7 ธันวาคม 2567
คุกกี้ : B ฉันมันดูเป็นตัวตลกในความรู้สึกของบุ๋มบิ๋มเขาใช่มั้ย
B : อือ คุกกี้คงจะรู้แล้วว่าเริ่มจากบุ๋มรักหัวโต พอเรื่องหัวโตจบแล้วคนต่อมาไม่ใช่คุกกี้
คุกกี้ : ......ที่พ่อฉันบอกว่าฉันมีแจ้เป็นเพื่อน.....มันคืออะไร? มันคือคนที่บุ๋มรักซึ่งไอ้เรานี่บุ๋มบิ๋มไม่คิดเป็นสำรอง....
B : ......แกได้จบปัญหาบุ๋มบิ๋มไปนานแล้วหนิ แกยังอยากรู้ว่าบุ๋มบิ๋มรักแกหรือไม่อีกแล้วเหรอ เธอคงไปรักแจ้ ....พูดถึงคุณค่าตัวแกต่อใจผู้หญิงนะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนรักแกหรอก แม้หน้าตาแกมันดีแต่แกยังสู้คนอื่นเขาไม่ได้ ไม่ใช่ว่าแค่แพ้แจ้ที่เพอเฟคสมบูรณ์.....ขนาดหัวโตไม่ได้โดดเด่นใดๆแต่เพราะหัวโตมันมีคุณงามความดีมาก คุกกี้ แกน่ะหล่อแต่ยังแพ้หัวโตที่ไม่ต้องหล่อแต่เขาดีที่จิตใจอีกด้วย
คุกกี้ : ฉันมันดีแค่ .....เอ่อ ...ขอถามเรื่องนี้ ..... B มึงสารภาพมาเถอะ เมียกูนี่มีโอกาสเป็นปานวาดได้ใช่มั้ย? กูสงสัยในตัวจอยก็....ก็แค่สงสัยจอยมากกว่าแต่ปานวาด.....
B : .....มึงไม่มีใครเอาหรอกน่า
คุกกี้ : ขอล่ะ บอกมาเถอะว่ากูมีปัญหากับปานวาดเข้าแล้ว...ถ้าปานวาดเป็นซึมเศร้า? เคยเข้าใจว่าจอยมันจะเป็นซะมากมาย...กูเคยมีใจกับปานวาดมาชั่วคราว ถ้าเธอซึมเศร้าหรือทุกข์หนักเพราะกูกูก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน
B : .......แกเป็นห่วงเธอ? นี่ แกไม่รู้อะไรที่มันจะแน่นอนเรื่องปานวาด ทำไมคิดว่าเธอรักแกจนมีปัญหาล่ะ เธออาจจะไปเป็นระดับเจ้าหญิงที่ผู้หญิงอื่นๆอิจฉาเพราะรักหัวโตและหัวโตรักปานวาดไม่ใช่เรื่องความสวยก็ได้ เธอมีความสุขกับหัวโตดีอยู่แล้ว
คุกกี้ : ......ฉันหวังว่าปานวาดจะมีความสุข.....ไม่อยากให้เธอเจ็บปวดหัวใจเพราะคนอย่างฉันเลย
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [