เปราะบาง คันดิน ตีนเล็ก ๆ (คำสุภาพแล้วน๊า) หัวข้อนี้ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรดี เอามารวม ๆ กันเลยละกัน แต่ที่แน่นอนคือ "หาสาระไม่ได้ "ค่ะ ประมาณว่าอยากเล่า  ไม่รู้ใครจะรู้สึก หรือเจอมั่งรึเปล่านะคะ แต่ช่วงเนี้ย .. รู้สึก สัมผัส เห็น .. ได้ว่า คนรอบข้าง ทั้งในโลกความเป็นจริง และโลกไซเบอร์ มักจะเกิดอาการ "เปราะบาง" กันเป็นทิวแถว ที่ว่า "เปราะบาง" นั้นก็คือ ทั้งด้านความคิด คำพูด การกระทำกันเลยแหละ ซึ่งอาการเปราะบางที่พบเห็นคือ โกรธง่าย ฉุนเร็ว น้อยใจฉับพลัน เศร้ากระทันหัน ฯลฯ ที่เป็นแบบนั้นอาจเป็นเพราะสังคมรอบข้าง สิ่งแวดล้อม สภาพเศรษฐกิจ อื่น ๆ อีกมากมาย ทำให้มนุษย์เกิดอาการรึเปล่าไม่รู้แฮะ  ความหนักแน่น มั่นคงทางด้านอารมณ์หายกันไปไหนหมด คิดแล้วหวาดหวั่นจริง ๆ เลยค่ะ ที่เห็นคนแตกคอกันแค่เรื่องนิดเดียว เรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็ทำให้เป็นเรื่องได้ .. ซะงั้นนะคนเรา  ตอนนี้น้ำเหนือลงมารึยังเนี่ย แฮ่... ตกข่าว รู้แต่ว่าแถวบ้าน น้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยากำลังเอ่อล้น บ้านที่ฝั่งที่อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา น้ำท่วมถึงเอวแล้วค่ะ ป๊าววว.. ไม่ได้โม้นะ เรื่องจริง บ่ได้อิงนิยายเน้อ  ต้องต่อสะพานเดินกันแล้วค่ะ แต่ถึงจะมีสะพาน ก็ยังเดินลุยครึ่งเข่าแน่ะ ตอนนี้แถวบ้าน (นนทบุรี) มีการทำคันดินสูงขึ้นมาเพื่อกั้นน้ำ ไม่ให้ข้ามฝั่งมาแล้ว เดี๋ยวเค้าทำคันดินเสร็จกันเมื่อไหร่ จะถ่ายรูปเอามาให้ดูค่ะ ปีนี้ท่าทางชาวบ้าน เกษตรกร จะได้รับความเดือดร้อนกันอีกระลอก จำได้ว่าปีที่แล้วช่วงเดือน พย. มีน้ำท่วมแถว ๆ อ่างทอง / สุพรรณบุรี เพราะดูจากรูปที่เข้าไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยแล้ว .. ไม่อยากให้ปีนี้เกิดแบบปีที่แล้วเลยค่ะ โลกร้อน น้ำท่วม พายุ ไฟป่า อากาศหนาวเกินจริง .. โธ่ ! เอลณิโญ่และลาณิญา พี่น้องตัวป่วน ชื่อเพราะนะ แต่ทำโลกยุ่งเลย  ที่บ้านใครไม่มีเจ้าตัว "ตีนเล็ก ๆ" มั่ง "งง" ล่ะซี่ ไม่รู้ใช่มั้ยคะว่าตัวอะไร  ก็ "มด" ไง เอิ๊ก เอิ๊ก... ตอนนี้ที่บ้านมีเจ้าตีนเล็ก ๆ ไม่น้อยเลยค่ะ แรก ๆ ที่เจอพวกเค้าบนโต๊ะอาหาร .. มีเคืองนะ เผลอวางอาหาร ขนม ผลไม้ไว้บนโต๊ะแป๊ปเดียว หันมาอีกที อ่ะจ๊ากกกก!! เอาตีนเล็ก ๆ ของเจ้าออกไป๊ ชิ่ว ๆ เคยรบกันพักนึงค่ะ  แต่สุดท้าย.. เราในฐานะเจ้าของบ้าน เจ้าของอาหาร ต้องยกธงขาว ยอมแพ้ความทรอึดของทัพ "ตีนเล็ก ๆ" จนได้ จน ณ วันนี้ จากที่เคยรบกัน กลายเป็นรักกันไปซะแล้ว เรารักพวกเค้า และพวกเค้าก็คงรู้ว่าเรารักพวกเค้าเหมือนกันล่ะ เพราะทุกวันเนี้ย เวลาเราทานอะไร หรือวางอะไรไว้บนโต๊ะ ... เพียงแป๊ปเดียว เจ้าตีนเล็ก ๆ ก็จะร่วมวงไพบูลย์ด้วยทุกครั้ง เมื่อเช้านั่งทานข้าวอยู่ พร่องไปนิดเดียวเอง นั่งมองเห็นเจ้าตีนเล็ก ๆ เริ่มทยอยเดินขึ้นบนจานข้าว แล้วก็แทะเล็มตรงส่วนขอบ ๆ จาน ...  เราทำได้แต่เพียง "ทำใจ" เอา(ฟระ) แบ่งกันก็ได้ แต่ห้ามรุกล้ำอาณาเขตเข้ามามากน๊า ไม่งั้นเห็นดีกันแน่ ฮึ่ม !  เขียนบล็อคไป เขียนบล็อคมา แล้วคิดถึงเม้นท์นึง ที่เข้ามาเม้นท์ค่ะ ได้อ่านเจอแล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ดี เค้าบอกว่า ไม่ค่อยจะ get สิ่งที่ จขบ.เขียนเท่าไหร่ แต่อมยิ้มได้ เราเขียนหนังสือไม่ค่อยจะรู้เรื่อง หรือเราพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่องกันแน่เนี่ย กร๊ากกกก!! .. จริง ๆ แล้วเราถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือไม่เก่งต่างหาก  (แก้ตัวไปได้น้ำใส ๆ นี่ล่ะ) .. .. .. จบล่ะ บอกแล้วว่า "ไม่มีสาระ" จริงด้วย .. 
ฮี่ ๆ ... นี่เรามีแฟนพันธุ์แท้ด้วยเหรอเนี่ย
 เอาน่า... คนเดียวก็ยังดีเนาะ ขอบคุณค่ะที่เมตตา bookmark บล็อคนี้ไว้ในอ้อมอก  ป้าจี .. เจ้ยยยย แก่ไป  พี่จี(ละกัน) จะขอรับใช้แฟนพันธุ์แท้ ด้วยการหาโน่นนี่มาเล่าให้ฟังเนาะ โดย: relaxontheweb
 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:09:53 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เพราะปกติจะท่องเวปบอร์ดมากกว่า
ย่อหน้าแรกเขียนได้โดนใจมั๊กๆ
ผสานอารมณ์กลืนเป็นหนึ่งเดียวกับย่อหน้าสุดท้าย
อ่านแล้วเหมือนเห็นสายน้ำเย็นที่รินไหลลงบนไฟที่ลุกโชน
อ่านจบแล้ว รู้สึกนุ่มนวลใจ ผสมคันนิ๊ดๆ ( มดกัด )
ถ้าเราไม่ลอยไปกับคำชม
และไม่จมลงกับคำวิจารณ์
...... ( ต่อไม่ถูกอ่ะ ป้าจิ )
จบดีก่า ... สู้เค้าน่ะ