14 กันยายน 2568 ไม่มีอะไร แค่เรื่องแจ้
คุกกี้ : ตั้งแต่ยุคปานวาดเป็นต้นมา มึงช่วยไปกระทืบพ่อกูหน่อย
หมู นพคุณ : เฮ้ย นั่นเขาเป็นพ่อมึงนะ เขาไปทำอะไรให้มึง
คุกกี้ : ก็พ่อกูมันน่าโดนกระทืบมั้ยล่ะ มันทำปัญหาเอาไอ้แจ้มายัดเยียดเป็นเพื่อน แล้วพ่อกูมันคิดเรื่องใจกูมั้ยว่ากูเอามันเป็นเพื่อนหรือเปล่า ยังกะกูฉลาดแบบคนมีสมองเรียนห้องคิงอย่างมันทุกปีที่ร.ร.วัดเขมารึไง
หมู นพคุณ : อ้าว ก็มึงเรียนดีเท่าไอ้แจ้ไม่ใช่เหรอ
คุกกี้ : เรียนเท่าแจ้พ่อมึงหรอ ถ้าคนอย่างกูเรียนได้เท่าไอ้แจ้งั้นม.ปลายกูก็อยู่ห้องเดียวกัน กูก็สอบติดม.รัฐบาลได้บ้างล่ะวะ อย่างเกษตรของมันน่ะ
หมู นพคุณ : เอ้า มึงอะเรียนดีข้อมูลที่เห็นอยู่มึงจบม.เกษตรมาไง
คุกกี้ : ไอ้เหี้ย กูจบเกริก เอกชนไอ้สัด
หมู นพคุณ : โถ ปกติมึงมันระดับป.ตรีซะที่ไหนมึงหัวไม่ดี กูรู้น่ามึงหัวไม่ดีแต่เรียนม.เกริกได้เพราะหัวสมองมึงได้เท่าแจ้ไง มึงมันไอ้ขี้โกงถ้าไม่โกงก็จะเรียนม.เกริกจบไม่ได้
คุกกี้ : พูดซะ ถ้ามันเป็นอย่างนั้น..... ดี ถ้ากูเรียนเท่ามันเป็นความจริงมันโดนบุหรี่กูตายห่าไปเป็นชาติแล้วมั้ง
หมู นพคุณ : ทำไมมึงไม่เอาแจ้เป็นเพื่อน การไม่เอาเป็นเพื่อนมึงมันคนไม่ดี พ่อมึงอุตส่าห์ทำไปเพื่อลูกอย่างมึง
คุกกี้ : มึงต้องเข้าใจให้ถูกว่าแจ้มันไม่เกี่ยวกับจอย
หมู นพคุณ : ไม่จริง แจ้มันเกี่ยว
คุกกี้ : ห๊ะ!? หมายความว่าไง?
หมู นพคุณ : เพราะแจ้มันเกี่ยวกับจอยจริงๆ สังคมหัวสมองดีไง มันสามารถช่วยจอยเมียมึงให้ลงเอยกับมึง เพราะฉะนั้นมึงต้องมีแจ้เกี่ยวกับจอยเพราะจอยมันคือเมียมึง มึงเลิกคบกับแจ้ไม่ได้เพราะมึงมีเมียชื่อจอย มึงมีสเปคเป็นกลุ่มการศึกษาสูง
คุกกี้ : นี่มึงคิดว่ากูรู้สึกกับแจ้และกลุ่มเรียนดียังไงกันแน่
หมู นพคุณ เปลี่ยนเรื่องคุย : มายนัส
คุกกี้ : อะไร? ..........หือ .....มายนัสนี่ นายมีความเห็นยังไง
หมู นพคุณ : ก็มายนัสน่ะรู้สึกว่าเธอน่าจะรักแจ้ต่อจากหัวโต
คุกกี้ : มายนัสไม่ได้รักหัวโตขณะนี้หรอ? ออ มายนัสขณะนี้ รักแจ้ ......
หมู นพคุณ : ช่ายยยยยยย มึงจะพบว่ามึงไม่รักแจ้เท่ากับมึงขัดใจมายนัส อู้ววววววววววว ลองคิดว่าไม่สนใจแจ้สิ มึงต้องรับกรรม อะจุ้ยเอาแล้วจุ้ย
คุกกี้ : ตกลงมึงยืนยันให้ใช่มั้ยว่ามายนัสรักมันน่ะ
หมู นพคุณ : ช่ายยยยยย ปัจจุบันมายนัสไม่รักหัวโตของมึง เขารักแจ้ เพราะฉะนั้นมึงจงรับกรรม มึงกลัวน่ะสิ มึงเลยคิดว่า.......
คุกกี้ : คิดว่า.....ไอ้แจ้น่ะ..... มายนัสจะรักแจ้มันไปทำเหี้ยอะไรวะ
หมู นพคุณ : ..............อ้าว มึงก็เป็นซะอย่างเงียะ มึงไม่กลัวมายนัสโกรธเกลียดหรอวะ มึงไม่กลัวกรรมหรอวะ ไปขัดใจเธออย่างนี้ได้ไง
คุกกี้ : เกลียดก็เกลียดไปดิ กรณีมายนัสยังไงสเปคเธอเลือกไว้ช่วยคือไว้ช่วย ทำไมมายนัสจะลงเอยกับหัวโตไม่ได้ล่ะ เออ มายนัสมันไม่รักกูเองนะ ถ้ามายนัสรักแจ้... กูฝากให้มึงไปคิดด้วยว่าแล้วคิดเหรอว่าบุ๋มรักมันน่ะ ถ้าแจ้มันรักมายนัสก็แค่รักได้สมหวัง..... และก็ อีกเรื่องคือ กูกลับมาคิดอีกทีไอ้เจ้าของคำว่าขยะนี่ไม่น่าจะใช่บุ๋มแล้ว กูว่าบุ๋มมันไม่ได้ด่ากูนะ กูว่าคำนี้มันเป็นคำของไอ้แจ้ที่ด่ากูแหละ
หมู นพคุณ : .................................
คุกกี้ : ......ก่อนไป.......จริงๆกูยังสงสัยเรื่องนึง ว่าเมียกูนี่จอยหรือปานวาด ..... ปานวาดรักแจ้มากกว่าหัวโตแต่ปานวาดไม่สมหวัง ....ความสำคัญคือการที่หัวโตรักปานวาดมากกว่าบุ๋มก็..............หัวโตมันจะเปลี่ยนไปรักมายนัสได้หรือไม่
หมู นพคุณมองแผ่นหลังของคนร่างสูงที่ค่อยๆเดินห่างออกไปจากสายตา
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [