กระซิบก่อนอ่าน
เชษฐาตลึงพรึงเพริด เย็นสยองเข้าไปถึงไขสันหลัง เพราะความกะทันหันไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน จากสายตาที่มองผ่านความมืดออกไป เงาราง ๆ ที่นั่งเกาะไหวอยู่นั้น ทรวดทรงน่าจะเป็นมนุษย์ ! ถันเปลือยงามสล้างทั้งคู่ กระเพื่อมไหวอยู่น้อย ๆ เชษฐาจ้องโดยไม่กระพริบตา แล้วก็ผงะ กายแข็งทื่อเหมือนถูกสาปให้กลายเป็นหิน เมื่อเห็นดวงหน้าหวานแฉล้มนั้นอย่างถนัดตา มันคือดวงหน้าของ ดาริน วราฤทธิ์ น้องสาวของเขานั่นเอง ! ทั้งๆ ที่เจ้าของดวงหน้านั้นนอนหลับอยู่ในแค้มป์ ข้าง ๆ กายเขาในขณะนี้
มันเป็นสัตว์ประเภทงู หรืออะไรก็สุดที่จะลงความเห็นได้เสียแล้ว เพราะสัณฐานลักษณะ ไม่เหมือนกับงูชนิดใดในโลกที่เคยพบเห็นมา บัดนี้ ปลายบุหรี่ของรพินทร์ จ่อสายชนวนระเบิดที่ลูกธนูติดไนโตรฯ แงซายนาวสายธนูสุดล้า วินาทีเดียวก็ปล่อยออกไป เสียงดังพรึ่บ แล้วมีเสียงขนนกครางตัดอากาศเควี้ยวก้องออกไป แล้วธนูดอกนั้น ก็ปักสวบเข้าไปติดเด่ข้างลำตัวอย่างพอดิบพอดี แล้วทั้งคนยิงและคนจุดชนวนก็ทรุดตัวลงกลั้นหายใจ ! ศึกนี้ รพินทร์ไม่สามารถบอกได้ มันจะลงเอยเอาในลักษณะใดแน่ ระหว่างอสูรดึกดำบรรพ์ผู้ปราศจากตีน กับมนุษย์ซึ่งเปรียบแล้วเท่ากับลูกเขียดตัวกระจิดริด
ร่างที่มีลักษณะเหมือนภาพสัตว์นรกในอบายภูมิอันเกิดจากฝันร้าย แต่ละตัวกำยำดูแข็งแรง เต็มไปด้วยความประเปรียวว่องไวและมากด้วยพลัง ผิวกายเขียวคล้ำเหมือนปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ ทาหน้าขาววอก ผมยาวรุงรังเป็นกระเซิงปรกไหล่ที่กว้างหนาประหนึ่งลิงกอริลล่า มันคือ สางเขียว มนุษย์เผ่าที่ดุร้าย อำมหิตเหนือกว่ามนุษย์เผ่าใดในโลก ทั้งสี่ระดมปล่อยกระสุนจากปืนในมือของตนออกไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถ ทุกคนบัดนี้ไม่มีสติหยั่งคิดใด ๆ เหลืออยู่อีก สำนึกมีอยู่ประการเดียวเท่านั้น คือรู้สึกตนเหมือนเผชิญกับฝูงสัตว์ร้ายยิ่งกว่าโขลงไอ้แหว่ง จำต้องใช้การสังหารอย่างรวดเร็วที่สุดเพื่อรักษาตนเอง สุดชีวิต !
ทุกคนเห็นร่างขาวเหมือนหยวกร่างหนึ่ง ในลักษณะบูชายันต์ ร่างนั้น ถูกมัดติดอยู่ตรงฐานในระหว่างขาทั้งสองของเทวรูป ใช่ ! มาเรีย ฮอฟมัน แม่สาวผมทองอย่างแน่นอน ทั้งร่างอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ไม่มีสิ่งใดปกปิดกายแม้แต่นิดเดียว อันเป็นลักษณะเดิมกับที่หล่อนได้ถูกคร่าตัวมาจากธารน้ำ บนศีรษะถูกสวมไว้ด้วยมาลัยดอกไม้ป่า มีช่อเอื้องหลาก ๆ สี ประดับอยู่รอบ ๆ กาย และทั่วบริเวณที่หล่อนถูกมัดอยู่เต็มไปหมด แลดูประหนึ่ง หล่อนจะเป็นภาพปั้นของเทพีแห่งปวงบุพผาชาติ ฉะนั้น
