ไปลา มาไหว้ .... ค่ะ
โลกไซเบอร์.... ฟังดูแล้วเหมือนกับอีกมิติยังไงไม่รู้ คิดว่าหลายต่อหลายคนคงคุ้นเคยกับ โลกใหม่ใบนี้ และบางคนอาจเข้าขั้นลากตัวเองออกจากความเป็นจริง ย้ายสำมะโนครัว มาอยู่ที่โลกใหม่นี้ก็มีค่ะ
อย่างตัวเองคิดว่าเกือบครึ่งชีวิตเชียวล่ะ (แง่ม ๆ หมายถึงช่วงปีที่อยู่ในโลกใหม่นะคะ ไม่ใช่อายุ....วู้ยยยย คิดกันใช่มั้ยล่ะนั่น)
ที่ติดอยู่ในโลกใบนี้ ก็แหมนะ... มีอะไรให้ เรียนรู้ ศึกษา ค้นคว้า มากมาย ไม่รู้ว่าบริโภคไปมากมายขนาดนี้แล้วจะมีวันหมดรึเปล่า
จำได้ว่าวันแรก ๆ ที่เดินเข้าสู่โลกไซเบอร์ โลกใหม่ใบเบี้ยว ๆ นี้ เพราะความอยากรู้ อยากเห็นค่ะ และเพื่อนรักตัวน้อยก็ป่วยหนัก แต่ตามประสาเด็กดื้อไม่อยากไปโรงพยาบาล ก็เลยต้องเดินหาร้านหมอตี๋ให้จัดยาให้
หลังจากเดินเปะปะไปมา โซซัดโซเซตามคลื่นมหาชน เพื่อหาหมอตี๋ที่จะช่วยดูอาการป่วย ของเพื่อนรักให้จงได้ อ่ะจ๊ากกก... เดินไปชนเอา เว็บบอร์ดที่นึงเข้าจนได้ และชีวิตก็เริ่ม จากที่ตรงนั้นค่ะ
จากปัญหาจุดเล็กๆ ของตัวเองตรงนั้น ทำให้กลายเป็นปัญหาจุดใหญ่ ๆ เอ๊ย...ไม่ใช่ ๆ
ทำให้กลายเป็นคนตัวเล็ก ๆ คนนึงที่อยู่ในโลกใหญ่ใบใหม่นี้ และมีความมุ่งมั่นที่จะช่วย คนที่เพิ่ง(หลง) เข้ามาค่ะ เพราะเข้าใจถึงความรู้สึกของวันแรก ที่ได้เหยียบเข้ามาเป็น ประชากรในโลกใหม่ใบนี้ ซึ่งตอนนี้กี่ปีแล้วไม่รู้ค่ะ (จะนับทำไมล่ะ
นับให้ตรอมตรมใน หัวใจว่าเราสิงสถิตอยู่ในโลกใหม่ใบนี้มานานเชียว)
นับแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ได้ประสบการณ์ดี ๆ ความรู้ใหม่ ๆ ความชำนาญ ความเจ้าเล่ห์ และอีก สารพัดความเลยค่ะ ทำให้รู้ว่าสังคมในโลกไซเบอร์เป็นยังไง
ได้รู้จักกับพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ที่ดีๆ หลายต่อหลายคนจนสนิทกันเลยก็มี
แต่ไม่ใช่ว่าในโลกใบนี้มีแต่ด้านดีนะคะ ด้านไม่ดีก็มี แต่ก็อยู่ที่ตัวเราจะเลือกบริโภค เลือกดู เลือกคบ ...
เราเลือกได้
ขอให้มีความสุขกับโลกไซเบอร์นะคะ