ทำไมต้อง เกาะกระดาน ?

พระเจ้าเท่านั้นที่รู้!...แต่ไม่หรอก จริงๆ เรารู้แหละว่าทำไม


สืบเนื่องมาจากเมื่อหลายเดือนมากๆ แล้ว นานมาแล้ว คราวที่เสาะหาภาพทะเลงามๆ สวยใสและไร้ผู้คนติดมาในภาพเพื่อมาเป็นวอลเปเปอร์ให้กับคอมพ์ แค่พิมพ์ "เกาะ สงบ" และเอนเตอร์ไปในกูเกิล ภาพทั้งหลายที่อัดแน่นอยู่ก็ พรึ่บ! ขึ้นมา เรียงรายน้อยใหญ่ แล้วมีอยู่ภาพนึงที่สะดุดตา เป็นทะเลเรียบๆ น้ำใสๆ มีกิ่งไม้ใหญ่ๆ (หรือลำต้นมากกว่ามั๊ง) พาดเอียงอยู่ลิบๆ ... น้ำใสจริงๆ พี่!

เมื่อจิ้มเข้าไปดูรายละเอียด เขาบอกไว้ว่าภาพนี้คือที่ ... เกาะกระดาน ...

นั่นจึงเป็นที่มาว่า..ทำไมทริปนี้ต้องที่นี่! (ปีที่แล้วในช่วงเวลาเดียวกัน ไป “หาดทุ่งวัวแล่น : ชุมพร” แต่ไม่ได้รีวิวไว้ค่ะ จะมีก็ก่อนนู๊นนน ที่ไปภูเก็ต รีวิวไว้ 2 ตอน

★ คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล : จากอุบลฯ ถึงภูเก็ต ภาค ๑
และ
★ คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล : จากอุบลฯ ถึงภูเก็ต ภาคจบ


หลังจากได้หมุดหมายปลายทางแล้วก็วางแผน วางไว้ตั้งกะปลายปี 54 เสาะหารีสอร์ทบนเกาะจนค้นพบว่ามี 2 แห่งที่ชัวร์ที่เห็นกันชุกตามข้อมูลในอินเตอร์เนต หนึ่งคือ เซเว่น ซี รีสอร์ท ซึ่ง...ส่วนตัวแล้วเมื่อเห็นค่าที่พักต่อคืนแล้วต้องถอยกรูดดดค่ะ เพราะงั้นก็จะเป็น สอง กระดานบีชรีสอร์ท ค้นดูสภาพห้องพัก ราคา ทำเล ภาพในแกลลอรี่แล้วก็ อ่ะ ที่นี่แหละ...โอเค เป็นอันตกลงปลงใจว่าที่นี่

อารามเห่อ จองและจ่ายเงินมัดจำค่าที่พักตั้งแต่มกรา 55 กันเลย เดินทางหลังสงกรานต์ ก็ว่าเอาชัวร์ไว้ก่อนน่ะเพราะไม่รู้ว่าที่พักเขายอดฮิตหรือมีแขกพักชุกขนาดไหนในช่วงเมษา เอาว่าอุ่นใจมีที่พักไว้ก่อน หลังจากนั้นก็ไปจองตั๋วเดินทาง ..อันว่า หางแดง นั้นก็ไม่เคยใช้บริการจองผ่านเนต-ไม่ได้ตามโปรโมชั่นอะไรของเขาเลย เพราะงั้นเดินทางโดยเรือบินตัดออกไป เอาแบบสามัญๆ รถทัวร์ไทยเนี่ยแหละ

จองตั๋วรถทัวร์ออนไลน์ ก็ได้ใช้บริการของ ไทยติกเกตเมเจอร์ รถทัวร์ที่ให้จองเป็นของบริษัท ขนส่ง จำกัด จองแล้ว โอเคแล้ว ก็ไปจ่ายสะตังค์ที่เคาน์เตอร์ไทยฯ ที่เมเจอร์ อุบลฯ .. รอกันพักใหญ่กว่าตั๋วจะออกมาดังรูปบนสุด ^^





นั่งชิลล์ชิลล์ จากอุบลฯ > เมืองหลวง จากสายใต้ใหม่ > บขส. ตรัง

วางแผนไว้แล้วว่าวันแรกที่มาถึงตรังนั้นจะพักที่บ้านของเพื่อนน้องสาว ตระเตรียมกะเก็งตกปากรับคำกันมาก่อนแล้ว เช้าๆ ราว 7 โมง น้องของน้องเขาอีกทีก็มารับที่บขส. บึ่งเข้าบ้านด้วยเวลาไม่กี่นาที ราว 8 โมงหน่อยๆ เจ้าบ้านเป็นเจ้าภาพพาคนไกลไปชิมติ่มซำ ร้านอาหารที่ไม่ไกลนักจากบ้าน เป็นร้านของชาวบ้านที่เปิดขาย ยังไม่ใช่ร้านดังหลายๆ ร้านตามที่เคยเสิร์ชเจอว่าถ้ามาเมืองตรังต้องไม่พลาด ... ประสาแขกบ้านแขกเมือง ได้ชิมได้เห็นติ่มซำลงมาวางแบบพรึ่บๆๆๆ เท่านี้ก็ไม่คิดอะไรแล้ว ทำตัวเป็นแขกที่ดี ^^ กินไปหลายชุดเลย

เช้าวันต่อมา เจ้าของบ้านอยากให้เราได้ลิ้มรสของดังเมืองตรัง ลัดเลาะเข้าใกล้ ร้านเรือนไทย ประชากรในร้านก็แน่น เลยไปอีกหน่อย ร้านพงษ์โอชา 2 ก็ไม่เปิด! สุดท้ายไปจอดและจบ(อิ่ม) ที่ ร้าน ตรังหมูย่าง นั่งปุ๊บก็พรึ่บๆๆๆ และแถมโจ๊กไปอีกชาม รสชาติหมูย่างออกหวาน น้องเขาว่าตอนย่างทาน้ำผึ้งด้วย





อิ่มแล้ว...... พ่อของน้องเขาก็ไปส่งเราที่บริษัทของรีสอร์ทที่จองไว้ อยู่ละแวกสถานีรถไฟตรัง ชำระเงินเคลียร์เงินกันไป รอรถตู้ที่จะมารับเราไปส่งที่ท่าเรือ ระหว่างรอรถตู้และรอแขกอีกชุดนึงที่จะไปพร้อมกัน เราก็เดินหาร้านขายโปสการ์ด ได้มาหลายใบทีเดียว เข้าไปนั่งเขียนในที่พักผู้โดยสารรถไฟ ติดแสตมป์(ที่พกไปด้วย ต้องพกเพราะหาซื้อลำบากเชียว) แล้วหย่อนตู้แดงๆ ตรงหน้าสถานีรถไฟเลย

รถตู้มารับและขับแบบติดเทอร์โบไปส่งที่ท่าเรือ ควนตุงกู้ มาถึงท่าเรือราวสิบโมงครึ่ง (ออกจากบริษัทเก้าโมงครึ่ง) ก็รอพักใหญ่ ใหญ่มากกว่าเรือจะมารับ เป็นเรือหางยาว มาถึงท่าเรือก็ขนสัมภาระที่ต้องการเอามาสับเปลี่ยนหรือทิ้งขึ้นก่อน และขนสัมภาระที่รีสอร์ทต้องใช้ ลงอีกรอบ (กะปิน้ำปลา น้ำอัดลม ผัก ผลไม้ ฯลฯ) แล้วแขกก็เดินลงตาม...เป็นอันเสร็จพิธี








: เป็นลำนี้ค่ะ ก่อนน้าเขาออกเรือก็จะมาเปิดผ้าใบทั้งสองข้างขึ้นเหน็บด้านบนเพื่อให้แขกได้รับลม



นั่งกินลมชมวิวได้พักใหญ่ ขณะเรือวิ่งผ่านเกาะมุกเราแลเห็นเกาะด้านหน้า ทั้งเกาะเล็กเกาะน้อยมีเมฆสีเทาผืนใหญ่คลุมอยู่เหนือเกาะ อีกทั้งแถบสีเทากว้างๆ พาดยาวลงมา ... ฝน!

สิ่งแรกที่นึกถึงคือ เก็บกล้องด่วน! นี่คงไม่ใช่เวลามานั่งเก็บภาพบันทึกความทรงจำทุกระยะอะไรอีกแล้ว ว่าแล้วก็เก็บใส่กระเป๋ารูดซิปเรียบร้อยและกอดกระเป๋าไว้อีกชั้น ประมาณว่าแม้ละอองน้ำก็อย่าได้มากล้ำกรายกันเลยทีเดียว เรือวิ่งไปเรื่อยๆ พลางภาวนาในใจว่าขอให้เมฆดำทะมึนนั้นพัดผ่านไปเร็วๆ ด้วยเถอะ นึกพลางมองตรงไปข้างหน้าพลาง...นี่เรากำลังวิ่งเข้าหาเขตแนวสีเทาที่เราเห็นนะเนี่ย!! .... .......แหละแล้วเราทั้งลำก็ได้อยู่ใต้ชายคาของเมฆดำและเส้นพาดสีเทาเหล่านั้นโดยสมบูรณ์ ฝนตก..ขณะอยู่กลางทะเล..เรือหางยาว...มีกัน 5 คน...อ่าค่อยยังชั่ว เราทั้งผองใส่เสื้อชูชีพกันอยู่ และแอบไว้ใจน้าที่คุมหางเสือเรือ เดาว่าประสบการณ์คงมาก-คงพาเราไปจนถึงเกาะกระดานแน่ๆ อยู่แล้ว...

จู่ๆ น้าเขาก็เบาเครื่องเรือ ไม่แน่ใจว่าดับเครื่องหรือเปล่า รู้แต่ว่าเรือลอยเท้งเต้งขยับขึ้นลงเบาๆ ตามคลื่น น้าเขามาเอาผ้าเต้นท์ผืนใหญ่ประมาณนึงให้เราที่นั่งริมกราบขวาถือไว้มุมนึง พี่ผู้ชายที่นั่งริมกราบซ้ายก็ถืออีกปลายมุมนึง...ขึงพืดกันฝนสาดใส่หน้า! แล้วเลยได้โอกาสถามน้าเขาว่าที่เห็นข้างหน้านั้นเกาะกระดานหรือเปล่า น้าบอก ใช่!

ชั่วอึดใจยาวๆ เราทุกคนก็มาถึงฝั่ง น้องพนักงานกางร่มออกมารับที่เรือ น้าเอากะไดพาดกราบเรือให้แขกลง...นั่งเรือฝ่าฝนมาไม่เปียก มาเปียกเอาตอนลงจากเรือเนี่ยแหละ หย่อนขาลงเหยียบพื้นทรายใต้น้ำ~ เปียกไปเยอะเลย

รายงานตัวที่รีเซฟชั่น รับกุญแจบ้าน(ห้อง) รับคูปองอาหารเช้า ฝนซาลงแล้วเหลือแค่แหมะแหมะ จนท.รีสอร์ทแบกเป้เราเดินนำทางไปห้อง(บ้าน)พัก ....... เปิดประตูเข้าไป ............








: ส่วนอาบน้ำ ชมฟ้าชมดาวได้เลย ^^




บน : หน้าบ้านมองเข้ามา

ล่าง : หน้าบ้านมองออกไป ..........













หลังฝนซา ฟ้าก็แจ่ม


.. มีต่อ ภาค ๒ ค่ะ ไม่นานเกินรอ




และขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