ณ ตอนนี้ รู้สึกคิดถึง blog หลังจากที่หายไปนาน หายไปใช้เวลาเพื่อเยียวยาความเจ็บช้ำ แต่ตอนนี้มันก็ดีขึ้นแล้ว พูดได้เต็มปากแล้วว่าตอนนี้ฝนมีความสุขกับทุกๆวันมากขึ้น ไม่คิดมาก กังวล เจ็บช้ำกับเรื่องที่ผ่านมา ณ ตอนนี้ก็กลับมาใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ดูแลตัวเองให้มากขึ้น มีความสุขกับการใช้ชีวิตในแต่ละวันเพียงลำพัง อาจจะมีเหงาไปบ้างในบางครั้ง แต่มันก็เป็นอีกรสชาติหนึ่งของชีวิต แต่ทำไมชีวิตคนเรา มันมีเรื่องให้ตื่นเต้นได้ตลอดเลยละ เจ็บช้ำกับรักครั้งเก่าที่ผ่านมาได้ไม่นาน กลับต้องมาเจอกับความรู้สึกใหม่ที่เพิ่งผ่านเข้ามา ก็ฝนได้ไปรู้จักกับผู้ชายคนนึง เขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนสนิทฝน ปกติ ด้วยความเป็นคนช่างพูด เจอใครฝนก็คุยได้หมด แต่เจอเขาคนนี้ มันกลายเป็นว่าไม่กล้าคุย เวลาเจอกันก็ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ จนเพื่อนยังแซวเลยว่าอาการน่าเป็นห่วง ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร ก็คิดว่าแค่แอบปลื้มตามประสา แต่พอมาตอนนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ค่อยได้เจอเขาหรอก แต่เห็นเขาออน msn ใช้ชื่อเหมือนคนกำลังอกหัก ก็เริ่มรู้สึกว่าเป็นห่วง แต่ไม่กล้าถามหรือคุยอะไรกับเขาหรอก เพราะไม่ค่อยได้เจอ เลยไม่สนิทกันมากนัก แต่ก็คอยโทรถามเพื่อนว่าเขาเป็นไงบ้าง จนเพื่อนถามมาคำนึงว่า "แกรู้สึกยังไงกับเขากันแน่" ฝนเองก็ตอบเพื่อนไม่ได้หรอก เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกันแน่ บอกได้แค่ว่า เห็นเขาไม่สบายใจ ก็เป็นห่วง มันทำให้เริ่มสับสนกับความรู้สึกตัวเอง เฮ้อ...ทำไมชีวิตมันเล่นตลกกับเราอย่างนี้นะ ปล.ขอบคุณทุกกำลังใจ และความห่วงใยที่มีให้ฝนมาตลอดนะค่ะ
 .. ฝนจ๋า .. ดีใจมากเลยที่ฝนไปเยี่ยมอำ ช่วงหลังอำ ไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก ปามานว่า ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน๊อตเลย อิอิ .. คิดถึงฝนเสมอค่ะ ตอนนี้งานเริ่มซาแล้วอำจะมาหาบ่อยๆๆ อย่าเพิ่งบื่อล่ะ อิอิ .. ฝนจ๋า ความห่วงใย กับ ห่วงหา ต้องแยกให้ออกนะ ตอนนี้อำเพียงบอกฝนได้ว่า ดูแลใจตัวเองให้แข็งแรงก่อน ดีไหม มีความสุขกับชีวิต อย่าเพิ่งผูกติดกับความรู้สึกใดๆๆในขณะที่อารมณ์อ่อนไหว อันตรายนะ เป็นห่วงจ้า .. ฝนดูหลังไมค์ด้วยนะ เที่ยวให้สนุกนะคะ มีความสุขมากๆๆ เล่าให้ฟังด้วย ไปเที่ยวไหน อำคงหัวฟูกะงาน รอฝนมา ตามเดิม เอิ๊กๆๆๆๆๆ .. โดย: ธารสีม่วง
 วันที่: 5 ธันวาคม 2551 เวลา:5:14:42 น. แวะมาเยือนค่ะ เชิญแวะเยี่ยมบล็อคลูกหมาหาบ้านบ้างนะคะ  โดย: ป้าตุ้ย (amornsri
) วันที่: 16 ธันวาคม 2551 เวลา:12:22:53 น. |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
...และเลือกที่จะเชื่อโดยที่ไม่เต็ม 100 เพราะเราไม่รู้ว่าคนอีกคนจะเปลี่ยนไปเมื่อไหร่