ผ่านมา 1 ปีแล้วซินะ ที่ร่างกายตัวเองคงยังไม่สมประกอบ 100% มีชาบ้าง ปวดบ้าง ตามประสา ณ.เวลานี้ที่พิมพ์ก็มีอาการชาๆที่ขาอยู่แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเท่ากับปี ที่แล้ว กาลเวลาผ่านไปรวดเร็วยังกับโกหก 

เมื่อวันนี้ปีนี้แล้ว ข้าพเจ้านั่งตรงนี้พิมพ์ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างลงในโน๊ตอันนี้ กับน้ำตาที่ไหลออกมายังกับเขื่อนแตก ทั้งโทษตัวเอง โทษดินฟ้าอากาศ โทษเทวดาฟ้าดิน พร้อมกับความรู้สึกที่ว่า "ทำไมต้องเป็นเรา" ที่สำคัญที่สุดก็คือความรู้สึก "กลัวตาย!" 

เนื้องอกชิ้นเล็กๆได้สอนอะไรข้าพเจ้ามากมาย สอนให้ข้าพเจ้ามองโลกไปอีกมุมนึง ถึงมันจะเป็นโลกที่ไม่น่าอยู่ แต่ข้าพเจ้าก็ยังอยากจะอยู่ ยังไม่อยากไปที่ชอบๆ :P

ตอนนี้ข้าพเจ้าได้พยายามได้เฝ้ามองจิตตัวเองอยู่เสมอๆ "สุขก็ให้รู้ว่าสุข ยิ้มกับความสุขที่เกิดขึ้นและให้นึกเสมอว่ามันคงจะไม่อยู่ตลอดไป และพอทุกข์ ก็ให้ยิ้มไปพร้อมกับน้ำตาเพราะวันนึงความทุกข์ก็จะผ่านไปเช่นกัน...ไม่มี อะไร"ตลอดไป"บนโลกใบนี้แน่ๆ

คุณอุ้ม ทักษอร คงคาประเสริฐ ได้รับการ ผ่าตัดเนื้องอกเยื้อหุ้มสมองและเยื่อหุ้มไขกระดูกสันหลัง บริเวณท้ายทอย ที่โรงพยาบาลสมิติเวช เมื่อเดือน กันยายน 2553 ที่ผ่านมา ปัจจุบันสุขภาพแข็งแรง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับโลกในมุมมองใหม่ๆ 

ร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ และ ติดตาม diary ที่เธอเขียน บน โลก online ได้ ทั้ง แง่คิด และ มุมมองในการดำเนินชีวิตต่อ ได้ ที่ //www.facebook.com/aum.kongkaprasert