-+=ณ ดินเเดนเเห่งหนึ่งที่มีชื่อเรียกว่า 'โลก' (หัสนิยายเชิงสารคดีโลกร้อนแนวหว้ากอ)=+- เรื่องนี้เริ่มมาจากกระทู้ของคุณ Jenjutakarn ที่ //www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X5684002/X5684002.html ทำไปทำมา เลยกลายเป็นนิยายแต่งกันมันส์หยด นำแสดงโดยเหล่าสมาชิกหว้ากอทั้งหลาย ขอเชิญทุกท่านติดตาม ณ บัดนี้ครับ  เปลือกพิภพของดินแดนแห่งนี้ ประกอบด้วยซิลิคอนเป็นส่วนใหญ่ แต่แกนกลางเป็นเหล็กและธาตุหนัก อารยธรรมชั้นสูงบนดินแดนแห่งนี้กำลังจะดับสลายลง ด้วยมลพิษจากน้ำมือของพวกเขาเอง จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! แต่ ...ณ สถานที่ แห่งหนึ่ง บนโลกใบนี้ ที่แห่งหน ตำบลใด ไม่มีใครทราบ เพียงแต่รู้จักกันในนาม ห้องหว้ากอ ได้ร่วมหัว ประชุม แก้ปัญหา ให้โลกใสปิ๊ง ดั่งเดิม จากคุณ : chosen นั่นคือคำเอ่ยลอยๆกลางที่ประชุมของชายผู้หนึ่ง ป้ายชื่อสีขาวที่กลัดอยู่บนหน้าอกเขียนด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวใหญ่เป็นชื่อของชายคนนั้น.... David E. Delric (DED) เดวิดลุกยืนขึ้น ผมสีดำยาวระคอสะบัดเล็กน้อยเมื่อเขาใช้ดวงตาใสๆที่ไม่ปรากฏความรู้สึกใดๆคู่นั้นกวาดมองเพื่อนชาวหว้ากอรอบห้องประชุมทรงกลมขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างลดหลั่นกันเป็นชั้นๆคล้ายรัฐสภา - - หลายคนจ้องมองเขาเงียบๆ หลายคนมีสีหน้าครุ่นคิด จำนวนไม่น้อยแสดงท่าทางแปลกใจออกมา ขณะที่อีกหลายคนหัวเราะเบาๆอย่างขบขัน ชั่วครู่ เสียงวิพากษ์วิจารณ์ก็ดังขึ้น เดวิดได้ยินประโยคจำนวนมากผ่านหู รับรู้เข้าสู่สมอง ส่วนใหญ่ล้วนเป็นประโยคแสดงการต่อต้าน หรือก่นด่า เขามั่นใจว่าเขาได้ยินประโยคหยาบคายจากที่ไหนซักแห่ง ไม่ใช่จากคนหรือสองคน แต่เป็นสิบ หากแต่ว่าเดวิดยังยืนนิ่งไม่ใส่ใจ "คุณหมายความว่าอย่างไรคุณเดลริค" ชายวัยกลางคนผิวคล้ำท่าทางทรงคุณวุฒิซึ่งนั่งอยู่บนแท่นที่สูงที่สุดของห้องนี้เอ่ยถาม เสียงของเขาทำให้ห้องทั้งห้องเงียบลงในฉับพลัน ดวงตาหลังแว่นกรอบบางยังคงนิ่งสงบสมกับเป็นผู้นำการประชุมในครั้งนี้ เดวิดเหลือบมองป้ายบนโต๊ะ มันไม่ได้เขียนชื่อมีเพียงอักษรรหัสสั้นๆ "JFK" "....มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าอิจฉาและน่าสมเพชไปในเวลาเดียวกัน พวกคุณมีระบบร่างกายที่ซับซ้อน สมองอันน่าทึ่ง พวกคุณมีโลกที่เขียวชอุ่ม ความบังเอิญอย่างยิ่งยวดของจักรวาลอยู่ในการควบคุมของคุณ แต่พวกคุณกลับทำลายมัน..." เดวิดหยุดเล็กน้อย เขาพิจารณาบุคคลในที่ประชุมอีกครั้ง เขาเห็นบางคนทำท่าอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่คงเป็นเพราะผู้ชายที่มีรหัสว่า JFK คนเหล่านั้นจึงยังคงนิ่งเงียบอยู่ เดวิดรู้ได้ทันทีว่า ชายผู้นี้ต้องมีอำนาจและอิทธิพลมาก - - อย่างน้อยก็กับมนุษย์เกือบห้าร้อยชีวิตในที่นี้ "....พวกคุณรักความสะดวกสบาย คุณสร้างเครื่องทุ่นแรงที่ทำลายที่ๆคุณอยู่โดยไม่คิดจะเหลียวแลมันแม้แต่น้อย... ซ้ำร้าย... พวกคุณยังฆ่ากันเอง ก่อสงครามเพียงเพื่อต้องการแสดงอานุภาพของตน มันช่างน่าเศร้าเหลือเกิน.." "นั่นคือเหตุผลที่เรามาประชุมกันครั้งนี้ไม่ใช่หรือคุณเดลริค" ประธาน JFK พูดเรียบๆแต่เปี่ยมด้วยพลัง "คุณหมายความว่าอย่างไรที่ว่าคุณเป็นอมตะ คุณอยากเป็นมนุษย์" เสียงพึมพำอย่างเห็นด้วยดังขึ้น และเงียบลง สายตาทุกคู่จ้องมาที่เดวิด ทุกคนรอคอยคำตอบจากปากเขา โสตประสาทเขาได้ยินเสียงเดิมพูดต่อ "ถ้ามันเป็นเรื่องที่คุณพูดขึ้นมาด้วยความคะนองหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมต้องบอกว่า คุณพูดได้ผิดเวลามาก.." เดวิดนิ่งเฉยกับคำพูดนั้น เขาก้มหน้าลงมองพื้น เข่าทั้งสองย่อลงเล็กน้อย ก่อนที่ระบบจักรกลในขาอันเหนือมนุษย์ จะส่งตัวเขาลอยขึ้นไปในอากาศ หัวของเขาพลิกลง มันอาจดูรวดเร็วในสายตาของมนุษย์เบื้องล่าง แต่สำหรับเดวิด มันไม่ต่างอะไรกับการเดินทอดน่องไปในสวนดอกไม้ตอนบ่ายแก่ๆ ตัวของเขาลอยไปด้านหลังจากที่นั่งเดิม เขาม้วนตัวกลางอากาศสายตาจ้องอยู่ที่ประธานการประชุม ชายผู้นั้นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม แสดงท่าทีตกใจออกมาเพียงเล็กน้อย ทั้งๆที่ทั่วห้องแตกตื่นกับการกระทำครั้งนี้ เดวิดลอยตัวลงบนชั้นลอยด้านบนของตัวห้อง ณจุดนี้เขาสามารถมองเห็นบริเวณภายในได้ทังหมด ยกเว้นข้างใต้ตัวเขาเอง เดวิดรอจนเสียงวีดร้องฮือฮา เสียงตะโกน และเสียงพูดคุยอย่างตื่นเต้นเบาลง เขาก็พูดด้วยเสียงก้องกังวานจากกล่องเสียงพิเศษภายในตัวว่า "ผมคือแอนดรอยด์"  จากคุณ : nOnG_WinZ ทันใดนั้นข้อเข่าของ เดวิด(โค้ดเนม DED) ที่มักเกิดอาการกำเริบ ก็ทรุดลงไป พร้อมๆกับการขัดข้องของระบบการทรงตัวอย่างฉับพลัน เขาล้มตึงลงไปพร้อมทั้งตะกายไปมาบนพื้นอย่างน่าสงสาร ผู้คนในห้องประชุมต่างแตกตื่นตกใจกับอาการของเขา พลันมีเสียงแว่วๆมาจากแถวหลัง... "ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมอย่าใช้อะไหล่จีนแดง ของใช้ดิจิตอลไอทีทุกอย่างมันต้องเดี้ยง ไม่ช้าก็เร็ว คุณก็รู้อยู่" โอ... อะไหล่จีนแดง เดวิดรำพึงอย่างตระหนกในสมองโพสิตรอน เฮียเกลือเจ้าของร้านอะไหล่แอนดรอยด์มือสอง บอกว่ามันยังมีประกันศูนย์อีกหกเดือนนี่นา.. เดวิดครวญครางอย่างสิ้นหวัง "ช่วยผมด้วย.." ภาพที่เขาเห็นก่อนสติจะดับวูบไป คือหนุ่มร่างท้วมท่าทางอารมณ์ดี ส่ายหัวดิกๆเดินเข้ามาหาอย่างเศร้าใจ ที่เสื้อของเขามีชื่อย่อ "นาย Digi" มีแถบคาดเรืองแสงของสมาคม "สยามไซเบอร์พังค์อันเดอร์กราวด์" จากคุณ : จำไว้ ต่อให้แอนดรอยด์ก็เดี้ยง! (DigiTaL-KRASH!!!) ประธาน JFK ทำตาปริบๆมองดูดิจิฯ ลากแอนดรอยด์เดวิดออกไปซ่อมแซม (ปกติแล้วนายดิจิฯ แกจะทนไม่ได้ที่จะเห็นเครื่องจักรใดๆเสีย เห็นแล้วเป็นต้องซ่อมทันที ไม่งั้นสงสาร) ท่านประธานกระแอมสองสามครั้ง แล้วเอาฆ้อนทุบโต๊ะเสียงดังปัง "พวกคุณมีอะไรเสนออีกไหม" ประธานถาม พยายามทำสีหน้าแช่มชื่น "ผม..." ชายร่างสันทัดผู้หนึ่งเอ่ยออกมาอย่างไม่มั่นใจ แกเหลียวซ้ายแลขวามองที่ประชุม ดูท่าทางเหมือนนายช่างซ่อมโรงกำเนิดพลังงานหลักของพิภพทรานทอร์ เอ๊ยไม่ใช่ พิภพโลก... ป้ายชื่อที่อกระบุนาม สมป๊อบ เจ้าเก่า "ผมมีข้อเสนอครับ ทำไมเราไม่ทำแผ่นแดดคลุมผิวโลก สะท้อนรังสีของดวงอาทิตย์ออกไป เพื่อให้โลกเราเย็นลง แล้วยังสามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้ด้วย" สมป๊อบพูด กับที่ประชุม แล้วหันมามองประธาน JFK อย่างไม่มั่นใจ จนท่านประธานพยักหน้า เขาจึงเดินกลับไปยังที่นั่ง มีเสียงพึมพัมในที่ประชุม บ้างก็เห็นด้วยกับชายหนุ่ม บ้างก็หาว่าเขาบ้า เสียงอีกส่วนบอกว่ามันแพงเกินไป ทันใดนั้นมีเสียงโพล่งขึ้นจากชายหนุ่มอีกคน ซึ่งจากเครื่องแบบที่สวมใส่บ่งให้ทราบว่า เขาเป็นพนักงานบริหารระดับสูงของบริษัท Aqua Aerospace "โลกร้อนน้ำท่วมโลก! เราต้องย้ายมนุษย์ลงไปสร้างเมืองใต้ทะเล! เราต้องสร้างโรงงานใต้สมุทร เราต้อง..." เสียงชายหนุ่มเงียบไปเมื่อมีมือปริศนาหลายคู่ช่วยกันจับเขาไปมัดไว้มุมห้อง "อันที่จริงแล้วผมเห็นว่า ถ้าเราช่วยกันสร้างหุ่นยนต์เรือเหาะบำบัดมลพิษที่สร้างตัวมันเองได้จากอะไหล่เก่า และขยะอิเลกทรอนิกส์ที่กองเป็นภูเขาในแต่ละประเทศ ก็น่าจะเป็นการดี" สมาชิกที่มีโค้ดเนม "Professor" กล่าวขึ้นในที่ประชุม "เรือเหาะที่ว่าจะห้อยโครงตาข่ายที่เคลือบผิวด้วยสารที่จะค่อยๆปล่อยโซเดียมออกมา มันจะค่อยๆจับกับอิออนของคลอรีนในบรรยากาศ แล้วลดระดับลงมาเพื่อปล่อยเกลือลงสู่มหาสมุทรเมื่อมีเกลือเกิดขึ้นมากจนถึงความจุที่ทำได้ น่าจะช่วยลดคลอรีนที่แตกตัวจาก CFCs ที่ใช้เมื่อศตวรรษก่อนได้จำนวนหนึ่ง นอกจากนี้มันยังมีเจลชนิดพิเศษในการจับฝุ่นละอองที่เกินมาในบรรยากาศ และเครื่องเผาแยกก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ดูดซับไว้ได้ในกล่องโดยอาศัยพลังงานจากสถานีไมโครเวฟในวงโคจร แม้มันจะเป็นกระบวนการที่ค่อยเป็นค่อยไป แต่ก็น่าลงทุน เพราะมันจะสร้างเรือเหาะลำต่อๆไปได้ด้วยตัวเอง" มีเสียงพึมพัมเห็นด้วยจากที่ประชุม พร้อมทั้งมีการเสนอแนวคิดอย่างอื่นที่น่านำมาใช้ เช่น สมุทรนคร ที่ทำฟาร์มสาหร่าย และแพลงค์ตอนเพื่อจับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศ ซึ่งที่ประชุมก็เห็นด้วยเช่นกัน ...แต่... "ปัญหาคือ โครงการเหล่านี้ใครจะเป็นคนทำละครับ" เซียนแห่งMath กล่าวด้วยความกังขา.. (โปรดติดตามตอนต่อไป) จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! ความเดิม ... โลกกำลังเดินไปสู่หายนะ อารยธรรมกำลังเข้าขั้นวิกฤต แต่สมาคมลับ หว้ากอ ได้จัดประชุมขึ้นอย่างเงียบๆ หลังจากที่ประชุมเกิดความขลุกขลักเนื่องจากภาวะดิจิตอลเดี้ยงอย่างเฉียบพลันของเดวิด(ซึ่งถูกลากออกไปซ่อมโดยบุคคลนิรนาม) ก็มีการเสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหาโลกร้อนต่างๆนานาในที่ประชุม โดยเฉพาะแนวคิดของสมาชิกโค้ดเนม Professor และแนวคิดอื่นๆ ซึ่งต่อมา เซียนแห่งMath ก็ออกมาแสดงความกังขาถึงหน้าที่ความรับผิดชอบอันหนักอึ้งนี้ว่า ใครจะเป็นคนทำเมกะโปรเจ็คดังกล่าวให้ได้ผลสำเร็จ .... ========================================== Mr.Terran ผลุดลุกขึ้นทันที เขาควักธนบัตรปึกใหญ่ออกมา ดูแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าแสนบาท ชายหนุ่มยักคิ้วแผล็บแล้วฉีกปึกธนบัตรออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ท่ามกลางที่ประชุมที่มองอย่างไม่เชื่อสายตา "ถ้าเรื่องทุนไม่ต้องห่วง ผม Mr.Terran ไทยแท้ จะเป็นคนสนับสนุนงบประมาณให้ทุกท่านเอง" เขาโค้งให้กับเสียงปรบมือกึกก้องจากที่ประชุม อาเสี่ย Terran ไทยแท้ เจ้าของร่างสูงชะลูดเห็นอะไรทางหางตาแวบๆ เขาหันขวับไปทันทีแล้วทำตาเขียวกับ กิ้มกุ่ม โหระพากุล ที่กำลังนั่งเก็บเศษธนบัตรอยู่อย่างขะมักเขม้น ฝ่ายที่โดนจ้องสะดุ้งเฮือก ยกนิ้วใส่ปากกัดแล้วแกว่งแขนไปมา "นายเก็บทำไม" อาเสี่ยถาม ถลึงตาจ้อง "รับประทานผมเก็บไว้เพื่อจะได้มีทรัพย์เหมือนอาเสี่ย ที่รวยที่สุดในประเทศไทยไงขอรับ" นายกิ้มกุ่มตอบ ยิ้มแห้งๆ "ขึ้นชื่อว่าอาเสี่ยแล้ว ต้องแบงค์ดีๆทั้งนั้น รับประทานไม่มีแบงค์กงเต็กแน่นอน" เสี่ย Terran ยิ้มแก้มแทบแตก เขาตบไหล่กิ้มกุ่มแล้วพูดว่า "เออ-ดี งั้นเก็บไปเถอะตามสบาย" อาเสี่ยหันกลับมาหาที่ประชุม พลางกล่าวว่า "ผมเห็นด้วยกับการสร้างเรือเหาะเพื่อดึงมลภาวะจากบรรยากาศชั้นบน แต่เราต้องมองทางแก้ที่ง่ายกว่านั้นเสียก่อน ผมขออนุญาตที่ประชุม แนะนำวิศวกรที่ปรึกษาของผม คุณอิฐมอญ..." ไฟสปอตไลท์สองสามดวงสาดส่องลงมาต้องร่างใครคนหนึ่ง