เหตุผลของหัวใจ เรื่องราวระหว่างฉันกับเขา เริ่มต้นขึ้นในมุมเล็กๆ มุมหนึ่งบนโลกกว้าง และจบลงอย่างรวดเร็วเกินกว่าใครจะคาดคิด จบลงเพียงเพราะความไม่เข้าใจที่ก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ จบลงเพราะความดื้อรั้นไม่มีเหตุผล จบลงด้วยความปวดร้าวและน้ำตา ฉันเองไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ทุกครั้งที่พบกัน หัวใจมักเต็มไปด้วยคำถาม คำถามที่ไม่อาจหาคำตอบ ทุกครั้งที่สบตา ความห่วงหาก็สั่นไหวในความผูกพัน ใช่ว่าไม่รัก ไม่ห่วงใย แต่เพราะอะไรที่ทำให้ห่างเหิน ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะความหมางเมิน หากทำไมหัวใจไม่อาจเดินร่วมทาง ไม่ใช่เพราะความอ้างว้าง แต่อะไรนะที่กั้นกลางระหว่างใจ อะไรที่กั้นขวางทุกความเป็นไป ให้สายใยแห่งรักนั้นขาดลง ทุกคำถามที่มียังคงตอกย้ำทุกนาทีที่ได้พบ เขาเองก็คงสงสัยในความรู้สึกไม่ต่างกัน สงสัยแต่ไม่เคยได้เอ่ยถาม ไม่เข้าใจหากไม่เคยได้ค้นหาคำตอบ นับจากวันนั้น วันที่เดินแยกทาง ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะยอมพูดจาทักทาย มีเพียงสายตาที่มองมาอย่างห่วงหาและห่วงใย มีเพียงความรู้สึกของหัวใจที่สั่นไหวในทุกๆ ครา หากทุกความรู้สึกดีที่เคยมีให้กัน ทุกความความผูกพันของความรัก จะจบลงด้วยเหตุผลกลใดก็ตามแต่ หากไม่ยอมเปิดใจรับฟังหรือพูดคุย ย่อมไม่มีทางได้ล่วงรู้และเข้าใจถึงเหตุผล ฉันจึงไม่ปฏิเสธเมื่อเขาก้าวเข้ามาทักทาย ทั้งๆ ที่สมองสั่งการให้ถอยหนี หากหัวใจกระซิบสั่งทันถ่วงทีให้หยุดรอ และฉันคงเสียใจหากไม่ยอมรับฟังเสียงสั่งการของหัวใจ ที่สั่งให้เปิดประตูหัวใจและรับฟังข้อกังขา ที่ตลอดมาเคยไม่เข้าใจและสงสัย ทุกเรื่องราวที่หัวใจได้รับฟัง ทุกความผิดพลั้งที่ต่างคนต่างมองข้าม ตลอดเวลาของความรัก ฉันเองมีแต่ความเงียบเฉยที่เขาไม่คุ้นเคยแม้เสี้ยวเศษ หากในความเงียบที่เขารับรู้และมองเห็น สิ่งที่ฉันซ่อนอยู่คือความหวั่นไหว ไม่แน่ใจในความเป็นไประหว่างเรา นั่นคือสิ่งที่เขาไม่เคยเข้าใจสักนาที ส่วนเขาก็ดื้อรั้นเกินกว่าจะยอมเอื้อนเอ่ยถ้อยคำใดๆ ที่มี ไม่อาจหยุดรอสักนาทีที่จะรับฟัง และเพราะทิฐิที่มีของเราสองคน ทำให้ต่างฝ่ายต่างไม่อาจล่วงรู้ถึงเหตุผลของหัวใจ ในวันนี้ วันที่หัวใจได้รับรู้ แม้ความรักจะคงอยู่ไม่จางหาย แต่ทุกอย่างก็สายเกินกว่าจะกลับไปเริ่มต้น หากรักกันแล้วมีแต่ทำร้าย หากความห่วงใยฉุดรั้งหัวใจให้เจ็บช้ำ จะฝืนทนไปเพื่อใคร ทำไมกัน เมื่อสุดท้ายสักวันคงแยกทาง ปล่อยให้ทุกอย่างจบลงที่ตรงนี้..นาทีนี้ คงดีกว่าดึงดันกันไปจนวินาทีสุดท้ายที่ไม่มีอะไรเหลือ ไม่หลงเหลือแม้ความรู้สึกดีที่ครั้งหนึ่งเคยมีให้กัน ไม่เหลือแม้ความทรงจำงดงามระหว่างใจ สายสัมพันธ์บางเบาระหว่างเราจึงเป็นเพียงเส้นขนาน ไม่ว่านานเพียงใดก็ไม่มีทางมาบรรจบ แต่อย่างน้อยเส้นขนานสองเส้นนี้ จะเดินเคียงข้างกันไปอย่างเข้าใจเสมอ ชั่วนิรันดร ตราบใดที่ความผูกพันนั้นแฝงไว้ด้วยความเข้าใจ ความรักและห่วงใยคงไม่จางหายไปจากความทรงจำที่ดี
ยังคิดมากเรื่องนั้นอยู่อีกหรือจ๊ะอึนโซ พี่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเราสองคนไม่ยอมพูดกันสักที พี่ว่านะเขาเองก็คงอยากคุยกับอึนโซล่ะ อย่าคิดมากสิเด็กดื้อ เขาน่ะไม่ได้เกลียดอึนโซนะ แต่อึนโซต่างหากที่ไม่ยอมเข้าใจ
โดย: เทซก IP: 58.11.49.60 วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:13:42:33 น.
-> goken
อ้าว! ไม่ยอมติแบบนี้ หวานเย็นจะแก้ไขถูกมั้ยฮับ เขียนอะไรผิดหลักความเป็นจริงไปบ้างก็ไม่รู้  -> พี่เทซก ทราบแล้วครับผม ย้ำจังค่ะ ว่าแต่เป็นผู้วิเศษมีอำนาจ ล่วงรู้จิตใจคนตั้งแต่เมื่อไรคะ  โดย: หวานเย็นผสมโซดา
 วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:21:38:13 น.หันหน้ามาคุยกันนะ
 โดย: สรวงสวรรค์ IP: 61.7.174.27 วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:11:21:31 น.
ไม่ขอติเลยคะ ดูอบอุ่นดี
โดย: สาวกกุหลาบขาว IP: 61.19.65.115 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:49:13 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [
เก็บแต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ไว้ตลอดไป ดีครับ