อยๆ ด้วยพวกเธอบอกว่า ปกติก็มาหาอะไรกินที่นี่อยู่แล้ว จะคุยก็ว่ายากแล้ว เพราะภพก็ตอบข้อความบ้าง ไม่ตอบบ้าง บางครั้งก็ตอบช้า แต่กว่าจะได้เจอแต่ละครั้งยิ่งยากกว่า เพราะไอ่หมอนี่มักก็พูดจาเลี่ยงไปเลี่ยงมา ทำให้ทั้งแก้มและชะเอมหาตัวเขายากพอสมควร ถึงภพจะมีท่าทางไม่ได้สนใจอะไรชะเอมเป็นพิเศษ แต่น่าเสียดายที่ชะเอมกลับเหมือนจะดูไม่ออก และพยายามทักหาเขาเรื่อยๆ จิตใจของชะเอมดูเหมือนจะเทให้ภพไปแล้วตั้งแต่วันที่เจอ ซึ่งภพก็ตอบ และคุยเล่นบ้าง เวลาชะเอมกับแก้มแวะมาหา มาเจอบ้าง ไม่มาเจอบ้าง แถมแต่ละครั้งก็ไม่เคยให้เวลานานไปกว่าการยืนคุย รับของฝาก รับน้ำซักแก้ว คุยนิดหน่อย แล้วขอตัวไปเรียนซะทุกครั้ง ใกล้จะถึงงานแฟรนชีไนท์ของมหาลัยชะเอมแล้ว ซึ่งเธอออกปากชวนภพมาหลายครั้ง แต่ภพก็ข้ามไปคุยเรื่องอื่นโดยที่ไม่ตอบตกลงหรือปฏิเสธซะทุกครั้ง ครั้งนี้เธอก็เลือกจะพยายามอีกครั้ง "อาทิตย์จะเฟรนชีไนท์ของเอมแล้ว ภพมาดูเอมไหม" "เราซ้อมหนักมาก ไปไม่ได้หรอกเอม" "ช่วงดึกหน่อยก็ได้" "ดูอีกทีนะ ว่าว่างไหม" ภพตอบแบ่งรับแบ่งสู้ เพราะรู้ทั้งรู้ว่าคำถามนี้เขาไม่ตอบมาหลายครั้ง ถ้ายังอยากรั้งชะเอมเอาไว้คุย ก็คงต้องตอบให้ความหวังประมาณนี้ แต่มีหรอที่ภพจะไปจริงๆ .... วันงานชะเอมที่แต่งหน้าทำผมสวยงาม มองหาภพด้วยความหวัง ตั้งแต่เริ่มจนงานใกล้เลิก แต่ก็มีแค่ข้อความให้กำลังใจ ส่งมาจากภพให้เธอในมือถือเท่านั้น แก้มเองก็รู้ว่าชะเอมเหมือนกำลังรอใครอยู่ แถมดูผิดหวังไม่น้อย และไม่ว่าจะส่งข้อความไปหาภพเท่าไหร่ เขาก็ไม่ตอบ "เอมดูนี่ดิ....เพื่อนภพแท็กรูปมาว่าอยู่ร้านเหล้านี่ แล้วมันบอกแกว่าไม่ว่างเนี้ยนะ" "เค้าก็คงไม่อยากมามั้ง คงกลัวคนมาเจอ" "แล้วไปเจอในร้านเหล้าแทนเนี้ยนะ" ชะเอมหน้าเศร้า ได้แต่ยิ้มบางๆ ในใจนึกว่านี่เรากำลังทำอะไรอยู่ "วิ่งตามใครซักคนนี่เหนื่อยจังเนอะ" ++++++++++++++++++++++มืออาจจะไว้พอ ๆ กับใจ เพราะชะเอมพิมข้อความนั่นส่งไปหาภพ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ จากชายหนุ่ม "กลับไปนอนเถอะแก วันนี้แกเหนื่อยมากแล้ว แล้วแกก็สวยมากๆ ด้วยนะ" แก้มกอดให้กำลังใจเพื่อนก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับ แต่ความผิดหวังอาจยิ่งใหญ่กว่าที่จะยอมแพ้ได้ ชะเอมตัดสินใจขับรถไปที่ร้านเหล้าที่เธอเห็นรูปภพและเพื่อนอยู่ที่นั่น และเป็นครั้งแรกที่ชะเอมจะไปหาภพแค่คนเดียว โดยไม่มีแก้มเหมือนทุกครั้ง  ร้านนี้มีจริงนะ ดังด้วย อาจจะไม่ใช่ครั้งแรก แต่การcall หาภพครั้งนี้ทำเธอใจเต้นมากกว่าครั้งไหนๆ ก่อนที่ปลายสายจะรับ และเดินออกมาหาเธอ เหมือนฝันไป การตัดสินใจของเธอคงจะถูกต้องสินะ เพราะผู้ชายที่เดินมาตรงหน้ากำลังยิ้มให้เธอ "กะแล้วว่าวันนี้เอมต้องสวยมากๆ" ภพที่ดูดื่มไปพอสมควรยิ้มแล้วจับแขนเธอพาเข้าไปในร้าน ก่อนที่เธอจะนั่งลงกลางโต๊ะที่เต็มไปด้วยเพื่อนๆ ของภพทั้งชายและหญิง ทุกคนดูเฮฮาและเป็นมิตร พวกเขาส่งแก้วเครื่องดื่มให้กับเธอ ก่อนจะชนแก้วแล้วดื่มพร้อมๆ กัน ยอมรับว่าเธอไม่สนและไม่ได้ยินแล้วว่าตอนนั้นภพแนะนำเธอกับเพื่อนๆ ว่าอะไร แค่ท่าทีของเขาในวันนี้ ดูสบายๆและเป็นกันเองกับเธอมากๆกว่าครั้งไหน ๆ แค่นี้เธอก็มีความสุขมากๆ แล้ว เวลาล่วงเลยมาจนตี 2 ทุกคนเดินออกจากร้านทั้งๆ ที่ความสนุนสนานยังค้างคา สนุกจัง ชะเอมยังคงยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะโบกมือลาอย่างสนิทสนม แต่ที่เธอรู้สึกดีมากกว่านั้น คือคนที่ยังยืนข้างๆ เธอคือภพ และเขาบอกว่า จะเดินไปส่งเธอที่รถที่จอดไว้ที่ลานจอด "ขับรถได้หรอเนี้ย เอมเมานะ" "ได้ๆ หอเอมอยู่แค่นี้เอง ภพนั่นแหละแล้วนี่จะกลับยังไง" "วันนี้คงนอนหอเพื่อนน่ะ" "เอ้า แล้วเพื่อนไปไหนกันแล้ว เดี๋ยวก็ต้องเดินกลับหรอก" "เฮ่ย...เรื่องเล็ก คิดว่าเราเดินไม่ไหวหรอ เดี๋ยวเราส่งเอมก่อน" ว่าแล้วภพก็เดินไปเปิดประตูรถให้กับชะเอม นี่จะต้องบอกลาแล้วจริงๆ หรอเนี้ย แค่จะพูดว่าบ๊ายบาย ทำไมถึงพูดไม่ได้นะ ภพมองชะเอมแล้วยิ้มตามกับท่าทางลังเลแปลกๆ นั่น "นี่จะขับรถไหวจริงๆ หรอ จะพูดอะไรยังนึกไม่ออกเลย" เขาแซว "คือ..." ชะเอมยิ้ม...นั่นสินะ หรือว่าเราเมามากจริงๆ หรือว่าเราเขินจนพูดไม่ออกนะ แต่ไม่ทันที่ชะเอมจะรวบรวมคำพูดออกมา ภพก็โน้มตัวเข้ามาหา ก่อนที่มือของเขาจะจับเข้ากับมือของเธอเบาๆ "งั้นเราไปส่งแล้วกัน" กุญแจรถในมือถูกภพค่อยๆ ดึงเลื่อนหลุดจากมือไปง่ายดาย ก่อนที่เขาจะมานั่งในที่คนขับแทนโดยมีชะเอมนั่งไปด้วยข้างๆ "บอกทางนะ" "นี่....ภพทำแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าเนี้ย" ใต้วาวตาฉ่ำของหญิงสาวมีรอยยิ้มบางๆ "เห็นเราเป็นคนยังไงอ่ะเอม" เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยากจะตอบว่าอะไร แต่รอยยิ้มที่ตอบกลับมาของภพ ก็ทำให้เธอไม่ต้องการคำตอบใด ๆ จากเขาอีก ไม่นานนัก รถของชะเอมก็มาจอดที่หอพักของเธอที่อยู่ไม่ไกล ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์พร้อมกับส่งกุญแจรถคืนให้กับเธอ "ถึงแล้วครับ" "ขอบคุณนะภพ ขอบคุณที่ดูแลเอมนะ" "อันตรายน่ะ เกิดอะไรมันไม่คุ้ม" ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ครั้งนี้กลับเป็นเธอที่หยุดมองเขานิ่งอยู่ครู่นึง ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหา มืออุ่นๆ ของเขาเอื้อมมาจับใบหน้าของเธออย่างพอเหมาะพอดี และริมฝีปากที่อุ่นยิ่งกว่าก็แตะลงที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ "ภพมีของไหม...." "เซเว่นมี" ขอข้ามตรงนี้ไปเลยนะครับ เพราะไอ่ภพก็จำไม่ได้เหมือนกัน 555555 เช้าเลยนะ เช้าเลยแล้วกันครับ ++++++++++++++++++++++รุ่งเช้าวันใหม่ ชะเอมตกใจตื่นขึ้นมา แล้วรีบหันไปมองที่ข้างๆ ภพยังคงนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มสีชมพูของเธอ บ้าจริง...ทำไมถึงคิดว่าตื่นมาแล้วเขาจะไม่อยู่กันนะ แต่ก็ดีใจที่ไม่ได้เป็นแบบนั้น "ภพ...กู้ดมอร์นิ่ง" ชะเอมเข้ามากอดเขาจากด้านหลังแล้วพูดข้างหู ซึ่งพอภพตื่นขึ้นมา ก็สะดุ้งตกใจ เลิ่กลักอย่างเห็นได้ชัด "เอม...." "ปวดหัวรึป่าว เอมทำมาม่าให้ไหม" "คือ...กี่โมงแล้วอ่ะเอม มือถือเราละ" "อยู่บนโต๊ะมั้ง ภพมีอะไรรึป่าว ถ้ารีบน่าจะบอกไว้เมื่อคืน เอมจะได้ปลุก" "ขอบคุณมากนะ เอมใจดีมาก เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ ยืมผ้าเช็ดตัวได้ไหม" ไม่รู้ว่าอะไรน่าตกใจกว่ากัน ระหว่างตื่นมาแล้วเขาหายไป กับท่าทางรีบร้อนแปลก ๆของเขาตอนนี้กันแน่ ชะเอมตัดสินใจเดินไปกดหน้าจอมือถือของภพที่อยู่บนโต๊ะดู ข้อความแจ้งแตือนมากมายปรากฎขึ้น แต่ไม่มีข้อความไหนเลยที่เข้าไปอ่านได้ ไม่มีอะไรมั้ง.....คงจะแค่รีบกลับเฉยๆ อาจจะมีเรียนก็ได้ อาจจะมีซ้อมก็ได้ ภพที่อาบน้ำสระผมมาเรียบร้อย.....เอ่อ....เขาใช้แชมพูของชะเอมซะด้วย แต่งตัวด้วยชุดเดิมของเมื่อคืน และมายืนอ่านข้อความในมือถือ "กินอะไรหน่อยไหมภพ" "หึ...ไม่อ่ะครับ" "บุหรี่ไหมเผื่อแก้แฮ้ง" "ไม่ๆ" เมื่อไม่รู้จะทำยังไง ชะเอมก็นั่งลงที่ขอบเตียงใกล้ๆ กับภพ ก่อนจะเอียงหัวมาพิงหลังเขา "ปวดหัวหรอ นอนก่อนไหม" ภพชำเลืองดูเธอเล็กหน่อยก่อนนะพิมข้อความต่อ "เปล่านะ น้ำหอมเมื่อคืน....ยังหอมอยู่เลยนะ" "หรอ" "ภพว่าเอมบ้ารึป่าว....ภพยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย แต่เอมคิดถึงภพแล้ว" "หึ" ไม่มีคำตอบอื่นจากผู้ชายที่เธอนั่งพิงอยู่ นอกจากเสียงกึ่งหัวเราะเบาๆ ที่เธอไม่รู้ความหมาย เหมือนคำพูดเธอเป็นเรื่องตลก "เอมพูดจริงๆ นะภพ อยู่กินอะไรก่อนไม่ได้หรอ" เอกลุกขึ้น แล้วเริ่มจับแขนภพไว้ "เอม..." มือเอมค่อยๆ เลื่อนออกจากแขนภพช้า ๆทันทีที่เห็นสายตาของเขาที่มองลงมา แน่นอน ภพดูไม่ได้พอใจนักที่เอมมาจับตัวเขาแบบนั้น "เราไปก่อนนะเอม วันนี้มีฟิตติ่งชุด เดี๋ยวกลับบ้านแต่งตัวใหม่ก่อน" "เอมไปส่งไหม" "ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรากลับแท็กซี่" เมื่อสุดจะยื้อ ชะเอมก็เดินมาส่งภพที่ด้านล่าง แล้วโบกมือลาในขณะที่ภพไม่เห็น แท็กซี่ยังไม่ทันลับสายตา เธอก็พยายามโทรหาเขา แต่ไม่แปลกหรอกที่ชายหนุ่มจะไม่รับสาย แต่เขาก็ได้อ่านข้อความที่เธอส่งมาให้ 'ไม่รู้จะเชื่อไหม แต่เอมคิดถึงภพแล้วจริงๆ' ภพอ่านแล้วถอนหายใจ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนพูดกับเขาแบบนี้ และที่สำคัญ เขาไม่เคยเชื่อคำพูดนั้นเลย.....ไม่ว่าจากใคร แค่พูดว่าคิดถึง ใครๆ ก็พูดได้ เขาก็พูดได้ ถ้าอยากจะรั้งใครไว้ซักคน ++++++++++++++++++++++เวลาผ่านไปอีก 2 สัปดาห์ (timelineนี้ไม่แน่ใจ) ที่ระหว่างนั้นชะเอมและแก้มยังคงวนเวียนอยู่ไม่ห่างจากภพ ถามนับจากวันแรกที่เจอ นี่ก็ราวๆ 2 เดือนกว่าๆ แล้ว จะด้วยอะไรไม่รู้ แต่ชะเอมเริ่มรู้สึกว่า ภพอาจจะไม่ใช่คนที่เธอควรเสียเวลาด้วย เมื่อเดินไปที่ไหนของคณะของภพ หรือแม้แต่โรงอาหารกลาง เธอก็ยังเห็นโปสเตอร์ที่มีรูปของภพอยู่ ถึงจะนั่งอยู่ในโรงอาหารเดียวกันแล้วทั้งที แต่เธอกลับไม่สามารถเข้าไปหาเขาได้เลย ดูคนรอบข้างของเขาสิ ถ้าภพจะต้องการใครซักคน ก็มีคนอีกมากที่เขาจะเลือก ยิ่งใกล้วันเฟรชชี่ไนท์ก็ยิ่งเข้าใกล้ไม่ได้เลย ไม่เลยแม้แต่จะตอบข้อความซักข้อความทั้งๆ ที่อ่านแล้ว จนมาค่ำคืนวันเฟรนชี่ไนท์ ชะเอมนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะนั่งใต้คณะของตัวเองพร้อมหนังสือกองโต พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ต้องสอบแก้ I ที่เธอติดไว้ถึง 2 ตัว ยังไม่รู้เลยว่าจะทำมันได้ยังไง สมาธิตอนนี้ก็ไม่มีจะอ่านซะด้วย "เอม...เอม....ชะเอม!" เสียงเรียกของแก้ม เรียกสติเธอกลับมา และหันกลับมาหาเพื่อนของเธอ "แกอย่าลืมอ่านชีทนี้นะ บอกให้ดรอปไม่ดรอป สุดท้ายต้องมานั่งแก้ I ดีไม่F" "เออ...ก็คิดว่าจะผ่านน่ะ ไม่พูดแล้วได้ไหม ขี้เกียจฟังแล้ว" "แล้วนี่แกเป็นอะไร ทำไมหน้าเศร้าๆ คิดถึงผู้ชายหรือไง" "อือ ก็แบบนั้นแหละ แกนั่นแหละต้นเหตุ" "เอาจริงๆ นะแก แกพอเถอะ ชั้นเรียนกับภพมา ท่าทางแบบนี้ยาก" "แต่....." "มันให้ความหวังแก....แกยังโชคดีที่ยังได้ความหวังนะ แต่แกต้องมีสติได้แล้ว" หรือว่าจะจริงอย่างที่แก้มว่า.... ชะเอมพยักหน้าให้แล้วเปิดหนังสือนั่งอ่านต่อ เริ่มค่ำแล้ว แต่นักศึกษาหลายคนยังนั่งติวข้อสอบซ่อมกันอย่างเอาจริงเอาจัง แก้มที่ไม่ต้องสอบแต่มาอยู่เป็นเพื่อนชะเอมและเพื่อนคนอื่นๆ เดินกลับมาจากซื้อข้าวไข่เจียวมา 2 จาน "มาจ้า แม่ดาวตกของชั้น มากิน....." ไปไหนแล้ว กระเป๋าก็หายไป เหลือแต่กองหนังสือ หรือว่า!!!!!! แสงไฟรถสาดจากลานจอดตรงไปที่ทางออก ชะเอมเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดนิรภัยและกำลังก้มใส่ให้ลงล็อค แต่ทันทีที่เธอเงยหน้าขึ้น เธอก็ต้องตกใจสุดขีดจนกรี๊ดออกมาเสียงดัง อ๊ายยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มีคนวิ่งออกมาตัดหน้ารถเธอพร้อมกับยืนกางแขนอยู่กลางถนน เธอต้องเบรกจนหน้าแทบคะมำ พร้อมกดแตรเสียงดัง คนตรงหน้าวิ่งเข้ามา ตบฝากระโปรงรถเธอดังปุ้งๆ "อีบ้า! ทำอะไรของแกอิแก้ม!!!!!" ชะเอมเปิดประตูรีบวิ่งลงไปดูเพื่อน พร้อมเอามือตบอกด้วยความตกอกตกใจ "แกนั่นแหละบ้า แกจะไปไหน" "ไปกินข้าว" "ชั้นซื้อมาแล้ว กลับเข้าไป" "ชั้นจะไปกินข้างนอก" "แกจะไป มธ....ใช่ไหม" ชะเอมถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ อย่างฝืนๆ "แกจะไป มธ ใช่ไหม! ไหนบอกมาสิ แต่แกมีสอบพรุ่งนี้" "ชั้นจะไปไม่นาน แล้วจะกลับมานะ" "ชั้นไปด้วย" ว่าแล้วแก้มก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง วิ่งอ้อมไปเปิดประตูแล้วนั่งที่เบาะข้างคนขับ ทำให้ชะเอมได้แต่ถอนหายใจ แล้วขึ้นมาเพื่อขับรถต่อ "นี่....นี่แกซื้อช่อดอกไม้ไว้หรอ แกเตรียมไว้แล้วนี่นา แล้วทำไมไม่บอกกัน" แก้มโวยวายเสียงดังเมื่อหันไปเห็นดอกไม้ช่อใหญ่ที่หลังรถเพื่อน เธอไม่คิดว่าชะเอมจะไปหาภพคนเดียวโดยไม่มีเธออีก หลังจากที่ไปคนเดียวแล้วมีไปต่อกับภพเมื่อครั้งก่อน "ชั้นไปไม่นานหรอก ขอเถอะ ขอชั้นไปหาภพเถอะ" ครั้งนี้คงเป็นแก้มที่ถอนหายใจ และได้แต่เอื้อมมือไปจับมือเพื่อนตัวเอง เอาวะ...ไปไหนเราก็จะไปด้วยกัน ไหนใครบอกว่าไม่ดึก นาฬิกาบอกว่า 4 ทุ่มงานเฟรชชี่ไนท์ของมหาลัยนั้นถึงเวลาเลิกงาน ภพและเชียร์ลีดเดอร์คนอื่นๆ กำลังเดินโบกมือให้กับสแตน ช่างภาพมากมายเริ่มลงไปในสนามเพื่อขอถ่ายรูป แก้มฉุดมือชะเอมที่อุ้มดอกไม้อยู่ในเดินลงไปยังสนาม แต่ถึงจะลงไปให้สนามแล้ว ก็ยากเลือกเกินที่พวกเธอจะเข้าไปหากลุ่มลีดได้ จนถึงจังหวะที่ช่างภาพเก็บภาพเส็ดแล้ว และเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ เข้าไปได้ หลายคนเดินเข้าไปมอบดอกไม้ และถ่ายรูปกับเพื่อนของตัวเอง ชะเอมและแก้มมองหาภพจนเจอและเห็นว่าเขาเดินไปโอบเอวลีดผู้หญิงคณะเดียวกันคนนึง และพูดคุยกันด้วยท่าทางสนิทสนม รวมทั้งหันไปโบกมือให้สแตนตามเสียงเรียก เอายังไงดีนะ จะเข้าไปตอนนี้เลยหรอ "ตอนนี้แหละเอม ไปๆๆ" แก้มดันชะเอมให้เดินตรงเข้าไปหาภพ ซึ่งกว่าที่เขาจะมองเห็น ชะเอมและแก้มก็เข้ามาใกล้แล้ว "อ้าวเอม แก้ม มาไงเนี้ย" ขับรถมาสิวะ ไอ่นี่ก็ถามแปลกๆ แก้มก็มองหน้าเค้างงๆ ว่า ไอ่นี่มันพูดอะไรของมันวะ "อ่ะนี่ ชะเอมมันแวะมาหาแก ไลน์หาอะไรไลน์ก็ไม่ตอบเลยนะ" แก้มต่อว่าภพ "มือถือไม่ได้อยู่กับตัว โทษๆ" ภพพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม "เออลืมเลย....นี่แอมป์ แล้วนี่แก้มกับชะเอม เพื่อนเรา" ภพหันมาแนะนำให้คนทั้ง 3 รู้จักกัน แต่ท่าทางของเขา ทั้การยืนที่อยู่ข้างๆ แอมป์ตลอดเวลา ดูยังไงก็รู้ว่า แอมป์คือคนที่เขาแคร์ความรู้สึกมาก และสายตาของเขาที่มองแอมป์ ก็ดูอบอุ่นและเต็มไปด้วยความห่วงใย แถมเวลาที่อยู่ข้างๆ แอมป์ ทั้งน้ำเสียง ทั้งท่าทางของภพก็ดูเป็นธรรมชาติมากๆ ไม่เหมือนครั้งไหนๆ ที่พวกเธอเคยเห็น ถึงจะรู้สึกลังเล แต่ชะเอมก็รีบยื่นดอกไม้ช่อใหญ่ให้กับภพ "ยินดีด้วยนะ ออกมาดีมาก ๆเลย" ทำไมนะ คิดจะพูดอะไรก็ดูขัด ๆไปซะหมด "มาทันดูด้วยหรอ ขอบคุณนะเอม ขอบคุณนะแก้ม" ภพยิ้มให้พร้อมรับดอกไม้เอาไว้ "ถ่ายรูปไหม ถ่ายรูปกัน" เป็นครั้งแรกที่ภพออกปากชวนแก้มและชะเอมถ่ายรูป เพราะปกติภพไม่เคยยอมถ่ายรูปด้วยเลย แค่ติดนิดเดียวเขาก็บอกห้ามลงig แล้ว  อ่ะอันนี้รูปของผมเอง แต่แค่เอามาประกอบครับ.... แน่นอนว่าที่ชะเอมและแก้ม เดินเข้าไปยืนข้าง ๆ อย่างลังเลๆ ชะเอมกับแก้มถูกจัดให้อยู่ตรงกลางภพยืนติดกับชะเอม ส่วนข้างๆ แก้มคือเชียร์ลีดเดอร์แสนสวยที่ชื่อแอมป์ ถ่ายรูปเส็ด ทั้งภพและแอมป์ก็กล่าวขอบคุณและโบกมือลาคนทั้ง 2 "ไว้เจอกันๆ" ภพตบไหล่ทั้งแก้มและแอมป์เบาๆ ราวเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนาน ก่อนส่งดอกไม้ให้กับเพื่อนของเขา แล้ววิ่งไปรวมตัวกับคนอื่นๆ ที่กลางสนาม "สรุปเค้าคบกันป่ะ แอมป์กับภพอ่ะ" "ไม่รู้สิ มีคนเคยถามแอมป์ แอมป์ก็บอกว่าป่าว" "แต่ดูดิ อยากให้2 คนนี้คบกันจัง หรือแค่ให้คิดสนุก ๆแบบนี้ก็พอแล้ว" ผู้หญิง 2 คนคุยกันอยู่ใกล้ๆ ชะเอมกับแก้ม ซึ่งแก้มก็รู้ว่าชะเอมได้ยินมัน "ไม่มีอะไรก็กลับไหมแก I ยังรอแกอยู่" "อือ...