อยู่ในช่วงเตลิดเปิดเปิง... เมื่อวานเกิดเรื่องที่ทำงาน... ถึงแม้ว่าเราจะพยายามมีสติและคุยด้วยเหตุผล แต่คนที่คุยด้วยใช้แต่อารมณ์ ทั้งๆที่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ไม่มีใครเต็มใจจะทำ แต่ละคนก็มีเหตุผลมาอ้างมากมาย.... ไม่รู้สิ รู้ทั้งรู้ว่าถึงยังไงคนที่คุยด้วยก็ไม่ทำอยู่แล้ว รู้ทั้งรู้ว่าเราต้องเป็นคนทำอยู่แล้ว อย่าว่าแต่จะเถียงเลย แค่ถามดีๆยังตอบมาแบบเห็นแก่ตัวเลย เฮ้อ ฟังแล้วก็ซึ้งใจ... เห็นน้องแผนกเดียวกันร้องไห้ ไอ้เราพยายามควบคุมอารมณ์อยู่นาน แต่สุดท้ายต่อมน้ำตาก็แตกตามไปด้วย แตกแล้วก็หยุดยากซะด้วย ต้องหลบไปปลอบใจกันอยู่นาน กว่าน้ำตาจะหยุดไหล..... ร้องไห้ได้ไม่นาน งานและลูกน้องก็รออยู่เต็มไปหมด ต้องรีบกลับมาเคลียร์งานต่อ พอทำๆไปน้ำตามันก็แห้งหายไปเอง ก็คิดว่าตัวเองคงหายแล้วนะ... กลับบ้านมาด้วยอาการซึมๆ เซ็งๆ แต่ก็พยายามตั้งสติ พยายามทำตัวเป็นปกติ ไม่อยากเล่าให้พ่อแม่ฟัง ไปเปิดเพลงฟังแก้เซ็ง ดันไปเจอเพลงที่มีอดีต เฮ้ย! น้ำตาไหลมาอีกซะงั้น คิดถึงคนคนนั้นขึ้นมา.... เฮ้อ! ไม่ได้แล้ว อยากจะคุยกับใครซักคน ใครจะอยากอยู่กับเราตอนนี้ว้า? ตัดสินใจไม่โทรไปหาใครเลยดีกว่า ไม่อยากเอาเรื่องไม่ดีไปฝากคนอื่นๆ เตลิดเปิดเปิงไปพักนึง นอนกระสับกระส่าย จนเผลอหลับไปงีบนึง ตื่นมาอีกทีตอนตีหนึ่งกว่าๆ อยากให้เรื่องวันนี้เป็นแค่ฝันร้ายจังเลย มันผ่านไปแล้วหล่ะ แต่แล้วฉันเป็นอะไรอีกเนี่ย! น้ำตาพาลไหลออกมาอีกแล้ว ซักพักนึงก็พอสงบสติอารมณ์ได้ แต่มัน...นอนไม่หลับแฮะ พลิกไปพลิกมาจนตี 3 แล้ว เฮ่อ ไม่เคยเป็นขนาดนี้เลย ต้องหาเรื่องอื่นยัดใส่สมองซะหน่อย เลยเปิดทีวี ดูหนังไปเรื่องนึง... เฮ่ย ยังไม่ง่วงอีกแฮะ นอนเปิดเพลงฟังอีกทีแล้วกัน สุดท้ายก็เลยหลับไปตอน 6 โมงเช้าได้ หวังว่าตื่นมาแล้วอะไรคงดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วมันก็จะผ่านไป วันนี้ตั้งแต่ตื่นมาก็นั่งดูทีวีทั้งวันเลย....ก็ดูโอเคขึ้นนะ จากเรื่องเล็กๆเรื่องเดียว ลามไปเรื่องอื่นๆอีกมากมาย.. รู้ทั้งรู้ ว่ามันไร้สาระแต่ก็เอามันมาใส่ใจ รู้ทั้งรู้ ว่าไม่ควรคิดมาก หรือคาดหวังความช่วยเหลือจากคนอื่น รู้ทั้งรู้ ว่าไม่ควรเสียใจกับคนที่ไม่มีค่าพอให้เสียใจ รู้ทั้งรู้ ว่าเหตุการณ์นั้นมันผ่านไปแล้ว แต่มันก็ยังเสียใจอยู่ลึกๆ... อาการตอนนี้ล้มเหมือนโดมิโน่ล้มเลย เฮ่อ ขอเวลาพักใจซัก 3 วันละกันนะ หวังว่าจะหายทันเปิดงานวันอังคาร...
เติบโตขึ้นไปเรื่อยๆครับน้องจุ๊
พี่ก๋าก็เป็น วันสองวันนี้ก็มีเรื่องราวรบกวนใจ ก็พยายามปล่อยมันไปด้วยความเข้าใจ อย่างน้อยมันก็ทำให้เราเติบโตขึ้น ระวังตัวมากขึ้นครับ  โดย: กะว่าก๋า
  วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:03:07 น.หัวหน้าไม่อยู่
หนูร่าเริงนะครับ หุหุหุ นึกถึงสมัยก่อนตอนพี่ก๋าเป็นสถาปนิก พอเจ้านายไม่อยู่ รุ่นพี่ในสำนักงาน นำทีมเล่นป็อกเด้งเลย 555 โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:19:29:38 น.เค้าด่าแสดงว่าเค้าอาจยังคาดหวังว่าเราจะทำงานให้เค้าได้
ถ้าไม่ด่า แล้วเนียกให้ออกเลย อันนี้น่ากลัวนะครับ 555 ตอนนี้ที่เชียงใหม่มีการปลดคนงานและไล่ออกเยอะมาก ส่วนใหญ่ไม่ด่าครับ เรียกคุยเลย สู้ๆๆๆนะครับน้องจุ๊ พิสูจน์ให้เค้าเห็นเลย ว่าเราทำได้ครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:15:53:48 น.ช่วงนี้พี่ก๋าก็ไม่ค่อยได้ทำงานครับ 555
เลี้ยงลูกเองทุกวัน ป้อนข้าว เอาเค้าหลับตอนกลางวัน ถ้าพี่ก๋าทำงานเอกชน ก็คงโดนไล่ออกตั้งแต่สองวันแรกแล้วล่ะครับ 555  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:21:23:58 น.ลูกค้าเยอะ
งานยุ่ง พี่ก๋าถือเป็นข่าวดีครับ 555 ที่เชียงใหม่การท่องเที่ยวดับสนิทเลยครับ  โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 3 กันยายน 2553 เวลา:11:16:20 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เวลาเราได้ร้องไห้
เหมือนมันได้ชำระล้างความเซ็งออกไปจากตัวเราด้วยน่ะ