และแล้วก็ได้ฤกษ์ผลักดัน ' เพชรพระอุมา ตอน ดงมรณะ ' ออกสู่สายตาประชาชีสักที มาถึงตอนนี้อันตรายของป่าเริ่มมากขึ้นตามลำดับ ถ้าเป็นหวานเย็นคงร้องไห้กลับบ้านไม่ปงไม่ไปมันแล้ว น่ากลัวอะ มาถึงตอนนี้ดีกรีความหมั่นไส้ ม.ร.ว.ดาริน วราฤทธิ์ ยังไม่จางไปเท่าไหร่เลยค่ะ เสียงลือเสียงเล่าอ้างเกี่ยวกับเสือสมิงนั้นฟังดูเลื่อนลอยไร้แก่นสาร หากไม่ประสบพบเห็นด้วยตาตนเองแล้ว คนอย่าง ม.ร.ว.เชษฐา วราฤทธิ์ มีหรือจะเชื่อตำนานอันลี้ลับนี้ แถมยังมาปรากฏให้เห็นในร่างของน้องสาวสุดที่รักอีกต่างหาก ตะลึงตาค้างไปเลยทีเดียวเชียวครับท่าน แต่... เสือสมิงที่ว่าร้ายยังสยองน้อยกว่าเจ้าเลื้อยสยองโลก ตัวมหึมา ขอบอกว่าบรรยายได้น่ากลัวมาก ๆ หวานเย็นแทบลืมหายใจเลยทีเดียว แอบลุ้นกับฝีมือการยิงธนูติดระเบิดของแงซาย กลัวว่าถ้าพลาดเป้าขึ้นมา ผลที่ตามมานั้นจะรุนแรงหนักกว่าเดิมหลายเท่า ตอนแรกของปฏิบัติการแอบหมั่นไส้คะหยิ่นจอมโวอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว หมอนี่มาเพื่อขโมยดีกรีความหมั่นไส้ของหวานเย็นไปจาก ม.ร.ว.ดาริน โดยแท้ แต่... ก็แค่ชั่วคราวเท่านั้นค่ะ เพราะคุณหญิงเธอช่างก่อวีรกรรมลองดีกับพรานใหญ่เสียจริง โชคดีนะว่าไม่หันไปแง่ง ! แง่ง ! ใส่แงซายน่ะ ไม่งั้นหวานเย็นจะหมั่นไส้ไปจนจบเรื่องเลยเชียว เพราะตอนนี้เริ่มเขม่นนายพรานใหญ่เสียแล้วสิคะ ไม่รู้ว่าจับผิดอะไรกันนักกันหนากับแงซาย ถ้าหากแงซายเป็นคนร้ายแฝงตัวมาแล้วล่ะก็คงปาดคอนายพรานใหญ่ทิ้งกลางป่าได้สบาย ๆ (จริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่...หวานเย็นแอบเข้าข้างอะ) ครั้นปราบงูยักษ์สำเร็จ คณะเดินทางก็ต้องมาผจญกับสางเขียว มนุษย์ป่าตัวสีเขียว ๆ ผมเป็นกระเซิง พูดจาภาษามนุษย์ไม่รู้เรื่อง น่ากลัวอะ สาดกระสุนกันไม่ยั้งเลยค่ะคราวนี้น่ะ หวานเย็นชักสงสัยตงิด ๆ แล้วสิว่า ทำไมพกกระสุนมาเดินป่ากันเยอะจัง ไม่รู้จักหมดสักที แต่... เรื่องนี้ยังอีกยาวไกล ขืนกระสุนหมดตอนนี้มีหวังไม่รอดแน่ มาถึงเล่มสุดท้ายของดงมรณะ มาเรีย ฮอฟมัน แม่สาวผมทองหุ่นกระชากใจวัยฉกรรจ์ ถูกจับตัวไปขณะลงเล่นน้ำกลางป่า นายพรานใหญ่และคณะออกติดตามไปจนพบร่างของเธอถูกมัดไว้บนแท่นพิธีเพื่อรอทำการบูชายัญ โอ๊ย ! โชคดีนะที่ไม่ใช่คุณหญิงดาริน แต่เปลี่ยนเป็นมาเรียแทน ไม่งั้นหัวใจหวานเย็นคงหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเป็นแน่แท้ ถึงจะหมั่นไส้อย่างไร แต่... อย่างน้อยคุณหญิงดารินที่ก็รู้จักการวางตัวดีกว่าแหม่มมาเรียล่ะนะ ช่างน่ากลัวจริง ๆ ผู้หญิงอะไรไม่รู้ ไม่มีการสำรวมกิริยาอาการเลยให้ตายเถอะ ในดงมรณะนี่ยังน้อยนะคะ เดี๋ยวไปตอนอื่น ๆ หนักกว่านี้เอง มีการยั่วพรานใหญ่ด้วยนะ หงุดหงิดอะ เป็นคุณหญิงดารินหน่อยไม่ได้ หวานเย็นจะเตะโด่งเลยคอยดู ผ่านดงมรณะไปได้แล้ว ตอนต่อไปคณะเดินทางของนายพรานใหญ่ต้องพบกับความน่าสะพรึงกลัวของ ' จอมผีดิบมันตรัย ' ถ้าคุณคิดว่ามาแนวเดียวกับผีกองกอยของจีนล่ะก็... ผิดค่ะ น่ากลัวกว่านั้นเยอะเลย ไม่งั้นคงไม่ชื่อ จอมผีดิบมันตรัย หรอกค่ะ เอาเป็นว่า... แล้วค่อยมาคุยกันต่อคราวหน้านะคะว่า... น่ากลัวอย่างไร ขอหวานเย็นพักเดียวนึงนะคะ