First love คน เราคงหนีไม่พ้น เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เชื่อว่าทุกคนที่อยู่บนโลกนี้ มีความรักทุกคนค่ะ ใกล้วันแม่แล้ว ก็ควรจะแสดงความรักคุณแม่ --เป็นพิเศษ--นะคะ ที่ต้องเป็นพิเศษ เพราะเรารักคุณแม่ทุกวันอยู่แล้ว แต่วันแม่ควรพิเศษ เพราะเป็นวันของเค้า ตัวฉันเองก็มีความรักมากมาย หลายรูปแบบรักรถ รักต้นไม้ รักสุนัข รักคน รักสิ่งของ 555 อยากจะเล่าเรื่องของรักใสๆ ในวัยเด็กให้ฟังกัน มันคงขำๆ ถ้าใครคนนั้น มาอ่านเจอ อิอิ รักวัยเด็ก มันเริ่มขึ้นตอน ป.6 ว้าวๆ มันเร็วไปเปล่านี่ ตอนนั้นฉันเรียกว่า"รัก" อ่ะ แต่โตขึ้น ฉันว่ามันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องขำ ๆ มากกว่า คือฉันก็เป็นนักดนตรีคนนึง ของโรงเรียน เป็นหัวหน้าวง ดนตรีไทย และดุริยางค์ ตอนประถม ส่วนนายคนนั้น เป็นรุ่นน้อง เขาอยู่ ป.5 โอ้ยๆ ฉันหลอกเด็ก เขาชื่อ วิยะนนท์ ฉันอย่างจำได้ทุกวันนี้ เรื่องของเรื่อง นนท์ เขาเป็นนัก ดนตรี ของวงดุริยางค์ นนท์ เล่นกลอง ส่วนฉัน เล่นมันทุกอย่าง เป็น ตัว Free ใครไม่มาก็ไปเล่นให้ 555 ก็ฉันเป็นหัวหน้าวงนิ ทำไรก็ไม่น่าเกลียด เด็ก ป.6 และ ป.5 จะเรียนกันอยู่คนละตึก ตอนแรก ๆ ฉันก็ไม่คิดไรหรอก ก็ใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติ เล่น กิน และ เล่น ฉันออกจะแก่นและซนด้วยซ้ำ ยังเคยขายหน้า หนุ่ม ๆมัธยม เพราะดันซนกระโดดลงหน้าต่างแล้วกระโปรง ดันเกี่ยวขอบหน้าต่างจนขาดและเปิดอยู่อย่างนั้นตั้งนาน ขำ กันทั้งตึกเลย แน่นอนฉันอายแต่อดทน ทำเป็นไม่อาย เรื่องมันก็เริ่มจาก ฉันต้องไปเล่นดนตรี ตอนค่ำ มีคนเขาจ้างอาจารย์มา นายนนท์ก็ดูแลฉันเป็นอย่างดี ส่วนฉัน เฉยๆ ตอนขากลับฝนตกหนัก อาจารย์ขับรถกระบะ ไปส่งนักเรียนทุกคน นายนนท์ นั่งข้างฉัน "นิ เธอหนาวเหรอ" นนท์ถาม "อืม เราเป็นพวกขี้หนาวอ่ะ" ฉันตอบ "งั้นเอาเสื้อเราไปใส่นะจะได้ไม่เป็นหวัด เราไม่อยากเห็นเธอป่วย" นนท์พูด "อ่อ ดีเหมือนกัน" ฉันพูด จากนั้นก็คุยโน่นนี่ตามภาษา จนใกล้ถึงบ้านฉัน "นิเธอ เราชอบเธอนะ" อ้าวๆๆ เหวอสิฉัน ไหง อยู่ๆ มาบอกชอบกัน ชั้นยังเด็กอยู่เลย ผ่านไป 1 เดือน ฉันก็คิดเล่นๆ อ่ะนะ คงไม่ได้พูดจิงมั้ง นนท์ ส่งจดหมาย โดยฝากเพื่อนๆ มาให้ฉันทุกวัน เพราะเราอยู่คนละตึกกัน ฉันก็ยิ้มๆ ขำ ๆ แต่ก็ชอบนะ น้องเค้าน่ารักดี วันเกิดเขา ฉันเลยซื้อของ ขวัญเป็นนาฬิกาทรายไปให้ ตอนซื้อมันก็ง่ายอยู่ แต่ตอนเอาไปให้สิ ยากมากอายจนทำไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเด็ก ๆ สมัยนี้ จะเป็นแบบฉันหรือป่าว หรือว่า แชตกันทั้งคืนก็ไม่รุ ฉันว่า การเขียนจดหมาย การดักรอ การแอบมอง มันเป็นอะไรที่สร้างความรู้สึกที่ประทับใจให้เราได้ดีมาก เทคโนโลยีสมัยใหม่ อาจทำให้ความรู้สึกอยากเจอกัน และความตื่นเต้นนั้น มันน้อยลง เพราะ อยากคุยเมื่อไหร่ก็ได้คุย ถ้าเป็นสมัยฉันเหรอ กว่าจะเจอ กันต้องรอ ไปโรงเรียน แล้วมีคราบว่าง หรือ กว่าจะคุยกันได้ ต้องคอยส่งจดหมายถึงกันใช้เวลาเป็นวันเลย เอาเป็นว่าฉันและนนท์ ป๊อปปี้เลิฟของฉันก็คบกันได้ 1 ปี ก่าๆ เพราะฉัน ต้องย้ายโรงเรียน ฉันไปเรียนโรงเรียนสตรี (หน้าตาไม่น่าเข้าได้ 55+) ระยะเวลาที่คบกันเหมือนนาน แต่ฉันไม่โอกาสเจอเขาและไปเที่ยวกับเขา ไม่ถึง 15 ครั้งเลย เพื่อนๆ ฉันส่งข่าวมาบอกว่า นนท์ มีแฟน(ใหม่)แล้ว คือฉันไม่ค่อยแน่ใจว่า ฉันเรียกว่าแฟนหรือเปล่า แต่ฉันแปลกใจมากกว่าที่ไม่ได้เสียใจเลยซักนิด ฉันไปหานนท์ที่บ้าน (ถามๆ เพื่อนเอา) และตอนเจอเขา ฉันก็ยิ้มความรู้สึก เหมือนได้เจอน้องชายมากกว่า เขาไม่กล้ามองหน้าฉัน และเล่าทุกอย่างให้ ฟัง ฉันได้แต่รู้สึกเฉยๆ และบอกเขาว่าไม่เป็นไร เราไม่เสียใจ แต่อย่าลืม เราแล้วกัน พูดจบก็เดินจากมา ด้วยอาการงงๆ ว่าฉันเป็นไรหว่า หรือว่าฉันจะเด็กเกินไป เกินกว่าจะคิดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ หรือว่าฉันไม่ได้รักเขา หรือว่าฉันรักเขาเหมือนน้อง หรือว่ามันเป็นแค่ความรู้สึกดีๆ ฉันไม่เคยเจอคำตอบ นั้นเลย แต่ฉันก็ไม่เคยลืมเขาเหมือนกัน เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้เจอนนท์อีกครั้ง นนท์ที่เป็นผู้ใหญ่ นนท์จำฉันได้ เราเจอกันโดยบังเอิญ แต่เราจำกันได้ เราไม่พูดอะไรกันมากได้แต่ถาม ตามมารยาท เป็นยังไงบ้าง และยิ้ม แล้วก็เดินแยกกันไป ฉันยิ้ม แต่ไม่ได้รู้สึกอะไร เหมือนดีใจได้เจอเพื่อนเก่า ในใจก็คิดว่า ดีจัง ได้เห็นเขาตอนโตด้วย ฉันว่า ทุก ๆคน คงเคยเจอความรู้สึกแบบนี้ เราทุกคนคงอยู่ในช่วงเรียนรู้ ที่จะเริ่มรักใคร นอกจากเพื่อนและคนในครอบครัว และเราจะมีพัฒนาการ ขึ้นเรื่อยๆ ล้มลุกคลาน ทรมาน หรือแสนหวาน สุดท้าย ทุกคนจะได้รู้จัก ความรักที่แท้จริง (อันนี้ไม่รวม พ่อ แม่นะ อิอิ) แต่มันเป็นยังงัยน่ะเหรอ ไม่มีใครรู้จนกว่าจะได้เจอ และความรักของทุกคน ไม่เหมือนกัน ไม่มีทฤษฎี และไม่มีกฎเกณฑ์ 
 โดย: CrackyDong
 วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:18:52:35 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [