วันนี้ไปโรงพยาบาลศิริราชมา
ระหว่างที่นั่งรออยู่พบภาพที่น่ารักมากมาย
คุณยายคนนึงมากับลูกหลานนั่งอยู่บนรถเข็น
ฝั่งตรงข้ามเป็นคุณน้าที่มากับลูกชาย
บทสนทนาทั้งสองคนนั้น เริ่มขึ้นจากการยิ้มให้กัน
คุณน้า : นี่มาจากไหนกันคะ
คุณยาย : มาจากราชบุรี
คุณน้า : มาตั้งแต่กี่โมงคะ?
คุณยาย : ออกมาตีสี่ ถึงที่นี้ หกโมงกว่าๆแล้ว
คุณน้า : มาจากบ้านบึงเหมือนกันคะ ใช้เวลาเกือบๆชั่วโมงครึ่งเหมือนกัน
บทสนทนาดำเนินต่อไปในขณะที่รอเรียกคิวยาวเหยียด
เป็นภาพที่น่ารักจริงๆ คนสองคนต่างที่ต่างถิ่น
แต่ได้มารู้จักกันโดยโชคชะตา
มิตรภาพงอกงามได้ทุกที่จริงๆ
เพียงแค่คุณหันมาสนใจมัน
มันอยู่ไม่ไกลหรอกคะ
ข้างๆตัวคุณนี่เอง
ข้าพเจ้าเองก็ได้เรียนรู้มิตรภาพเล็กๆแต่คุณค่ายิ่งใหญ่
จากที่ไม่ใกล้ไม่ไกลเช่นกัน
ในห้องใบเล็กๆ ไร้สาระอมตะของพวกเรา
วะ ฮ่า ฮ่า