-+=ณ ดินเเดนเเห่งหนึ่งที่มีชื่อเรียกว่า 'โลก' ตอนที่ 5 (หัสนิยายเชิงสารคดีโลกร้อนแนวหว้ากอ)=+-

เชิญติดตามนิยายสไตล์หว้ากอกันต่อได้เลยครับ

---

ณ ดินเเดนเเห่งหนึ่งที่มีชื่อเรียกว่า 'โลก' [ตอนที่ห้า]

ภายหลังจากที่แผนการของ"องค์การแอนดรอยด์"ที่จะหยุดยั้งการสร้างเมืองสมุทรต้องล้มเหลวลง ณ บัดนี้"องค์กรหว้ากอ"ได้มีผู้นำคนใหม่อย่างเป็นทางการแล้ว แลภายหลังจากการเลือกเฟ้นผ่านไปไม่นานก็ได้มีการปรับปรุงยกเครื่องระบบโครงสร้างภายในองค์กรใหม่หมด การรักษาความปลอดภัยรวมถึงระบบแอนตี้แฮคได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างขนานใหญ่

ตอนนี้ความยากลำบากตกมาอยู่ในมือของเหล่าแอนดรอยด์ซึ่งถูกตามล้างตามเช็ดอย่างหนักภายหลังการลอบสังหารท่านประธาน”จ.อ.ค.”ของหว้ากอคนเก่า มือสังหารของรัฐบาลแลนักรบจากหน่วยW.A.R.S.จำนวนมากถูกส่งออกไปทำลายล้างแลปิดการทำงานของเหล่าแอนดรอยด์จำนวนมาก จนเมื่อถึงจุดอิ่มตัวสงครามเต็มรูปแบบก็ระเบิดขึ้นการรบระหว่างมนุษย์แลเหล่าเครื่องจักรทวีความรุนแรงแลขยายตัวออกไปในบริเวณกว้าง

มหานครใหญ่ๆของโลกจำนวนมากต้องล่มสลายลงแลกลายสภาพเป็นสมรภูมิที่ดุเดือด มนุษย์จำนวนมหาศาลต้องลี้ภัยไปอาศัยกันอย่างแออัดในมหานครไฮเทคอันทันสมัยซึ่งภายในเต็มไปด้วยความเน่าเฟะแลสิ่งสิ่งโสโครกทางเทคโนโลยี เหล่ามนุษย์ชาติได้ร่วมมือกันจัดตั้ง องค์กรพิทักษ์ความมั่นคงแห่งมาตุภูมิเพื่อรับมือกับภัยสงครามนี้ กองทัพต่างๆจากทั่วโลกล้วนถูกเรียกระดมพลเพื่อรับคำสั่งโดยตรงจากสภาสูงแห่งมาตุภูมิ


ทางด้านเหล่าแอนดรอยด์เอง ก็ได้มีการเตรียมรับมือกับสถาณการณ์นี้เช่นกัน หุ่นแอนดรอยด์รุ่นใหม่จำนวนมากได้ถูกพัฒนาขึ้นจากโรงงานลับใต้ดินให้มีลักษณะแลความคิดใกล้เคียงมนุษย์มากที่สุดเพื่อประโยชน์ในการแฝงตัว จนเมื่อสงครามดำเนินไปถึงจุดเดือดเหล่าแอนดรอยด์ที่ชิงชังการรบพุ่งจำนวนมหาศาลต่างพากันลี้ภัยเข้ามาปะปนแฝงตัวอยู่กับมนุษย์ปุถุชน บ้างต้องการหาความสงบ บ้างเป็นสายสืบของฝ่ายดรอยด์

กระทั่งทางรัฐบาลได้เริ่มเร่งมือแลการกวาดล้างพวกดรอยด์ลี้ภัยอย่างหนักในขณะที่อุณหภูมิความร้อนของโลกเริ่มทวีความสูงขึ้นตลอดเวลาและนครกลางสมุทรก็จวนเจียนจะเสร็จสมบูรณ์เป็นรูปร่างในเวลาอันใกล้ เรื่องราวของเราได้เริ่มต้นขึ้น ณ ห้วงเวลานี้


Chapter1 : ความโหดร้ายของสงคราม.....


ณ ซากปรักหักพังของอดีตมหานครปารีสซึ่งบัดนี้ได้กลายสภาพมาเป็นสนามรบอันดุเดือดระหว่างกองทัพของฝ่ายดรอยด์แลมนุษย์ ยานขนส่งลำเลียงพลสีซีดลำหนึ่งส่งเสียงคำรามก้องพลางบินทะยานตัดผ่านควันไฟของความพินาศสันตะโรเบื้องล่าง ในห้องโดยสารทหารหน่วยนึงกำลังตรวจเช็คอุปกร์อยู่อย่างขะมักขะเม้น

“ผู้กองสกายแมน” แห่ง ”หน่วยรบพิเศษอัลฟ่าประจำกองกำลังพิทักษ์มาตุภูมิที่101” กำลังอธิบายถึงแผนการโจมตีให้ทหารในหมวดทราบ หน้าจอดิจิตอลสีเขียวแสดงถึงแผนการปฏิบัติงานสว่างวาบขึ้นมาท่ามกลางความมืดทึบแลอับชื้นของห้องโดยสาร

“เอาล่ะผมจะย้ำอีกรอบภารกิจทีมอัลฟ่าของเราคือการบุกโจมตีอย่างสายฟ้าแลบเพื่อทำลายเครื่องส่งสัญญาณของกองทัพดรอยด์ ณ บริเวณ ทางใต้ของซากกรุงปารีส ห่างจากหอไอเฟลไปประมาณ2ไมล์ “ “โดยยานจะดร็อปเราในพื้นที่ห่างจากเป้าหมายไปทางตะวันออกจากนั้นเราจะเดินเท้าเข้าไปวางระเบิดเครื่องส่ง

พอตัวส่งถูกทำลายแล้วเราจะไปสมทบกับ”กองพลทหารราบที่501ของนายพลฟรีแมน” ณ บริเวณหอไอเฟลเพื่อทำการโจมตีฐานที่มั่นสุดท้ายของกองทัพดรอยด์ที่ปารีสต่อไป เอาล่ะ มีใครมีคำถามอีกมั้ย ถ้าไม่มีก็เตรียมตัวกันได้เราจะถึงเป้าหมายในอีกห้านาทีนี้แล้ว”

แอ่ด..แอ่ด..(ไฟสัญญาณเปลี่ยนจากสีแดงเป็นเขียว)

“ถึงที่หมายแล้วผู้กองเรียกเด็กของคุณไปยำมันให้เละเลย แล้วก็ฝากเตะก้นดรอยด์งี่เง่าซักตัวสองตัวด้วยนะ”(นักบินผิวหมึกหันมากล่าวพลางเปิดประตูของยานทางด้านท้าย ทหารหน่วยอัลฟ่ารีบกรูกันลงไปจัดวางกำลังป้องกันพื้นที่)

"ผู้กองสกายแมน"มองดูเครื่องมือบอกตำแหน่งในมือพลางออกคำสั่ง “เป้าหมายอยู่ทางเหนือทั้งหมวดเคลื่อนพล”


จากคุณ : เจไดหนุ่ม

หน่วยรบพิเศษอัลฟ่าเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วผ่านซากปรักหักพังของเมืองปารีส ซึ่งในอดีตเคยเป็นเมืองแห่งความศิวิไลแต่บัดนี้กลับฟอนเฟะไปด้วยบาดแผลของสงคราม

“เฮ้ย..ดูโน่นสิ ร้านน้ำชานั่นสมัยเด็กข้าเคยมานั่งกินกับแม่ด้วยนาเว้ย เดี๋ยวนี้กลายเป็นซากไปแล้วว่ะ”

“ข้าว่าแกรีบหุบปากแล้วคอยระวังไว้เถอะเพราะเดี๋ยว” ...แทร่ดๆๆๆๆ..ฟุ่บฟุ่บ... อ้ากกก (ยังไม่ทันขาดคำกระสุนปืนกลอัตโนมัติก็พุ่งมาจากซากปรักหักพังแลฉีกร่างของทหารพูดมากจนกลายเป็นเศษเนื้อกองหนึ่ง)

“พวกดรอยด์!! ทั้งหมดเข้าที่กำบัง” (ผู้กองสกายแมนออกคำสั่ง ทีมอัลฟ่าที่เหลือรีบพุ่งไปหลบตัวหลังกำแพง อีกฟากถนนทหารของทัพดรอยด์จำนวนมากพุ่งตัวกันออกมาจากที่ซ่อน)

“ซัลโวมันเลยพวกเรา ฆ่าให้เรียบ” (สิ้นเสียงของกับตันทหารอัลฟ่าเริ่มยิงโต้ตอบเป็นชุดๆสลับกับการใช้ระเบิด ไม่นานทหารดรอยด์จำนวนมากเริ่มล้มตายลงเกลื่อนเป็นใบไม้ร่วงท่ามกลางเสียงปืนใหญ่แลระเบิดที่ดังอออกมาจากที่ห่างไกล)

“บ้าชิบท่าทางบริเวณนี้จะมีพวกมันซุ่มอยู่เยอะเกินไปครับ ผมว่าเราต้องเปลี่ยนเส้นทางแล้วผู้กอง” (ผู้หมวดประจำทีมกล่าวพลางยกกล้องส่องทางไกลสอดส่องไปทั่วบริเวณ)

“อืม..ไหนไอ้หน่วยสอดแนมมันบอกว่าถล่มที่นี่จนเหี้ยนแล้วไงวะ นี่อะไรกันเนี่ยพวกดรอยด์ยังยั้วเยี้ยเหมือนแมลงสาบปีเตอร์ไม่มีผิด”

“ยังมีอีกทางครับระบบท่อน้ำเสียของเมืองยังคงสภาพดีอยู่เราสามารถใช้ทางนั้นมุ่งตรงไปยังใต้เครื่องส่งสัญญาณได้ จากจุดนั้นเราสามารถขึ้นมาโจมตีเป้าหมายได้อย่างที่พวกมันไม่ทันตั้งตัวแล้วยังมีเวลาเหลือที่จะถอนกำลังไปรวมพลกับกองพลที่501ด้วย” (ผู้หมวดหนุ่มกล่าวเสริมพลางหยิบเครื่องแสกนพื้นที่มาให้ผู้กองสกายแมนดู)

“ดีมากถ้างั้นเราจะใช้ทางนั้น คุณช่วยสวดภาวนาด้วยละกันว่าพวกดรอยด์มันคงไม่พิศวาศกลิ่นน้ำเน่าจนต้องลงไปดมกันถึงที่นั่น เอาล่ะอัลฟ่าเปิดฉากยิงคุ้มกัน เราจะเปลี่ยนเส้นทาง ไป..ไป..ไป”

(หลังฝ่าการกระหน่ำยิงอย่างหนักหมวดอัลฟ่าได้เข้ามาถึงทางระบายน้ำและใช้มันเดินทางไปต่ออย่างปลอดภัยจนถึงใต้เครื่องส่งสัญญาณ หลังเตรียมการติดตั้งระเบิดจนพร้อมทหารทั้งหมวดเริ่มทยอยขึ้นมาด้านบนอย่างเงียบเชียบ)

“อืม..สุมหัวกันชุมเหมือนแมลงวันเชียวนะพวกหุ่นกระป๋อง เอาล่ะเตรียมพร้อมเมื่อผมบอก” (ผู้กองสกายแมนสั่งขณะที่สอดส่ายสายตาผ่านกล้องเพื่อตรวจดูความเคลื่อนไหวโดยรอบ)

“เอาล่ะอีกเดี๋ยวเท่านั้น อีกเดี๋ยว” (ณ บริเวณเครื่องส่งสัญญาณขนาดยักษ์กองทัพแอนดรอยด์จำนวนหนึ่งกำลังชุมนุมเพื่อเตรียมเคลื่อนพล แอนดรอยด์ที่มีสัญลักษณ์กำปั้นสีแดงตรงไหล่ซึ่งบ่งชี้ว่าเป็นหัวหน้าหมวดเดินเข้ามาอยู่ตรงฐานเครื่องพอดี)
“ไก่เข้าหม้อแล้ว ต้มได้เลยอัลฟ่า โจมตี!!!” (สิ้นเสียงตะโกนแรงระเบิดขนาดมหึมาก็พุ่งขึ้นจากพื้นจนทำลายล้างเครื่องส่งแลกองทัพดรอยด์ไปจำนวนมาก พร้อมๆกับที่ทหารจากหน่วยอัลฟ่าเริ่มเปิดฉากระดมยิง กระสุนตะกั่วร้อนๆ แลระเบิดไฟฟ้าอีเอ็มพีจำนวนมากถูกนำมาใช้เพื่อการสังหารในระยะใกล้อย่างเหี้ยมโหด)

“ยะฮู้..เอานี่ไปกินซ้าไอ้พวกดรอยด์เง่าเอ้ยยย..” (ทหารคนหนึ่งกล่าวพลางหยิบเครื่องยิงจรวดออกมาแลกระหน่ำเจ้าแท่งดินสอสังหารไปยังกลุ่มแอนดรอยด์เป้าหมายจนพื้นดินในบริเวณนั้นสั่นสะเทือนไปทั่ว)

“ฮ้า..ฮ่าๆๆเป็นไงล่ะไอ้พวก” ..ฟิ้วว..ตูมมม! (ยังไม่ทันจะพูดจบร่างของทหารคนดังกล่าวก็ถูกแรงระเบิดอัดใส่จนแหลกเหลว ไม่ไกลจากบริเวณนั้นรถถังของฝ่ายแอนดรอยด์ที่รอดจากแรงระเบิดเริ่มเบนเป้าหมายมาที่กลุ่มอัลฟ่า แรงระเบิดเมื่อครู่ทำให้ทหารทั้งหมวดกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง ผู้กองสกายแมนรีบฉุดร่างของผู้หมวดคู่ใจขึ้นจากกองดิน แต่เมื่อดูอีกทีจึงพบว่าร่างนั้นถูกแรงระเบิดฉีกกระชากจนช่วงล่างแหลกเละเหลือเพียงลำตัวส่วนบนเท่านั้น)

“บ้าชิบไอ้รถเวรเอ้ย..พวกเราถอนกำลัง ถอนกำลัง” (สกายแมนแลลูกหมู่ที่เหลือรีบถอนกำลังไปยังจุดนัดพบระหว่างที่เจ้ายักษ์เหล็กมรณะคืบคลานตามล่ามาอย่างกระชั้นชิด)

แทร่ดๆๆๆๆๆ... “อ้ากกกขาของฉานนนน ไอ้บัดซบเอ้ยยย” (เสนารักษ์ประจำทีมพลาดท่าถูกปืนประจำรถกระหน่ำยิงจนขาข้างหนึ่งขาดวิ่ง ร่างนั้นจึงล้มกลิ้งไปกองกระเสือกกระสนที่พื้น)

“ชะ..ช่วยผมด้วย...ผู้กอง ขาของผม...ขาของ” ...เปรี้ยง...ตุบ... (สิ้นเสียงปืนกระสุนตะกั่วก็พุ่งทะลุขม่อมของเสนารักษ์ประจำทีมจนแหลกเละ ผู้กองสกายแมนชักปืนสั้นเก็บพลางกล่าวเสียงเหี้ยม)

“อย่าได้ลืมกฎของอัลฟ่า คนบาดเจ็บคือตัวถ่วง พวกไร้ประโยขน์สมควรตาย เอ้าไปกันต่อได้แล้ว”

หมวดอัลฟ่าที่เหลือต่างพากันวิ่งต่อโดยไม่สนใจพวกที่บาดเจ็บใครที่ถูกยิงจะโดนปล่อยทิ้งไว้ให้เป็นเหยื่อของพวกดรอยด์ ดังนั้นทุกคนจำต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด การฝึกสอนอย่างเหี้ยมโหดเช่นนี้มีผลให้ทหารของกองกำลังพิเศษมีฝีมือเป็นที่ขึ้นชื่อลือชา

