พิพิธภัณฑ์สุขสะสม วันนี้พาเที่ยวใกล้บ้าน พิพิธภัณฑ์สุขสะสม อยู่พุทธมณฑลสาย 2 นี้เองครับ หลายๆท่านคงอัพบล็อกที่เที่ยวนี้ไปแล้ว ออกรายการก็หลายช่องนะ ส่วนผมแว้บไปแว้บมากินข้าวร้านดังที่เรียงรายบนพุทธมณฑลสาย 4 มาหลายรอบ (เดี๋ยวไว้กินได้สัก 5-6 ร้านจะจับมารีวิวยั่วน้ำลายครับ) แต่เพิ่งจะเคยแวะไปที่นี่เมื่อ 16 ก.ย. ที่ผ่านมาเอง  พิพิธภัณฑ์สุขสะสม ตั้งอยู่ต้นถนนพุทธมณฑลสาย 2 เลยครับ จากถนนบรมราชชนนีขาออก เลี้ยวซ้ายเข้ามาถนนพุทธมณฑลสาย 2 ประมาณ 2.8 กม. แล้วกลับรถแล้วอีก 500 เมตรชิดซ้ายครับ พิพิธภัณฑ์จะอยู่อีกฝั่งติดถนนพุทธมณฑลสาย 2 เลย พิพิธภัณฑ์นี้คุณธีรวัฒน์ เจริญทวีสิทธิ์ ตั้งขึ้นเพื่อรวบรวมของสะสมที่คุณพ่อของเขาสะสมมาตลอด 30 ปี รวมของเก่าย้อนไปถึงยุครัชกาลที่ 5 ปัจจุบันมีของสะสมกว่า 3 แสนชิ้น แบ่งเป็น 5 โซน - โซนของเล่นย้อนยุค, ของใช้ร่วมสมัย, สิ่งพิมพ์, อาชีพโบราณ อยู่ภายในอาคารพิพิธภัณฑ์ 3 ชั้น และโซนตลาดเก่าอยู่ด้านหลังอาคารครับ  พิพิธภัณฑ์เปิดทุกวันยกเว้นวันพุธ เวลา 10.30 - 18.00 น. ค่าเข้าผู้ใหญ่ 100 บาท เด็ก 50 บาท ซึ่งของสะสมก็มากมาย หลากหลาย สูงค่า และค้นคว้าเรียบเรียงเรื่องราวมาเป็นอย่างดี สมแล้วที่ครอบครัวคุณธีรวัฒน์ใช้เวลาจัดของเข้าพิพิธภัณฑ์ตั้งแต่เช้าจนดึกเป็นเวลา 1 ปีเต็ม คุ้มค่าเข้าชมทุกบาททุกสตางค์ อันนี้เจ้าของบล็อกที่ชอบของเก่าหงำเหงือกขอรับประกัน พอซื้อบัตรแล้วคุณป้าที่เคาน์เตอร์จะพามาแนะนำตำแหน่งของโซนต่างๆ แล้วปล่อยเดินตามอิสระ ถ่ายรูปสบายๆเลยจ้า แต่ห้ามจิ๊กของนะ มีกล้องวงจรปิดเพียบ
**ภาพเล็กทุกภาพในบล็อกนี้กดขยายได้ครับ** จำลองเป็นห้างไต้ฟ้า ร้านของเล่นเก่าแก่ โซนนี้รวบรวมของเล่นโบราณ ตั้งแต่ยุคที่ใช้เซลลูลอย/สังกะสีเมื่อร้อยปีก่อน จนมาเป็นยาง/พลาสติก ในปัจจุบัน 
 ตุ๊กตาแอนท์ และแม่แบบ ของลุงวสันต์ วิชชุกรมานนท์ บิดาแห่งตุ๊กตุ่นไทย ผู้ผลิตของเล่นจากพลาสติกแข็งให้เด็กไทยมีของเล่นราคาถูกเล่นกัน (ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นยางเพื่อความปลอดภัย) โซนที่ 2 ปลุกความสุขกับของใช้ร่วมสมัย จำลองเวิ้งนาครเขษมที่ ร.5 พระราชทานเป็นที่ทำมาหากินของชาวจีน มีการจำลองบริษัทห้างร้านต่างๆ มีธนาคารและโรงรับจำนำด้วย โซนนี้จะมีของใช้เก่าๆมากมายเลยครับ   คอมพิวเตอร์ (คณิตกรณ์) เครื่องแรกเข้ามาในประเทศไทยปี พ.ศ.2506 ใช้งานที่จุฬาลงกรณ์ เครื่องละ 3 ล้านบาท ส่วนในภาพนี้คือ IBM5120 ปี พ.ศ.2523 สำหรับประชาชนใช้งานแล้ว แต่ก็เครื่องละ 6 แสนนะครับ คอมพิวเตอร์รุ่นแรกๆสเป็คเทียบกับสมัยนี้ไม่ได้เลย แถมราคามหาโหด เครื่องแรกของพ่อผมที่ซื้อมาใช้ที่บ้านเมื่อ 30 ปีก่อนราคา 7 หมื่นครับ
โซนที่ 3 สื่อสิ่งพิมพ์บรรยายเล่าเรื่องไทย มีสิ่งพิมพ์ตั้งแต่หนังสือเก่า ใบอนุญาตต่างๆ หนังสือพิมพ์ กล่องไม้ขีด กระป๋องและหีบห่อบรรจุภัณฑ์ โฆษณาเก่า ตั๋วรถเมล์ เหรียญ ธนบัตร ฯลฯ 
 เหรียญเก่าๆก็มีเยอะ แต่ที่เด็ดสุดก็นี่เลยครับ เหรียญปั๊มเบี้ยว! เรียกว่าเหรียญตลก แต่ละเหรียญราคาสูงลิบลิ่วเลยนะเออ
โซนที่ 4 ไขสงสัยอาชีพเก่า คนโบราณ โซนนี้จำลองตลาดเยาวราชที่คนจีนเข้ามาตั้งรกรากทำมาหากิน ช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ร.1-3 ให้สิทธิพิเศษกับคนจีนสามารถทำงานได้ทั่วราชอาณาจักร โดยจะเลือกเข้าสังกัดมูลนาย หรือผูกปี้กับหลวงก็ได้ หลังฝรั่งบังคับให้สยามเปิดเสรีการค้ากับต่างประเทศก็พวกคนจีนนี่แหละได้ผูกขาดการเก็บภาษีอากร คนจีนสร้างฐานะจนร่ำรวยและครอบครองธุรกิจเมืองไทยส่วนใหญ่จนถึงปัจจุบัน ด้านหน้าของชั้นนี้จัดแสดงของจิ๋วที่ฝีมือประณีตมาก ดูบ้านจำลองแต่ละหลังสิครับ รายละเอียดในบ้านยิบตั้งแต่รอยพับผ้ายันลายพิมพ์บนข้าวของเครื่องใช้  
 ออกจากตัวอาคาร ด้านหลังจะจัดเป็นโซนตลาดเก่าที่รวมร้านค้าหลากหลาย โซนที่ 5 คืนวันวาน ตลาดเก่าเมื่อร้อยปี โซนนี้จำลองตลาดนางเลิ้ง เดิมชื่อตลาดอีเลิ้ง เป็นตลาดบกที่ตั้งขึ้นในปี พ.ศ.2442 ครับ จัดแสดงร้านค้ากว่าสิบร้าน แต่ละร้านมีของโบราณเรียงรายอยู่เพียบพอๆกับตลาดเก่าที่นึงเลย!! ตอกย้ำความสุดยอดของพิพิธภัณฑ์นี้กันในโซนสุดท้ายอีกทีครับ 
กลับเข้ามาในตัวอาคาร ตรงทางออกมีร้านขายของ มีของเล่นเก่าๆขายครับ ถ้าเป็นของแรร์ก็ราคาสูงหน่อยนะ อย่างรถ TOMICA รุ่นแรกๆ (สมัยผมยังเด็ก) กล่องละ 500 หรือปืนไม้ (สมัยแม่ผมยังเด็ก) อันละ 900  ด้านหน้ามีร้านอาหารและเครื่องดื่ม ได้ยินว่าอาหารที่นี่อร่อยเหมือนกัน แต่ไม่ได้กินอะครับ วันนี้ซื้อกาแฟแก้วนึง ก็อร่อยดีนะ  เป็นอีกบล็อกที่เขียนสบายมาก ไม่ต้องหาข้อมูลอะไรเพิ่มเลยครับ ป้ายในพิพิธภัณฑ์เขาบรรยายไว้หมดแล้ว เจ้าของพิพิธภัณฑ์ก็มีความสุขที่ได้สะสม คนเข้าชมก็มีความสุขที่ได้รำลึกความหลังครั้งยังเด็ก (บางชิ้นตั้งแต่สมัยคุณปู่ทวดยังเด็ก) ตื่นตาตื่นใจกับของเก่าเก็บแถมได้ความรู้ นับเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีความตั้งใจและภาคภูมิใจในการแสดงของดีจริงๆ มีโอกาสก็แวะเวียนมานะครับ  
ที่นี่ผมยังไม่เคยไปครับ ถ้าได้ไปน่าจะอยู่ได้เป็นวันเลยแหละ ประมาณว่าดูละเอียด แถวๆ นั้นถ้าไปผมจะไปตลาดน้ำวัดดอนหวายเลยมากกว่า
พวกของที่เป็นเครื่องแรกๆ มักจะแพงเวอร์ ผมยังจำได้ว่ามือถือของพ่อผมที่อันใหญ่ขนาดกระติกน้ำ ที่ชาร์ตใหญ่กว่าเครื่องแถมหนักด้วย ราคาเครื่องละ 5หมื่น แถมเป็นราคาสมัยนั้นด้วย แพงมาก พวกของเก่ามันเล่าเรื่องได้ด้วยตัวมันเอง ตั๋วรถเมล์ผมมีเก็บของเก่าๆ ไว้เหมือนกัน สมัยที่ตรายังเป็นแบบเก่า ก่อนที่จะเปลี่ยนอีก 2 ครั้งมาเป็นแบบที่ใช้ในปัจจุบัน พวกของจิ๋วมันสวยน่าเก็บนะครับ ตอนนี้ผมกำลังตามหาพวกของจิ๋วที่เป็นอาหารไทยอยู่ จะเอามาเล่นกับพวกด๋อย  โดย: คุณต่อ (toor36
  ) วันที่: 4 ตุลาคม 2561 เวลา:23:59:58 น.พิพิธภัณฑ์นี้มีของเก่าของสะสมเยอะดีจังค่ะ กว่าสามแสนชิ้น
ได้ย้อนอดีต ได้ความเพลิดเพลินและความรู้ ที่สำคัญคงได้ความสุขกลับบ้านด้วย น่าไปมากค่ะ ขอบคุณน้องชีริวสำหรับรีวิวนะคะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:0:56:54 น.มาชมพิธภัณฑ์ด้วยค่ะ
มีของเก่าๆสมัยก่อน ที่เคยเห็น เดี๋ยวนี้บางอย่างก็หาไม่ได้แล้ว เห็นห้างใต้ฟ้า เคยไปเดินเหมือนกัน ดีค่ะ เก็บไว้ให้คนรู่นหลังได้ชมกัน โดย: newyorknurse
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:2:11:35 น.ของเล่นเซลลูลอย พวกตุ๊กตาเด็ก พี่กลัวตั้งแต่พี่เด็ก ๆ จนพี่แก่ ... ลูกพี่เลยไม่ได้เล่นของพวกนี้เลย 555 แต่พอเค้ารู้เรื่องกัน ทั้งหมอกเมฆ ก็ไม่มีใครชอบตุ๊กตาแบบนี้นะ สวย ๆ งาม ๆ แบบบาร์บี้ ที่เด็กส่วนใหญ่เค้าชอบ หมอกยังไม่เล่นเลย
 โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:6:11:07 น.เป็นพิพิธภัณท์ที่เก็บสะสมของเก่าเยอะมากเลย กว่าสามแสนชิ้น โห
มีทุกอย่างเลยเนอะ สุดยอดมาก ของเก่ามีที่พี่ทันใช้ด้วยหลายชิ้น เห็นภาพกล่องไม้ขีด แล้วนึกถึงตอนเด็กๆ ที่บ้านย่าขายด้วยแหละ พิพิธภัณท์นี้เข้าไปชมแล้วสุขสะสม สมชื่อจริงๆนะ ไว้มีโอกาสอยากไปชมมั่งจ้ะ ขอบคุณที่แวะชมดอกไม้สีเหลืองจ้ะ โดย: mambymam
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:7:30:43 น.อุ๊ย น่าไปอ้ะเธอว์
ตอนแรกก่อนจะมาตั้งพิพิธภัณฑ์นี่ เขาเอาของไว้ไหนฟระ บ้านเหรอ? บ้านจะใหญ่ขนาดไหนนี่ ไอ้คลิกแล้วขยายภาพนี่ ใช้โค้ดอะไรอ้ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ตะลีกีปัส Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ชีริว Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:9:02:43 น. สวัสดีค่ะคุณชีริวบล๊อกนี้ก็ต้องพาคุณแม่ไปชมด้วยจิ รำลึกย้อนหลังในวัยคุณแม่ยังเด็กได้ดีมากๆ อ่านและชมภาพ...มีความสุขสมชื่อพิพิธภัณฑ์แห่งความสุขสะสมเลยคร้า ดีจังได้ไปเห็นกับตา...ของเล่นที่ระลึกแอบแพงนิ คงเป็นของหายากยุคนี้กระมัง อยากได้ต้องลงทุนกันหน่อยล๊ะ รอชมอาหารยั่วน้ำลายต่อไปคร้า... ปลื้มกับคุณแม่จขบ.ที่มีคุณลูกชายน่ารักพาเที่ยว  โดย: Tui Laksi
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:9:44:28 น.สะสมมา 30 ปี ของเก่าย้อนไปถึงยุครัชกาลที่ 5 อีก
จนตอนนี้มีกว่า 3 แสนชิ้น เยอะมากนะคะ พี่คงดู วันเดียวไม่ไหว ทำให้พี่คิดถึงเวิ้งนาครเขษมมาก คุณพ่อพี่มีของแปลกๆ จากที่นี่หลายชิ้น แต่ตอนย้ายมาอยู่บ้านเล็กๆ เลยยกให้ พิพิธภัณฑ์สองสามแห่งไปหมด แห่งละชิ้นสองชิ้นนะคะ 55 กลัวจะนึกว่าพี่พูดถึงเป็นร้อยเป็นพัน ไปนางเลิ้งด้วย ไม่มีอะไรกินเลยเหรอคะ อ้อ นางเลิ้งที่ พุทธมณฑลเนอะ  โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
 ) วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:13:08:49 น.สวัสดี จ้ะ น้องชีริว
ตามมาเที่ยว พิพิธภัณฑ์สุขสะสม จ้ะ อ่านชื่อเรื่องแล้ว เขาตั้ง ชื่อ พิพิธภัณฑ์ สื่อความหมายได้ดี ตรงเป้าหมาย ตรงจุดประสงค์ จริง ๆ เนาะ คนสะสม ก็มีความสุข คนเข้าชมก็รื่นรมย์ ต้องขอบใจ ครอบครัว คุณธีวัฒน์ ที่ได้จัดตั้ง แสดงของที่สะสม ให้คนรุ่นหลังได้ชม ได้รู้จัก เนาะ ราคา 100 บาท สุดคุ้มอย่างที่เธอบอกจริง มีให้ชมตั้ง 5 โซน โซนที่ 1 ชื่นชมวิวัฒนาการของเล่นย้อนยุค มีของเล่นหลายอย่าง ที่ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ดีจัง รวบรวมมาอยู่ที่เดียวกัน โซนที่ 2 ปลุกความสุขกับของใช้ร่วมสมสมัย มีคำสัมผัสกับหัวข้อ โซนที่ 1 ด้วย คล้องจองไพเราะเลย โซนนี้ เราเกิดไม่ทันเนาะ เวิ้งนครเขษม ในสมัยรัชกาลที่ 5 โห ! คอมพิวเตอร์ ยุคแรกทำไมแพงมากขนาดนั้นน่ะ 3 ล้านเชียวเหรอ ครูซื้อเครื่องแรก น่าจะปี 40 สามหมื่นกว่า ยังต้องเปิดด้วยการบู๊ดเครื่อง มีสองโปรแกรม คือ จุฬา กับ ราชวิถี อิอิ โซนที่ 3 สื่อสิ่งพิมพ์ บรรยายเล่าเรื่องไทย มีหนังสือเก่า กล่องไม้ขีดไฟ เหรียญต่าง ๆ โฆษณาเก่า ฯลฯ หาดูได้ยากแล้ว โซนที่ 4 ไขสงสัยอาชีพเก่า