ทำไมพระถึงขอบิณฑบาตร ไม่ทำงานทำการ

นานๆทีจะได้ยินคนถามอย่างงี้บ้าง มีทั้งคนในศาสนาและนอกศาสนาถาม คนตอบจะคับข้องหมองใจไปก็เปล่าประโยชน์ ก็เพราะเค้าสงสัยอย่างงั้นก็เลยถามมาตรงๆ และก็ไม่ใช่คำถามที่ปรามาสพระศาสนาแต่อย่างใดนัก

คำตอบง่ายๆคือ เพราะเป็นสถานะของเค้าอย่างงั้นเอง

ความหมายของคำว่า ทำงานทำการ คืออะไร...?
หมายถึงอะไรก็ตามที่ต้องหมดแรงไปเพื่อให้ได้ทรัพย์มาใช่หรือไม่ ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะยังมีกิจกรรมที่หมดแรงไปแล้วไม่ได้ทรัพย์ก็มี หมดแรงแล้วเสียทรัพย์ก็มี

ส่วนการได้ทรัพย์นั้นมานั้น ไม่จำเป็นต้องเสียแรงก็ได้ เราทุกคนล้วนเคยได้กันมาแล้ว ถ้าไม่นับเอาจากบุญคุณอันยิ่งใหญ่จากบุพการี ก็ยังมีอีกมากมาย เช่นการได้จากเพื่อนฝูง ได้จากลูกน้อง ได้จากเจ้านาย ได้จากญาติมิตร ได้จากคนต่างบ้านต่างเมืองที่มาเยี่ยมเยือน หรือได้จากคนที่ศรัทธาเราเพราะเราประกอบกิจกรรมที่เป็นประโยชน์อยู่ ทรัพย์ประเภทนี้ผู้ให้จะมีเป้าหมายเป็นผู้รับตายตัว ไม่เหมือนทรัพย์ประเภทซื้อขายซึ่งผู้รับจะไม่ตายตัว แล้วแต่ใครมีเงินซื้อ เมื่อผู้ให้ประสงค์จะให้ และผู้รับประสงค์จะรับ ผู้ให้ยกของให้ผู้รับ องค์ประกอบของการได้ทรัพย์นั้นมาก็สมบูรณ์ เราไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดแล้วไปกวาดบ้านหรือเกี่ยวข้าวหรือบีบนวดให้กับเค้า เพราะเค้ามีแรงบันดาลใจที่จะให้เราอยู่ก่อนแล้ว

มาพูดถึงเรื่องพระ ความจริงแล้วธรรมเนียมการบิณฑบาตก็มีมาก่อนพุทธกาลเสียอีก มีมานับตั้งแต่มีนักบวชเกิดขึ้นบนโลก เมื่อมนุษย์เข้าสู่ยุคที่มีความเจริญทางจิตใจมากขึ้น มนุษย์บางกลุ่มพยายามออกบวชเพื่อแสวงหาทางออกที่เหนือมนุษย์ธรรมดา ชาวบ้านบางคนก็รู้สึกศรัทธา ช่วยส่งความสุขพื้นฐานของมนุษย์ด้วยข้าวปลาอาหารให้ เพราะท้องใส้ของนักบวชเหล่านั้นก็ยังเป็นท้องใส้ของมนุษย์อยู่ดี
กระผมคาดว่าเริ่มแรกก็คงจะทำงานไปสลับกับการแสวงหาทางสุขที่เหนือมนุษย์นี้ไป แต่เมื่อมีชาวบ้านศรัทธามากๆนำอาหารส่งให้อิ่มไม่ขาดวัน ก็แปลสภาพเป็นนักบวชที่แสวงหาสุขโดยไม่ต้องทำงานโดยสมบูรณ์ ต่อมาจึงมีคนอื่นออกกระทำตามนั้นมากขึ้น(ซึ่งก็ต้องมีทั้งจริงและปลอมคละกันไป) ตามประวัติศาสตร์ว่าเริ่มแรกนักบวชเหล่านั้นนำเอาน้ำเต้าสะพายด้วยเชือกมาทำเป็นบาตร แล้วต่อมาจึงมีผู้ประดิษฐ์บาตรถวายให้ใช้โดยตรง

การให้ข้าวปลาอาหารแก่นักบวชนี้ เพื่อให้เขาอิ่ม และเขามีแรงปฏิบัติหาสุขที่เหนือมนุษย์ ดูแล้วเหมือนจะไม่เกิดประโยชน์อะไรกับผู้ให้เลย นี่หละ คือการให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน คือพัฒนาการทางจิตใจขั้นสำคัญของมนุษย์เชียวหละ
ส่วนการให้แล้วหวังผลบุญ ความสูงทางจิตใจจะยังไม่เท่าการให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน ซึ่งข้อเสียเล็กๆของการให้ประเภทหวังผลบุญนั้น อาจจะให้ในสิ่งที่นักบวชนั้นมีอยู่แล้ว เกินความจำเป็น แม้ได้เพิ่มก็ไม่เกิดประโยชน์แก่นักบวช เพราะผู้ให้นั้นหวังประโยชน์แก่ตัวเองมากกว่า (ลองสำรวจตัวเองดูน่ะครับ)

อย่างไรก็ดี ในโลกนี้ย่อมมีทั้งคนที่เห็นด้วยกับการให้บิณฑบาต ซึ่งก็ไม่ใช่หน้าที่อะไรของนักบวชที่จะต้องนำบาตรไปหาคนที่ไม่เห็นด้วย เพราะหากอยากจะอิ่ม ก็ต้องไปหาคนที่เขาอยากจะให้ ซึ่งก็ไม่ผิดอะไร เหมือนเราอยากซื้อของอะไร เราย่อมไปร้านขายของนั้นเป็นธรรมดา แต่ก็มีในบางกรณี ที่พระพุทธเจ้าอยากจะโปรดผู้ที่ไม่เห็นด้วยนี้ เนื่องจากเขาเป็นมิจฉาทิฐิ พระพุทธเจ้าไปยืนถือบาตรหน้าบ้านของเขาเป็นเวลานาน แล้วค่อยเสด็จไป แต่ก็น่าจะจะมีผลต่อการกัดกร่อนจิตใจของเค้าได้ในระดับหนึ่ง

Create Date : 21 ธันวาคม 2552 Last Update : 22 ธันวาคม 2552 16:51:49 น. Counter : 4881 Pageviews.		9 comments
Share Tweet

	:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 388 :: กะว่าก๋า (5 พ.ย. 2568 05:30:12 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - ชินงอน รหัสลับแห่งธรรมที่แท้ : กะว่าก๋า (3 พ.ย. 2568 04:34:30 น.)
	: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ – พรหมจรรยมรรค (2) : กะว่าก๋า (1 พ.ย. 2568 04:19:04 น.)		: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ – พรหมจรรยมรรค (1) : กะว่าก๋า (31 ต.ค. 2568 04:45:46 น.)