นาฬิกา กับ วันเวลาว่าง 1 วัน วันนี้ข้าพเจ้าว่างคะ  อ่ะไม่ได้ตกงานนะ (เพื่อนผู้หวังดีทั้งหลายอย่ารีบดีใจ โฮะๆ)วันนี้หยุดปฎิบัติภารกิจโก๊ะคะ ให้ขามันได้พักผ่อนบ้างเนอะหลังจากเป็นอะไรไม่รู้คะ ไปทำงานมาทีไรได้ของแถมเป็นไอ้รอยเขียวๆม่วงๆกลับมาทุกที พี่ๆที่ทำงานเขาเลยสรุปให้ว่า ข้าพเจ้าไปโก๊ะคะไม่ได้ไปบิน กำ....  วันว่างวันนี้ปฎิญาณ(เขียนงี้ป่าวหว่า) ไว้ว่า "จะถอดนาฬิกาทิ้ง 1 วันคะ" หลังจากนาฬิกากับข้าน้อยนั้นยิ่งกว่าช้อนกับส้อม ยิ่งกว่าตะเกียบที่ตั้องมี 2 อันจึงจะหนีบได้ ยิ่งกว่า.... เหะเหะ คิดไม่ออกแระ (ไอ้ที่ว่ามาก็วนๆเวียนๆอยู่กับอุปกรณ์การกินเนอะ  )เอาเป็นว่าข้าพเจ้ากับนาฬิกานั้น ขาดกันไปสักนาทีอาจตายได้ คือ โดยส่วนตัวแล้วเป็นโรคจิตคะ ถ้าไม่ได้ทำอะไรติดพันอยู่ สักแป๊ปๆจะมองนาฬิกาแระ จนถึงกับมีคนใกล้ตัวบางคนเขาชอบค่อนขอดว่าจะรีบไปไหน มันติดนี่นา...  เอาล่ะวันนี้เลยโละคะ เลิกคบกับนาฬิกา 1 วัน ตื่นมาลงมาข้างล่างเดินมานอนต่อ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ทำไมไม่นอนข้างบนเย็นๆไป นอนต่อไปๆมาๆก็อาบน้ำคะออกไปข้างนอก ไปวังหลังมาคะ ของเยอะมากกกกกกก ละลานตาไปหมด แต่ปรากฏว่า ได้กลับมาเป็นของกินหมดเลย จบกันๆๆๆๆ  หลังจากนั้นไปตลาดประจำบ้านต่อคะ เซ็นทรัลปิ่นเกล้านั้นเอง เดินวนไปวนมาขึ้นๆลงๆ เข้าแบงค์นู้น ออกแบงค์นี้ เอาตังค์ไปแจกแบงค์คะ ที่ว่ามาไม่ได้รวยแต่อันใดนะคะ ไปจ่ายหนี้สิน สาธารณูปโภค สาธารณูปการทั้งหลายแหล่ของทุกคนในบ้านเลยคะ (ช่วงแอบบ่น : ทำไมทุกคนต้องให้เขาไปจ่ายด้วย เดินไปๆมาๆ ถอนเงินเข้าๆออกๆนี่ เขางงง่ะ งือๆๆๆ  แต่เอาเถอะทำไรไม่ได้ ไอ้เรามันว่างนี่นาทำไปๆๆ อย่าบ่น) เดินจนหลงจนมึนงงกันไปแล้วว่าตรูจ่ายครบยังหว่ะ เพิ่งนึกได้ยังไม่ได้กินข้าวเลยคะท่านวันนี้ หิวขึ้นมาทันใด ไปแสวงหาของกิน (อันน้อยนิดและน่าเบื่อมากกกกกก คือหมดมุกจะหากินแล้วอ่ะที่เซ็นทรัลนี่ย )หาอะไรยัดท้องเสร็จคราวนี้ถึงภารกิจสำคัญของวันนี้คะ เนื่องด้วยเมื่อคืนว่างจัดและสำนึกได้ว่า หนังสือของข้าพเจ้านั้นมันช่างรกและเกะกะบ้านจริงๆ สมควรแก่เวลาที่จะอัญเชิญมันไปเก็บเข้าที่บ้างได้แล้ว ว่าแล้วก็รื้อเลยคะ จัดนิตยสารที่หัวเดียวกันเรียงกันไป โอ๊ววววววว.... ที่เรายังไม่ได้อ่านมันเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย จัดไปจัดมาปรากฏแว้.... นิตยสาร Room เดือนที่แล้วหายไปคะ  นอนไม่หลับเลยงานนี้ เดินหามันเข้าไปสิ ทุกซอกทุกมุมของบ้านจนกระทั้งไม่มีที่ให้หาแล้ว ถอดใจว่าสงสัยต้องได้ไปงานสัปดาห์หนังสือเพื่อนิตยสารเล่มนี้แหง่มๆ (คือนิตยสารหัวนี้ข้าน้อยมีตั้งแต่เล่มแรก ไม่เคยขาด หายไปเดือนนึงนี่คอขาดบาดตายเชียวนะเออ  )ด้วยเหตุฉะนี้วันนี้เลยเดินหาหนังสือให้ควั่ก ร้านทุกร้านในเซ็นทรัลไม่รอดการถามของข้าพเจ้า และเป็นไปตามคาดไม่มีสักกะร้าน แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กลับบ้านมาด้วยความห่อเหี่ยวหัวใจ และแล้วก็อดหันไปมองไม่ได้ เข้าบ้านมา ณ. เวลา 17.33 นาทีพอดี ว้า...หมดกัน งั้นนาฬิกาเรากลับมารักกันเหมือนเดิมเนอะ งือออออออออออออ  จริงๆแล้วการที่ได้ทำอะไรโดยไม่ต้องรีบต้องเร่ง เดินไปเรื่อยๆ อยากเข้าตรงนั้น ออกตรงนี้ แวะดูตรงนี้นิด ตรงนั้นหน่อย มันก็ผ่อนคลายดีนะคะ ชีวิตคนกรุงเทพเดี๋ยวนี้เร่งรีบ รีบร้อน ความน่ารัก ความผ่อนคลายหาพบไม่ค่อยได้ตามท้องถนนเลยคะ รีบไปทำงาน รีบไปให้ทันธุระ เวลานั้นต้องตรงนั้น เวลานี้ต้องตรงนี้ เวลานี้ต้องทำเรื่องนั้น เวลานั้นต้องทำเรื่องนี้ ชีวิตมันเครียด และเหี่ยวพิลึกเลยละคะ ลองดูกันบ้างนะคะ ลองถอดเวลาทิ้งสัก 1 วัน แล้วคุณจะพบว่ามันไม่เลวเลยทีเดียว.... ปล มีใครสนใจบริจาคนิตยสารเล่มทีหายไปไหมคะ เง้อ 
ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แอบปั๙ญานะยะแม่ถุงฯ เด๋ววันหลังว่างก่อน จะชวนไปลืมเวลาที่ทาป๊าสสสสสสสส 55555555555555555555555  โดย: ป้าพริก IP: 58.8.160.95 วันที่: 4 เมษายน 2550 เวลา:21:06:12 น.
   โดย: lung_sam IP: 222.123.37.58 วันที่: 4 เมษายน 2550 เวลา:21:32:38 น.
เวลาใส่นากานานๆมันก้อติดอะ่ ไม่ใส่แล้วมันโล่งๆไปพักนึง แล้วพอใส่อีกก้อรุสึกแปลกๆ ^^
โดย: winos
 วันที่: 4 เมษายน 2550 เวลา:21:45:19 น.
วันปีใหม่ไทยค๊าบบบ"  โดย: โชแปงค๊าบ (nutuang
) วันที่: 13 เมษายน 2550 เวลา:16:04:11 น.ไม่มีฮะ ไม่อ่าน หนังสือถาปัด (เค้าเลิกอ่านกันแล้วฮะ)
อ่าน ddt หนังสือเกี่ยวกับดนตรีสิแจ่มกว่า ฟังเพลงอินดี้งี้ ทำผมทรงเด็กแนวอย่างนั้น...เยี่ยม  โดย: คนไม่มีปีก IP: 125.25.128.146 วันที่: 19 เมษายน 2550 เวลา:22:35:37 น.
 โดย: rt IP: 203.153.180.111 วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:15:47:00 น.
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แวะมาทักทายค่ะ คงต้องลองทำบ้างสักวัน