ถนนสายนี้มีตะพาบ km 78 >> ทะเลสีดำ
ในคืนจันทร์เพ็ญสีแดงเนื่องจากมีคราสบดบัง
ช่างเป็นคืนที่เงียบสงบระคนความสยองขวัญในระดับหนึ่ง
เสียงลมพัดหวีดหวิวราวกับเสียงหญิงสาวกำลังร้องไห้ลอยมากระทบโสตประสาทของผม
น้ำทะเลสีดำอันเงียบสงบราวกับไม่เคยมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นมาเลย

ผมยังคงกอดท่อนไม้ท่อนหนึ่ง
ท่อนไม้ท่อนนี้จริง ๆ แล้วเป็นท่อนไม้ที่เคยมีชีวิต
ภาพความทรงจำเดิม ๆ ยังคงอยู่ในหัวของผม

ผมจำได้ว่าไม่นานมานี้ผมยังพูดคุย หยอกล้อ รวมถึงคอยดูแลท่อนไม้ท่อนนี้อยู่เลย

ย้อนไปเมื่อเดือนก่อน ทางราชการบอกว่าสถานการณ์ในประเทศตอนนี้กำลังย่ำแย่ถึงขีดสุด
แต่เขาไม่บอกหรอกนะว่าเกิดจากสาเหตุอะไร
รู้เพียงแต่ว่าผมและหนุ่มสาววัยรุ่นตอนปลายที่อายุตั้งแต่ 23-28 ปี
จะถูกเกณฑ์เข้าไปอยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งทุรกันดารแล้วแต่บุญกรรมของแต่ละคน
เว้นแต่คนที่มีคูปองขอชีวิตที่ต้องแลกมาด้วยเศษเงินแค่พอซื้อบ้านเดี่ยวในเมืองโดยใช้เงินสดเท่านั้นแหละ

คนบางกลุ่มถูกนำตัวไปขังรวมอยู่ในเรือนจำร้างที่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบถ้วน แต่ไร้ซึ่งอิสระ

บางกลุ่มถูกนำตัวไปอยู่กลางป่าบริเวณชายแดนที่ไม่อาจรู้ว่าจะมีการสู้รบเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า

แต่กลุ่มของผมถูกลอยแพอยู่กลางทะเล โดยที่ต้องฝ่าฟันคลื่นลม มรสุม รวมถึงขบวนของโจรสลัดที่อยู่ริมชายฝั่ง

แม้ว่าสถานที่ที่แต่ละกลุ่มอยู่จะมีความแตกต่างกัน
พวกเราแต่ละคนกลับมีภารกิจที่เหมือนกันคือ
ทุกคนต้องจับคู่แล้วถูกกุญแจมือคล้องให้อยู่ติดกันตลอดเวลา
โดยที่ต้องให้อีกฝ่ายตายเสียก่อน ตนเองถึงจะเป็นอิสระสามารถกลับบ้านได้
ยึ่งไปกว่านั้น ในแต่ละคู่ห้ามจับกลุ่มมากกว่า 2 คน มิเช่นนั้น กุญแจมือจะระเบิดตัวเอง
เมื่อรวมกลุ่มมากขึ้นเท่าไหร่ แรงระเบิดก็จะมากขึ้นเท่านั้น

ด้วยความที่ผมจึงไม่ชอบการจับกลุ่ม ทำให้ผมรอดจากการระเบิดพลีชีพไปได้
แต่ผมไม่รู้เลยว่าหญิงสาวที่ถูกมัดคู่กับผม เธอจะรู้สึกยังไง
ตลอดระยะเวลาที่ผมอยู่กับเธอ เธอเปรียบเสมือนน้ำค้างที่เกาะบนใบบัวในยามที่ขาดแคลนน้ำจืด
มันช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้ ในขณะที่ผมไม่รู้เลยว่าเธอคิดอะไรในใจกันแน่

ในตอนเย็นจนถึงพลบค่ำ เกิดพายุฝนฟ้าคะนองพร้อมกับสึนามิ
ทะเลกลายเป็นสีดำและผมก็มองอะไรไม่เห็นเลย
มีแต่เธอเท่านั้นที่จับมือผมไว้ แค่นี้ก็ทำให้ผมอุ่นใจมากแล้ว
แต่เหตุการณ์ไม่มีทีท่าว่าจะสงบง่าย ๆ
ผมและเธอถูกคลื่นลมพัดไปมาจนกระทั่งไปติดที่แท่นขุดเจาะน้ำมันแห่งหนึ่ง
ผมกอดเธอกับแท่นขุดเจาะเพื่อรอเวลา และกว่าที่พายุและคลื่นจะสงบก็กินเวลาไปจนถึงตีสามแล้ว

ผมอยากบอกกับเธอเหลือเกินว่าเราผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้อีกครั้งหนึ่งแล้ว
แต่มันก็สายเกินไปแล้วเมื่อเธอกระซิบผ่านใบหูของผมเพื่อบอกว่า

"ดีใจด้วยนะ เธอจะได้กลับบ้านของเธอ ส่วนฉันก็จะได้กลับบ้านของฉัน"

ผมไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอมันคืออะไรกันแน่
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมไม่เคยรู้สึกอยากดูแลและปกป้องใครเท่าเธอมาก่อน
มีแต่อยากจะฟาดฟันคนอื่นให้แหลกสลายย่อยยับไปกับตา

แต่เมื่อเธอคนที่ผมให้ทั้งหัวใจได้จากไปอย่างไม่มีวันกลับไปเสียแล้ว
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีชีวิตอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง



_____________________________________________________________

สำหรับตะพาบนี้ ไม่คิดอะไรมาก
อยาเขียนเรื่องแบบ dark เศร้า ซึ้ง(มั้ง)
อารมณ์ประมาณว่าอยากเรียกน้ำตาชาวบ้านแข่งกับคู่กรรมน่ะ
ไม่รู้ว่าจะพอไหวมั้ยเนี่ย



Create Date : 09 เมษายน 2556
Last Update : 9 เมษายน 2556 23:41:20 น.
Counter : 1116 Pageviews.

9 comments
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 22 หน้า 2 unitan
(16 เม.ย. 2567 10:34:46 น.)
15 เมษายน 2567 คุกกี้คามุอิ
(15 เม.ย. 2567 04:15:53 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 36 : กะว่าก๋า
(14 เม.ย. 2567 06:17:30 น.)
: หยดน้ำในมหาสมุทร 34 : กะว่าก๋า
(12 เม.ย. 2567 05:52:40 น.)
  
เฮ้ย!! เหมือนพวก Battle Royale อะไรพวกนี้เลย

จริงๆ แล้วเรื่องคล้ายๆ กันนี้เกิดขึ้นจริงในโลกนะ เพียงแต่ไม่ได้ให้จับคู่กันแบบนี้ เขาส่งไปในที่ที่ต่างกันแล้วแต่บุญแต่กรรม แล้วให้ดำรงชีวิตอยู่ในสถานที่แห่งนั้น ซึ่งแต่ละที่ไม่ใช่ที่ที่น่าอยู่เท่าไหร่นัก
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:23:53:08 น.
  
มาอ่านตะพาบค่ะ
เป็นทะเลสีดำที่ดาร์กๆจริงๆด้วยค่ะ
โดย: lovereason วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:23:57:46 น.
  
Darkตะพาบ เก๋จัง
ถ้าเป็นหนัง เขาเรียก ฟิลม์นัวร์
Film Noirภาษาอังกฤษ ฟีลม์
ภาษาฝรั่งเศษ นัวร์ = ดำ
เศร้าค่ะ นึกถึงJack กะ Roseตอนไททานิคล่ม
และพระเอกนางเอกกำลังลอยทะเล

เศร้า..ซึม..
แต่น้ำตายังไม่
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 10 เมษายน 2556 เวลา:6:04:29 น.
  
สวัสดียามเช้าครับน้องโรมุ

เขียนได้ดีนะครับ
ตีโจทย์ออกไปได้อีกรูปแบบหนึ่งเลยครับ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 เมษายน 2556 เวลา:7:35:30 น.
  
ดีครับโรมุ

ตะพาบนี้คนอื่นเขาเขียนโรแมนติก รายนี้เีขียนนิยายเขย่าขวัญ! แต่พล็อตนี้เอาไปทำหนังน่าจะสนุกนะครับเนี่ย

คู่กรรมน่าดูนะครับ แต่ตอนนี้กระแสพี่มากพระโขนงแรงกว่า เอิ๊กๆ

ผมไม่ได้เขียนบล็อกโบราณสถานมานานแล้วเหมือนกันครับ แต่คิวอัพบล็อกช่วงนี้ถี่ยิบเลยน้อ เลยต้องโดดตะพาบ อิอิ
โดย: ชีริว วันที่: 11 เมษายน 2556 เวลา:0:22:29 น.
  
สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
เขียนกันหลากแนวเลยนะคะ
อ่านแล้วนึกถึง แจ็คสแปโร่เลยค่ะ

ชอบเพลงนี้มากเลยค่ะ ทะเลสีดำ ไม่นานก็เช้า ^^
โดย: tanjira วันที่: 11 เมษายน 2556 เวลา:9:18:47 น.
  
อ๊ายยยบ้านนี้เป็นทะเลสีดำ ซะงั้น

ทะเลสีดำ ไม่มีแสงไฟ
มองไม่เห็นทาง เธอกลัวหรือไม่

ธออาจเหน็บหนาว ทุกคราวที่เจอะคลื่นลม

555 เข้ากับเพลงนี้เลยคุณโรมุ

วันน้ขอข้ามนิสสสนะคะ คงไม่ว่ากัน จะกลับบ้านนอกแล้ว
สงกรานต์นี้เที่ยวไหนก็ขอให้สุข สนุกสนานบานเบิกฟ้าเลยนะคะ

เดินทางปลอดภัยค่ะ
โดย: maitip@kettip วันที่: 11 เมษายน 2556 เวลา:11:30:06 น.
  
ทะเลสีดำแบบนี้ ไม่ค่อยน่ากลัวนะคะ คงอุ่นๆ ในใจดี
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 11 เมษายน 2556 เวลา:14:26:19 น.
  
จะว่า Dark หรือไงไม่รู้
แต่เราว่า ตะพาบบ้านนี้ โรแมนติก
โดย: sierra whiskey charlie วันที่: 11 เมษายน 2556 เวลา:22:32:07 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Rommunee.BlogGang.com

ROMMUNEE
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

บทความทั้งหมด