ชื่อหนังสือ : คุณท่านเขียนโดย : จันทร์ ศรีจรูญ แอนเดอร์สันพิมพ์รวมเล่มครั้งแรก : มีนาคม ๒๕๕๓สำนักพิมพ์ : อรุณจำนวน ๕๗๗ หน้า ราคา ๓๖๙ บาท กระซิบก่อนอ่าน เพราะรักและกตัญญูต่อผู้บังเกิดเกล้า "หญิงนาง" จำใจละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีเพื่อรักษาวังอันเป็นที่รักของหม่อมมารดา จำยอมชดใช้หนี้เกียรติยศระคนอัปยศด้วยการตกเป็นทาสบำเรอของ "คุณท่าน" นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรง ผู้มีกิตติศัพท์เลื่องลือว่าเป็นเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล ที่มีนิสัยดิบ เถื่อน โหด เหี้ยม แถมเจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง ! "คุณท่านเคยสัญญาตั้งแต่แรกแล้วนะคะ ว่าครอบครัวของดิฉันจะไม่รับรู้ในสิ่งที่ดิฉันเสนอกับคุณท่าน" ทั้งแววตาและการใช้สรรพนามที่แสดงความห่างเหินทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มยิ่งกราดเกรี้ยวกับภาวะอัดอั้นตันใจ...เสียงขบกรามดังกรอด ก่อนพวงมาลัยรถจะถูกหักเลี้ยวอย่างรวดเร็ว รถคันงามปราดเข้าจอดหน้าประตูไม้ใหญ่ เบรกอย่างแรงจนหญิงสาวหน้าคะมำ... "เชอะ ! กลัวคนในครอบครัวรู้ หรือกลัวคนที่ฝันว่ามันจะมาเป็นครอบครัวรู้กันแน่ !" เสียงตะคอกถามทำให้ราชนิกุลสาวสะดุ้งสุดตัว ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด ตลอดเวลาที่พบกันครั้งนี้ ดูเหมือนเขาจะอยู่ในอารมณ์โกรธแค้น พูดจาแปลก ๆ ที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ และเขาก้ไม่พยายามทำให้เธอเข้าใจด้วย "เอ้า...เชิญเสด็จลงไปได้แล้ว ไม่กลัวเหรอว่าใครจะมาเห็น" เสียงกระแทกแดกดันดังขึ้น หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณรายพนมมือไหว้ก่อนเปิดประตูเพื่อก้าวลงจากรถ แสงไฟในรถสว่างวาบเมื่อประตูรถเปิดออก ทำให้เห็นรอยพาดแดงหลายรอยตามแขนนวล หญิงสาวหน้าตาซีดเซียวไร้สีสันเดินโผเผไปยังประตู อาการที่ก้มลงสอดกุญแจเข้าไปในรูกุญแจประตูเล็กข้างประตูใหญ่ด้วยมือสั่นระริกจนเห็นได้ชัด ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... อมรินทร์ พ็อคเก็ตบุ๊ค ... นะคะ แวะเคาะประตูร้านหนังสือ เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน วรวิทย์ หนุ่มหล่อทรงอิทธิพล ที่ใครต่อใครครั่นคร้ามกลัวเกรงความดิบ เถื่อน โหด เหี้ยม และเจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง ของคนที่ได้รับสมญาว่า เจ้าพ่อ ผู้ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาลูบคมพยัคฆ์ แถมยังเลี้ยงลูกสมุนหัวใจนักเลงนับร้อย เพื่อเป็นแขนขามือไม้ในการทำงาน ที่สำคัญ ยังเป็นเจ้าพ่อผู้มีสาว ๆ แวะเวียนขึ้นเพนท์เฮ้าส์มิได้ขาด ทว่ายามกลับเข้าสู่ที่พักพิง เขาก็คือ คุณท่าน... ลูกชายผู้ปฏิบัติตัวแสนจะอ่อนโยนต่อแม่แท้ ๆ และแม่เลี้ยง แต่กลับศรศิลป์ไม่กินเส้นกับผู้เป็นพ่อ ที่มีธาตุเจ้าอารมณ์ไม่แพ้กัน พี่ชายที่รักและดูแลน้อง ๆ ต่างพ่อต่างแม่ชนิดน้องข้า ใครอย่าแตะ นายน้อยผู้เอะอะปึงปังและหัวเสียใส่ลูกสมุนคนสนิทและคนรับใช้ยามถูกขัดใจ หรือไม่สบอารมณ์ หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณราย หรือ หญิงนาง ราชนิกุลสาวสวยอารมณ์ศิลป์ ผู้โชคชะตาขีดเส้นทางชีวิตให้เธอต้องมาพานพบเจ้าพ่อหนุ่มเจ้าอารมณ์คนนี้ด้วยหนี้เกียรติยศ ! ขณะที่ คุณท่าน คือชายในฝันของสาว ๆ ที่พยายามเข้ามาตีสนิทหรือข้องแวะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม แต่ในสายตาราชนิกุลสาว เขาคือชายในฝัน (ร้าย) ที่ไม่ว่ายามหลับหรือตื่น ก็ล้วนแต่เข้ามาบงการชีวิตและจิตใจของเธอให้ยุ่งเหยิง...จนตั้งรับไม่ทัน ! หยิบ คุณท่าน นวนิยายเนื้อหาเข้มข้นมาสลับฉากแนวแฟนตาซีก็แล้วกันนะคะ (เล่มนี้... จำได้ว่าพี่ ~:พุดน้ำบุศย์:~ เคยขอให้ลัดคิวรีวิวให้หน่อย ก็... ลัดคิวแล้วนะคะ แต่... ก็ยังช้าอยู่ดี ) เรื่องของเรื่อง คุณท่าน นั้นเป็นเรื่องราวความรัก ความร้าย และอีกมากมายหลายหลากระหว่าง วรวิทย์ นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรง ผู้มีกิตติศัพท์เลื่องลือว่าเป็นเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล และ หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณราย หรือ หญิงนาง ราชนิกุลสาวสวยอารมณ์ศิลป์ เมื่อ หญิงนาง จำต้องละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีเพื่อรักษาวังอันเป็นที่รักของ หม่อมภารดี หม่อมมารดาซึ่งกำลังป่วยหนัก ยอมเป็นทาสบำเรอของเจ้าพ่อหนุ่ม อารมณ์ร้าย แลกกับสิทธิ์ในการอาศัยอยู่ในวังจนกว่าหม่อมมารดาจะสิ้นลมหายใจ โดยอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า... ครอบครัวของ หญิงนาง ต้องไม่รับรู้ข้อเสนอดังกล่าว ! คุณท่าน เป็นผู้ชายที่เจ้าอารมณ์ ปากร้าย ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาลูบคม สามารถออกคำสั่งฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้อย่างเลือดเย็นที่สุด อ่านแล้วก็ให้รู้สึกกลัวใจผู้ชายคนนี้เหลือเกินค่ะ คนอะไรร้ายจนน่าขนลุก ไม่ใช่แค่นิสัยนะคะ แต่... ปากก็ร้ายใช่ย่อย ในฐานะลูกหนี้ (เงื่อนไข) พิเศษ หญิงนาง ก็ต้องทนฟังถ้อยคำร้าย ๆ แรง ๆ ไม่ถนอมน้ำใจกันสักนิด ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันอย่างเป็นทางการ (ทั้งสองเคยพบกันอย่างไม่เป็นทางการมาก่อน แต่... คุณท่าน ไม่รู้จักจำเองน่ะค่ะ ) "ว่าแต่ผมจะเรียกคุณว่าอะไร ผมไม่ค่อยคุ้นกับพวกเจ้าเจี้ยวนักหรอกนะ อย่างคุณนี่ เขาต้องเรียกคุณหญิงอะไรทำนองนั้นใช่ไหม ไม่ไหวหรอก ผมไม่อยากรู้สึกว่าไปนอนกับคนรุ่นแม่" "เรียกดิฉันว่า 'นาง' ก็ได้ค่ะ" "ค่อยยังชั่ว" หญิงนาง ช่างใจเย็นจริง ๆ ค่ะ เป็นหวานเย็นละก็ จะตอกกลับว่า 'เรียก 'คุณท่าน' ดิฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังเจรจากับตาแก่ตัณหากลับเช่นกันค่ะ' หนอย ! ปากดีนัก นิยายเรื่องนี้ เนื้อหาค่อนข้างแรงนะคะ โดยเฉพาะเรื่องราวของ กังสดาล น้องสาวของ คุณท่าน กับ เทพพิทักษ์ แม้ฝ่ายหลังจะทำเลวกับน้องสาวของ คุณท่าน ก่อน แต่วิธีตอบโต้ที่คุณท่านใช้ก็... สยดสยองมากถึงมากที่สุด จะเรียกว่าอำมหิตคงไม่ผิดหรอกค่ะ เพราะมันทำให้ เทพพิทักษ์ ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเหมือนตายทั้งเป็น ไม่ด้อยไปกว่าที่ กังสดาล กลายเป็นโรคกลัวผู้ชายเลยแม้แต่น้อย โหดร้ายที่สุดเลยค่ะ จะว่าไป... เรื่องนี้ก็มีแต่คนนิสัยร้าย ๆ นะคะ อย่าง หม่อมราชวงศ์พรรษาภู พี่ชายของ หญิงนาง ก็ร้ายใช่ย่อย จะว่าหวานเย็นใส่ร้ายก็ได้ค่ะ แต่หวานเย็นคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดที่มันลุกลามใหญ่โต รวมถึงเป็นส่วนหนึ่งของหนี้ก้อนใหญ่ของตระกูลที่ทำให้ หญิงนาง จำต้องละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีก็เพราะ หม่อมราชวงศ์พรรษาภู นี่ละค่ะ พอความจริงเฉลยหลังจาก หญิงนาง เดินทางไปต่างประเทศแล้ว แทนที่คุณชายจะสำนึกกลับกลายเป็นต่อว่าต่อขานน้องเสียอีกว่า "ชายไม่เข้าใจหญิงนางเลย ก็รู้ ๆ อยู่ว่าพวกมันเป็นศัตรูกับเรายังแบกหน้าไปหามันหน้าด้าน ๆ มิน่า ชวนให้ช่วยกันทำบางจันทรา ให้เปิดโรงนวดแผนโบราณ ให้ทำอะไรที่เขาน่าจะชอบทั้งนั้น ก็ไม่เอา...ทำท่าจะกลับเมืองนอกท่าเดียว ที่แท้วางแผนเอาไว้แล้ว อดทนอีกไม่นานหรอก โครงการบางจันทราก็จะเปิดแล้ว เราอาจรวยกว่าไอ้เจ้าพ่อนั่นก็ได้ ไม่เห็นมันมีปัญญาคิดทำอะไร นอกจากใช้สันดานนักเลงลอบกัดและเอาเปรียบคนอื่นเขา" ก็... ไม่รู้จะว่าอย่างไรต่อดีค่ะ ท้ายที่สุด คุณชายภู ก็คิดจะใช้วิธีลอบกัด คุณท่าน เหมือนกัน ผิดกันตรงที่... ไม่สำเร็จ ...แถมจุดจบก็... เฮ้อ ! จะสงสาร ก็สงสารไม่ลงค่ะ หลังจากเชือดเฉือน แก้แค้น เอาคืน ตลบหลังกันจนฝ่ายหนึ่งพังพินาศ เรื่องราวก็คล้ายจะกลับคืนสู่ความสงบสุข จากเจ้าพ่ออารมณ์ร้าย โหด เหี้ยม และเลือดเย็น วรวิทย์ เริ่มเรียนรู้ที่จะเป็นฝ่ายให้... แม้จะช้าเกินไป แต่ 'การให้' ก็ช่วยให้สิ่งร้าย ๆ ที่จะตามมาในภายหลังนั้นเบาบางลงได้บ้าง "ทำไมจะต้องฝึกการให้ด้วย ไม่เห็นยากเย็นอะไรนี่ ถ้ามีก็ให้ ๆ ไปเท่านั้นเอง" "ไม่จริงค่ะ การให้ ถ้าไม่ฝึกที่จะให้มาก่อน มันทำใจลำบากค่ะ บางคนมีเงินทองมากมายท่วมหัว แต่จะตัดใจช่วยเหลือใครบ้างก็เสียดาย แต่บางคนมีนิดมีหน่อยกลับเจียดแบ่งให้คนอื่นได้ จะให้นิดให้หน่อยก็มีน้ำใจจะให้" แนะนำนะคะสำหรับใครที่ชื่นชมดราม่าหนัก ๆ เนื้อหาเข้มข้น สะเทือนอารมณ์ การแก้แค้น การตอบแทนที่สาสม และความรักอันงดงาม รับรองเลยค่ะว่า... หลากอารมณ์ของความรู้สึกเหล่านั้นมีอยู่ใน คุณท่าน ครบครันเลยทีเดียวค่ะ ฝากไว้นิดนะคะ สำหรับคำผิด หน้า ๒๑๑ บรรทัดที่ ๑๗ "เอ๊...แต่แม่ไม่เคยเห็นใครมาหาพี่เขาเลยนี่ มีแต่ตามมาหาเราที่บ้านรินน้ำนั่นแหละ หมอนบอกว่าหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้งเลย" คุณหญิงแกล้งเหน็บแหนม
กระซิบก่อนอ่าน เพราะรักและกตัญญูต่อผู้บังเกิดเกล้า "หญิงนาง" จำใจละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีเพื่อรักษาวังอันเป็นที่รักของหม่อมมารดา จำยอมชดใช้หนี้เกียรติยศระคนอัปยศด้วยการตกเป็นทาสบำเรอของ "คุณท่าน" นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรง ผู้มีกิตติศัพท์เลื่องลือว่าเป็นเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล ที่มีนิสัยดิบ เถื่อน โหด เหี้ยม แถมเจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง ! "คุณท่านเคยสัญญาตั้งแต่แรกแล้วนะคะ ว่าครอบครัวของดิฉันจะไม่รับรู้ในสิ่งที่ดิฉันเสนอกับคุณท่าน" ทั้งแววตาและการใช้สรรพนามที่แสดงความห่างเหินทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มยิ่งกราดเกรี้ยวกับภาวะอัดอั้นตันใจ...เสียงขบกรามดังกรอด ก่อนพวงมาลัยรถจะถูกหักเลี้ยวอย่างรวดเร็ว รถคันงามปราดเข้าจอดหน้าประตูไม้ใหญ่ เบรกอย่างแรงจนหญิงสาวหน้าคะมำ... "เชอะ ! กลัวคนในครอบครัวรู้ หรือกลัวคนที่ฝันว่ามันจะมาเป็นครอบครัวรู้กันแน่ !" เสียงตะคอกถามทำให้ราชนิกุลสาวสะดุ้งสุดตัว ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด ตลอดเวลาที่พบกันครั้งนี้ ดูเหมือนเขาจะอยู่ในอารมณ์โกรธแค้น พูดจาแปลก ๆ ที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ และเขาก้ไม่พยายามทำให้เธอเข้าใจด้วย "เอ้า...เชิญเสด็จลงไปได้แล้ว ไม่กลัวเหรอว่าใครจะมาเห็น" เสียงกระแทกแดกดันดังขึ้น หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณรายพนมมือไหว้ก่อนเปิดประตูเพื่อก้าวลงจากรถ แสงไฟในรถสว่างวาบเมื่อประตูรถเปิดออก ทำให้เห็นรอยพาดแดงหลายรอยตามแขนนวล หญิงสาวหน้าตาซีดเซียวไร้สีสันเดินโผเผไปยังประตู อาการที่ก้มลงสอดกุญแจเข้าไปในรูกุญแจประตูเล็กข้างประตูใหญ่ด้วยมือสั่นระริกจนเห็นได้ชัด ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... อมรินทร์ พ็อคเก็ตบุ๊ค ... นะคะ
แวะเคาะประตูร้านหนังสือ
วรวิทย์ หนุ่มหล่อทรงอิทธิพล ที่ใครต่อใครครั่นคร้ามกลัวเกรงความดิบ เถื่อน โหด เหี้ยม และเจ้าอารมณ์เป็นที่หนึ่ง ของคนที่ได้รับสมญาว่า เจ้าพ่อ ผู้ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาลูบคมพยัคฆ์ แถมยังเลี้ยงลูกสมุนหัวใจนักเลงนับร้อย เพื่อเป็นแขนขามือไม้ในการทำงาน ที่สำคัญ ยังเป็นเจ้าพ่อผู้มีสาว ๆ แวะเวียนขึ้นเพนท์เฮ้าส์มิได้ขาด ทว่ายามกลับเข้าสู่ที่พักพิง เขาก็คือ คุณท่าน... ลูกชายผู้ปฏิบัติตัวแสนจะอ่อนโยนต่อแม่แท้ ๆ และแม่เลี้ยง แต่กลับศรศิลป์ไม่กินเส้นกับผู้เป็นพ่อ ที่มีธาตุเจ้าอารมณ์ไม่แพ้กัน พี่ชายที่รักและดูแลน้อง ๆ ต่างพ่อต่างแม่ชนิดน้องข้า ใครอย่าแตะ นายน้อยผู้เอะอะปึงปังและหัวเสียใส่ลูกสมุนคนสนิทและคนรับใช้ยามถูกขัดใจ หรือไม่สบอารมณ์ หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณราย หรือ หญิงนาง ราชนิกุลสาวสวยอารมณ์ศิลป์ ผู้โชคชะตาขีดเส้นทางชีวิตให้เธอต้องมาพานพบเจ้าพ่อหนุ่มเจ้าอารมณ์คนนี้ด้วยหนี้เกียรติยศ ! ขณะที่ คุณท่าน คือชายในฝันของสาว ๆ ที่พยายามเข้ามาตีสนิทหรือข้องแวะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม แต่ในสายตาราชนิกุลสาว เขาคือชายในฝัน (ร้าย) ที่ไม่ว่ายามหลับหรือตื่น ก็ล้วนแต่เข้ามาบงการชีวิตและจิตใจของเธอให้ยุ่งเหยิง...จนตั้งรับไม่ทัน ! หยิบ คุณท่าน นวนิยายเนื้อหาเข้มข้นมาสลับฉากแนวแฟนตาซีก็แล้วกันนะคะ (เล่มนี้... จำได้ว่าพี่ ~:พุดน้ำบุศย์:~ เคยขอให้ลัดคิวรีวิวให้หน่อย ก็... ลัดคิวแล้วนะคะ แต่... ก็ยังช้าอยู่ดี ) เรื่องของเรื่อง คุณท่าน นั้นเป็นเรื่องราวความรัก ความร้าย และอีกมากมายหลายหลากระหว่าง วรวิทย์ นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรง ผู้มีกิตติศัพท์เลื่องลือว่าเป็นเจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล และ หม่อมราชวงศ์หญิงพรรณราย หรือ หญิงนาง ราชนิกุลสาวสวยอารมณ์ศิลป์ เมื่อ หญิงนาง จำต้องละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีเพื่อรักษาวังอันเป็นที่รักของ หม่อมภารดี หม่อมมารดาซึ่งกำลังป่วยหนัก ยอมเป็นทาสบำเรอของเจ้าพ่อหนุ่ม อารมณ์ร้าย แลกกับสิทธิ์ในการอาศัยอยู่ในวังจนกว่าหม่อมมารดาจะสิ้นลมหายใจ โดยอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า... ครอบครัวของ หญิงนาง ต้องไม่รับรู้ข้อเสนอดังกล่าว ! คุณท่าน เป็นผู้ชายที่เจ้าอารมณ์ ปากร้าย ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาลูบคม สามารถออกคำสั่งฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้อย่างเลือดเย็นที่สุด อ่านแล้วก็ให้รู้สึกกลัวใจผู้ชายคนนี้เหลือเกินค่ะ คนอะไรร้ายจนน่าขนลุก ไม่ใช่แค่นิสัยนะคะ แต่... ปากก็ร้ายใช่ย่อย ในฐานะลูกหนี้ (เงื่อนไข) พิเศษ หญิงนาง ก็ต้องทนฟังถ้อยคำร้าย ๆ แรง ๆ ไม่ถนอมน้ำใจกันสักนิด ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันอย่างเป็นทางการ (ทั้งสองเคยพบกันอย่างไม่เป็นทางการมาก่อน แต่... คุณท่าน ไม่รู้จักจำเองน่ะค่ะ ) "ว่าแต่ผมจะเรียกคุณว่าอะไร ผมไม่ค่อยคุ้นกับพวกเจ้าเจี้ยวนักหรอกนะ อย่างคุณนี่ เขาต้องเรียกคุณหญิงอะไรทำนองนั้นใช่ไหม ไม่ไหวหรอก ผมไม่อยากรู้สึกว่าไปนอนกับคนรุ่นแม่" "เรียกดิฉันว่า 'นาง' ก็ได้ค่ะ" "ค่อยยังชั่ว" หญิงนาง ช่างใจเย็นจริง ๆ ค่ะ เป็นหวานเย็นละก็ จะตอกกลับว่า 'เรียก 'คุณท่าน' ดิฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังเจรจากับตาแก่ตัณหากลับเช่นกันค่ะ' หนอย ! ปากดีนัก นิยายเรื่องนี้ เนื้อหาค่อนข้างแรงนะคะ โดยเฉพาะเรื่องราวของ กังสดาล น้องสาวของ คุณท่าน กับ เทพพิทักษ์ แม้ฝ่ายหลังจะทำเลวกับน้องสาวของ คุณท่าน ก่อน แต่วิธีตอบโต้ที่คุณท่านใช้ก็... สยดสยองมากถึงมากที่สุด จะเรียกว่าอำมหิตคงไม่ผิดหรอกค่ะ เพราะมันทำให้ เทพพิทักษ์ ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเหมือนตายทั้งเป็น ไม่ด้อยไปกว่าที่ กังสดาล กลายเป็นโรคกลัวผู้ชายเลยแม้แต่น้อย โหดร้ายที่สุดเลยค่ะ จะว่าไป... เรื่องนี้ก็มีแต่คนนิสัยร้าย ๆ นะคะ อย่าง หม่อมราชวงศ์พรรษาภู พี่ชายของ หญิงนาง ก็ร้ายใช่ย่อย จะว่าหวานเย็นใส่ร้ายก็ได้ค่ะ แต่หวานเย็นคิดว่าเรื่องราวทั้งหมดที่มันลุกลามใหญ่โต รวมถึงเป็นส่วนหนึ่งของหนี้ก้อนใหญ่ของตระกูลที่ทำให้ หญิงนาง จำต้องละทิ้งเกียรติยศและศักดิ์ศรีก็เพราะ หม่อมราชวงศ์พรรษาภู นี่ละค่ะ พอความจริงเฉลยหลังจาก หญิงนาง เดินทางไปต่างประเทศแล้ว แทนที่คุณชายจะสำนึกกลับกลายเป็นต่อว่าต่อขานน้องเสียอีกว่า "ชายไม่เข้าใจหญิงนางเลย ก็รู้ ๆ อยู่ว่าพวกมันเป็นศัตรูกับเรายังแบกหน้าไปหามันหน้าด้าน ๆ มิน่า ชวนให้ช่วยกันทำบางจันทรา ให้เปิดโรงนวดแผนโบราณ ให้ทำอะไรที่เขาน่าจะชอบทั้งนั้น ก็ไม่เอา...ทำท่าจะกลับเมืองนอกท่าเดียว ที่แท้วางแผนเอาไว้แล้ว อดทนอีกไม่นานหรอก โครงการบางจันทราก็จะเปิดแล้ว เราอาจรวยกว่าไอ้เจ้าพ่อนั่นก็ได้ ไม่เห็นมันมีปัญญาคิดทำอะไร นอกจากใช้สันดานนักเลงลอบกัดและเอาเปรียบคนอื่นเขา" ก็... ไม่รู้จะว่าอย่างไรต่อดีค่ะ ท้ายที่สุด คุณชายภู ก็คิดจะใช้วิธีลอบกัด คุณท่าน เหมือนกัน ผิดกันตรงที่... ไม่สำเร็จ ...แถมจุดจบก็... เฮ้อ ! จะสงสาร ก็สงสารไม่ลงค่ะ หลังจากเชือดเฉือน แก้แค้น เอาคืน ตลบหลังกันจนฝ่ายหนึ่งพังพินาศ เรื่องราวก็คล้ายจะกลับคืนสู่ความสงบสุข จากเจ้าพ่ออารมณ์ร้าย โหด เหี้ยม และเลือดเย็น วรวิทย์ เริ่มเรียนรู้ที่จะเป็นฝ่ายให้... แม้จะช้าเกินไป แต่ 'การให้' ก็ช่วยให้สิ่งร้าย ๆ ที่จะตามมาในภายหลังนั้นเบาบางลงได้บ้าง "ทำไมจะต้องฝึกการให้ด้วย ไม่เห็นยากเย็นอะไรนี่ ถ้ามีก็ให้ ๆ ไปเท่านั้นเอง" "ไม่จริงค่ะ การให้ ถ้าไม่ฝึกที่จะให้มาก่อน มันทำใจลำบากค่ะ บางคนมีเงินทองมากมายท่วมหัว แต่จะตัดใจช่วยเหลือใครบ้างก็เสียดาย แต่บางคนมีนิดมีหน่อยกลับเจียดแบ่งให้คนอื่นได้ จะให้นิดให้หน่อยก็มีน้ำใจจะให้" แนะนำนะคะสำหรับใครที่ชื่นชมดราม่าหนัก ๆ เนื้อหาเข้มข้น สะเทือนอารมณ์ การแก้แค้น การตอบแทนที่สาสม และความรักอันงดงาม รับรองเลยค่ะว่า... หลากอารมณ์ของความรู้สึกเหล่านั้นมีอยู่ใน คุณท่าน ครบครันเลยทีเดียวค่ะ ฝากไว้นิดนะคะ สำหรับคำผิด หน้า ๒๑๑ บรรทัดที่ ๑๗ "เอ๊...แต่แม่ไม่เคยเห็นใครมาหาพี่เขาเลยนี่ มีแต่ตามมาหาเราที่บ้านรินน้ำนั่นแหละ หมอนบอกว่าหัวบันไดบ้านไม่เคยแห้งเลย" คุณหญิงแกล้งเหน็บแหนม
อ่านรีวิวก็พอค่ะ ขอบคุณนะคะคุณหวานเย็น