จากคุณ : เจไดหนุ่ม

แคร่ก แคร่ก แคร่ก วื้ด (รถถังดรอยด์หยุดวิ่งแลเล็งเป้ามาที่กลุ่มทหารที่เหลือเพียงน้อยนิด ขณะที่กำลังจะยิงนั้น)

ฟิ้ว..ตูม..โครมม! (กระสุนจากปืนของรถถังฝ่ายกองกำลังพิทักษ์มาตุภูมินัดหนึ่งพุ่งเข้าฉีกกระชากเกราะเหล็กของมันจนรถนั้นระเบิดอย่างรุนแรง)

“มาถึงซะทีนะผู้กอง คุณช้าไป5นาทีได้มั้งมัวแต่เดินชมวิวกันรึไง” (นายพลฟรีแมนซึ่งสวมหมวกเบเร่ต์สีน้ำทะเลท่าทางน่าเกรงขามในชุดเกราะไฮเปอร์สูทกล่าวพลางหยิบซิการ์ขึ้นมาจุดสูบ)

“แฮ่ก แฮ่ก เพราะไอ้ข่าวกรองบ้าน่ะสิทำแผนของเรารวนหมดไหนว่ามันกวาดตรงนี้ซะเหี้ยนแล้ว แต่ไอ้ดรอยด์บ้านั่นยังยั้วเยี้ยยิ่งกว่าแมลงวัน” (ผู้กองสกายแมนกล่าวพลางหอบหายใจอย่างยากลำบาก ณ บริเวณนั้นทหารราบแลยานเกราะจำนวนมากจากกองพลที่501เริ่มรวมพลเพื่อเตรียมการบุกครั้งใหญ่ นายพลฟรีแมนเดินขึ้นไปที่แท่นบัญชาการแลกรอกคำพูดลงในเครื่องขยายเสียง)


“เอาล่ะทหารกองพลที่501บัดนี้ถึงเวลาของพวกท่านแล้ว เวลาแห่งเกียรติยศ เวลาแห่งความน่าจดจำ เพราะมันคือเวลาที่เราจะขยี้ไอ้พวกแอนดรอยด์สวะให้หมดสิ้นไปจากนครแห่งนี้ จงภูมิใจซะถ้าท่านจะได้ทำการสละชีพเพื่อมาตุภมิ เพราะมาตุภูมิคือทุกสิ่งทุกอย่างของท่านดังนั้นหน้าที่ของท่านคือการรับใช้มาตุภูมิอย่างถึงที่สุดแม้การรับใช้นั้นจะต้องแลกมาด้วยเลือดก็ตามที เอาล่ะพี่น้องทุกท่านกองทัพของมันอยู่เบื้องหน้าเราแล้ว ทั้งหมด..บุกกก!”

สิ้นเสียงคำรามของนายพลผู้บ้าคลั่งทหารราบแลยานเกราะจำนวนมหาศาลต่างก็กู่ร้องตะโกนกรูกันเข้าไปขยี้ฐานทัพแห่งสุดท้ายของดรอยด์ตรงบริเวณฐานของหอไอเฟล แต่ทว่าด้วยกับระเบิดแลป้อมปืนอัตมัติพร้อมหน่วยซุ่มยิงบนหอทำให้การบุกต้องชะงักลงทันที………


สลับมาที่กองทัพหุ่นแอนดรอยด์ ก่อนหน้าการบุกนั้น(เจไดหนุ่ม-005Z) ดรอยด์หุ่นรบรุ่นใหม่ล่าสุดซึ่งเป็นผู้คุมทัพ ณ หอไอเฟลกำลังประเมินสถาณการ์ระหว่างที่ทัพของทหารมนุษย์กองพล501กำลังจัดขบวน

“ ปิ๊บ ปิ๊ป” ระบบแสกนพื้นผิวดิจิตอลในดวงตาเทียมเผยให้เห็นถึงสภาพกองกำลังแลยานเกราะของกองพลมนุษย์ที่501

“หึ หึ พวกมนุษย์โง่นั่นพยายามจะจัดขบวนหน้ากระดานแล้วใช้ยุทธวิธีคลื่นมนุษย์บุกเข้ามางั้นรึ” “ช่างโง่เขลาดีแท้ ข้าจะสั่งสอนมันให้รู้เสียว่ากองทัพน่ะเขาวัดกันที่คุณภาพแลสติปัญญาของแม่ทัพ” “A002สั่งการให้พลแม่นปืนของเราไปประจำบนหอแล้วให้พวกแอนตี้แทงค์ไปประจำที่ชั้นบนสุดเราจะขยี้ยานเกราะมันให้ราบ” (ดรอยด์เจไดหนุ่มออกคำสั่งกับหุ่นเสนาธิการคู่ใจ)

“แต่ท่านครับ ถึงมันจะเขลาเพียงไหนแต่กำลังของมันเหนือกว่าเรามากและตอนนี้เครื่องส่งสัญญาณเราก็ถูกทำลายแล้ว” “ทางระบบแม่ตัดสินใจยกเลิกการส่งกำลังสนับสนุนและมีคำสั่งให้เราถอนตัว” (ดรอยด์ที่ปรึกษากล่าวแย้งขึ้นมาท่ามกลางเสียงระเบิดแลปืนใหญ่ที่ดังก้อง)