ที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ผ้าคลุมเปลี่ยนเฟส แสงที่เลี้ยงเบนเมื่อต้องร่าง ทำให้ร่างของเขากลืนไปกับฉากหลังของห้อง "สวัสดีครับทุกท่าน ผมชื่อ อิฐมอญ" ร่างนั้นกล่าวแก่ที่ประชุม เสียงดังกังวาน "ผมคิดว่า ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาโลกร้อน และช่วยบรรเทาผลกระทบเรื่องผืนดินที่กำลังจะจมเนื่องจากน้ำทะเลที่สูงขึ้น และที่อยู่อาศัยของประชากรคนไทยในศตวรรษที่ 22 ไปด้วยในตัว คือการก่อสร้างสมุทรนคร(Ocean City/Floating City) ครับ" "หลายท่านคงไม่ทราบว่า สมุทรนครคืออะไร สมุทรนครคือเมืองทั้งเมืองที่สร้างให้ลอยอยู่ในมหาสมุทร โดยอาศัยพลังงานจากความแตกต่างของระดับอุณหภูมิน้ำในทะเลระดับตื้น และระดับลึก ในการกำเนิดกระแสไฟฟ้า พร้อมด้วยพื้นที่ที่ใช้เป็นฟาร์มปลา กุ้ง ยีสต์ และสาหร่าย พอเพียงกับการเลี้ยงประชากรได้ทั้งจังหวัดในแต่ละเมือง" วิศวกรลึกลับนามอิฐมอญหันไปคว้าโอเลี้ยงมาดูด แล้วกล่าวต่อแก่ที่ประชุม "รูปที่เห็นนี้เรียกว่า Open Cycle Ocean Thermal Energy Converter หรือ OTEC ซึ่งเป็นเครื่องกำเนิดพลังงานจากน้ำทะเลที่มีระดับอุณหภูมิต่างกันครับ" "สำหรับองค์ประกอบในภาพ A คือ Evaporator, B คือ Demister หรือตัวกำจัดหมอก, C คือ ตัวปั่นไฟหรือ Generator, D คือส่วนของใบจักรเทอร์ไบน์, E คือส่วนของท่อคอนเดนเซอร์, F เป็นส่วนกักเก็บน้ำจืด, G คือส่วนที่จะนำน้ำเย็นจากใต้ทะเลลึกขึ้นมา, H คือส่วนที่จะปลดปล่อยเอาน้ำเย็นจากทะเลลึกที่ใช้แล้วกลับออกไป, I คือส่วนปล่อยน้ำอุ่นจากผิวทะเลที่ใช้แล้วกลับออกไป, J คือผนังเกราะหุ้มของยูนิต OTEC Platform, K มองไม่เห็นแล้วครับ แต่นั่นคือคนตัวเล็กๆเมื่อเทียบกับ OTEC, L คือท่อนำน้ำอุ่นจากผิวทะเลเข้ามาใช้งาน"  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! "เคล็ดลับของกลไกนี้คือการใช้ห้องความดันต่ำครับ เนื่องจากจุดเดือดของของเหลวใดๆจะขึ้นกับความดัน ดังนั้นน้ำทะเลอุ่นๆจะถูกนำเข้ามาในห้องสุญญากาศที่มีความดันราว 0.43 psi ซึ่งบางส่วนของน้ำอุ่นจะกลายเป็นไอน้ำอุณหภูมิต่ำ (การที่มีความดันและอุณหภูมิต่ำหมายความว่า "ไอน้ำ" ในที่นี้จะเป็นแค่ไอของน้ำเท่านั้น ไม่ใช่ไอน้ำร้อน ดังนั้นห้อง A จึงเรียกว่าห้องระเหย(Evaporator) แทนที่จะเรียกว่า หม้อต้ม(Boiler) ครับ ส่วนน้ำทะเลอุ่นส่วนเกินที่เหลือจาการระเหยจะถูกปล่อยทิ้งไป" อิฐมอญกล่าวต่อที่ประชุมที่กำลังให้ความสนใจมองภาพฉายกลางอากาศ เขาพยักหน้าให้ที่ประชุมพลางก้มลงหยิบชอล์กเขวี้ยงไปที่ Jinx D Wednesday