เรื่องสั้น : อย่าหย่ารัก ศิลป์ใจ ศิริกาลกุล ราตรี หันมองเข็มนาฬิกา เข็มบอกชั่วโมงนั้นใกล้ถึงเลขห้าเข้าไปทุกที เข็มนาทีก็กำลังจะเคลื่อนเข้าหาเลขสิบสอง ใกล้ถึงเวลาเลิกงานของหล่อนแล้ว ทำให้หล่อนต้องคิดว่าหลังเลิกงานจะไปเที่ยวที่ไหนดี สองวันที่ผ่านมาก็นัดเจอเพื่อนเก่าๆจนหมด หล่อนหันซ้ายหันขวา จึงชวนเพื่อนสาวคนหนึ่งไปเที่ยวด้วยกัน ฝ่ายนั้นก็ตอบปากรับทันที แน่นอนวันนี้หล่อนคงไม่ได้กลับบ้านอีก หล่อนปล่อยลูกกับสามีนอนเฝ้ารออยู่ที่บ้าน หล่อนไม่มีความรู้สึกอยากกลับบ้านเลยแม้แต่นิด หนำซ้ำหล่อนยังเล่าเรื่องราวต่างๆนาๆของสามีตัวเองให้เพื่อนฟังบ่อยครั้ง และเรื่องที่เล่าทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องไม่ดีทั้งสิ้น วันนี้หล่อนตั้งใจไปกินเหล้าปล่อยแก่ให้สาใจ ไม่ใช่ไม่รักผัว แต่ไม่รู้ทำไมไม่อยากกลับบ้าน... หล่อนกระดกแก้วเหล้าใส่ปาก ...กลับไปมันก็บ่น ไม่กลับมันก็บ่น ไม่กลับมันเลยดีกว่า ไม่ต้องรำคาญใจ อย่าไปคิดมาก... เพื่อนสาวปลอบใจ อย่าไปคิดมากเลย ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ เสียงชายหนุ่มผู้ทรยศเพศเดียวกัน ตำหนิชายด้วยกันได้อย่างสนิทใจ อ้าว ทำไมว่าเพศเดียวกันอย่างนั้น ราตรีถามกลับก่อนยกแก้วอีกครั้ง ผมไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น... ไม่เหมือนผู้ชาย ก็แสดงว่าไม่ใช่ตัวผู้ ตัวเมียหรือเปล่าเนี่ย ราตรีพูดขัดจังหวะขึ้นทันควัน มันเป็นคำดูถูกที่ฟังแล้วผู้นั้นต้องนิ่ง เพราะถูกเหยียดหยามความเป็นชายเข้าอย่างจัง เสียงครวญของคนตรีสิ้นเสียงลง วงเหล้าเริ่มไม่เป็นวงดังเริ่มแรก ต่างก็เมากันถ้วนหน้า โดยเฉพาะราตรีและเพื่อนสาวไม่มีสติที่จะกลับบ้านเลย หล่อนทั้งสองถูกหิ้วไปคนละทิศละทาง แต่ผู้ที่หิ้วราตรีไปนั้นเป็นชายผู้ที่ถูกหล่อนเหยียดหยามความเป็นชายไว้ หลังจากตื่นขึ้นหล่อนได้ยินคำถามคำเดียวที่ตรึงหูจนถึงบ้าน หายสงสัยหรือยังว่าผมเป็นตัวผู้หรือตัวเมีย กับรอยยิ้มสะใจเล็กๆของชายผู้พิสูจน์ความจริงให้หล่อนได้รับรู้ การแสดงออกมาว่าเสียใจ การมีน้ำตา การมีสีหน้าหม่นหมอง ไม่ช่วยอะไรให้สิ่งที่เสียไปแล้วกลับคืนมาดังเดิม หล่อนพลาดที่ทรยศสามีตนเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ที่สำคัญหล่อนไม่ได้ขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้า เพียงแต่สติที่เหลือเพียงน้อยนิดนั้นมันคล้อยตามอารมณ์ที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้อื่นและหล่อนไม่สามารถควบคุมมันได้ จะว่าเต็มใจก็มีส่วน จะว่าไม่เต็มใจก็ไม่เชิง ความสนุกมันเกิดขึ้นแล้วตอนนั้นก็มีความสุข แต่หลังจากนั้นกลับเครียดเพราะคนที่หล่อนนอนด้วยเมื่อคืนนั้นไม่ใช่สามีตัวเอง สิ่งต่อไปที่หล่อนต้องทำคือการปกปิดมันเอาไว้ไม่ให้เขาได้รับรู้ หล่อนกับบ้านด้วยสภาพโทรมๆ ไม่ได้แต่ง ไม่ได้อำพรางใดๆ ทันทีที่เข้าไปในบ้าน เหมือนเดิมกลิ่นเหล้ายังฟุ้งทั่วห้อง อีกร่างสามีที่นอนเหยียดยาวบนโซฟา มันต้องตาหล่อนเหมือนเคย หล่อนเข้าไปเก็บขวดเหล้าและจานกับแกล้ม จังหวะหนึ่งหล่อนทำขวดเหล้าล้มลง กลับบ้านเป็นด้วยหรือเมีย ไปไหนมาไม่รู้จักห่วงลูกห่วงเต้า ห่วงสิ ราตรีหน้าบึ้ง ห่วงแล้วทำไมไม่กลับ รู้ไหมว่าผัวเป็นห่วง จากเรื่องลูกกลายมาเป็นพูดเรื่องตัวเอง แท้จริงแล้วคงเจตนาดังนี้ตั้งแต่แรก ไม่ต้องเป็นห่วง โตแล้วดูแลตัวเองได้ ราตรียังคงวุ่นอยู่กับการเก็บกวาด ดูแลตัวเองได้ ก็อยู่คนเดียวไปเลย จะมีผัวไว้ทำไม น้ำเสียงผู้เป็นสามีเริ่มดังขึ้น เออ อยู่คนเดียวได้อยู่แล้ว ไม่เหมือนบางคน เมียไม่กลับบ้านวันสองวันก็เมาอย่างหมา ไม่ต้องมายอกย้อน ไม่สนใจอยู่แล้ว ที่เมาเพราะอยากเมา ไม่เกี่ยวกับเมีย แต่ที่ไม่กลับบ้าน มันเกี่ยวกับผัวเฮงซวยอย่างแก จู้จี้ ขี้บ่น น่ารำคาญ ราตรีพูดจบก็ลุกหนี ถ้าปัญหามันมากนัก ก็เลิกกันไปเลย ! เลิกก็เลิก ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีผัวอย่างแกมากวนใจอีก หล่อนหันมาตะโกนใส่ ได้ยินดังนั้นสามีหล่อนจึงลุกขึ้นจากโซฟา วิ่งไปคว้าแขนหล่อนเอาไว้ แอบมีคนอื่นอยู่ใช่ไหม มันถึงพูดง่ายนัก หล่อนเงียบ.... เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้นสามีหล่อนเข้าใจว่านั่นคือคำตอบ หล่อนต้องมีใครแอบคบหากันอยู่แน่ๆ สิ่งที่ตามมาคือหน้ามือของเขาที่พุ่งไปกระทบแก้มหล่อนอย่างจัง ราตรีน้ำตาตก หน้าแดงเป็นรอยฝ่ามือ หล่อนจึงพาร่องรอยที่ถูกทำร้ายนี้เข้าแจ้งความจับสามีตัวเอง พร้อมกับบอกอีกว่าสามีเอามีดไล่ฟัน หล่อนพยายามบอกให้เจ้าหน้าที่ไปจับผัวขี้เมามาขังคุก แต่เจ้าหน้าที่ตำรวจนั้นบอกกับหล่อนว่าให้ไปหย่ากันให้เรียบร้อยก่อนแล้วจะดำเนินการให้ เมื่อหล่อนกลับมาถึงบ้าน สามีนั้นยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา ไปไหนมา... ไม่ต้องมาถาม... ราตรีตวาดเสียงดัง ....