๑๒ ธันวาคม ๒๕๖๔ // 2021年12月12日 // December 12, 2021 วันนี้ฟังเพลงเก่าอีกเช่นเคย
"ขอบฟ้า ขอบฝั่ง ความหวัง แผ่นดิน" ฉันรอนแรมมาไกลในทะเล ด้วยเรือน้อย ลอยไปไม่รู้ทาง ตรงขอบฟ้า มองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไหร่ ฉันไม่หวั่น เมื่อมีพายุมากีดขวาง เรือจะอับปาง แต่ฉันยังอยู่ ก็ต้องสู้มันไป มีความตั้งใจ จุดหมายคือแผ่นดิน เหลือสองมือเปล่า ปลายทางยังแสนไกล มีความอดทนเท่านั้น สักวันหนึ่ง ต้องถึงแดนไกล ฉันลอยคอเดียวดายในทะเล ว่ายตามน้ำ ตามไปไม่รู้ทาง ตรงขอบฟ้า มองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไหร่ ฉันไม่หวั่น มีคลื่นลมแรง โถมกระหน่ำมา แขนฉันอ่อนล้า ใจฉันก็ยังสั่งให้สู้มันไป มีความตั้งใจ จุดหมายคือแผ่นดิน เหลือสองมือเปล่า ปลายทางยังแสนไกล มีความอดทนเท่านั้น สักวันหนึ่ง ต้องถึงแดนไกล ฉันลอยคอเดียวดายในทะเล ว่ายตามน้ำ ตามไปไม่รู้ทาง ตรงขอบฟ้า มองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไหร่ ฉันไม่หวั่น บอกกับตัวเอง ไม่ยอมแพ้ จะเหนื่อยสักเพียงใด ต้องทนไหว และจะไม่มีอะไรที่ยากเกินไป ฉันลอยคอเดียวดายในทะเล ว่ายตามน้ำ ตามไปไม่รู้ทาง ตรงขอบฟ้า มองไปยังไม่เห็นขอบฝั่ง ต้องเดินทางไปอีกสักเท่าไหร่
ทุกครั้งที่ฉันร้องเพลงนี้ขึ้นมาทีไร น้ำตาจะมาทุกที ไม่มีอะไร ฉันเป็นคนอ่อนไหวง่าย 5555555555555555 ที่น้ำตามา ก็เพราะว่าฉันไม่ได้ตีความเพลงนี้ด้วยกำลังใจ หรือบอกให้ตัวเองสู้ เพลงนี้ด้วยการร้องและทำนอง บอกให้คนฟังสู้ เดี๋ยวก็ถึงฝั่งแล้ว ความหวังยังมีอยู่เสมอ อย่าตัดใจยอมแพ้ ยิ้มและไปต่อ ถ้าหากตีความแบบนี้ เราจะมีกำลังใจ เราจะยิ้มสู้ แต่ฉันไม่ได้ตีความแบบนั้น ฉันตีความหมายของเพลงนี้ด้วยความเหงา โดดเดี่ยว หวาดกลัว และที่ต้องสู้ ก็เพราะไม่มีทางเลือกอื่นให้ทำ ถ้าไม่สู้เท่ากับตาย ก็เลยต้องสู้ และไม่ได้มีความหวังว่าเราจะว่ายน้ำไปถึงฝั่ง เรามีความหวังแค่ว่า"วันนี้ฉันยังรอด วันนี้ฉันยังไม่ตาย"แค่นี้ก็พอแล้ว พอตีความแบบนี้ น้ำตาก็เลยมา ถ้าเปรียบเป็นหนังเรื่องนึง คนแรก เปรียบเป็นตัวละครที่ทำให้คนดู ดูแล้วมีกำลังใจ มีพลัง ลุ้นและเอาใจช่วยไปกับเขา ขอให้เขาทำให้สำเร็จ ชื่นชมไปกับความเก่งและการเอาตัวรอดของเขา เชื่อมั่นในความสามารถของเขาว่า เขาจะเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างได้ และตอนจบ มักจะจบด้วยความสมบูรณ์แบบ จบด้วยความสวยงาม คือตัวละครตัวนี้ เดินทางถึงฝั่งด้วยความสวัสดิภาพ คนดู เมื่อดูจบ ก็ได้รับพลังบวก มีรอยยิ้ม มีกำลังใจ คนที่สอง เปรียบเป็นตัวละครที่ทำให้คนดู ดูแล้วสงสาร เรียกน้ำตาได้ทุกฉาก ลุ้นและเอาใจช่วยไปกับเขาเช่นกัน แต่เป็นการลุ้นที่บีบหัวใจมาก บาดแผลยับเยิน ดูเหมือนเขาจะไม่รอด ภาวนาให้มีคนไปช่วยเขา เพราะไม่อยากให้เขาตาย เขาควรจะได้รับโอกาสให้ได้อยู่ต่อไป และตอนจบ มักจะจบด้วยการให้คนดูไปคิดเอาเองว่าหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร แล้วแต่คนดูจะคิดว่าอยากให้ตอนจบเป็นยังไง คนดู เมื่อดูจบ รู้สึกหวิว ๆ อยู่ในใจ เหมือนมีอะไรติดค้างในใจ อยากทำหนังเลย 555555555555555555 ความใฝ่ฝันของฉันอีกอย่างหนึ่ง นอกจากการเป็นนักร้อง นักแสดงแล้ว ฉันฝันอยากจะเป็นผู้กำกับด้วย ชอบ ชอบใส่ไอเดีย ชอบคิดเรื่องราวต่าง ๆ จินตนาการสูง 55555555555555555555555 แต่ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง 5555555555555555555 แน่นอนว่า ถ้าฉันได้ทำหนังเรื่องนี้ ฉันจะเลือกให้ตัวละครเป็นคนที่สอง เพราะฉันโรคจิต ชอบทำให้คนดูร้องไห้ 55555555555555555 ยิ่งพวกร้องไห้ยาก ๆ อยากให้เขาดูหนังของฉัน แล้วทำให้พวกนี้ร้องไห้ให้ได้ นั่นคือความสุข สำหรับเพลงนี้ ถ้าให้นึกถึงตัวเองใช่มั้ย จินตนาการไปว่า ได้ล่องเรือลำเล็ก ๆ อยู่กลางทะเล กลางมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ไพศาล ฉันไปกับแมว 12 ตัว ตอนเช้า ตอนกลางวัน ก็ยังมีความสุขดี สนุก สดใส แต่พอตกเย็น ฟ้ามืด ความน่ากลัวก็เข้ามาแทนที่ความสนุก ขออย่างเดียว อย่ามีลมพายุมา และเรืออย่าอับปางก็พอ เพราะฉันว่ายน้ำไม่เป็น 55555555555555555555 แต่ไม่เป็นไร ฉันพกห่วงยางไปด้วย ล่องเรือไป ไม่เหงาเลย เพราะมีแมวอยู่กับฉันตั้ง 12 ตัว จะเสียใจก็แค่อย่างเดียว คนที่ร่วมเดินทางมากับฉัน ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่อยู่กับฉันแล้ว บนเรือลำนี้ไม่มีพวกเขาแล้ว ไม่มีพ่อน้อย ไม่มีแม่อ้วน ไม่มีไจแอนท์ หมาสุดที่รักของฉันอีกแล้ว เพราะฉะนั้น จะมีประโยชน์อะไรที่ฉันจะพาเรือลำนี้เข้าฝั่ง ฉันก็อยู่กลางทะเลแบบนี้แหละ อยู่กับแมว 12 ตัวของฉัน ขอบคุณนะลูกที่วันนี้เรายังอยู่เป็นกำลังใจให้กันและกัน ขอให้เราได้อยู่เป็นกำลังใจให้กันและกันแบบนี้ไปนาน ๆ อีก 10-20 ปี จนกว่าเงื่อนไขของอายุขัยจะมาพรากเราจากกัน เมื่อเรานั่งเรืออยู่กลางทะเล สีฟ้าของท้องฟ้า เป็นความสวยงามเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ที่เราจะสามารถมองเห็นมันได้ นอกจากนั้น ฉันไม่เห็นถึงความสวยงามอื่นใด ป.ล.คิดถึงสิ่งอันเป็นที่รักเหลือเกิน ไปดีกว่า เดี๋ยวร้องไห้ ไม่อยากร้อง เพราะปวดตา
Facebook Twitter
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [