สื่อเลือกสาร หรือสารเลือกสื่อ? (อ่อ Susan Blackmore... ไม่ใช่ Susan Boyle นะ คนละคนกัน แต่วัยคงใกล้ๆ กันนี่แหละ) เธอเป็นผู้รับไม้จากนักวิทยาศาสตร์ที่ชื่อ Richard Dawkins ทีพูดเรื่อง Selfish gene มาต่อยอดเรื่องให้เป็นมีม (meme) เธอพูดเรื่องนี้ไว้ในหนังสือเล่มนี้... ไอเดียของ meme ก็ไม่มีอะไรมาก เป็นไอเดียที่อธิบายเรื่องการที่เรามักจะคาบเอา message ที่เราชอบไปพูดไปบอกต่อ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเพลง เรื่องหนัง เรื่องตลก เรื่องเหลือเชื่อ เรื่องผี และสารพัดเรื่อง เพราะว่าเรามีแนวโน้มที่จะชอบ "ก๊อปปี้" ไอเดีย หรือทำอะไรเลียนแบบอยู่แล้ว ทีนี้ เรื่องของเรื่องคือเรามักจะศึกษาว่า สื่อมวลชนสื่ออะไรมั่ง แต่เราไม่เคยคิดในมุมกลับว่า จริงๆ แล้วสื่อมวลชนนั่นแหละ มันถูก "สาร" บังคับให้มันสื่อออกไป เราถูกสารบังคับให้พูด แบบเดียวกะไวรัสที่ทำให้เราต้องจาม เพื่อที่มันจะได้ไปสิงสู่ในร่างคนอื่น แล้วช่วยจามต่อเพื่อแพร่ให้เรื่องราวกระจายกันไปเรื่อยๆ แต่ก่อนพูดกันแบบปากต่อปาก ใช้ภาษาพูดเอา แต่คนพูดรู้สึกเบื่อที่จะต้องพูดอะไรซ้ำๆ เวลาคนมาถามอะไรซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็เลยเอาวะ คิดภาษาภาพดีกว่า พวกอียิปต์ ไอยคุปต์นั่นแหละ พวกคนจีนอีก ใช้ภาพสื่อเอาดีกว่า ง่ายดี จะได้ไม่ต้องพูดกันปากเปียกปากแฉะ ไม่รู้จักกันก็รู้เรื่องได้ ทีนี้คนบางคนก็อยากจะเข้าใจอีภาษาภาพพวกนี้อ่ะนะ แต่ว่าไม่แน่ใจว่ารูปนกนี่หมายถึงอะไร มีอะไรแฝงอยู่ลึกๆ มั้ย รูปพระจันทร์ของจีนก็ไม่เห็นเหมือนพระจันทร์ของอียิปต์เล้ย ชาวเซมิติก และฟินิเชียนเลยคิดว่า "เฮ้... คิดภาษาเขียนเป็นอักษรเอามาผสมเป็นคำอ่านเลยดีกว่า" แรกๆ ก็เขียนภาษาลงหิน ลงไม้ไผ่ ลงผ้า แล้วมาคิดทำเป็นกระดาษให้มันพกไปไหนมาไหนได้ แต่มีแค่ก๊อปปี้อันเดียว มันจะได้เห็นกันทั่วถึงเร้อ ว่าแล้วสารก็เลยไปทำให้คนคิดทำแท่นพิมพ์ ทำให้มันเยอะๆ print สารออกมาให้อ่านกันเยอะๆ เลย จนบัดนี้ยังเถียงไม่จบว่าฝรั่งหรือคนจีนทำแท่นพิมพ์ก่อนกัน ข้อเสียของหนังสือหรือกระดาษที่รวมไว้เป็นเล่มๆ อย่างนึงคือ มันกระจายออกไม่ทันใจ สารมันเลยบอกคนว่า "เฮ้ย เอ็งคิดวิธีที่จะให้รับรู้ตัวข้า ในวงกว้างหน่อยดิ๊" ว่าแล้วเราก็เลยมีทั้งวิทยุ เครื่องบันทึกเสียง ทีวี เครื่องบันทึกภาพ อินเตอร์เน็ต แล้วสื่ออะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย เพื่อตอบโจทย์การกระจายสารไปในวงกว้างที่สารมันบอกให้ทำ เย้... ท่าทางสนุกจริงๆ สอนแบบนี้แหละ ถ้าการสื่อสารเป็นระบบสุริยะจักรวาล ให้ message เป็นพระอาทิตย์ มีสื่อมวลชนเป็นดาวบริวารหมุนรอบ ซะมั่ง เบื่อที่จะสอนบทบาทสื่อในสังคม (เป็นนกพิราบ เป็นตะเกียง เป็นกระจก) สื่อกำหนดว่าจะพูดอะไร ใครพูดอะไรผ่านสื่อ (การมีส่วนร่วมแสดงความคิดเห็นต่อสาธารณะ) การรู้เท่าทันสื่อ (จริงๆ มันต้องเรียก การรู้เท่าทันสาร ไม่ใช่สื่อ) เผื่อพวกนักสื่อสารมวลชนจะสำนึกมั่งว่า เอออ... จริงๆ ไม่ได้มีใครใช้ให้พูดแบบนี้ แต่มันเป็นการเมืองของสารพัด "message" ที่ทำให้พวกเขาต้องเล่นไปตามเกม รายงานตัวค้าบ ในที่สุดก็หาเจอแล้ว
และจะติดตามตอนต่อไปว่า สื่อจะช่วยส่งสารหรือจะส่งสารให้สื่อ หรือสื่อจะหาสาร หรือสารจะหาสื่อได้งัย????? โดย: Mho toy IP: 117.47.169.148 วันที่: 2 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:19:46 น.
ถ้าไม่มีสาร จะสื่ออะไร ให้มวลชน
ถ้าไม่มีสื่อ สารจะเข้าถึงมวลชน ได้ยังไง สื่อสารมวลชน..ปวดหมองดีค่ะ ^^" โดย: ต้นอ้อ -^_^- IP: 58.8.248.38 วันที่: 4 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:37:07 น.
สารถึงมวลชน?
ไม่จำเป็นต้องเป็นอุปกรณ์ เป็นเสียงเพลงก็ได้นา โดย: le doc วันที่: 5 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:39:55 น.
|
ชอบ เจ้าของบล็อคเหน็บสื่อมวลชน