กระซิบก่อนอ่าน
ฉันไม่รู้จักที่แห่งนี้ จึงเฝ้าหาดินแดนในฝัน ครั้นเมื่อถึงดินแดนในฝัน ฉันกลับไม่รู้จักที่แห่งนี้ Wherever I go, There I am. นักเดินทางนามว่าคิโนะ เดินทางพร้อมกับเฮอร์เมสรถสองล้อพูดได้ ทั้งคู่จะพำนักยังดินแดนที่แวะผ่านไปเพียงสามวัน คิโนะไม่ใช่ฮีโรผู้กอบกู้ ไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือ หรือทำสิ่งใดเพื่อดินแดนเหล่านั้น เพียงแต่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น และเมื่อครบสามวันก็จากไป... การเดินทางผ่านเจ็ดดินแดน และสี่เรื่องราวในเล่มสี่นี้จะสะท้อนมุมมองต่อตัวคนเราว่า...ไม่ว่าเมื่อใด เราก็ยังเป็นตัวเรา... ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... บลิส พับลิชชิ่ง ... นะคะ
แวะเคาะประตูร้านหนังสือ
ในขณะที่ ' คิโนะ ' เดินทางไปพร้อมกับ ' เฮอร์เมส ' มอเตอร์ราดคู่ใจ แต่... หวานเย็นกลับไปจักรยานติดตามการเดินทางของคิโนะไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะเร่งรีบแข่งกับใครแต่อย่างใด เพราะคิโนะนั้นวิ่งปุเลง ๆ ไปถึงเล่ม 8 แล้ว แต่หวานเย็นเพิ่งเตาะแตะมาได้เพียงเล่ม 4 เองค่ะ อย่าว่าแต่เงาของคิโนะเลยค่ะ ขนาดฝุ่นก็ยังมองไม่เห็น ละอายใจจังค่ะ สำหรับการเดินทางในเล่มนี้ คิโนะก็ยังคงแนวคิดเดิมในการเดินทาง นั่นคือ... แวะพักยังดินแดนที่ผ่านไปเพียงสามวัน และจากไปโดยไม่ทำสิ่งใด ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือ, การกอบกู้, หรือการแก้ไข คิโนะเพียงผ่านมาเพื่อรับรู้และผ่านไปเท่านั้นเอง แต่กระนั้นสิ่งที่คิโนะได้รับก็คือการเรียนรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในฐานะนักเดินทาง และไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม คิโนะไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยค่ะ ผ่านไปเมืองไหน ดินแดนใด ก็ยังมีข้อคิดเตือนใจให้คนอ่านอยู่เสมอ อย่างเช่น ' นครของสองเรา ' เมืองที่ปัญหาระหว่างสามีภรรยาไม่ใช่เรื่องที่คนนอกจะเข้าไปก้าวก่ายได้ เพราะมนุษย์แต่ละคนมีสิทธิ์และหน้าที่ที่จะเลือกวิถีชีวิตของตัวเองด้วยตัวเอง สามีภรรยาถือเป็นคนคนเดียวกัน ต้องช่วยเหลือเกื้อกูลกันตลอดไป เป็นคู่แห่งพรหมลิขิต ร่วมสุขร่วมทุกข์กันไม่ว่ายามมีปัญหาหรือเจ็บป่วย ทั้งคู่จะใช้ชีวิตร่วมกันภายใต้หลังคาเดียวกันโดยไม่ต้องเกรงใจอีกฝ่าย ไม่ควรใช้ความเห็นของคนภายนอกหรือกฎหมายผูกมัดพฤติกรรมของทั้งสองคน... ดั้งนั้น แม้การทะเลากันของสามีภรรยาที่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเหนือกว่าอยู่เสมอจะเรียกได้ว่าเป็นการทำร้ายร่างกาย ถึงอย่างนั้นตำรวจก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว เพราะเป็นปัญหาระหว่างสามีภรรยา ไม่ว่าจะเป็นปัญหาแบบไหน คนนอกไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่งกับปัญหาของสามีภรรยา และไม่ใช่เรื่องที่ต้องเข้าไปยุ่งได้ด้วย... เมืองนี้น่ากลัวเหมือนกันนะคะ โดยเฉพาะเมื่อคิโนะได้เข้าไปรู้จักกับครอบครัวหนึ่งซึ่งสามีชอบทำร้ายร่างกายภรรยาบ่อย ๆ เมื่อภรรยาทำอะไรไม่ถูกใจก็มักใช้กำลังกับเธอ จนกระทั่งเธอทนไม่ไหว และลุกขึ้นมาเป็นฝ่ายเปลี่ยนแปลงบ้าง โหดร้ายจังเลยค่ะ อีกเรื่องที่หวานเย็นอ่านแล้วก็ไม่รู้ว่าจะขำดีหรือว่าจะสงสารดีก็คือเรื่อง ' องุ่นเปรี้ยว ' ซึ่งชายคนหนึ่งในเมืองนั้นเมื่อเห็นคิโนะขี่มอเตอร์ราดก็เข้ามาเตือน พร้อมทั้งอธิบายถึงความไม่ปลอดภัยต่าง ๆ นาน แต่...ความหวังดีที่ว่ากลับมีที่มาจากการที่ตนเองมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบครอบครัว ทำให้ต้องละ, เลิกการใช้ชีวิตในแบบของคิโนะซึ่งครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยปฏิบัติมาเช่นกัน แต่เมื่อมีครอบครัวที่ต้องดุและ และภรรยาก็สั่งห้ามเด็ดขาดจึงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีก เฮ้อ ! อ่านนจบแล้วทำให้ต้องมาย้อนคิดว่าที่จริงแล้วความหวังดีของคนอื่นนั้นมีที่มาจากความหวังดีอันแท้จริง หรือเป็นเพราะองุ่นเปรี้ยวกันแน่ ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ และแล้วคิโนะก็เดินทางจากไปอีกเช่นเคย ในฐานะผู้เฝ้าติดตามนักเดินทาง หวานเย็นคงต้องติดตามคิโนะเลยไปโดยไม่รู้ว่าจะมีวันตามคิโนะได้ทันบ้างมั้ยหนอ ?