O นิราศสุพรรณ 1 .. O . . . โคลงนิราศสุพรรณ แต่งเมื่อ พ.ศ.๒๓๘๔ เป็นนิราศเรื่องเดียวของสุนทรภู่ที่แต่งเป็นโคลงสี่สุภาพ เรื่องนี้นอกจากจะมีความไพเราะซาบซึ้งและให้ความสนุกเพลิดเพลินตามท้องเรื่องแล้ว ยังทำให้ผู้อ่านได้ทราบรายละเอียดในเรื่องการเดินทางไปสุพรรณบุรีของสุนทรภู่ซึ่งจะเป็นประโยชน์ในการศึกษาชีวประวัติของท่านเพิ่มเติมอีกด้วย นอกจากนี้ที่สำคัญก็คือ ได้ช่วยให้ผู้ที่หลงใหลในเรื่องเล่นแร่แปรธาตุและหายาอายุวัฒนะซึ่งปัจุบันนี้ก็ยังมีผู้เชื่อว่ามี ได้ทราบว่าเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ ดังสุนทรภู่ได้แถลงไว้ชัดเจนแล้วในตอนสุดท้ายของโคลงนิราศเรื่องนี้ โคลงนิราศสุพรรณนี้ได้พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๖๗ แจกเป็นอนุสรณ์ในโอกาสที่มหาเสวกโทพระยาสุวรรณศิริ (ทองดี สุวรรณศิริ) ได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้า ๚ให้เป็นพระยายืนชิงช้า การพิมพ์ครั้งนั้นมีโคลงทั้งหมดเพียง ๒๔๑ บท แต่เขียนไว้ข้างท้ายว่า "จบบริบูรณ์" ทั้งนี้เข้าใจว่าเดิมคงจะพบต้นฉบับโคลงนิราศสุพรรณของสุนทรภู่แต่เพียง ๑ เล่มสมุดไทย ครั้นเมื่อพ.ศ. ๒๕๐๔ เจ้าหน้าที่กองหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร ได้พบต้นฉบับโคลงนิราศสุพรรณของสุนทรภู่เพิ่มขึ้นอีก ๒ เล่มสมุดไทย มีบทโคลงเพิ่มขึ้นและดำเนินความต่อไปอีก ๒๒๑ บท รวมกับของเดิมที่พิมพ์ไว้ก่อนแล้ว ๒๔๑ บท จึงเป็น ๔๖๒ บท ต่อมา นายธนิต อยู่โพธิ์ ซึ่งดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมศิลปากรในขณะนั้น ได้มอบให้เจ้าหน้าที่กองวรรณคดีและประวัติศาตร์ คือ นายหรีด เรืองฤทธิ์ เปรียญ อ่านและตรวจสอบชำระโคลงนิราศสุพรรณส่วนที่พบไหม่ และนางกุลทรัพย์ เกษเเม่นกิจ ได้ตรวจสอบชำระเพิ่มเติมในคราวตีพิมพ์ฉบับสมบูรณ์นี้เป็นครั้งแรกเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของสุนทรภู่ ในวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๕๑๐ การพิมพ์ครั้งนั้นได้รักษาอักขระวิธีตามต้นฉบับเดิมในสมุดไทย ทั้งนี้เพื่อให้ท่านผู้อ่านได้ศึกษาวิธีเขียนสะกดการันต์และเสียงอ่านเสียงพูดที่เคยใช้กันในสมัยโบราณ ส่วนคำที่ลักลั่นนั้น นายธนิต อยู่โพธ์ ได้ทำเชิงอรรถเทียบคำปัจจุบันไว้ นอกจากนั้นยัง ได้พิมพ์สถานที่ที่กล่าวถึงในโคลงนิราศสุพรรณ พร้อมทั้งภาพและแผนที่สังเขปเเสดงระยะทางเดินไว้ด้วย ต่อภาค 2 |
บทความทั้งหมด
|