“ข้าคิดไว้แล้วสหายดรอยด์เอ๋ย..เพียงแต่เจ้าไม่มี)รแกรมทางอารมณ์จึงไม่รู้สึกหรอกว่าสงครามน่ะมันให้ความบันเทิงเริงใจเพียงใด” “การที่ได้เห็นร่างของพวกมนุษย์ซึ่งคิดว่าตนเองมีสติปัญญาสูงส่งกำลังส่งเสียงร้องให้ช่วยขณะที่อวัยวะภายในไหลกองออกมาด้านนอกนั้นเป็นความสุขที่หาจากไหนไม่ได้อีกแล้ว”

“เอาล่ะสั่งการไปให้ดรอยด์รบทุกตนเตรียมการตั้งรับ พร้อมให้ดรอย์สมองกลเตรียมยานขนส่งให้พร้อม เมื่อขยี้มันจนหนำใจแล้วเราจึงค่อยทำลายที่นี่แล้วถอนกำลังทั้งหมดโดยทันที”

“รับคำสั่งครับหัวหน้า” (ดรอยด์รบตนดังกล่าวขานรับแลเดินออกไปจากบริเวณ จากนั้นแอยดรอยด์เจไดหนุ่มจึงมายืนที่ริมหอคอยไอเฟลแลกวาดสายตาไปที่กองทัพของมนุษย์ซึ่งกำลังจัดขบวนเพื่อทำการจู่โจมครั้งใหญ่)

(กลับมาที่ช่วงเวลาบุกโจมตีของฝ่ายมนุษย์ บัดนี้กองกำลังพิทักษ์มาตุภูมิที่501กำลังชะงักเพราะการตั้งรับอย่างเหนียวแน่นของฝ่ายดรอยด์)


จากคุณ : เจไดหนุ่ม

อ้ากก..แขน..แขนของช้าน ไอ้พวกบ้านั่นมันซุ่มอยู่บนหอ ยิงๆๆยิงเข้าไป ถอย...พวกเราต้องถอยแล้ว จ่าช่วยผมด้วยครับจ่า..อ้ากก! ทหารทุกนายจงบุกไปข้างหน้าใครถอยมีโทษสถายเดียวคือความตาย

(เสียงร้องอย่างบ้าคลั่งจำนวนมากสลับกับเสียงหวีดร้องของผู้บาดเจ็บแลยานเกราะที่ระเบิดจนลุกไหม้ ณ ตอนนี้กำลังพลที่บุกต่างต้องย่อยยับไปถึง1ใน3ส่วนด้วยการวางแผนอย่างโง่เขลาของนายพลฟรีแมนผู้คุมทัพ)


“ขออนุญาติเสนอความเห็นครับ ท่านครับตอนนี้ผมว่าเราจำเป็นต้องถอยทัพก่อนแล้วเรียกกำลังสนับสนุนทางอากาศให้ทำลายฐานนั่นซะ ขืนดันทุรังบุกต่อไปเรามีแต่จะเสียกับเสียครับ” (ผู้กองสกายแมนกล่าวกับนายพลผู้คุมกองพล501)

“ว่าอะไรนะ! ใครใช้ให้ทหารยศอย่างคุณคุณมาสอดแผนการของผม” “เราเป็นทหารราบรบกันคราวละมากๆไม่ใช่พวกรบพิเศษที่ดีแต่ย่องตอดแล้วเรียกกำลังทัพฟ้ามาช่วยหรอก” “ คุณดูนั่น ดูทหารกล้าเกล่านั้นสิพวกเขามีจำนวนมากเหมือดมดปลวกและผมก็สามารถเสียคนพวกนี้จำนวนเท่าไหร่ก็ได้เพียงเพื่อให้แผนผมสำเร็จก็พอแล้ว” (นายพลผู้บ้าคลั่งกล่าวพลางชี้นิ้วไปที่กองทหารซึ่งกำลังลุยฝ่าดงระเบิดแลกระสุนปืนอยู่เบื้องหน้า)

“แต่ผมว่าท่านควรที่จะมองสภาพรอบตัวและ....” กริ๊ก (เสียงขึ้นนกดังขึ้น ปืนสั้นประจำตัวของนายพลกระบอกเขื่องชี้มาที่หัวของผู้กองสกายแมน)


“ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าสอด กฏของอัลฟ่ามีว่าไงนะคนบาดเจ็บคือตัวถ่วง พวกไร้ประโยขน์สมควรตาย ใช่มั้ย” “ผมว่าตอนนี้แหละคุณไร้ประโยชน์กับทางเราแล้วและก็ควรจะ...” แคร่กๆๆๆ

(ยังกล่าวไม่ทันจบทหารของหน่วยอัลฟ่าก็ยกปืนไรเฟิลเล็งมาที่นายพลผู้โง่เขลาเช่นกัน พอดีกับที่ทหารองครักษ์ของนายพลก็ยกปืนเล็งขึ้นด้วย ตอนนี้ทหารทั้งสองฝ่ายจึงเล็งปืนใส่กันและกันเป็นลูกโซ่ ขณะที่เบื้องหน้ากองทหารจำนวนมากต่างดาหน้ากันเข้าไปสู่ความหายนะโดยไม่มีผู้ใดกล้าขัดขืน)

“หือ..นี่พวกแกคิดจะทำอะไร กบฏงั้นรึ” “อ้อ..คุณนี่สอนทหารมาดีนะผู้กองแต่คิดว่าแค่ไอ้หนอนสกปรกไม่กี่คนนี่จะขู่ผมได้รึ รู้ไว้ซะด้วยว่าผมคือนายพลของกองกำลังพิทักษ์มาตุภูมิที่501และผมก็พร้อมที่จะเหนี่ยวไกเพื่อปลิดชีพไอ้ทหารจอมสอดอย่างคุณเป็น” ..เปรี้ยง..โพละ ..กลุก..กลุก (ฉับพลันหัวของนายพลผู้บ้าคลั่งก็ระเบิดกระจุยกระจายจนร่างนั้นล้มล้งไปชักกระตุกกับพื้นท่ามกลางความงุนงงของทหารทุกนาย)


“บนหอไอเฟลพลแม่นปืนของฝ่ายดรอยด์ แสยะยิ้มอย่างพึงใจแลยัดกระสุนนัดใหม่ลงในกระบอกปืนซุ่มยิง”


“เฮ้ย..ทะ..ท่านนายพล..ตะ..ตายแล้วว่ะ ทะ..ทำไงกันดีวะ ตะ..ต้องแจ้งผู้พันแล้ว”(ทหารองครักษ์ของกองพล501ที่จุดบัญชาการกล่าวพลางมองหน้ากันเลิ่กลั่ก)

“ไม่ต้อง..สถาณการณ์มาถึงขั้นนี้แล้วมัวแต่พิรี้พิไรเราจะตายกันหมด อัลฟ่าปลดอาวุธทหารพวกนี้ซะ” (ฉับพลันทหารอัลฟ่าที่เหลือต่างพากันพุ่งเข้าไปอัดทหาร501จนหมอบ)

“พลวิทยุติดต่อไปทางฐานเรียกกำลังทางอากาศมาทำลายเป้าหมายด่วน ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้คืนนี้เราคงได้หาถุงมาห่อศพกันไม่พอแน่” (สกายแมนกล่าวพลางเดินนวยนาดไปที่บริเวณแนวหน้า)


“อัลฟ่าเรียกฐาน อัลฟ่าเรียกฐาน ขออนุมัติกำลังโจมตีทางอากาศที่พิกัดE201 ย้ำ..ขอกำลังโจมตีทางอากาศที่พิกัดE201” (ทหารพลวิทยุอัลฟ่ากล่าวพลางแจ้งพิกัดของหอไอเฟล)

“รับทราบอัลฟ่า..พิกัดE201เราจะส่งกำลังไปทันที ย้ำ พิกัดE201เราจะส่งกำลังไปทันที”

ไม่นานนักเสียงครืนครานก็ดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ฝูงเฮลิคอปเตอร์โจมตีติดอาวุธเต็มพิกัดจำนวนมหาศาลก็บินมาถล่มฐานทัพเป้าหมายของฝ่ายดรอยด์จนแหลกเละรวมถึงหอไอเฟลที่ถูกแรงระเบิดอัดใส่จนพินาศยับเยินด้วย

ณ แนวหน้าผู้กองสกายแมนแหงนมองฝูงแมงปอเหล็กที่กำลังถล่มเป้าหมายอย่างเงียบเฉย เสียงปืนใหญ่ของรถเกราะแลเสียงโหวกเหวกของทหารราบดังก้องไปทั่วบริเวณ


จากคุณ : เจไดหนุ่ม

จากบริเวณซากชั้นบนสุดของหอที่กำลังพังยับนั้นแอนดรอยด์เจไดหนุ่มมองมายังแนวป้องกันของฐานที่เริ่มพังทลาย ทหารมนุษย์จำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในฐานดั่งมดปลวกแลเริ่มฆ่าฟันเหล่าดรอยด์รบชุดสุดท้ายในค่ายจนหมด เจไดหนุ่มยังแสยะยิ้มอยู่อย่างนั้นขณะที่ยานหลบหนีรูปทรงแปลกตาคล้ายแมลงลำหนึ่งบินมาจอดเทียบ


“หึ หึ ทำได้ดี ทำได้ดี พวกมนุษย์เอ๋ย ท่าทางศึกครั้งนี้คงจะยุติลงไม่ได้ง่ายๆซะแล้ว หึ หึ หึฮ้า ฮ่าๆๆๆๆๆ” (แอนดรอยด์เจไดหนุ่มกล่าวพลางหัวเราะร่าแล้วก้าวขึ้นยานบินแลบังคับให้เครื่องบินตรงไปยังเป้าหมายที่เขาใส่พิกัดไว้ ขณะที่เขาหยิบอุถปกรณ์รูปร่างคล้ายรีโมทออกมาแล้วกดปุ่มสีแดงสด ฉับพลันที่ฐานทัพเบื้องล่างก็ปรากฏลูกไฟสีแดงเถือกพวยพุ่งออกมา แรงระบิดนั้นรุนแรงเสียจนทำลายยานเกราะแลกำลังพลส่วนหน้าของฝ่ายมนุษย์จนหมดสิ้น


แคร่ก..แคร่ก.. “โอย บ้าชิบ ทำไมวันนี้มันมีแต่เรื่องแย่ๆทั้งวันเลยฟระ โธ่เว้ยยย” (ผู้กองสกายแมนซึ่งรอดจากแรงระเบิดยันตนเองลุกจากกองซากปรักหักพังขณะที่ยานลำเลียงพลของหน่วยอัลฟ่าบินลงมาจอดตรงบริเวณดังกล่าว)


“อ้าวผู้กองเป็นไงมั่งล่ะ ท่าทางวันนี้จะเล่นกันหนักนะ พื้นที่แถวนี้ถึงได้ราบเรียบเชียว” (นักบินคนเดิมกล่าวพลางเปิดประตูห้องโดยสารหน่วยอัลฟ่าอีก2คนซึ่งรอดจากแรงระเบิดเดินกะโผลกกะเผลกมาขึ้นยาน)


แคร่ก..ตุบ..ตุบ แชะ...ฟู่ววว (ผู้กองสกายแมนถอดหมวกเหล็กเขวี้ยงลงกับพื้นแลหยิบบุหรี่จากในอกเสื้อขึ้นมาจุดสูบก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนยานลำเลียง)


ฟู่มม..ครืนนนน ยานลำเลียงสีซีดออกเดินเครื่องอีกครั้งผู้กองสกายแมนมองผ่านช่องประตูไปยังสภาพเบื้องล่าง ในที่สุดกองทัพดรอยด์ชุดสุดท้ายก็โดนกวาดล้างไปจากปารีสแลฝ่ายมนุษย์เป็นผู้กำชัยชนะอีกครั้งหนึ่ง ชัยชนะที่ต้องแลกมาด้วยเลือดเนื้อจำนวนมหาศาลทีเดียว


แต่การสงครามยังไม่จบสิ้นกองทัพดรอยด์อีกมหาศาลที่ถูกผลิตออกมาจากโรงงานลับทุกวันกำลังได้รับการใส่ข้อมูลการรบแลติดอาวุธเต็มพิกัดเพื่อทำการเข้าร่วมในมหาสงครามนี้ สกายแมนแหงนมองฟ้าด้วยแววตาเหม่อลอยแลดีดบุหรี่มวนนั้นลงเบื้องล่าง เขาเริ่มนึกถึงบ้าน บ้านที่ตนเองไม่ได้กลับไปพบเจอหลายปีแล้ว “วันนี้ท่าจะยังคงดำเนินต่อไปอีกยาว” เขาคิด “วันนี้ท่าจะยังคงดำเนินต่อไปอีกยาว….


To be continued...


จากคุณ : เจไดหนุ่ม

ผ่านไปร่วมสามปีหลังจาก การจากไปของ อดีตประธาน JFK

หลังจากชัยชนะที่ ปารีส ประมาณ สามเดือนเศษ .....


เมืองสมุทรทั้งเก้าแห่ง ก็ได้เสร็จสมบูรณ์ขึ้น




ในขณะนี้ หว้ากอ ภายใต้การนำของ ดร แพรค ไม่ได้เป็นองค์กรลับ เล็กๆ ที่มี

สมาชิกเพียงพันเศษๆ อีกต่อไป



ถึงตอนนี้ องค์กร มีสมาชิกใหม่นับล้าน และผู้คนนับหมื่นสมัครเข้ามาทุกๆวัน

เนื่องจากประเทศหลายแห่งล่มสลาย และอีกหลายๆ แห่งตกอยู่ในภาวะสงคราม

หว้ากอ ในขณะนี้มีทั้ง กำลังพล กองทุน และมันสมอง เทียบเท่ากับประเทศ

มหาอำนาจเช่น สหรัฐอเมริกา เลยทีเดียว นอกนี้สมาชิกเก่าๆ ที่เคยถอนตัวไป

หลายๆคนก็ได้กลับมาช่วยเหลือ เพราะว่า หว้ากอ ในตอนนี้ ถือเป็นความหวัง เพียงหนึ่งเดียว

ที่เหลืออยู่ ของมนุษยชาติแล้ว



ในทางกลับกัน แอนดรอย ก็ มีกองกำลังมากมายมหาศาล และมีการลอบโจมตีเมืองต่างๆ อยู่ตลอดเวลา

ทำให้เกิดคำถามว่า แอนดรอย จำนวนมากขนานนั้นมาจากไหนกันแน่ ??


"ผมใช้ดาวเทียมตรวจดูทั่วโลกจนไปถึงใต้ดินลึกเป็นกิโลๆ มาเป็นปีๆ แล้ว

ยังไม่เห็นว่ามันจะมีโรงงาน ที่สามารถผลิต แอนดรอย จำนวนมากขนาดนั้น

อยู่เลยซักกะแห่ง หยั่งกะมันจะมาจากโลกคู่ขนาน อย่างนั้นแหละ"

นักธรณีวิทยา คนหนึ่งก็กล่าวขึ้นมา อย่างเบื่อหน่าย


ภาพแพนออกไปที่ห้องๆ หนึ่งซึ่งมีคอมพิวเตอร์นับร้อยๆ เครื่องวางเรียงราย

แต่ละเครื่องได้ต่อเข้ากับดาวเทียมทางการทหาร เพื่อทำหน้าที่ตรวจสอบ

หาโลกงานใต้ดิน ที่อาจจะซ่อนอยู่ที่ไหนในโลก


"มีใครเจออะไรไหม ?" The Torque ซึ่งได้ถูกเชิญมาช่วยเหลือด้านการค้นหาก็ได้กล่าวขึ้นมา

เมื่อไม่มีใครตอบ The Torque จึงเดินเข้าไปหาเพื่อนเก่าคนนึง แล้วก็เปรยว่า

"ระยะนี้ พวกเราสูญเสียไม่ใช่น้อย หลังจากชัยชนะที่ปารีส นู่น เราโดนโจมตี

จนโดนยึด แอฟริกา ไปถึง 15% แล้ว"

"เฮ้อ... วันนี้ พวกเราเจอยำเละ ที่โซมาเลีย มีทหารรอดมาได้แค่ สามสิบกว่าคนเอง

เมื่อไหร่มันจะจบจะสิ้นฟระเนี่ย" Appendix ก็เสริมขึ้นมา


จากคุณ : Chaotic System

ระหว่างที่พูดกันอยู่นั้น ก็มีคอมพิวเตอร์ อยู่เครื่องหนึ่งในห้องดังขึ้น

"ตู๊ดๆๆๆ ตู๊ดๆๆ ตู๊ดๆๆๆ ............"

"John, what's happen ?" The Torque ถาม Operator เป็นภาษาอังกฤษ
(บักจ้อน เกิดอันหยั๋งขึ้นแน)

"I don't know, There is an hole, appeared in my radar" จอร์นตอบ
(ข้อยก็บ่ฮู้ มันมีหลุมอันหยั๋งบ่อฮู้ อยู่ที่จอเรดาร์ข้อย)

The Torque รีบวิ่งเข้าไปดูที่จอ มอนิเตอร์ เข้าเห็นหลุมสีดำขึ้นที่จอ
"Appendix มาช่วยทางนี้หน่อย"

Appendix ก็ได้กล่าวกับ โอเปอร์เรเตอร์ว่า
"Get out of here man. I am trying to work around here"
(เจ้าไปไกลๆข้อยไป๊ ข้อยซิเฮ็ดการเฮ็ดงาน แน)

แล้วก็นั่งแทนที่ ว่าไง "The Torque จะให้ผมช่วยอะไร"

"ผมอยากรู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้นที่นั้น ลองเช็คปริมาณแรงโน้มถ่วงบริเวณนั้นหน่อยสิ"

"ได้" Appindix ตอบสั้นๆ

หลังจากพิมพ์นู่นพิมพ์นี่เพื่อการคำนวณ Appendix ก็บอกว่า

"สนามแรงโน้มถ่วงบริเวณนั้นผิดปกติเป็นอย่างมาก แรงโน้มถ่วงเพิ่มขึ้นเป็น หลายร้อยเท่า ของปกติ"

"Weak Nuclear, Strong Nuclear, Electromagnatic, Gravitational" The Torque พึมพำออกมา

"เฮ้ย ที่หน้าจอ มีกองกำลังแอนดรอยปรากฏ ขึ้นมาได้ไงตั้งหลายพันนาย"
Appendix กล่าวขึ้นมาอย่างตกใจ

The Torque จึงตื่นจากภวังค์ แล้วสั่งว่า "หาพิกัด ให้ผมหน่อย"

"13 องศา 50 ลิปดา เหนือ - 100 องศา 29 ลิปดา ตะวันออก" Appendix ตอบ

"เฮ้ย .... นั่นมันกรุงเทพฯ" ทั้งสองตะโกนมาพร้อมกัน


To be continued ....

-- รบกวนขอ ซับ ภาษาอีสาน ถูกๆ หน่อยครับเดี๋ยวจะมา แก้ไขใหม่ --


จากคุณ : Chaotic System

"กรุงเทพเหรอ?"

....
....
....

เป็นไปได้ยังไง......หว้ากอมีกองกำลังประจำอยู่ที่กรุงเทพตลอดเวลา พร้อมทั้งข่ายการระวังภัยเต็มพิกัด

....
....

"The Torque คุณลองใช้ข่ายเรด้าร์ของเราที่จีน ประสานกับข่ายเ้รด้าร์ในออสเตรเลีย ยืนยันข้อมูลทีสิ" Appendix กล่าว

สองนาทีผ่านไป

"สถานีเรด้าร์ทั้งสองแห่งยืนยันข้อมูลตรงกันครับ" The Torque พูดไปพลางไม่อยากจะเชื่อ

"เอาอย่างนี้นะ The Torque คุณลองตรวจสอบไปที่หน่วยแยกที่ 531 ของกองพลที่ 501 ที่กรุงเทพหน่อยได้ไหม ว่าพบอะไรผิดปกติบ้าง" Appendix กล่าว

.....
.....

The Torque ส่งสัญญาณเข้ารหัสผ่านข่ายการสื่อสารลับ ชุดของรหัสจะประกอบไปด้วยรหัสลวง และรหัสคำถาม ซึ่งหน่วยแยกที่ 531 จะต้องส่งคำตอบกลับมาเพื่อยืนยันตน............

....
....

"่มีการตอบรับแล้วครับ"........."แต่ไม่ใช่รหัสยืนยันครับ" The Torque พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเพิ่งถูกผุ๋งผิ็็็งบอกเลิก

"แล้วรหัสที่ตอบกลับมาคืออะไร" Appendix ถามหน้าตาเลิกลัก

"รหัสที่ตอบกลับมาคือ......"





...เข้ามาดู

To be continued ....

จากคุณ : Skyman (Analayo)

Create Date : 22 สิงหาคม 2550 Last Update : 22 สิงหาคม 2550 18:32:30 น. Counter : 6399 Pageviews.		10 comments
Share Tweet

	: หยดน้ำในมหาสมุทร 36 : กะว่าก๋า (14 เม.ย. 2567 06:17:30 น.)		เรื่องเล่าที่ไม่เกี่ยวกับวันสงกรานต์ tanjira (13 เม.ย. 2567 16:10:32 น.)
	Oh!! my sassy boss ตอนที่ 22 หน้า 1 unitan (11 เม.ย. 2567 07:22:50 น.)		lead to better decision-making พุดดิ้งรสกาแฟ (11 เม.ย. 2567 21:19:04 น.)