คนโบราณ จำลองเยาวราชช่วงต้น ร. 1-3 เกิดไม่ทัน สินค้ายี่ห้อเก่า ๆ เยอะเหมือนกันเนาะ ร้านโชว์ห่วยก็มีด้วย เก่าแก่จริง ๆ โซนที่ 5 คืนวันวาน ตลาดเก่าเมื่อร้อยปี ตลาดนางเลิ้ง เห็น บรรยากาศสมัยนั้นเลย ปัจจุบันนี้ ตลาดนี้ น่าจะยังคงอยู่นะ เขาว่า แถวนี้มีของอร่อย น่ากินเยอะ แต่ครูก็ยังไม่เคยไปเดิน มีแต่นั่งรถ ผ่านไปเท่านั้นเอง ชมจบ 5โซน สนุกสนานเล่าได้ละเอียด ถ่ายภาพมา ประกอบมากมาย เป็นช่างภาพอาชีพได้เลย นะเนี่ย โหวดหมวด ท่องเที่ยว (ประณีต จ้ะ ) โดย: อาจารย์สุวิมล
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:17:14:18 น.มาเที่ยวด้วยครับ
ที่เที่ยวประเภทพิพิธภัณฑ์ไปน้อยมากครับ ส่วนตัวชอบของเก่าโบราณ เป็นที่เที่ยวที่ต้องใช้เวลาดู พิจารณา อ่าน ใช้เวลามากพอสมควร สมัยนี้ มีของใหม่ทำเทียมแทนของเก่าขายได้อีก จากบล็อกเที่ยวอัมพวา บางครั้งก็ไปจอดรถในวัดหรือตรงข้ามกับวัดครับ แต่ถ้าเดินตลาดน้ำ จะมีชวนล่องเรือไหว้พระ 5 วัน 9 วัด(ไม่มีวัดอัมพวัน)  โดย: สองแผ่นดิน
 วันที่: 5 ตุลาคม 2561 เวลา:22:41:14 น.เล็งที่นี่ไว้ยังไม่มีโอกาสได้ไปเลยค่ะ สงสัยต้องจัดทริป
 โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
 วันที่: 6 ตุลาคม 2561 เวลา:12:55:08 น.เห็นข้างใน ของเก็บสะสม ดูสว่าง สวย..ผิดกว่าบางที่ ที่มืด
แต่ที่นี่ คงต้องทำความสะอาด เช็ดฝุ่นเยอะนะครับ v โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 6 ตุลาคม 2561 เวลา:20:12:40 น.ไปพิพิธภัณฑ์ของเก่าอย่างงี้ คุณชีริวตาวาวเลยล่ะซี่ (ผมเกิดไม่ทันอะ :P)
แค่เจอทางเข้าก็อลังการแล้วมี มาชีนก้า Z มาต้อนรับหน้าประตูด้วย เท่จริง ๆ >< ดูของแต่ละอย่าง เจ้าของเค้าขยันเก็บมาก ๆ เก็บเฉย ๆ ไม่ได้นะ ต้องมีความรู้ด้วยไม่งั้นไม่มีทางจัดหมวดหมู่ได้ถูกแน่นอน ของสะสมในนี้ ถ้าไม่ใช่พวกของเล่นและของที่มาจากการ์ตูน ผมชอบพวก กล่องไม้ขีดไฟ ที่สุด มันดูสวยและดูขลังดีครับ ของที่นี่มีเยอะและหลากหลายมาก คนที่ตั้งใจมา...อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะโดนและมีความสุขกับอะไรสักอย่างละ รวม ๆ แล้วที่นี่เหมาะกับชื่อ พิพิธภัณฑ์สุขสะสม จริง ๆ ครับ  ป.ล. คำว่า พระพี่ยนาง พิมพ์ ย เกินมาตัวนึงครับ ^^ โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก
วันที่: 6 ตุลาคม 2561 เวลา:21:25:52 น.มีเกลือป่นกะน้ำเปล่าเหรอคะ 555
ปกติพี่ต๋าซื้อแบบแช่แข็งมาต้ม คราวนี้ลองทำครั้งแรก ปั้นหมดแต่ต้มไม่หมดก็แช่แข็งเก็บได้ ติ๊ต่างว่าเราซื้อมา ขอบคุณน้องชีริวสำหรับเจิมและกำลังใจนะคะ แล้วจะตามไปเที่ยวกับน้องชีริวต่อค่ะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:9:20:23 น. เจ้าของมีไอเดียดี. เอาของชอบที่เก็บไว้นาน มาจัดหมวดหมู่ไว้เป็นระเบียบดีนะคะ
กว่าจะคิดออก ว่าจะจัดแบ่งยังไง และจัดเสร็จให้สวยงาม ใช้เวลาทุกวันตั้งหนึ่งปี คนรักการสะสมแค่หยิบจำและจัดก็เพลินแล้ว ที่จริงของพวกนี้แต่ก่อนพวกเราก็มี แต่โยนทิ้งไปเรื่อยๆ ได้มาเห็นนึกย้อนหลังไปสมัยเด็กๆ ของพี่ถ้าจัดพิพิธภัณฑ์ คงได้พวกเครื่องประดับ กิ๊บ ต่างหู ที่คาดผม สร้อยคอ กำไล เก็บไว้เป็นลัง จะทิ้งก็เสียดาย ผลที่สุดของก็เป็นความทรงจำของยุคสมัยค่ะ โดย: mcayenne94
วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:10:49:41 น.ที่บล๊อกผม....
เนื้อกวางหายากในไทย... บริษัทที่ผมทำจึงสั่งเนื้อกวางรูซ่า จากออสเตรเลีย มาขาย เป็นกวางเลี้ยงที่ ต้องลงทุนสูงต้องสร้าง รั่วสูงมาก ๆ เพราะเวลาตื่นตระหนก กระโดดสูงมาก.. ในไทยมีคนนำเข้ามาเลี้ยงบ้าง ที่นำเข้า เขาจะแพคเป็นแพค สอาด..เช่นเนื้อสโพก สันนอก สันใน สันคอ หรือพวก..นี้.. นำเข้าเสียภาษีซับซ้อนหน่อย หุ หุ.. บริษัทส่งให้ ภัตตาคาร หรือร้านอาหารป่าในไทย ขายทำเสต็ก.. หรืออะไรพวกนั้น.. แม้แต่ที่ อ.แกลง มีเนื้อกวางขาย คนคิดว่า แอบนำมาจาก เขาชะเมา..มั้ง หรือว่าใช่ ? 555 """ ผมทำงานประจำมาตลอด... เป็นรายได้หลัก.. แต่งานเสริม ไม่ว่า ขายผ้า หรือ สนง.บัญชี มีรายได้มากกว่ารายได้หลัก 4 เท่า... เลยไม่ทิ้ง แฮ่ จับปลาสองมือ.. งานประจำเขาก็แฮปปี้..ส่วนงานเสริม เราก็แฮปปี้ ขอบคุณครับที่ไปเยี่ยมบล๊อก โดย: ไวน์กับสายน้ำ
วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:13:14:03 น.ถ้ามีโอกาสคงไปชมแน่นอนจ้ะ
สวัสดีวันอาทิตย์เช่นกันจ้า โดย: mambymam
วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:15:30:00 น. บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ฟ้าใสวันใหม่ Home & Garden Blog ดู Blog Sweet_pills Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog Kavanich96 Funniest Blog ดู Blog tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog กาปอมซ่า Diarist ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog ชีริว Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น ที่เที่ยวอย่างนี้เข้าทีแม่โมแหล่ะค่ะ น่าสนใจและน่าเที่ยวเก็บรูปค่ะ ส่งกำลังใจวันร้อน ๆ นะคะ ขอบคุณที่แวะที่บล๊อกและส่งกำลังใจเช่นกันค่า โดย: mariabamboo
 วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:15:45:50 น.สวัสดีอีกรอบเน้อ
เหมือนชีริวเคยสอนเทคนิคนี้พี่แล้ว แต่พี่ลืมแหละ 55555 โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:18:50:10 น.ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับน้องชีริว
ภาพชุดนี้พี่ก๋าถ่ายมาจากพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนครนี่ล่ะครับ เดินถ่ายอยู่เกือบครึ่งวัน ชอบนะ อยากกลับไปอีกครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:18:56:24 น.ของเก่าที่ตกทอดมาก็ไม่ถึงกับเยอะหรอกค่ะ คุณชีริว
แต่พี่ก็คิดเช่นกันว่าอยู่กับเราต่อไปก็สู้อยู่ให้มีประโยชน์ กับผู้อื่นบ้างไม่ได้ การดูแลรักษาก็เป็นภาระยุ่งยาก บริจาคไปให้เป็นกุศลผลบุญแก่ผู้วายชนม์แล้วจะดีกว่า ขอบคุณที่ไปชมดอกไม้นะคะ ขอบคุณกำลังใจด้วยค่ะ  โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า
) วันที่: 7 ตุลาคม 2561 เวลา:20:43:04 น.ถ้ามีโอกาสก็อยากไปชมสักครั้งค่ะ มีหลายอย่างที่พี่ทันเห็นอยู่นะคะ
แต่..ขยาย font ให้ใหญ่กว่านี้นิดนึงได้ป่ะคะ ป้าอ่านลำบากมากเลย แฮ่.. โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 8 ตุลาคม 2561 เวลา:18:31:34 น.สวัสดีค่ะ คุณน้อง
ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกนะคะ รุ่นพี่เป็นรุ่นแรกๆ ของต่างๆเป็นของแห้ง ใบโหรพา พริกขี้หนู... แต่เดี๊ยวนี้คนไทยมาอยู่ที่ต่างๆเยอะมาก ปลูกผักกันเอง ส่งมาขายตามร้านจีน ร้านนไทย มีตะใคร้ ใบมะกรูด โหรพา พริกขี้หนูสด ของสดๆหาไม่ยากแล้วค่ะ เมื่อวานเพื่อนเขาไปหาลูกสาวที่ Rhode Island ยังนีกถึงคุณน้องเลย ว่าคุณน้องเคยเรียนที่นั้น พี่เองบอกเขาว่าพี่ชอบมาก สมัยก่อนไปบ่อย เวลาเพื่อนจากเมืองไทยมา ก็พาไปเที่ยว ชอบบรรยากาศข้างน้ำ ท่าเรือ ไปดูแมนชั่น เดี๊ยวนี้ไม่ได้ไปนานเหมือนกัน ไม่มีเพื่อนมาเลยไม่ได้พาใครไปเที่ยว โดย: newyorknurse
วันที่: 9 ตุลาคม 2561 เวลา:4:32:50 น.อ่านเพลินเลยค่ะ ชอบบรรยากาศสมัยเก่าๆแบบนี้จัง นั่งฟินได้ทั้งวัน
โดย: auau_py
วันที่: 9 ตุลาคม 2561 เวลา:11:12:35 น.จากบล็อก
คุณชีริวช่างสังเกตดี ทำไมไม่คิดว่าเป็นชุดของเอเลน หรือของอามินบ้างล่ะครับ อ้อ ผมยังไม่เคยเปิดตัวพวกนั้นนี่นะ ที่สำคัญมันมีผ้าพันคอเลยรู้ว่าเป็นของชุดมิคาสะ ด๋อยเบอร์แรกๆ (เบอร์ไม่เกิน 50 ปัจจุบันออกถึงเกือบ 1000 แล้ว) ข้อต่อง่อยมากครับ ชุดโคนาตะที่ได้มาข้อต่อแตกพังหมดแล้ว ดีที่ตัวนี้ได้มาราคาถูกมากๆ เลยต้องเอาชุดคนนั้นทีคนนี้ทีใส่ไปก่อน ไว้ต้องไปหาของปลอมแล้วแกะเอาข้อต่อของปลอมมาใช้ ในบล็อกผมอ้างอิงคำพูดแบบ based on true story เลยนะครับ ในการ์ตูนซากุระก็พูดคล้ายๆ แบบนี้ออกมาเหมือนกัน ที่สำคัญในเรื่องมีคนพูดคำพูดแบบเดี๋ยวกับที่ผมเอามาเขียนออกมาด้วยเช่นกัน โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 9 ตุลาคม 2561 เวลา:23:22:04 น.ว๊าววววว แค่ไล่ดูภาพยังว๊าววขนาดนี้
้ถ้าได้ไปเดินดูของจริง ครึ่งวันไม่พอแน่ ๆ เลย ดูไปก็นึกคิดไป นึกถึงวันเก่าก่อน เป็นอีกหนึ่งพิพิธภัณฑ์ที่น่าไปชมมาก ๆ จร้า มีหลายโซนมากนะ จัดโซนของสะสมได้เป็นหมวดหมู่ ทำให้เราชมไปเรียบเรียงเรื่องราวได้เป็นอย่าง ๆ ไม่สับสนปนเปกัน เหมือนจะเคยเห็นรีวิวที่นี้ผ่านตาอยู่บ้างนะ แต่ไม่ได้แยกเป็นส่วน ๆ เหมือนที่ชีริวทำ ทำให้เห็นภาพรวมของพิพิธภัณฑ์นี้ชัดเจน ว่าแต่เตารีดใส่ถ่ายเกิดไม่ทัน จริงดิ!! พี่เกิดทันไม่พอได้ใช้รีดชุดนักเรียนเองด้วย เสียดายมันหายไปไหนก็ไม่รู้ ผลุบโผล่ลากยาวนานหน่อยช่วงนี้ เลือดจะไปลมจะมาน่ะ 555555+ โดย: JinnyTent
 วันที่: 10 ตุลาคม 2561 เวลา:19:11:01 น.อ่านจบแล้วชอบมากครับ
ผมชอบอะไรเก่าๆ บรรยากาศเก่าๆ แม้จะเกิดมาไม่ทันยุคเก่าก็ตามที แต่ชอบวีถีชีวิตแบบเก่ามาก บ้านคุณยายผมยังมีเตารีดเหล็กใส่ถ่านอยู่เลย ขอบอกว่าหนักมากครับ พวงยี่ห้อข้าวของเครื่องใช้ และบรรยากาศร้านโชวืห่วยนี่มันใช่เลย ชอบ...แต่อยู่ไกลจากที่พักผมแฮะ ไว้มีโอกาสจะลองแวะไปครับ โดย: ruennara
วันที่: 11 ตุลาคม 2561 เวลา:2:51:26 น.อยู่แถวบ้านแม่เลยค่ะ ยังไม่เคยแวะสักที น่าพาเด็กๆไป โหวตค่าาา
โดย: life for eat and travel
วันที่: 11 ตุลาคม 2561 เวลา:12:28:52 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 89 คน [
สุขแน่ๆ คือ เจ้าของพิพิธภัณฑ์นี่ล่ะครับ 555
มีของเก่าเก็บเยอะขนาดนี้ แถมยังเก็บอย่างดี
จนกลายมาเป็นพิพิธภัณฑ์ด้วย สุดยอดเลย
พี่ก๋ามีของสะสมอย่างเดียวคือหนังสือ
ของเก่าของพ่อก็ไม่เคยสนใจเลย 555
ปล. น้องชีริวอยากเกิดเป็นแมงกระพรุน
แปลกดีครับ 555
พี่ก๋าไม่อยากเกิดแล้ว
เบื่อแล้ว 555