มะม่วงหิมพานต์มี 2 ชนิด ผลสุกมีสีเหลืองกับสีแดง ผลของมะม่วงหิมพานต์ จะมีลักษณะขยายใหญ่พองโตคล้ายกับผลชมพู่ เรียกกันว่า ผลปลอม เมื่อสุกกลายเป็นสีเหลือง หรือสีแดงคล้ำ มีรสเปรี้ยวอมหวานนิ่มและมีกลิ่นหอม ผลปลอมนี้ชาวบ้านทั่วไปเรียกว่า ' เต้า ' ( cashewapple ) ส่วนปลายสุดของผลปลอมเป็นส่วนของดอกที่ได้รับการผสมเกสรแล้วเจริญเป็นผลจริง ชาวบ้านเรียกว่า ' เมล็ด ' หรือ ' ลูกใน ' หรือ ' หัวใน ' ( nut ) รูปร่างคล้ายไต ระยะแรกสีม่วงแล้วกลายเป็นสีเขียวอ่อนนุ่ม เมื่อโตเต็มที่ลดขนาดลงเล็กน้อย แก่จัดจะแข็งเปลี่ยนเป็นสีเทา ส่วนนี้เป็นเมล็ดมะม่วงหิมพานต์ที่เป็นสินค้าออกสำคัญของภาคใต้

   ชื่อพื้นเมืองของมะม่วงหิมพานต์ ได้แก่ ยกร่อง ( ใต้ ) กะแตแก ( มาลายู , นราธิวาส ) กายี ( ตรัง ) ตำหยาว ท้ายล่อ กาหยี ม่วงล่อ หัวครก กะแตแหล กาจู กาหยู ส้มม่วงชูหน่าย ( ใต้ ) นายอ ( มาลายู - ยะลา ) มะม่วงกาสอ ( อุตรดิตถ์ ) มะม่วงกุลา มะม่วงสังกา มะม่วงสิงหน มะม่วงหยอด ( ภาคเหนือ ) มะม่วงทูนหน่วย ส้มม่วงทุนหน่วย( สุราฎร์ธานี ) มะม่วงหิมพานต์ ( เงิ้ยวแม่ฮ่องสอน ) ยาโหยยามักม่วงหิมพานต์ ( อุดรธานี - อีสาน ) พานต์มะม่วงสิโห ( เชียงงอ )

ประโยชน์ทางยา
   ราก สรรพคุณแก้โรคท้องร่วง แลเป็นยาฝาดสมาน ใบ สรรพคุณเป็นยาสมานลำไส้บรรเทาอาการท้องร่วง ใบแก่ ใช้บดใส่แผลไฟไหม้หรือน้ำร้อนลวก ละใบสดนำมาเผาไฟ สูดดมควันเพื่อรักษาอาการ ไอ เจ็บคอเมล็ด สรรพคุณแก้กลากเกลื้อน โรคผิวหนัง ทำให้เนื้อชา ยาง ช่วยกัดทำลายเนื้อที่เป็นตุ่ม ไต ตาปลา โรคเท้าแตก และแก้เลือดออกตามไรฟัน

ประโยชน์ทางอาหาร
   ส่วนที่เป็นผัก / ฤดูกาล ยอดอ่อน ใบอ่อน ใช้รับประทานเป็นผล และเมล็ดนำมาปรุงอาหารได้ ยอดและใบอ่อนใน ช่วงฤดูฝน การปรุงอาหาร ชาวใต้รับประทานยอดอ่อน และใบอ่อนสดเป็น " ผักเหนา ะ" ร่วมกับน้ำพริก แกงเผ็ดขนมจีนน้ำยา เช่นเดียวกับชาวอิสานที่นำยอดอ่อน และใบอ่อนสดรับประทานกับลาบก้อยป่นปลา และน้ำพริก ส่วนเมล็ดนิยมทำให้สุกก่อนโดยการเผาไฟ หรือคั่ว นำไปผัดหรือยำร่วมกับอาหารอื่น หรือรับประทานเป็นของว่าง

   การปลูกมะม่วงหิมพานต์ เป็นพืชปลูกง่ายปลูกในที่กลางแจ้ง ทนต่อแสงแดดได้ดี ขึ้นได้ในดินทุกชนิด