ไม่มีอะไรแล้วแก กลับกัน....." ขณะที่แก้มและชะเอมเดินกลับไปเอารถที่ลานจอดคณะของภพตามที่เคยชิน ชะเอมก็หยุดยืนมือที่บอร์ดประกาศคะแนนควิซของโครงการอินเตอร์ "ภพที่ใช่....ไตรภพไหม" ชะเอมถามแก้ม จริงสิ เธอไม่รู้ชื่อจริงขหรือนามสกุลของภพเลย "ใช่...นี่ไงชื่อมัน" แก้มพูดพรางชี้นิ้วไปที่รายชื่อ "Chemistry 1 96 เต็ม 100 วะแก....แล้วชั้นเคยบอกภพว่าชั้นติด I เค้าจะรู้สึกยังไงเนี้ย" "มันไม่รู้สึกอะไรหรอก ตราบใดที่มันไม่ต้องมาช่วยแกสอบซ่อม" "บอกว่าชั้นโง่ไง" แก้มถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะดันหลังเพื่อนตัวเองให้หยุดฟุ้งซ่านและกลับไปอ่านหนังสือ แต่ตลอดทางที่ขับรถกลับ ชะเอมขับรถไปเงียบๆ แทบไม่พูดอะไร เหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา คืนนั้น ชะเอมอ่านหนังสือไป มือก็ไถ ig ไป เธอเห็นแต่ ig ของภพที่มีแต่คนแท็กภาพเขาในงานวันนี้มาให้ และเห็นว่าเขากำลังปาร์ตี้สนุกสนานอยู่กับเพื่อนๆ ทำไมโทนสีโลกของเขากับโลกของเธอมันต่างกันขนาดนี้นะ ++++++++++++++++++++++หลังจากวันนั้น ดูเหมือนภพจะมีเวลาว่างมากขึ้น จากที่เคยรอตอบแชทเป็นวัน ตอนนี้ก็แค่ชั่วโมงหรือไม่ถึงชั่วโมงแล้ว ถึงแม้บางครั้งจะยังมีหายไปดื้อๆ เป็นวันบ้างก็เถอะ แต่ก็ทำให้ชะเอมรู้สึกมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ว่าภพใส่ใจเธอมากขึ้น ก่อนหน้านี้เค้าคงจะยุ่งมากจริงๆ ทั้งเรื่องเรียนและกิจกรรม แม้แต่แก้มเอง ก็รู้สึกได้ว่าตาภพวันตอบแชทเร็วขึ้นแถมหาตัวได้ง่ายขึ้น เวลาล่วงเลยมาจนถึงวาเลนไทด์ชะเอมไม่พูดพร่ำทำเพลง จูงมือแก้มไปหาภพที่คณะแต่เช้า ที่เรียกว่าแต่เช้า เพราะภพมันยังไม่ทันเข้าเรียน ก็เจอชะเอมนั่งรออยู่ที่คณะแล้ว ...ชิบหายแล้ว... ภพอุทานในใจแต่แสดงออกทางสีหน้าท้ันทีที่เห็น 2 สาว "เห็นผีหรือไงเมิง" เพื่อนของเขาถึงกับต้องถาม "เมิงว่ารถไฟกับผีอันไหนน่ากัวกว่ากัน" "มุกอะไรของเมิงว่ะ รถไฟน่ากัวตรงไหน" "รถไฟชนกันไงไอ่เฮีย" "เจ็ดแมว....วาเลนไทด์นี่หว่า ไอ่ภพ เมิงนัดซ้อนหรอ" "กุไม่ได้นัด!" "อ้าวเฮียแล้ว ไม่ต้องขึ้นลิฟต์เลยเมิง เดินขึ้นบันไดนี่เลย" ว่าแล้วเพื่อนของภพก็ชี้มันเขารีบเดินขึ้นบันไดข้างลานจอดรถไป เพื่อไม่ได้โศกอนาตกรรมอะไรเกิดขึ้นตรงนี้ แต่....อาจเป็นกรรมของพนักงานรถไฟ ที่ทำยังไงก็สับไม่พ้น เพราะไม่ทันที่เขาจะก้าวขึ้นบันได เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น "โภ้พพพพพพ" เพื่อนผู้หญิงสายกิจกรรมคนนึงตะโกนขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาหา "อะไร จะตะโกนทำไมวะ" "อ่ะ ติ๊กภาคไทยเค้าฝากมาให้เมิง" ว่าแล้วเพื่อนคนนั้นก็ส่งดอกกุหลาบ 1 ดอกมาให้เขา "อ่ะ ส่วนอันนี้กุให้" สติ๊กเกอร์หัวใจเล็ก ก็ถูกติดลงบนแขนเสื้อของเขา 1 อัน "เล่นเป็นเด็กเลยนะเมิง ฝากขอบคุณด้วย กุไปละ" "นี่เมิงจะรีบไปตามควายที่ไหน เมิงบ๊ายบายเค้าทีนึงได้ไหม" "ตอนนี้ไม่ได้ อิหมิว กุไหว้ละ" แน่นอนว่าไม่ทันแล้วครับ เพราะชะเอมและแก้ม ได้ยินตั้งแต่เสียงตะโกนเรียกแล้ว ชะเอมเดินมาหาพร้อมช็อกโกแลตกล่องสวย ก่อนหยุดยืนรอให้หมิวคุนเส็ดก่อน "อ่ะเชิญค่ะ เชิญ ๆ" หมิวหันไปเห็นก็รีบเรียกชะเอมให้เข้าไปหาภพพร้อมหัวเราะ "เที่ยงว่างกินข้าวกันไหมภพ" ชะเอมพูดพร้อมส่งกล่องช็อกโกแลตให้ "ไม่ว่างเลย วันนี้มีแลป ไม่มีเรียนกันหรอ" "งั้นเย็นว่างไหม" "เรามีแลปไง ไม่รู้จะเส็ดกี่โมง มีเรียน make up ต่ออีก" ขณะที่ชะเอมยิ้มบางๆ แล้วพยักหน้ารับ เสียงแก้มก็ดังขึ้น "แกมีนัดละสิ เช้า สาย เที่ยง เย็น ถึงได้ไม่ว่าง เอ้าอันนี้ชั้นให้" ถึงปากแก้มจะบ่นไปแต่มือก็ยื่นลูกช็อกโกแลตสีทองให้ไป 1 ลูก ส่วนคนรอบจัดอย่างภพก็ไม่ได้ตื่นตกใจที่ได้ยินคำพูดนั้น เขายกนิ้วโป้งให้แก้ม พร้อมกับก้าวขึ้นบันไดต่อ "ถูกต้องที่สุดครับ ไปก่อน สายแล้ว" แล้วก็ปล่อย 2....3 สาว รวมทั้ง หมิวอีกคนยืนหน้างงๆ อยู่ที่ตีนบันได "นั่นพูดจริงป่ะนะ" ชะเอมยิ้มแหยๆ "มันกวนตีน ไม่เห็นหรอน่ะ" แก้มส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ มีแต่หมิวที่ยิ้มเจื่อนๆ แล้วหันหลังเดินกลับมา เพราะรู้ว่า อ๋อ...ไอ่ภพพูดจริง.... ++++++++++++++++++++++นานกว่า 5 เดือนแล้ว กับความสัมพันธ์แปลกๆ ที่ชะเอมได้รับ เธอไม่รู้เลยว่าเธอกำลังอยู่ตรงไหน เป็นที่ภพกำลังคุยด้วยใช่ไหม แล้วเมื่อไหร่ความสัมพันธ์จะพัฒนามากกว่านี้ซักที แต่ชะเอมก็ยังพูดคุยกับภพทุกวันไม่เคยขาด คุยกับเขาทุกวันคนเดียว ถึงจะแค่นี้แต่ก็มีความสุข ถึงจะครึ่งๆ กลางๆ ก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่คุยกัน จนถึงช่วงอีก 2อาทิตย์จะสอบปลายภาค ชะเอมตั้งใจเรียนมากขึ้นและรวมกับเพื่อนจ้างติวเตอร์มาติวในวันเสาร์อาทิตย์ เพื่อให้ตัวเองมีผลการเรียนที่ดีขึ้นให้ได้ แต่ขณะที่เธอกำลังนั่งติวอยู่ในช่วงบ่ายของวันเสาร์ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากภพ ย้ำว่าโทรศัพท์จริงๆ ที่ไม่ใช่ส่งข้อความทางไลน์ ชะเอมตกใจ และดีใจมาก หัวใจเต้นแรงทันที่ที่เห็นชื่อที่โทรเข้ามา นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เค้าโทรมาหา เพราะนอกนั้นเธอเป็นคนโทรมาทุกครั้ง "ฮัลโหล...ภพ" ปลายสายรับเสียงหวาน "ฮัลโหลเอม ทำอะไรอยู่น่ะ" "ไม่ได้ทำอะไร ว่าไงหรอ" ชะเอมลุกแล้วเดินออกมาจากห้องติวเพื่อโทรศัพท์ โดยมีแก้มเงยหน้ามองตามช้า ๆ ซึ่งเธอก็ยิ้มแล้วพูดแบบไม่มีเสียงว่า ภพโทรมา "วันนี้ไม่มีเรียนหรอ" ผมถาม "ก็...นัดมาติวกันน่ะ ตอนนี้อ่านหนังสือทุกวันเลยนะ เทอมจะพยายามให้ได้เกรดดีๆ เลย" "หรอ...ดีจัง ตั้งใจอ่านหนังสือนะ Get A ให้ได้ละเอม" "แล้วภพทำอะไรอยู่" "ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่อยากโทรหาเอม" "จริงดิ ดีใจนะเนี้ย" "เออ....เรามีอะไรจะบอกเอมนะ" ห๊ะ...อะไรนะ ภพจะบอกอะไรนะ หัวใจเอมเต้นรัว ตื่นเต้น ทำไมตื่นเต้นแบบนี้ หรือว่าภพจะขอคุยจริงจังกับเราแล้ว ถึงว่าเขาถึงได้โทรมาหา ถึงว่าทำไมเสียงภพวันนี้ถึงได้ดูใจดีจัง "อือ...ภพบอกเอมได้เลย มีอะไรหรอ" เสียงใสๆ น่ารักส่งกลับไปเ "เรา.....เรามีคนที่จะคบแล้วนะ" เดี๋ยว....อะไรนะ.....หรือว่า..... "หรอ......ใครหรอ....." เสียงของชะเอมฟังดูสดใสเหมือนรอคอยคำตอบที่ผู้ชายปลายสายกำลังจะตอบกลับมา "อยู่บัญชีอินเตอร์น่ะ เป็นลีดบัญชี ร่วมงานกันบ่อยเลยได้คุยกัน" "หรอ.....น่ารักไหม" เสียงสดใสหายไปทั้งทีกลายเป็นเสียงสั่น ๆ สั่นจนแทบจะพูดต่อไม่ไหว อะไรกัน...ทั้งๆ ที่คุยกันทุกวันมา 5 เดือน อยู่ๆ มาบอกว่าจะคบกับคนอื่นแบบนี้ เค้าคุยกันตอนไหน หรือว่าคุยกันมาตลอด แล้วเรา....แล้วเราละ.... ทั้งความเสียใจ ทั้งความสับสนประดังประเดถาโถมเข้ามาจนชะเอมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว น้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม ขณะที่หูยังแนบโทรศัพท์ "ทำไม....วันนี้ตื่นเช้าจัง.....อยู่คณะหรอ" "อือ มาทำแลป" ไม่รู้ทำไม แต่ชะเอมพูดเสียงสั่น พยายามชวนภพคุยอีกครั้ง อาจจะแค่หวังว่าจะได้คุยกับเขาครั้งนี้ให้นานกว่าครั้งไหนๆ "เอมโอเคไหม...." "โอเค๊....โอเค เดี๋ยว....เอมไปติวต่อก่อน....สอบเส็ดเอมโทรหานะ ภพอวยพรแบบนี้ เอมต้องสอบได้เกรดดีๆ แน่เลย" "อือ ตั้งใจติวนะ บาย" "บายจ้ะ" ชะเอมกดวางสาย ปาดน้ำตาที่แก้มแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ก่อนจะคว้ากระเป๋าและเก็บของจากโต๊ะ และหันมาที่แก้ม "แก้ม....ไป มธ....กัน...." แก้มที่พอเห็นหน้าชะเอมปั๊บก็รู้ว่าชะเอมร้องไห้ และรู้ว่ามีเรื่องแน่ๆ ก็รีบเก็บของวิ่งตามชะเอมไปทันที ระหว่างทางไม่ว่าเธอจะถามเพื่อนเท่าไหร่แต่ชะเอมก็ไม่ตอบเลยมันเกิดอะไร ++++++++++++++++++++++วันนั้นไม่ใช่แค่ชะเอมที่ภพโทรหา แต่ภพโทรหาคนที่เค้าคุยด้วยคนอื่นๆ ด้วยเรื่องราวที่เหมือนกัน บ้างก็ดี บ้างก็ด่า บ้างก็ร้องไห้ใส่ ถึงภพจะไม่ได้สบายใจนัก แต่ก็น่าจะเป็นสิ่งที่ควรทำที่สุด ในเมื่อเขาเพิ่งตัดสินใจจะคบกับใครซักคน แล้วขณะที่ภพยืนดื่มโค้กรอแลปอยู่กับเพื่อนๆ นั้น อยู่ๆ แก้มก็โทรมาหา ถึงจะไม่อยากรับ แต่ภพก็ตัดสินใจรับ เพื่อพูดคุยเคลียร์กันให้จบๆ "ฮัลโหล..." "แกอยู่ไหนอ่ะ" "มีอะไรละ" "เอออออ แกอยู่ไหน ฉันอยู่คณะแกเนี้ย มาคุยกันหน่อยก่อน ก่อนเอมมันมาคุย" "เออๆ เดี๋ยวลงไปหา รอที่โต๊ะม้าหินหลังคณะได้ไหม" "ได้แกมาเลยแล้วกัน" ไม่นานนัก เรียกว่าเร็วเลยก็ได้ ภพก็เดินลงมาที่หลังคณะ ที่รีบมาเพราะรู้ดีว่าวันนี้เค้าทำเรื่องอะไรไว้เยอะมาก มาถึงยังไม่ทันได้นั่งหรืออะไรเลย แก้มก็เปิดก่อน "แกโทรไปพูดอะไรกับเอมอ่ะ" "เอมไม่ได้บอกหรอ" "ยัง เอมไม่ได้บอกอะไร ชั้นอยากรู้...แกพูดอะไรกับเอม" "เราบอกว่า เรามีคนที่จะคบแล้ว เป็นเด็กบัญชีอินเตอร์ที่นี่" "นี่คิดมานานหรือยัง ไอ่เรื่องนี้เนี้ย" แก้มถอนหายใจ พยายามใจเย็นที่สุด "ซักพักแล้ว เราแค่อยากบอกทุกคนเอง" "ทุกคน?...แก้พูดว่าทุกคนหรอ.....นี่นอกจากชะเอมแกยังคุยอีกหรอ" "อือ ไม่ต้องด่าแล้ว วันนี้โดนด่ามาเยอะแล้ว" "ไม่ๆๆๆๆๆ ไม่ภพ.....แกทำได้ไงวะ.....แกทำแบบนี้ได้ไงวะ" "เออ เราขอโทษ..." "แกดูไม่ออกหรอว่าเอมมันจริงจังกับแกอ่ะ" "เราแค่คุยน่ะแก้ม เราไม่ได้คิดจะจริงจังกับเอม แค่เพื่อนคุยแค่นั้น" แน่นอนว่าคำพูดที่จริงใจ อาจจะไม่ได้ถูกใจ เพราะแก้มนี่ถึงกับขึ้น และพูดกับภพด้วยเสียงที่ไม่ดัง แต่เต็มไปด้วยความโกรธ "แต่แกนอนกับเอมมันไหมอ่ะ เพื่อนกันเค้าเอากันด้วยหรอ" ส่วนภพก็รีบก้มหน้าลงไปพูดกับแก้มใกล้ เพื่อจะได้ไม่ต้องพูดเสียงดังนัก "วันนั้นเอมมาหาเราเอง" "แล้วเอมมันจับแกแก้ผ้าหรือไง" "อย่าเอาเรื่องเพื่อนมาพูดแบบนี้ดีกว่าว่ะแก้ม ก็ตามนี้...เราขอโทษ" ใช่...ภพไม่ได้อยากคุยต่อแล้ว คุยไปก็ไม่รู้เรื่อง และเขากำลังจะเดินหนีไป "แกไม่เคยคิดถึง หรือรู้สึกอะไรกับเอมมันเลยหรอ" "ไม่...ใครๆ ก็พูดได้ เราก็พูดได้แบบไม่รู้สึกอะไร" "เอมมันก็อายนะ ที่สาขา มันก็เป็นดาว แล้วใครมาจีบมันมันก็บอกตลอด ว่ามันคุยกับลีดวิศวะ มธ แล้วแกมาทิ้งมันงี้" "ก็เพราะแบบนี้ไง แต่ละคนแม่งก็เข้าหาเราเพื่อนต้องการสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองทั้งนั้น เราแค่ต้องการคนที่คบกับเราเพราะชอบเราจริงๆ เว่ย ไม่ใช่เอาชื่อเสียง หรือแค่ได้ชื่อว่าคุยกับเรา เดินกับเรา ไปไหนต่อไหนกับเรา เราถึงไม่เคยเชื่อใคร" "แล้วเวลา 6 ปีพอเชื่อได้ไหมภพ" 6ปีอะไร....ภพหยุดหันมายืนมองแก้ม เหมือนรอคำตอบ "ไหนๆก็ไหนๆ แล้ว...ชั้นน่ะชอบแกมาตั้งแต่ ม.1 วันที่แกเป็นแค่เด็กคนนึง ไม่ได้มีชื่อเสียงไม่ได้อยู่ในแสงไฟแบบนี้ ถ้าคำพูดชั้นแกเชื่อได้ไหม แล้วถ้าเป็นชั้น....แกจะให้ใจได้ไหม" "มันไม่ได้หรอกแก้ม..." "เพราะอะไรละ เพราะชั้นไม่สวยใช่ไหม แต่ละคนที่อยู่ใกล้ๆ แกสวยหมด โปรไฟล์ดีหมด แกก็ต้องการอะไรจากพวกเขาไม่ต่างกันหรอก" "สรุปคือแก้มส่งเอมเข้ามาหาเรา เพื่อจะได้เข้ามาใกล้เรางี้หรอ ทำได้ไงวะ" "ไม่ใช่เว่ยภพ....เพราะฉันรู้ว่าฉันไม่มีอะไรที่แกจะมองเลย แต่ชั้นก็ยังชอบแก ชั้นก็แค่อยากให้เพื่อนที่ชั้นรักและเหมาะสมกว่าชั้นได้ทำในสิ่งที่ชั้นไม่มีโอกาส" "เสียใจที่เราไม่ใช่คนดี....กลับไปเหอะ เราไม่อยากคุย" ไม่ว่าแก้มจะเรียกอีกกี่ครั้ง ภพก็ไม่หันกลับมาหาเธออีก แต่ภพเองก็ต้องหยุดเดินเมื่อเจอกับชะเอมที่ยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ำ "ภพ...ภพ....คุยกันนิดนึงได้ไหม" "แก้มมันคุยกับเราไปแล้ว" "แก้มหรอ....ไม่ๆ เราแค่...." ภพที่เริ่มมีอารมณ์ก็ถอนหายใจแล้วเดินผ่านชะเอมไป "ภพ...ภพ เอมทำอะไรผิดไปรึป่าว ภพโกรธเอมหรอ เอมขอโทษนะ ภพคิดใหม่ได้ไหม หายโกรธแล้วไลน์มาบอกได้ไหม" "เอม เราขอโทษ ขอโทษจริง ๆ เอมไม่ได้ผิดอะไรเลย...." "งั้นเรายังคุยกันได้ไหม ไม่ต้องบ่อยๆ ก็ได้" "ขอโทษเอม..." ภพที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดคุยใดๆ กับเอมหรือแก้มที่เดินตามมา พูดแค่นั้นๆ แล้วเดินต่อ จนเอมต้องเอื้อมมือไปจับแขนเขาไว้ "ภพ...ไม่เอาๆ พูดอย่างอื่นบ้างได้ไหม บอกอะไรเอมก็ได้" "เอมปล่อยเรา" "ภพ..." "ปล่อย เราไม่ชอบ" ภพใช้มืออีกข้างรูดมือทั้ง 2 ของชะเอมออกจากแขนตัวเอง แล้วเดินขึ้นลิฟต์โดยไม่หันกลับมามองอีก เหลือแค่ชะเอมทีหันกลับมาที่แก้ม ก่อนจะเดินกลับมากอดเพื่อนตัวเองแล้วร้องไห้ ร้องก็ร้องให้พอ เสียใจก็เสียใจให้พอนะชะเอม ให้ความเจ็บปวดกับความรักครั้งนี้เป็นบทเรียน เป็นประสบการณ์ ทิ้งเรื่องร้ายๆ ไว้ข้างหลัง ยังมีคนดีๆ อีกมากที่พร้อมจะโอมกอดหัวใจของเธอ เธอทั้ง 2 คน... สุดท้าย....ภพมันรู้เรื่องทั้งหมดได้ยังไง เพราะที่มหาลัยนั้น เพื่อนอยู่เยอะครับ แล้วเรื่องนี้ก็ดังพอตัวเลย เพื่อนก็เลยกลับมาเล่าให้มันฟังว่าแก้มเล่าอะไรไม่สิ...ด่าอะไรภพมันให้ฟังบ้าง และจริงๆ และ แก้มและชะเอมก็เป็นความรักดีๆ ของกันและกันนะครับ เพื่อนรักที่ไม่เคยทิ้งกันไปไหน ทุกข์สุขด้วยกัน ดีร้ายก็อยู่ด้วยกัน บางครั้งความรักดีๆ ก็อาจจะไม่ได้มาในรูปแบบของแฟนก็ได้ ก่อนจบเรื่อง..... เพลงประกอบบล๊อกนี้เป็นเพลงที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนนะครับ จนช่วงนึงเด็ก ม. อื่นชอบมาขอเพลงนี้ที่ร้านเหล้าแถว ม. ผม ผมก็เลยได้ฟัง เออ...เศร๊าเศร้า..... และเนื่องจากเพลงคงดังหรือเรื่องมันดังก็ไม่ทราบ ช่วงนั้นเพลงนี้ก็ดังอยู่ที่ร้านแถว ม.รัฐ แห่งหนึ่งสายคลองรังสิตเหมือนกัน น่าจะมีใครที่ไปเที่ยวแล้วขอ แล้วคนนั้นคงมีคนรู้จักเยอะพอประมาณ เพลงเก่าเลยกลับมาดังใหม่ สำหรับผม....หมายถึงผมนะ คิดว่าเพลงที่เหมาะกับเรื่องราวนี้แล้วน่าจะตรงกับความคิดความรู้สึก ของทั้งภพและชะเอมมากกว่าน่าจะเป็นเพลงนี้ครับ แต่ไม่ว่าเพลงไหน แอบรักครั้งนี้ก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
สมัยเราไม่เห็นเจอหนุ่มหล่อเจ้าชู้มั่งเล้ย
 โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:13:41:16 น.อ่านจนจบค่ะ เขียนเก่งค่ะ
แหมๆๆ พ่อภพ พ่อหล่อเลือกได้ คนที่แอบรักเค้าแล้วไม่สมหวังมันก็เจ็บปวดลึกๆในใจนะคะ ยิ่งถ้าเจอคำพูดที่ทำร้ายจิตใจ ก็จะเจ็บลึก เจ็บนานหน่อยค่ะ สวัสดีตอนบ่ายค่ะ คุณจันทราน็อคเทิร์น  โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:16:05 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊นซ์ พี่กิ่งอ่านจนจบอย่างเพลินๆเหมือนอ่านนิยายเรือวดังเลยค่ะ เขียนได้ดีมากสนุกเห็นภาพและเข้าถึงความรู้สึกได้ดีค่ะ แต่อ่านแล้วน่าจะเหมือนชีวิตจริงของใครสักคนหนึ่งนะคะ 555
อ่านแล้ว สงสารชะเอมจังแก้มก็น่าสงสารนะคะ แต่ภพน่าตำหนิที่สุดค่ะไม่รักเค้าแล้วกลับไปทำร้ายเค้า เฮ้อ ..นี่แหละผู้ชาย 555 อาจจะไม่ใช่ทุกคนนะคะ พี่กิ่งโหวต งานเขียนให้นะคะ ยาวมากกกก ขอบคุณที่ไปให้กำลังใจที่บล็อกนะคะ  โดย: กิ่งฟ้า
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:34:43 น.เรื่องราวยาวเป็นพิเศษเลยครับ
