...คำแม่... คำแม่ / กอนกูย โดยฤดี-ชีวินแทบสลาย พื้นกระดานเขรอะแฉะน้ำมูกน้ำลาย น้ำตาหลั่งเป็นสายไหลเนิ่นนอง หนหนึ่งนั้นรักล่มจมกองพิษ ทางชีวิตยับย่นสุดหม่นหมอง เรื่อยรำพัน ฟูมฟาย หัวเราะ ร้อง ในอ้อมแขนประคับประคองผู้ข้างเคียง คืออ้อมอุ่นของแม่ที่แลเห็น ว่าลูกปวด ลูกเป็น ลูกเจ็บเดี้ยง ลูกทุรน ทนทุกข์หนัก เพราะรักเอียง จึงเอ่ยเสียงอุ่นมอบปลอบดวงใจ ว่า "อีกหญิงทั่วหล้าหลายนารี ล้วนยังมีอยู่มากใช่ยากไร้ ว่าผู้หญิงที่รักเราเขาห่วงใย เขาคงไม่เหินห่างคิดร้างลา" ทุกคำแม่ประหนึ่งแท้ยาวิเศษ ลบล้างรอยทุเรศโลกบอดบ้า ให้เจ็บกลืนฝืนกลั้นนั้นสร่างซา สร้างเรี่ยวแรงให้สองขามีพลัง มาเป็นลูกของแม่ที่แพ้รัก แต่มิพ่ายจนเสียหลักสิ้นความหวัง มาเป็นลูกที่เข้มแข็งแกร่งอีกครั้ง ได้นอน-นั่ง ยิ้มข้างแม่...ตลอดกาล ลูกเจ็บเดี้ยง กลอนคุณทันสมัยมากเรยนะ กูย..
เด๋วมาแต่งบ้างนะ .. โดย: suparatta วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:13:00:25 น.
ดอกแก้ว...
ชื่อนี้งาม/น่ารักดี ครับ โดย: กอนกูย IP: 58.11.3.37 วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:22:26:28 น.
ชึ้งรัก จากแม่ ใช่คำ
เป็นลำนำ การเลี้ยง นานเนิ่น เวลาผ่าน พิสูจน์ ทุกข์ยาก ลำบาก ใช่ท้อ ทอดทิ้ง น้ำตา ยิ่งกว่า น้ำเลือด แรกคลอด เลือดเหือด ไม่กริ่ง เกรงแต่ อนาคต ลูกจริง น้ำตา แม่ยิ่ง กว่าทะเล ร่ำร้อง ทุกข์กว่า ลูกทุกข์ คร่ำคลุก ปลุกแต่ง ไม่หันเห ไม่หนีหาย ยามเจ้า เกเร เสเพ หรือเศร้า แม่เฝ้าดู ตลอดผ่าน วิกฤติ เติบกล้า เวลา แม่ให้เจ้า สุดกู่ ทั้งชีวิต พลีได้ ลูกรู้ วิถีสู้ แม้นยอม ทุกทาง รอยยิ้มแม่ แลกด้วย หยาดเหงื่อ หยาดเยื่อ หยาดเลือด หยาดร่าง หวังเพียง เจ้ารอด ปลอดวาง ฟ้าสว่าง แม่ยล เจ้า..ได้ดี... อือ รีบสดๆ หน่อยนะ ส่วนใหญ่แต่งสดๆ หน้าจอนี่แหละ โดย: suparatta วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:23:02:22 น.
|
พี่ดอกแก้ว
........
รากไทรย้อยร้อยรักสลักค่า
รักจากใจมารดานั้นแน่นหนัก
กี่วันคืนยืนต้นในความรัก
มิเคยพักการให้ในลูกยา
ใจของแม่หวังแค่ลูกได้ดี
มีสุขศรีสบายคลายปัญหา
เพียงยิ้มนิดจากลูกที่มอบมา
ดั่งโอสถทิพย์พาให้ชื่นบาน
ยามลูกยังไร้ฝั่งตั้งชีวิต
แม่เพียรคิดหาทรัพย์ปรับสถาน
ให้ลูกมีเรือนอู่อยู่ชื่นบาน
จวบถึงกาลแยกเรือนมีเพื่อนใจ
เมื่อมีทุกข์แม่รุกเข้าปลุกปลอบ
ทุกคำตอบถนอมเจ้าเหนือสิ่งไหน
ลูกอาจผิดต่อแม่สักเท่าใด
แม่อภัยให้ทุกคราวแม้ร้าวทรวง
สายใยรักถักขวัญวันพบหน้า
สายธารรักทอดมาอย่างใหญ่หลวง
ทุกนาทีที่ผ่านบนลานทรวง
แม่ยังห่วงรักลูกและผูกพัน
โดย: ป่ามืด 12 สิงหาคม 2548 5:13:05 น.