วันนี้เป็นอีกวันที่มีความรู้สึกโล่งใจไปอีกเปลาะหนึ่ง อันเนื่องมาจากว่าได้นำเงินก้อนไปโปะค่าบ้าน จำนวน 100,000 บาท ทำให้ยอดเงินต้นของหนี้บ้านตอนนี้อยู่ที่ 516,516 บาท ถือว่าลดลงรวดเร็วเป็นอย่่างยิ่งถ้านับตอนที่ย้ายธนาคาร จาก CIMB มาที่ ธ.ออมสิน เมื่อปลายปี 2554 ซึ่ง Refinance ตอนนั้นที่เคยเล่าไว้ในบล้อกนี้ ซึ่งกู้รวม 2 สัญญาเป็นเงิน 880,000 บาท  แล้วเราก็โปะสัญญานึง(กู้เพิ่ม)ไปแล้วด้วยเงิน เกือบ 2 แสนบาท ที่เคยเล่าไว้ใน บล้อกนี้
เงินก้อน 100,000 บาทรอบนี้ เราได้มาจากโบนัสปีนี้ (2556) ซึ่งบริษัท จ่ายมา 3 เดือน (ขอบคุณอย่างใหญ่หลวงมาก ๆ ครับ) ได้มาทั้งหมด 120,000 กว่าบาท ให้ตา-ยาย 10,000 บาท เหลือหมื่นกว่า ว่าจะช่วย ว่าที่สท.เบิ้มหาเสียง(ให้ยืม) 5,000 บาท ที่เหลือมีติดตัวไว้ใช้นิดหน่อย ไม่เคยได้ใช้เงินโบนัสมาหลายปีแล้วล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องครอบครัวก็ไม่รู้นำมาใช้ทำอะไร
ตอนนี้มาดูภาพรวมของเงินต้นกู้ซื้อบ้าน ตั้งแต่เริ่มธนาคารแรก (SCB) จนปัจจุบันอยู่ที่ออมสิน

เริ่มปี 2546 กู้ที่ธ.ไทยพานิชย์(SCB) วงเงิน 930,000 บาท ที่ตอนนั้นที่ยอดกู้น้อย ก็เพราะได้ผ่อนดาวน์มาบ้างแล้วบางส่วน และขอยอดเงินเพิ่มไม่ได้ ตามที่ได้เล่าไว้ใน บล้อกแรกของการต่อเติม บ้าน บล้อกนี้ และผ่อนชำระมากว่า 5 ปี (จนถึงปี 2551) ตอนครบ 3 ปีเคยมีการทำรีไฟแนนซ์รอบนึง ดูจากกร๊าฟมีการลดลงอย่างต่อเนื่อง แต่ไม่มากนัก

พอปลายปี 2551 ก็มีโครงการอยากต่อเติมบ้าน ก็เลยไปหา Bank เพื่อทำรีไฟแนนซ์ ตอนนั้น ธ.CIMB(ไทยธนาคารเดิม) เสนอเงินกู้เพิ่มเติมให้ด้วย จึงรับข้อเสนอทำรีไฟแนนซ์กับที่นี่ และกู้เพิ่มอีก 300,000 บาท ตอนนั้นยอดหนี้จึงเพิ่มเป็น 1,097,000 บาท แล้วก็ผ่อนกับที่นี่มา 3 ปี และมีการโปะเงินก้อน 50,000 บาท อยู่ครั้งนึง ตอนรับโบนัสต้นปี 2554 

ปลายปี 2554 ก็ครบสัญญา 3 ปี เงินต้นเหลือประมาณ 880,000 บาท จึงมาทำรีไฟแนนซ์กับ ธ.ออมสิน พอมาอยู่ที่นี่แล้วเงินต้นลดลงไปเยอะ เพราะอัตราดอกเบี้ยต่ำ และโปะเมื่อปีที่แล้ว 200,000 บาท (2555) ซึ่งจากกร๊าฟจะเห็นว่าแนวโน้มของกร๊าฟพุ่งลงอย่างต่อเนื่องเมื่ออยู่กับธ.ออมสิน ถ้าเป็นลักษณะนี้ก็น่าจะหมดภายในปี 2559  น่าจะได้

แต่ว่าตอนนี้เราไม่มีเงินก้อน 2 แสนบาทเหมือนปีก่อนแล้วนะั แต่ไม่เป็นไรหรอก ถ้าโบนัสยังเป็นแบบนี้ โปะอีก 2 รอบ น่าจะทำให้หมดได้ภายในก่อน 4 ปี ซึ่งตอนเข้าออมสินใหม่ ๆ เมื่อปีที่แล้ว เคยตั้งปณิธานไว้ว่าจะเอาให้หมดภายในปี 2560  ก็ไม่ไกลเกินความจริงนัก