คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น"ของจริง"ที่เป็นแก่นสาร
คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น"ของจริง"ที่เป็นแก่นสาร
คอลัมน์ สยามประเทศไทย
สุจิตต์ วงษ์เทศ
"วงจรของลัทธิบริโภคนิยม กับลัทธิหวังผลดลบันดาล มาบรรจบประสานกัน แล้วส่งผลเป็นเหตุปัจจัยหนุนกัน ให้ชีวิตและสังคมนี้หมุนกลิ้งหรือลอยเคว้งคว้าง"
นี่เป็นอรรถาธิบายของพระพรหมคุณาภรณ์ หรือ "ท่านเจ้าคุณประยุทธ์" เกี่ยวกับกระแสจตุคามรามเทพในสังคมไทยที่กำลังขยาย "ตลาด" ไปทั่วสุวรรณภูมิอุษาคเนย์เร็วๆ นี้
เหตุที่เป็นเช่นนั้น ท่านเจ้าคุณประยุทธ์อธิบายว่าเพราะพื้นฐานของคนเหล่านั้นชอบหวังผลจากการดลบันดาลให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วย คิดแต่จะพึ่งอำนาจภายนอกมาทำให้อย่างที่ว่า "หวังลาภลอย นอนคอยโชค" แล้วระยะยาวคนก็อ่อนแอ ไม่มีความเพียรพยายามที่จะทำให้เกิดผลสำเร็จด้วยเรี่ยวแรงของตนเอง ได้แต่พึ่งพา (จตุคามรามเทพ)
พระกับวัด แทนที่จะมีหลักยึดแล้วชี้ทางบรรเทาทุกข์ที่ถูกต้องตามพระรัตนตรัยกับพระธรรมวินัย ก็มาพลอย "โลภ" หวังลาภลอยไปตามกระแสลัทธิบริโภคนิยมด้วย เท่ากับฉวยโอกาสบนความอ่อนแอของคน ท่านเจ้าคุณประยุทธ์บอกว่า
"พระกับวัดที่พลอยเข้ากระแสไปกับชาวบ้านด้วย คือ
หนึ่ง เหมือนกับถือหรือฉวยโอกาสหาลาภหารายได้ หาผลประโยชน์ไปด้วย
สอง เสียหลัก ไม่ยืนอยู่ในหลักการของตัว คือพระรัตนตรัยและพระธรรมวินัย"
ท่านเจ้าคุณประยุทธ์ชี้อีกว่ากระแสจตุคามฯเป็นเพียงอาการหนึ่งของโรคนี้ที่สังคมไทยเป็นมานานแล้ว เช่น "เรื่องพระพรหม พระราหู พระพิฆเนศ คนไทยเอาทั้งนั้น"
คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น "ของจริง" ที่เป็นแก่นสาร ดังท่านเจ้าคุณบอกว่า ความรู้เข้าใจเรื่องหลักความสัมพันธ์ระหว่างเทพกับปูชนียวัตถุสถานในพุทธศาสนา ระหว่างมนุษย์กับเทวดา ระหว่างคนกับเทพ รวมถึงประวัติความเป็นมาของสิ่งเหล่านั้น ซึ่งเท่ากับรู้จักตัวเอง รู้จักคนอื่น เพื่อความผาสุกร่มเย็นในข้างหน้า ถ้าไม่รู้จักตัวเอง แล้วจะเดินไปข้างหน้าให้ดีได้อย่างไร?
พระสงฆ์กับวัด แท้จริงแล้วคือสถาบันอันเป็นแหล่งเรียนรู้ ขณะเดียวกัน ก็ทำหน้าที่เป็นสื่อเผยแพร่แบ่งปันความรู้สู่สาธารณะด้วย แต่แล้วก็จบเห่เมื่อทั้งหมดที่ยกมาล้วนเสียหลัก แล้วฉวยโอกาสหาผลประโยชน์มั่งคั่งบนความอ่อนแอ เคว้งคว้างของคน
เมื่อสุนทรภู่บวชแล้วจำพรรษาอยู่วัดเทพธิดาราม ท่านเรียนรู้เท่าทันโลกและชีวิต (ตลอดชีวิต) แล้วแต่งหนังสือแบ่งปันเผยแพร่ความรู้นั้นผ่านคำกลอนเรื่องพระอภัยมณี ให้ชาวสยามรู้เท่าทันเจ้าอาณานิคมนักล่าเมืองขึ้น (อังกฤษ) ยุคนั้น แต่รัฐบาลไทยทุกวันนี้ไม่เคยเอาใจใส่แบ่งปันเผยแพร่ของดีมีในวัดเทพธิดารามกลางกรุงเทพฯ อยู่ติดศาลาว่าการกรุงเทพมหานครแท้ๆ ก็ไม่มี กทม. ดูแลเอาใจใส่ปฏิสังขรณ์ให้เป็นแหล่งเรียนรู้หรือเผยแพร่อะไร
นี่ไงล่ะ คนไทยเอาทั้งนั้น ยกเว้น "ของจริง" ที่เป็นแก่นสาร
หน้า 34
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [