๑๙ กันยายน ๒๕๖๔ // 2021年9月19日 // September 19, 2021


ฝนตกหนักมาก  ฟ้าก็ร้องน่ากลัวมาก  

วันนี้จะเริ่มต้นด้วยการพูดถึงแมวที่ตัวเองเลี้ยงไว้ก่อน
จะมาเขียนถึงอายุและน้ำหนักของแมว

1.พี่เหมีียวหรืออีกชื่อนึงคือพี่พลอย 
อายุ 16 ปี น้ำหนัก 3.5 กิโลกรัม

2.พี่เพชรหรืออีกชื่อนึงคือพี่นุ้ง
อายุ 11 ปี น้ำหนัก ยังไม่ได้ชั่ง 55555555555555

3.แม่แมว ไม่มีชื่อ เรียกแต่แม่แมวมาโดยตลอด 55555555
อายุ 6 ปี น้ำหนัก 4 กิโลกรัม

4.ริกะ 
อายุ 5 ปี น้ำหนัก 3.5 กิโลกรัม

5.แบ๊ว
อายุ 5 ปี น้ำหนัก 3 กิโลกรัม

6.ทองเข้ม
อายุ 5 ปี น้ำหนัก ยังไม่ได้ชั่งเช่นกัน 5555555555555555

7.บุตะ
อายุ 5 ปี น้ำหนัก 5 กิโลกรัม

8.ขาว
อายุ 5 ปี น้ำหนัก 5 กิโลกรัม

9.ไวท์
อายุ 4 ปี น้ำหนัก 4 กิโลกรัม

10.จูเนียร์
อายุ 4 ปี น้ำหนัก 4 กิโลกรัม

11.จัมโบ้
อายุ 4 ปี น้ำหนัก 5 กิโลกรัม

12.ตัวเล็ก
อายุ 4 ปี น้ำหนัก 3 กิโลกรัม

สรุปคือ ไม่ได้ชั่งอยู่ 2 ตัวคือ พี่เพชรกับทองเข้ม
เดี๋ยววันหลังชั่งแล้ว จะมาเขียนบอก

แมวที่ตัวใหญ่ น้ำหนักเยอะที่สุดก็คือ บุตะ ขาว จัมโบ้ 
คือพวกไซส์ใหญ่ทั้งนั้นเลย 555555555555555
แน่นอนว่าคือตัวผู้ กินเก่งมาก

แมวที่ตัวเล็ก น้ำหนักน้อยก็คือ แบ๊วกับตัวเล็ก เป็นตัวเมีย
สองตัวนี้กินน้อย กินไม่ทันใครเขา  

ส่วนรูปภาพ เอาไว้วันหลังแล้วกัน เดี๋ยวค่อยเอามาลง
วันนี้เน็ตช้า เพราะฝนตก 555555555555555
กันดารมั้ย? ฝนตกเลยเน็ตช้า 5555555555555555

คิดถึงพี่ป๋าทุกวัน พี่ป๋าก็คือพี่แอนท์ หมาที่ฉันเลี้ยงเอาไว้
เขานอนหลับพักผ่อนสบายไปตั้งแต่ปีที่แล้ว
กลายเป็นต้นมะลิไปแล้ว 
จากต้นเล็ก ๆ ตอนนี้กลายเป็นต้นเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ
จากสูงแค่ไม่ถึงหัวเข่าฉันเลยมั้ง ตอนนี้สูงมาจนถึงหน้าอกฉันแล้ว

รักเขามาก คิดถึงเขาทุกวัน 
บางคืน ก่อนนอน พอหลับตา จู่ ๆ หน้าเขาก็ลอยเข้ามา
เกือบร้องไห้อ่ะ  คิดถึง คิดถึงวันที่เคยมีเขาอยู่ในชีวิต
แต่วันนี้ ตอนนี้ ไม่มีเขาในชีวิตมา 1 ปีแล้ว



วัคซีนโควิด แน่นอนว่าฉันก็ยังไม่ได้ฉีด
แต่ก็อยู่รอด ปลอดภัย สุขสบายดี แข็งแรงดี 

ไม่อยากจะบอก กลัวว่าถ้าไปฉีด อาการจะหนัก 55555555555
เพราะทุกวันนี้ ใช้ร่างกายหนักหนาสาหัสมาก 
อ่อนเพลีย เหนื่อยล้า ไม่รู้จะทนได้มั้ย ถ้าหากไปรับวัคซีนเข้าสู่ร่างกาย
ไม่รู้จะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวหรือเปล่า 55555555555555555
ไม่รู้จะเป็นการไม่ประเมินตัวเองหรือเปล่า 

เอาง่าย ๆ แค่เรื่องการนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ
ฉันยังทำไม่ได้เลย 555555555555555555555
นี่ยังไม่รวมถึงเรื่องอาหารการกิน ฉันขาดสารอาหารมานานแล้วเนี่ย 
เป็นโรคเครียด ไม่ค่อยอยากกินอะไร 

แต่ว่าที่ผ่านมาได้ ก็เพราะแมวล้วน ๆ เลย
เพราะมีชีวิตอยู่เพื่อแมว ไม่งั้น ฉันคงล้มลงไปนานแล้ว

วันนี้ฉันจะไม่เขียนเรื่องเครียด ๆ
หยุดพักไปก่อนแล้วกัน
หรือจะให้เขียน 555555555555555555

เอาไว้วันหลังค่อยเขียน 

ก่อนไป เช่นเคย ฟังเพลงเก่ากันดีกว่า
คิดไปเองว่าพี่แอนท์ร้องเพลงนี้ให้ฉัน 
 

"น้ำในตา"

ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองมันเรียกหาเธอ
ยิ่งปวดร้าวเพราะฉันต้องเดินจากไป

หากว่าฉันยังอยู่ ก็คงจะทำให้เธอต้องหนักใจ
ฉันจำต้องเดินจากไป

ที่น้ำในตามันไหลออกมา เพราะปลื้มใจ
ที่เห็นมีใครดูแลหัวใจได้ดีกว่าฉัน

ที่น้ำในตามันไหลออกมา เพราะตื้นตัน
ที่เขาคนนั้นให้ความรักเธอไม่น้อยกว่าฉัน

แม้ทุกก้าวที่ฉันเดินไป จะแทบขาดใจ ไร้แรงกำลังใจ
แม้ทุกสิ่งที่ฉันทำไป จะเจ็บปวดใจ ฉันก็จะทำเพื่อเธอ

 

ฉันยังจำวันสุดท้ายของเขาได้ เขาส่งเสียงเรียกฉัน ทั้งที่เขาก็ไม่ค่อยจะมีเสียง
เขาอยากให้ฉันอยู่ใกล้ ๆ กับเขา 
โอ๊ยยย... น้ำตามาอีกแล้ว 5555555555555555
ไม่ ๆ จะไม่ร้องไห้อย่างเด็ดขาด

เขาน่ะ ไม่อยากจะจากฉันไป 
แต่เขาก็รู้ตัวว่าเขาไม่สามารถฝืนสังขารของตัวเองได้อีกต่อไป

เขาเจ็บป่วยโดยใช้ระยะเวลาประมาณแค่เดือนเดียว
เดือนเดียวเท่านั้นเองที่ฉันลำบากและเหนื่อย
พี่แอนท์ให้โอกาสฉันเหนื่อยแค่นี้เอง 
โอ๊ยยย... จะร้องไห้อ่ะ โน!!!!! ห้ามร้องนะส้ม

คือพี่แอนท์ ไม่อยากให้ฉันเหนื่อย ไม่อยากทำให้ฉันลำบาก
ไม่อยากเป็นภาระของฉัน
ฉันอ่านข้อความของคนอื่นที่เลี้ยงหมาแก่ ๆ 
พวกเขาลำบาก เหนื่อยยากกันหลายเดือน
แต่สำหรับฉัน ... พี่แอนท์ให้ฉันเหนื่อยแค่เดือนเดียวเอง