ที่กำลังนอนหลับอุตุอยู่ ฝ่ายหลังสะดุ้งตื่น แล้วหันหน้ามองคนรอบข้างเลิกลั่ก "หลังจากนั้นไอน้ำที่ได้จะวิ่งผ่านเข้าไปยังส่วนของเทอร์ไบน์เพื่อหมุนปั่นไฟด้วยตัวปั่นไฟครับ หลังจากออกจากเทอร์ไบน์แล้ว ไอน้ำจะถูกควบแน่นด้วยน้ำเย็นจากทะเลลึกจนกลายเป็นน้ำกลั่นที่เป็นน้ำจืด เก็บไว้ในส่วน F ซึ่งเป็นส่วนเก็บน้ำจืด ซึ่งจากการเปลี่ยนวัฏภาคนี่เอง ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงความดันภายในระบบทั้งระบบ สร้างสภาพสุญญากาศที่จะทำให้น้ำทะเลอุ่นๆจากผิวทะเลที่เข้ามาในภายหลังระเหยต่อไป" "ตัวสมุทรนครจะลอยตัวอยู่บนผิวทะเล โดยมีท่อดึงน้ำเย็นของ OTEC จากระดับลึกดังรูปแผนผังด้านข้างของสมุทรนครนะครับ เราจะเห็นได้ถึงองค์ประกอบอื่นๆด้วยในรูปนี้ ทั้งสมอที่ใช้ยึดทั้งนครกับพื้นสมุทร และส่วนของ "ชายหาด" เทียม หอระฟ้าตรงกลาง ส่วนกั้นคลื่น และส่วนของที่อยู่อาศัยใต้ระดับน้ำ"  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! "ส่วนต่างๆที่สร้างขึ้นของสมุทรนครอะควาเรียส จะเป็นรูปแบบ Hexagonal Grid เพราะความแข็งแรงด้านโครงสร้างที่คล้ายรวงผึ้ง และการจัดเรียงตัวแบบนี้ของโครงสร้างหลายประการในธรรมชาติ เช่นโครงสร้างของฟองเบียร์ โดยมีส่วนของหอระฟ้ากลางเกาะสมุทรนครที่สูงที่สุด ล้อมรอบไปด้วยคอลัมน์ที่ล้อมเป็นวงแหวนถึงแปดชั้นโดยแต่ละชั้นจะมีความสูงไล่ระดับลงมาจากชั้นก่อนหน้านั้นโดยอัตราส่วน natural fibonacci number ทำให้เกิดสมดุลทั้งความสวยงามทางกายภาพของโครงสร้างลอยน้ำขนาดยักษ์นี้ และเสถียรภาพทางพลศาสตร์"  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! "จากหอคอยชั้นในที่เราเรียกว่าส่วนโครงสร้างพื้นผิวหรือ surface structure จะมีการสร้างโครงสร้างต่อออกไปอีก เพื่อทำฟาร์มเลี้ยงชีวมวลที่จำเป็นต่อระบบนิเวศน์ และเศรษฐกิจของทั้งนคร ดังภาพครับ" อิฐมอญกล่าวพลางขยับจะขว้างชอล์กไปที่ Jinx D อีก แต่คราวนี้ Jinx D ไหวตัวทันไม่ได้หลับ เขาจึงหันมากล่าวต่อแก่ที่ประชุม "ใครมีข้อสงสัยในเรื่องการก่อสร้างไหมครับ" "ผมเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่ดี และน่าทำ" เงาร่างในความมืดสลัวลางของห้องประชุมกล่าว ป้ายชื่อที่ติดโต๊ะระบุนาม ... MaSaChi ... "หากแต่คุณจะเอาวัสดุมาจากไหนมากมายในการสร้างโครงสร้างขนาดยักษ์นี้ ปูนซิเมนต์จำนวนมากที่ต้องใช้ ไม่ทำให้ธรรมชาติยิ่งถูกทำลายมากขึ้นไปอีกหรือ" เขากล่าวต่อที่ประชุมด้วยน้ำเสียงเจือความกังขา  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! อิฐมอญยิ้มแป้น เขากล่าวกับ MaSaChi ว่า "ปัญหาที่คุณ MaSaChi เป็นห่วง ได้รับการคิดเอาไว้แล้วครับ ปูนซิเมนต์และวัสดุอื่นๆในการก่อสร้าง จะใช้ในขั้นต้นเท่านั้น แต่ที่เหลือเราจะอาศัยการ "ปลูก" โครงสร้าง ให้งอกออกไปในทะเลด้วยกระแสไฟฟ้าที่ได้มาจาก OTEC" เมื่อเห็นอีกฝ่ายตีสีหน้ากังขา เขาจึงอธิบายเพิ่ม "คือแบบนี้นะครับ เราจะใช้ขั้วไฟฟ้าทั้งแอโนด และแคโธด ไปต่อเข้ากับตะแกรง โดยน้ำทะเลจะทำตัวเป็นสารละลายอิเลกโตรไลต์ และคาร์บอนไดออกไซด์จากชั้นบรรยากาศที่มีละลายอยู่ในน้ำทะเลจะค่อยๆถูกเปลี่ยนเป็นหินปูนเกาะตัวกับตะแกรงโลหะที่ได้ออกแบบมาเป็นพิเศษครับ ดังสมการเคมีในรูป"  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! "และนี่คือภาพวาดของจิตรกร แสดงภาพสมุทรนคร หลังจากที่มันสร้างเสร็จแล้วครับ" อิฐมอญฉายภาพนครที่สวยงามสีขาวสะอาด ภายใต้ชื่อโปรเจ็ค อควาเรียส หรือชื่อไทย "นวสมุทรปราการ" ให้แก่ที่ประชุม ที่ประชุมปรบมือกึกก้องให้แก่วิศวกรหนุ่มเนิ่นนาน จนกระทั่งประธาน -=jfk=- ต้องใช้ค้อนเคาะโต๊ะอีกรอบ แต่คราวนี้พลาดไปโดนนิ้วโป้ง ท่านประธานร้องลั่นสูดปากพลางสะบัดมือเร่าๆ จนความเจ็บปวดบรรเทาลงท่านจึงกระแอมไอ แล้วกวาดตามองที่ประชุมอีกครั้ง ท่านพยายามซ่อนความเจ็บนิ้วหัวแม่โป้งไว้ ภายใต้สีหน้าเคร่งขรึมอันเป็นแบบฉบับของประธานหว้ากอทุกรุ่น "ผมเห็นว่าเราควรเริ่มต้นจากการสร้างสมุทรนคร ก่อนเริ่มโครงการอื่นๆนะ ที่ประชุมเห็นว่าไง" ท่านประธานพูด พลางนวดนิ้วโป้งที่ซ่อนไว้ใต้โต๊ะ (โปรดติดตามต่อในตอนหน้า)  จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! ปล. ที่มาของข้อมูล: เห็นญี่ปุ่นชอบมีเมืองปราการ เนโอโตเกียว อยู่บ่อยๆ(อย่างในอีวานเกเลียน) ก็เลยจินตนาการถึง นวสมุทรปราการ นครลอยน้ำที่มีครบตั้งแต่การผลิตอาหารเลี้ยงประชากรด้วยการทำฟาร์มกุ้ง หอย หลา และสาหร่าย รวมไปถึงการสนับสนุนทรัพยากรที่ใช้ในเชิงอุตสาหกรรมจากทะเลด้วย และอาจจะถึงเป็นที่ตั้งของจุดยุทธศาสตร์ทางหทารได้ เพราะอ่าวไทยและฝั่งอันดามัน เป็นทะเลที่มีพื้นที่กว้างขวาง เหมาะกับการตั้งเมืองในอาณาเขต 200 ไมล์ทะเลจากชายฝั่ง ไอเดียทางเทคนิค นำข้อมูลมาจาก Savage, M.T. 1994. The Millenial Project : Colonizing the galaxy in eight easy steps. Little, Brown & Company (Canada), Ltd., New York. ส่วนคำนำเขียนโดย เซอร์ อาร์เธอ ซี. คลาร์ก จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เรื่องราวยังไม่จบ โปรดติดตามอ่านกันต่อไปนะครับ คลิ๊กที่นี่ เพื่อกลับสู่สารบัญ
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 56 คน [