ความเดิมจากตอนที่แล้ว :: คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล ภาค ๑


คราวยังอยู่ที่เกาะสี่ ตอนดำดูปะการัง เราผู้ซึ่งนั่นนู่นนี่ละล้าละลังอยู่บ้าง แถมไกด์ก็รู้ว่าเคยมีอาการเมาเรือ พอดำผุดดำว่ายจับปรับสน็อคเกิลอิท่าไหนไม่แน่ชัด สน็อคเกิลเกิดหลุดออกจากหัว ครั้นจะใส่เข้าใหม่ก็ไม่ไหว มันเจ็บน่อ (มันจะดึงเส้นผม T_T) เลยถือไว้ พี่ไกด์คงเห็นท่าไม่ดี บอกให้คนขับเรือโยนเชือกที่ปลายผูกเสื้อชูชีพตัวเล็กไว้ด้วยมาให้เรา ขนาดว่ายน้ำไม่เป็นยังอยู่ห่างตัวเรือพอสมควร เชือกที่โยนมานั้นเลยไม่ถึงตัว แอบนึกไปถึงในหนัง(เรื่องอะไรก็ตามอ่ะนะ) เหมือนกับอยู่ในสถานการณ์คับขัน ตัวละครตัวนึงมันจะจมน้ำอยู่รอมร่อ คนบนเรือตกใจรีบหาทางช่วยทุกวีธี .... อารมณ์ที่คิดตอนนั้นเป็นแบบนั้น อมยิ้มในใจ (จะตายอยู่แล้วยังจะขำอีก หุหุ) ไม่ใช่อะไร เพราะตัวเราเองรู้อยู่ว่ามีเสื้อชูชีพ > ไม่เป็นไร > เดี๋ยวค่อยๆ ว่ายไปใกล้เรือ > ไม่ยาก > จริงๆ > ไม่ต้องห่วง

แต่พี่คนขับเรือยังไม่ละความพยายาม สาวเชือกกลับไปและโยนใหม่อยู่ 3 รอบ ก็พอดีคว้าได้ ไล่ทันเลยพาตัวเองขึ้นเรือเสียเลย ประจวบกับหมดรอบดำน้ำละแวกนี้ ไม่นานทุกคนก็นั่งอยู่บนเรือมุ่งไปทะเลแหวก

ที่ทะเลแหวก เมื่อได้เวลาต้องกลับไปฝั่งแผ่นดิน สปีทโบ๊ทรออยู่ห่างเกาะ พยายามขับเข้ามาใกล้เหล่าเราให้มากที่สุด พยายามแล้วพยายามอีกหลายหนแต่ก็ไม่สำเร็จ ใกล้ได้ที่สุดก็ยังห่างจากพวกเรามากอยู่ดี แพลนเอที่จะให้ทุกคนเดินขึ้นเรืออย่างสง่างามถูกยกเลิกไป แพลนบีถูกนำมาใช้โดยพี่ไกด์จะลอยคอรอระหว่างทาง ให้เด็กๆ ค่อยกระดื้บตะกุยน้ำไปหาแก แล้วจะพาส่งขึ้นเรือ แต่แผนนี้เด็กๆ คงไม่เห็นด้วยเพราะไม่มีใครขยับเลย พ่อ-แม่ของเด็กบางคนก็ไม่เห็นด้วย

เรือวนเวียน คนรอคอยกันอยู่นานร่วมครึ่งชั่วโมง เป็นเวลาเดียวกับที่นักท่องเที่ยวอีกกลุ่มหนึ่งหมดเวลาทัวร์รอบเกาะ เรือหางยาว เรือไม้ หางเสือยกได้ ลอยตัวรอพวกเขาอยู่ริมฝั่งซึ่งเราเห็นตั้งกะลงจากสปีทโบ๊ทแล้ว ยังมองอยู่เลยว่าน่านั่ง ทุกคนของกลุ่มเขาทะยอยกันขึ้นเรือ พวกเราที่ยืนเกาะกลุ่มกันอยู่ไม่ห่างได้แต่มองตาปริบๆ ... เขาได้กลับบ้านกันแล้ว...พวกเรานี่ ติดเกาะกันตัวจริงเสียงจริง แล้วเรือลำนั้นก็บ่ายหน้าออกจากเกาะ แต่...ไปได้ไม่ไกลเพราะเห็นเขาจอดชะลอไม่ห่างจากสปีดโบ๊ท

เรือหางยาวยินดีช่วยเหลือเท่าที่จะช่วยได้ แล้วพี่ไกด์ก็ตะโกนประกาศว่าเราจะลำเลียงเด็กๆ ขึ้นเรือหางยาวไปส่งที่สปีดโบ๊ทและผู้ใหญ่ตามไปด้วยคนนึงเพื่อดูแล เมื่อเด็กขึ้นครบคนขับเรือบอกว่าเรือยังพอรับน้ำหนักไหว งั้นผู้ใหญ่ทั้งหมดก็ขึ้นมาพร้อมกันเที่ยวนี้เลย ... นั่นล่ะจึงเห็นความหวัง เห็นภาพห้องพักเปิดไฟ ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัว ... เราจะได้กลับกันแล้ว ...

ขึ้นเรือหางยาวกันครบ พอช่วงเวลากลับลำเรือก็สบโอกาสได้คุยทักทายกัน พอบอกว่ามาจากขอนแก่น ทุกคนเหล่าเราพากันเฮลั่น...พร้อมแนะนำตัวกันว่ามาจากอุบลฯ อิสานเหมือนกัน เสียงหัวเราะ เสียงเฮ รอยยิ้มจากทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ยังความอิ่มใจให้กับเรา ทุกคน ... ใครคนหนึ่งตะโกนขึ้นว่า ลาวเจอลาว ! 55









หมายเหตุ : จากภาพหมู่กระโดด อย่าเพิ่งเดาว่าคนไหนคือ จขบ. เลยค่ะ เพราะตัวเองนั้นไปเดินเก็บภาพอยู่ซีกกระโน้น
มองมาเห็นเขากระโดดกันเป็นกลุ่ม อยากกระโดดด้วย T_T

เขาโดดกันหลายรอบ ก็ยังเดินกลับมาไม่ทัน T_T x 2

ภาพถัดลงมา ภาพแรกเด็กหญิงน้ำขิง หลานสาวเราเอง และอีกกลุ่มเด็กๆ หลานๆ ที่ไปด้วยกัน













กลับมาถึงที่พัก น้ำใช้ที่ควรจืดก็รสประแล่ม คงเป็นน้ำบาดาล แต่ไม่ว่ามาในรสไหนก็ต้องรับ ยังไงก็ดีกว่าปล่อยให้เกลือรักษาความเค็มเกาะติดอยู่ตามร่างกาย อาหารเย็นค่ำนี้ไม่มีไรมาก เท่าที่หาซื้อได้จากตลาดแล้วหิ้วกลับมากินที่พัก ไก่นึ่ง ปูนึ่ง ปูกุ้งปลาชุบแป้งทอด กินแล้วคิดถึงบ้าน เพราะที่บ้านอร่อยกว่า 55 ส่วนที่สั่งให้ครัวทำก็หมึกกระเทียมพริกไทย ยำทะเล และยำไข่แมงดา ... หน้าตาประหลาด พอๆ กับตัวแมงดาทะเลที่เวลาเห็นแล้วจะนึกถึงเหล่าเอเลี่ยนจากหนัง

ค่ำนี้กินไม่อิ่ม แต่นอนหลับ ^_^



เช้าวันที่ ๑๐ พ.ค. ๕๒
ตื่นแต่เช้า ออกไปเดินเก็บภาพ กดไม่ยั้งเพราะบรรยากาศสงบ เงียบ ได้ยินแต่เสียงคลื่นซัด ซึ่งน้ำลงไปไกลมากจากที่เห็นเมื่อค่ำวาน บนท้องฟ้าพระจันทร์กำลังเคลื่อนลงทางฝั่งขวามือ ตะวันก็ค่อยยกตัวขึ้นทีละน้อยละน้อยทางซ้ายมือ สวยจริงๆ เก็บภาพไปเยอะจนแบตฯ ที่ชาร์ตไว้เต็มจวนหมดแรง

สว่างขึ้นมาหน่อย หลายๆ คนก็ทยอยกันมาเดินชมบรรยากาศ น้ำก็กำลังขึ้น เด็กๆ ลงเล่นน้ำกันอีกรอบ เรากลับขึ้นที่พักหวังไปชาร์ตแบตฯ กล้องให้เต็มก่อนออกเดินทาง ... แล้วก็พบความจริงว่า ที่นี่เขาจะเปิดให้ใช้ไฟฟ้าเฉพาะเวลากลางคืน เช้ามาจะตัดไฟ

จริงๆ เขาแจ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ แต่ลืม

มนุษย์ไฟฟ้าอย่างเราก็เหงาหงอยจับใจ มีกล้องก็ใช้ไม่ได้ ....!!!! ไม่มีแบตตัวสำรอง แต่ถ้าปิดไว้ นานๆ ชักภาพทีกล้องก็จะยอมทำงานด้วยการรวบรวมพลังเท่าที่มีให้ แต่ก็ถ่ายได้ทีละภาพ ๒ ภาพ

จิบกาแฟ กินอาหารเช้ากันครบทุกคน แล้วออกเดินทางกลับ เวลาเก้าโมงเช้าเศษๆ ที่ทิ้งภาพของหาดนี้ไว้เบื้องหลัง

ระหว่างทางแวะชม สุสานหอย อ.เมือง กระบี่ ซึ่ง...ผิดจากที่คิดไว้มาก เข้าใจไปว่าเป็นชายหาดที่เต็มไปด้วยเปลือกหอยแน่นขนัด เคยเห็นจากหนังสือภาพถ่าย ..แต่เห็นนานมากแล้วล่ะ (หรือว่าจำผิดเป็นคนล่ะที่ล่ะมั๊ง) ที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือแผ่นหินที่เปลือกหอยก่อตัวกันเกาะกันเกิดหินปูนจับตัวกันจนแข็ง เป็นฟอสซิลอายุ.... ๗๕ ล้านปี!!! นับไม่ถูกเลยว่านานแค่ไหน เห็นแล้วก็อึ้งไปอีกอารมณ์ เดินชมกันไม่นานก็กลับ มุ่งหน้าสู่จังหวัดเพชรบุรี ที่พักนอกบ้านคืนสุดท้ายของการทัวร์ครั้งนี้ กว่าจะได้ที่พักก็ราว 3 ทุ่ม เป็นที่แรกที่ที่พักมีโทรทัศน์ให้ดู มีน้ำจืดที่จืดสนิทให้อาบ ห้องแอร์ และปาท่องโก๋ในเช้าวันถัดมา อร่อยจริงๆ











เย็นย่ำ ๑๐ พ.ค. ๕๒ ราวหนึ่งทุ่มก็กลับถึงบ้าน อุบลฯ โดยสวัสดิภาพ



สิ่งที่เห็นและเป็นไป

★ เด็กๆ ทุกคนจะมีแผ่นหนังของตัวเอง เป็นหนังการ์ตูน ได้รู้จักฮีโร่ของเด็กสมัยนี้ก็วันนี้ มีทั้ง Ben 10 (เขาเรียกกันเบ็นเท็น) มาสก์ไรเดอร์ เดน โอ แวะปั๊มน้ำมันทีไร เด็กๆ ต้องกรูกันวิ่งเข้าร้านสะดวกซื้อ รื้อหาแผ่นหนังตอนที่ตัวเองยังไม่ได้ดู ซึ่งก็มักจะผิดหวังออกมา เพราะดูไปหลายตอนแล้วจากช่องการ์ตูนเนตเวิร์ค

เวลาคุยกันก็จะคุยกันถึงเรื่องที่ได้ดู คุยฟุ้งเรื่องพลังว่าพระเอกคนไหนมีพลังความสามารถพิเศษอะไรบ้าง โปเกมอน ก็ยังถูกเด็กๆ เอามาพูดถึงพลังพิเศษข่มพระเอกของอีกคนที่ยกขึ้นมาคุย บ้างข่มว่า อ่อน! 55

★ ผู้ใหญ่บางคนบอกว่าการ์ตูนพวกนี้ หลอกเด็ก โกหกเด็ก

★ ผู้ใหญ่บางคนก็บอกว่าการ์ตูนมันก็ช่วยสร้างเสริมจินตนาการแก่เด็กได้ดี เสียแต่ว่ามันเต็มไปด้วยความรุนแรง

★ เด็กผู้หญิงก็ยังมีแผ่นหนังของตัวเอง บางคนป็อปอาย บางคนหมีพูห์

★ ฟังการอบรมเด็กๆ ของผู้ปกครองของแต่ละคนแล้วก็ ... ได้คิดไปหลายแบบ เพราะเด็กจะช่างสงสัย ซักถามและอยากได้คำตอบ คำตอบของผู้ใหญ่เด็กจะ เชื่อ เพราะงั้นเป็นไปได้ว่าทัศนคติของผู้ใหญ่แต่ละคนก็จะถูกเด็กจดจำจากคำสอนคำอธิบาย ... น่าสนใจเหมือนกันเวลาได้ฟังเขาสอนลูกๆ หลานๆ

★ ช่วงที่เด็กๆ เหนื่อย บ้างก็หลับ บ้างก็ขัดผู้ใหญ่ไม่ได้ เราก็จะได้ดูหนัง Punisher: War Zone (2008) มีฉากกระซวก ปาดคอ เลือดสาด เราเลยขอกระซิบกับผู้ที่อยากดูว่า เปลี่ยนเรื่องใหม่มั๊ย เด็กๆ ดูอยู่ด้วยนะ แล้วก็เปลี่ยนเป็น ท้าชน ซึ่งความรุนแรงก็ไม่ได้เบาลงเล๊ยยย ... (แผ่นนึงมี 3 เรื่อง) ในทัศนะของบางคนมองว่าหนังเล่นบาสเรื่องนี้ไม่มีสาระอะไร เล่นบาสแล้วฆ่ากัน ทำร้ายกันถึงตายเนี่ยนะ เพื่ออะไร ทำไมพวกนี้ไม่มีสมอง หนังนำเสนอกันแต่ความรุนแรง เข่นฆ่า เด็กสมัยนี้มันถึงเอาอย่าง ... เราเองดูบ้างคิดอย่างอื่นบ้าง ก็ได้แต่ฟัง

สุดท้ายก็ได้ดู วูฟเวอร์รีน จบเสียที แต่ยังเป็นเวอร์ชั่นมีลวดสลิงนะ 555 มือดีเอามาปล่อย แผ่นผีก็ก็อปเอามาปล่อยอีกที ดูแล้วเก๋ดี มีภาพ 3D ที่ยังไม่แมบภาพจริงลงไป มีลูกศรชี้ บางฉากก็มีตัวหนังสือถามกันประมาณว่าแบบนี้โอเคป่ะ หรือประมาณว่าแล้วแต่นายจะเลือกยังไง (ฝ่ายทำ ซีจี เขาคุยกัน)


★ มีโอกาสก็จะไปอีก ทั้งจะพยายามสร้างโอกาสให้ตัวเอง ทะเลทางใต้ สวย ใส ประทับใจยิ่ง

★ ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านและชมภาพกันมาทั้ง 2 เอนทรี่ .... ขอบคุณหลายๆ ค่ะ