เพลงนี้เลยค่อนข้างตรง ที่พี่แอนท์จะร้องเพลงนี้ให้กับฉัน 

คือพี่แอนท์ไม่อยากอยู่นาน ให้ฉันต้องลำบากหรือเหนื่อยใจ
การดูแลหมาแก่ชราที่เจ็บป่วย เป็นงานที่ยากมาก 
คนที่เลี้ยงหมาเท่านั้น ถึงจะเข้าใจ

และพี่แอนท์ก็พร้อมจะไปจากฉัน เพราะฉันบอกพี่แอนท์ว่า
พี่แอนท์ไม่ต้องห่วงนะครับ ไม่ต้องกลัวว่าแม่จะเหงา
แม่ยังมีแมวอีก 12 ตัว คอยอยู่เป็นเพื่อนกับแม่

พี่แอนท์ได้ฟังแบบนั้น ก็เลยโล่งใจ
เพราะพี่แอนท์รู้ว่า ... ฉันรักพี่แอนท์มาก 
พี่แอนท์กลัวว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ 

แล้วพี่แอนท์เห็นมั้ยครับ? ว่าแม่ก็อยู่ได้ 
ปีนึงแล้วนะที่ชีวิตแม่ไม่มีแอนท์ 
แม่ก็อยู่กับแมว 12 ตัวที่เหลือนั่นแหละลูก 
แมวที่พี่แอนท์ก็เคยเห็นเป็นประจำ
พี่พลอย ถึงจะแก่ชรามากแล้ว แต่ก็ยังแข็งแรงดี
น้องเพชร ที่พี่แอนท์ช่วยชีวิตมา ก็ยังแข็งแรงดี

ส่วนแม่แมวกับลูก ๆ ของมัน
ริกะ แบ๊ว ทองเข้ม บุตะ ขาว ไวท์ จูเนียร์ จัมโบ้ ตัวเล็ก
ที่พี่แอนท์ชอบแอบมองอยู่ไกล ๆ เวลาที่แม่จูงพวกมันเดินเล่น
พวกมันก็ยังแข็งแรง สุขสบายดี และกินเก่งมาก 

พี่แอนท์ครับ ต้นมะลิสวยงามมากครับ
มันผลิดอกออกผล ตลอดเวลาเลย 
หอมมากเลย พี่แอนท์เป็นปุ๋ยชั้นดี 

แม่ว่า แม่ตัดจบตอนนี้เลยดีกว่า
แม่กลัวตัวเองจะร้องไห้ 
พี่แอนท์ก็รู้ว่า แม่ไม่อยากร้องไห้ ไม่อยากอ่อนแอ

อยากวิ่งเล่นกับพี่แอนท์อีก
อยากอาบน้ำให้พี่แอนท์อีก 
อยากป้อนข้าวให้พี่แอนท์อีก
และที่สำคัญ อยากร้องเพลงให้พี่แอนท์ฟังอีก 

รักพี่แอนท์นะครับ 
ขอให้พี่แอนท์มีความสุขมาก ๆ นะครับ
หวังว่าวันข้างหน้า เราจะได้พบเจอกันอีก
และหวังว่าวันนั้น เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป
ไม่ต้องพรากจากกันแบบนี้อีก 

พ่อกับแม่ด้วยนะ นานมากแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน
หนูคิดถึงพ่อกับแม่นะ 
หวังว่าพ่อกับแม่จะคิดถึงหนูเช่นกัน

ของขวัญที่ล้ำค่าในชีวิต ฉันทำหลุดลอยไป 3 ชิ้นแล้วนะ 
เป็นความผิดของฉัน หรือเป็นเพราะเงื่อนไขของกาลเวลา
ฉันอยากรักษาของขวัญทุกชิ้นเอาไว้ให้ได้
แต่ฉันก็ทำไม่ได้ 

โลกใบนี้ ดูกว้างใหญ่ไปซะแล้ว สำหรับฉัน
ฉันเริ่มรู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก

ไปดีกว่า น้ำตามาแล้ว 
ห้ามร้องนะส้ม!!!
 

Facebook
Twitter