พี่ก๋าอ่านจบช่วงแรกขอเม้นท์ก่อน 555 อ่านแล้วนึกถึงภพ ว่าเป็นชายที่โชคดีมากนะครับ ชะเอมรักมาก จนไม่ใช่การแอบรักแล้วมั้ง ถึงยอมทุกอย่างเลย แต่ใจภพกลับไปอยู่ที่แอมป์ แถมแก้มก็เอาใจมาผูกไว้กับภพอีก เหมือนทุกข์ของคนหล่อเลยครับ 555 แต่ทั้งหมดทั้งมวล พี่ก๋าว่ามันเป็นประสบการณ์ความรัก ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คือการเรียนรู้เรื่องราวความรัก ความรักมันมีคำตอบแค่สมหวังหรือผิดหวัง ใครได้คำตอบแรกก็โชคดีไปครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:15:05:12 น.สวัสดี จ้ะ น้องปริ๊นซ์
อ่าน ตะพาบ แอบรัก ซึ่งเขียนเป็นเรื่องสั้นแล้ว ครูรู้สึกไม่ชอบ นายภพของเธออย่างมากเลย นะ ถึงจะมีผู้หญิงมาชอบหลายคน ถ้าเขาไม่เล่นด้วย ก็ควรบอกไปตรง ๆ ไม่ใช่ไปให้ความหวัง ทำให้ ผู้หญิงมีความหวัง แถมไปก่อมลทินกับผู้หญิงที่แอบรักเขา แล้วก็ มาบอกเลิก เพราะมีผู้หญิงที่เขาชอบแล้ว เฮ้อ ! อยากให้เขาถูก ผู้หญิงที่เขารัก ทำกับเขาบ้าง แต่ก็ไม่โทษผู้ชายฝ่ายเดียว นะ ยาย ชะเอมนั่นก็ช่างหลงใหลเจ้าภพเสียเหลือเกิน ไม่ใช่รักหลอก อาการ แบบนี้ เขาเรียกว่า "หลง" จ้ะ โหวดหมวด ตะพาบ โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:18:07:15 น.ขออภัยค่ะ!! คุณทำการโหวตครบ 10 Blog แล้วนะคะ
หลังเที่ยงคืนพี่มาใหม่นะจ๊ะน้องปรี๊นซ์ อ่านตะพาบก่อนนะจ๊ะ พี่สามารถอ่านได้จบภายในหนึ่งอาทิตย์(ล้อเล่น) โดย: โอน่าจอมซ่าส์
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:18:42:02 น.โห เขียนนะเนี่ยคุณปริ๊นซ์.. อ่านไปลุ้นไป นั่น ครูสุวิมลอิน
ด้วย 555 แต่ดูยุ่ง ๆ เนาะชีวิตนักศึกษา.. ตอนผมไหงไม่ยุ่งแบบนี้แค่ 2 คนก็แย่แล้ว 555 โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:20:09:56 น.สวัสดีครับคุณปริ๊นซ์
. เข้ามาอ่าน ว่าคนอ่านอึดแล้ว คนเขียนคืออึดมาก ยอมมม เพลงใหม่เก็ตซึโนว่า แต่งที่เหมือนไม่แต่ง แต่งก็แต่ง แต่งแบบตะโกน . ท้ายที่สุดก็เจ็บทั้งสามคนเลยนะครับ . ขอบคุณที่แวะไปคุย ส่งกำลังใจนะครับ ไม่ต้องบอกอายุ แต่ให้บอกหนังที่ชอบ โซ่ แส้ กุญแจมือ ใช่มั้ยครับ (แซว) . โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:21:02:32 น.ยาววววววว
เป็นบรรยากาศของการคลั่งรัก หลงรักคนหล่ออะไรงี้ ไม่ใช่แอบรักธรรมดานะคะนี่ หลงไหล ไล่ล่า บวกหลง แบบนี้ตอกฝาโลง อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม อ่านแล้วสนุก ไหลลื่น จนหยุดไม่อยู่ ว่างๆต้องตามอ่านงานเก่าๆ ซะแล้ว โดย: แอมอร (peeamp
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:8:02:55 น.สวัสดีค่ะคุณปริ้นซ์ภพ..อิอิ
เรื่องเนื้อยาว แต่ก็ติดตามอ่านจนจบ.. เขียนสนุกดีคะ เหมือนเรื่องจริงคะ..55  โดย: คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:8:44:35 น.วันนี้ยาวเหมือนกันนะ โหนี่มันอะไรกัน เอาเข้าจริงผมไม่อินกับพวกเฟรซชี่ ระบบรับน้อง ซ้อมเชียร์ของมหาวิทยาลัยเลยครับ ย้อนเวลากลับไปได้ พวกรุ่นพี่เละครับ ย้อนไม่ได้ยังโดนจัดไปหลายดอกเลย
ผมขอจับผิดครับ "ขอข้ามตรงนี้ไปเลยนะครับ เพราะไอ่ภพก็จำไม่ได้เหมือนกัน" ภพ=คุณปริ๊นส์!? <--- มันน่าสงสัย มันเหมือนมีคำใบ้อยู่ในเรื่องนะถึงจะบอกเรื่องแต่งก็เถอะ มันมีหลายที่ ความรักมันลำบากจริงๆ แหละครับ โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:12:28:52 น.ภพนิสัยไม่ดีเลยค่ะ ไ่ม่นึกถึงใจคนอื่นว่าจะเสียใจแค่ไหน
เห็นด้วยนะคะเพื่อนแท้มีหนึ่งถึงจะน้อย แต่ก็มีค่ามาก ๆ ค่ะ พึงรักษาเอาไว้ดี ๆ ส่วนผู้ชายหาเอาใหม่ได้ค่ะ ^__^ โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:12:54:37 น.สวัสดียามบ่ายค่ะ น้องปริ๊นซ์
ไปดูบอลต่างประเทศเป็นประสบการณ์ที่เลอค่ามากค่ะ แถมได้เที่ยวด้วย ส่วนนายภพนี่ น้องปริ๊นซ์ถอดแบบตัวเองมาอ๊ะป่าววววววว  โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:13:28:16 น.ที่ไปคุย
จริงๆผมก็ไม่ได้ต้องการให้ใครไม่อินแบบผมหรอกครับ ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะอินไม่อิน สิ่งที่รุ่นผมมันรับไม่ได้เกิดจากการไม่รักษาสัจจะของรุ่นพี่ และการกวนทีนในช่วงบอลโลกปี 2022 ครับ มันหยามกันเกินไป มันเลยมีเรื่องถึงขั้นที่ต้องเอาอาจารย์มาเป็นตัวกลางเจรจาความขัดแย้งเลย โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:22:57 น.สวัสดีค่ะน้องปริ๊น
พี่แว่บมาค่ะ ดาริญเพิ่งหลับ 555 ยังไม่ได้อ่านเลย แอบรัก พี่ติดไว้ก่อนค่ะ หลังไมค์มาได้เลยครับ โดย: tanjira
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:56:07 น.สวัสดีครับน้องปริ๊นซ์
เมื่อวานพี่มาแอบโหวตไว้ วันนี้มาอ่านเพิ่งจบ เป็นนิยายรักนักศึกษาขนาดย่อม ๆ เลยนะครับ ภพต้องเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีตัวท็อปของมหาฯลัยแน่ ๆ ส่วนชะเอมก็เป็นดาวมหาฯลัยข้าง ๆ ที่สวยไม่เบาเลย อ่านที่น้องปริ๊นซ์เขียนแล้ว พี่คิดถึงชีวิตช่วงมหาฯลัยมาก ๆ เหมือนเราพลาดอะไรไปเยอะเลยช่วงนั้น เป็นเพลงที่พี่ชอบทั้งสามเพลงเลย โดยเฉพาะลาบานูนนี่เป็นศิลปินโปรดพี่เลย โดย: The Kop Civil
 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:16:35:31 น.ใจหมดรัก
รักหมดใจ ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็เจ็บพอกัน สมัยเรียนพี่ก๋ามีเพื่อนที่หล่อแบบนี้เลย สามเพียบ แต่พอมีเยอะเกินไปสับรางไม่ทัน ก็เป็นทุกข์ครับ แล้วมันก็ชอบมาระบายกับคนที่ไม่เคยมีแฟนแบบพี่ก๋านี่แหละ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:16:36:50 น.ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
แค่นี้ก็ดีใจแล้วไม่ต้องกังวลเรื่องโหวตค่ะ ไม่ซีเรียสเลย ^__^ โดย: เนินน้ำ
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:16:56:17 น.ผู้หญิงถ้าได้รู้สึกชอบใครแล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนใจครับ การได้ที่พูดคุยกันบ่อยๆ เจอหน้ากันบ่อยๆ เธอจะรู้สึกว่าเธอมีความหวังครับ แม้ว่าผู้ชายจะคิดว่าไม่ได้ให้ความหวัง แต่ว่าผู้หญิงจะคิดครับ
ถ้าไม่รู้สึกอะไรแต่แรก ควรปฏิเสธให้ชัดเจน แต่ว่าผู้หญิงบางคนก็ไม่เชื่อเราอีกแหละครับว่าเราไม่ได้คิดอะไร ก็ยังรู้สึกชอบต่อไป ซึ่งตรงนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้ครับ โดย: รังสิมันตุ์ (สมาชิกหมายเลข 7155446
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:16:58:28 น.อ้าว ตกลงเรื่องนี้สร้างจากเหตุการณ์จริงเหรอ
ของพี่ก็แบบเม็นต์คุณก๋าเลยละครับ มีเพื่อนหน้าตาดีแล้วมาปรึกษาเรื่องแฟน ไอ้เราก็ไม่มีแฟน 555 แต่ว่ามีของกินเพียบเลยโดย: The Kop Civil
วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:17:38:31 น.ว่ากันว่าผู้หญิงความรักจะเริ่มที่ 0 ไป 100 ผู้ชายจาก 100 ไป 0 ดังนั้นถ้าผิดหวังจะช้ำมากเลย เพราะความรักใันค่อยนๆ ก่อตัวเพิ่มขึ้นๆ แต่พอทลายมันก็เลย.....
รู้สึกสงสารเหมือนกันนะ เรื่องแต่งอิงประสบการณ์รึเปล่า? โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969
) วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:22:53:38 น.ถ้าลางานเที่ยวได้จะติดใจค่ะ 55555
ของพี่นี่อย่างน้อยต้องเที่ยวค่ะ เพราะเป็นการชาร์จแบตชีวิต ตอนF1เค้ามาแข่งที่บุรีรัมย์ได้ไปดูป่าวคะ ยังไปมาเลไม่ได้ เอาใกล้ๆเราแทนก่องงงง สวัสดียามสายค่า น้องปริ้นซ์ โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:10:44:09 น."ดูจากเพื่อน ๆ มันที่บ้านแล้ว ผมเลยซื้อพืชอวบน้ำมาแทน"
แปลกนะคะ เคยคิดว่าน้องหนามเลี้ยงยาก แต่จากที่เลี้ยงมา เราว่าน้องหนามเลี้ยงง่ายกว่าน้องอวบหลายเท่า เพราะจากที่เลี้ยงมา เลี้ยงน้องอวบไม่รอดเลยสักต้น ตายหมด 555 ว่าง ๆ เอาน้อง ๆ มาอวดบ้างนะคะ ส่วนงานเขียนข้างบน อ่านแล้วเม้นท์ไม่ออกเลย แต่ชมว่าเขียนได้ดีมากค่ะ ไหลลื่นเสมือนหนึ่งเป็นเรื่องของตัวเอง อิอิ โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:12:26:43 น.สวัสดียามบ่ายค่ะน้องปริ๊น
พี่ใช้เวลาอ่านไปครึ่งชม. 555 ในใจคิดว่า ภพ นี่น่าจะเป็นปริ๊นนะ อ่ะ! ล้อเล่น ความรักมันก็ตลกแบบนี้แหละค่ะ แต่นายภพนี่ไม่น่ารักเลย ทำตัวแบบนี้ คุยกับสาวไปทั่วแบบนี้ แม้จะไม่ให้ความหวังใครก็เถอะนะ แต่ก็นั่นแหละสาวๆมีใจอ่ะเนาะ พี่ว่าจริงๆเอมก็คงรู้ตัวอยู่แหละว่าภพไม่จริงจังแน่ๆ ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ภพแสดงออก แต่ก็นั่นแหละคนมันรักเลยปิดหูปิดตาไป ยังดีนะภพสารภาพออกมาแม้จะผ่านไปหลายเดือน ดีกว่าเป็นปี แก้มกับเอมคือรักแท้และมิตรภาพดีดีจริงๆค่ะ น้องปริ๊นเป็นไงบ้างคะวันนี้ ดีขึ้นไหม ? ดูแลตัวเองดีดีนะครับ โดย: tanjira
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:14:37:33 น.สมัยเป็นหนุ่ม
ความคิดถึงนี่ชอบมาพร้อมความเหงาครับ อกหักรักขมตรมเศร้า 555 พี่ก๋าเคยให้คำปรึกษากับเพื่อนคนนึงที่มีแฟนพร้อมกัน 4 คน มันมาขอคำปรึกษาอย่างจริงจังเลย คำถามแรกที่พี่ก๋าถามเพื่อนก็คือ "มีใครที่รักมรึงจริงบ้าง ?" เพื่อนอึ้งไปนานเลย 555 เสร็จแล้วพี่ก๋าค่อยให้คำอธิบาย ว่าที่ถามแบบนี้เพราะจะได้รู้ไงว่ารักใครมากที่สุด หรือว่าที่แท้จริงไม่ได้รักใครเลย สุดท้ายเพื่อนก็เลือกมาคนนึงที่คิดว่ารักที่สุด พี่ก๋าก็เลยบอกว่า เลือกคนที่ใช่ แล้วคบไปทีละคนดีกว่า สุดท้ายคนนี้ก็กลายเป็นคู่ชีวิต ที่อยู่กันมาจนถึงทุกวันนี้ครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2566 เวลา:15:12:58 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ฝันดีค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
เอาใจช่วย ทั้ง 3 คน
ภพ เอม แก้ม
สมมุติความตามท้องเรื่อง แอบรัก
ได้น่าอ่าน น่าติดตาม
ลุ้นๆ..ว่าหวยจะลงที่ใคร
แก้ม หรือ เอม
ปรากฏว่า..ฟาวร์ ทั้ง 2 คน
ความรักซับซ้อนและมีสีสัน
เป็นประสบการณ์เมื่อแรกรัก เมื่อแรกรุ่น
จะเข้ามาอ่านอีก
วันนี้..ถืออุโบสถศีล
นอนวัดสุทัศน์ เสาชิงช้า ข้างศาลาว่าการ กทม.
..แอบ ตะบะแตกมาเม้นท์ทางโลก
ของN' Prince เอ๊ย!!
ของ ภพ แผล็บ
Happy Tapab's Day..
สุขสันต์วันเขียนตะพาบ