พรุ่งนี้เราสองคนไปจดทะเบียนหย่ากัน คงเป็นทางออกที่ดีของเราสองคน เขาเงียบ.... เงียบทำไม อยากเลิกนักไม่ใช่หรือ ราตรีกล่าวหวังให้สามีพูดประโยคดีๆ สักประโยคที่ลื่นหู เออ หย่าก็หย่า !!! เมื่อทั้งคู่ตกลงกันอย่างไม่เรียบร้อยเท่าไรนัก ต่างคนต่างก็แยกย้ายกันเข้านอน หลังจากที่ราตรีอาบน้ำเสร็จ ก็แยกไปนอนกับลูกชาย ส่วนสามีนั้นอาบน้ำเสร็จทีหลังเข้ามาในห้องนอนไม่เจอภรรยาตัวเอง จึงตรงไปเคาะประตูห้องลูกชายทันที ก๊อก ก๊อก ก๊อก.... ก๊อก ก๊อก ก๊อก.... นอนหรือยังลูก อ่านหนังสืออยู่ครับ พูดพลางเดินมาเปิดประตู ทันทีที่ลูกชายเปิดประตู เขาก็รีบเข้าไปคว้าแขนราตรีกระชากขึ้นจากเตียง จะมารบกวนลูกทำไม พรุ่งนี้ลูกมันจะสอบ เขาฉุดกระชากราตรีกลับไปที่ห้องนอน แล้วรีบปิดไฟนอนทันที ครู่หนึ่งเขาพยายามกอดราตรีในขณะที่หล่อนนอนหันหลังให้ แต่หล่อนก็ปัดแขนออก และเว้นเวลาไปอีกไม่นานนัก เขาก็กอดราตรีอีกครั้ง และครั้งนี้ราตรีไม่ขัดขืนแล้ว แต่คงนอนนิ่งเฉย มีอมยิ้มเล็กน้อย ในใจหมายจะแสร้งทำว่าหลับแล้ว ผมรักคุณนะคนดี เงียบ... ผมรู้ว่าคุณยังไม่หลับ เงียบ... ผมรักคุณมากเลยนะ เมื่อยังคงเงียบอยู่เขาจึงชะโงกดู และเข้าใจว่าหล่อนหลับแล้วแน่ๆ จึงละแขนออกแล้วนอนกอดอก ตลอดทั้งคืนราตรีนอนหันหลังให้ แต่ก็นอนไม่หลับ ทั้งคู่ไม่อยากให้พรุ่งนี้เช้ามาถึง แต่ก็ไม่มีใครห้ามเวลาให้หยุดเดินได้ เมื่อมีแสงตะวันส่องลอดช่องหน้าต่าง บอกเวลาว่าสายแล้ว ราตรีลุกขึ้น ในขณะที่สามีหล่อนยังคงนอนนิ่ง ตื่น ตื่น มันสายมากแล้ว... ราตรีเขย่าแขนสามี แต่เขายังคงนอนนิ่ง...ตื่นได้แล้วเรามีธุระต้องไปสะสางกันให้เรียบร้อย ผมปวดหัว ! ได้ยินดังนั้นราตรีจึงเอาหลังมือแตะหน้าผาก และคลำตามแขน จริงด้วย ! ตัวคุณร้อนมากเลย พูดจบหล่อนก็ลุกจากที่นอนไปเตรียมยา ขณะที่สามีนอนงง และเอามือแตะหน้าผากตัวเอง ผมว่ามันแค่อุ่นๆเฉยๆนะ ?!? อะไรกันคุณร้อนขนาดนี้ยังบอกว่าอุ่นๆ คุณลุกไม่ไหวแน่ๆ เรื่องหย่าเอาไว้วันหลังก็ได้ ฉันไม่รีบหรอก หรือว่าคุณรีบ ? ราตรีหันมองหน้าสามี สายตาจ้องตาต่างไม่กระพริบ เงียบ... กินยาแล้วก็นอนซะ หลังจากที่เอายาให้สามีกินเรียบร้อย หล่อนก็ล้มตัวลงนอนข้างสามี แล้วกอด ฉันรักคุณมากเหมือนกัน เงียบ... ฉันก็รู้นะว่าคุณยังไม่หลับ ใช่ ! ผมยังไม่หลับและผมก็ไม่คิดว่าการแกล้งป่วยมันจะได้ผลดีขนาดนี้ ฉันบอกว่าคุณไข้ขึ้น ตัวร้อนมากไม่เข้าใจหรือไง !!! เงียบ... อืมม..แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเน๊อะ
โดย: มะบอก..ได้ป่ะ IP: 124.121.181.5 วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:8:36:38 น.
ดีใจที่...
เรื่องนี้จบลงด้วยความรักและเข้าใจ ไม่สายเกินไปที่จะกลับมาทบทวน และคุยกันใหม่ ถ้าต้องแยกทาง ทิ้งทุกอย่าง คนที่เจ็บปวดที่สุดคงไม่พ้นลูก....แน่นอน ดีใจด้วยกับเรื่องนี้ จริงๆ โดย: Padia (padia ) วันที่: 2 สิงหาคม 2555 เวลา:8:24:37 น.
อีแพรว มุจรินทร์ ฆะระบุตร เลขบัตรประชาชน 1412000062681 เกิด 13 ตุลาคม 2536ที่อยู่ 55หมู่8 ต.สร้างคอม อ.สร้างคอม จ.อุดรธานี บิดาชื่อนายเมรี ฆะระบุตร พีน้องอีก 2คนของอีดอกทองมุจรินทร์ชื่อ นายนัฐกรณ์ ฆะระบุตร และนายกฤษดา ฆะระบุตร ผู้หญิงคนนี้ทำลายครอบครัวคนอื่น เป็นเมียเก็บผู้ชายที่เขามีลูกมีเมียแล้วอยู่ 2ปี (ระหว่าง 2557-2558) ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ และรู้มาตลอดว่าผู้ชายมีครอบครัวแล้ว ทำให้ผู้หญิงด้วยกันต้องตกนรกทั้งเป็น ต้องอยู่กับความทรงจำอันเลวร้ายไปชั่วชีวิต ขอให้เอาเงินที่ผู้ชายไปเลี้ยงดูมาคืนก็หน้าด้านหนีไปเฉย ขอให้ผลกรรมที่มันได้ทำไว้กับครอบครัวคนอื่นจงตกถึงครอบครัวของมันบ้าง ขอให้ตราบาปจงติดอยู่ในใจมันไปชั่วชีวิต พ่อแม่มันที่ไม่รู้จักสั่งสอนเลือดเนื้อให้รู้จักผิดชอบชั่วดี ปล่อยให้ไปทำร้ายคนอื่น จงได้รับกรรมที่ลูกสาวตัวเองได้ก่อไว้ด้วยเถิด ขอให้แรงอธิษฐานในครั้งนี้จงส่งไปยังครอบครัวฆะระบุตรด้วยเถิด #mudjarinkharabut #mudjarin #kharabut #pepraew
โดย: บูชาความรัก ช่วยลืมหูลิมตา อย่าไปคว้าผัวใครเขา มุจรินทร์ ฆะระบุตร IP: 134.196.149.27 วันที่: 18 มิถุนายน 2559 เวลา:14:25:47 น.
|
บทความทั้งหมด
|
เค้าเรียกว่า "ไม่เหนโลงศพไม่หลั่งน้ำตา" ป่าวน๊า
รักกันๆๆ