เดอเปโร รักยิ่งใหญ่จากใจดวงเล็ก
- จดหมาย/รัก/หนังสือ
- ฉบับที่ ๑๔
- ถึงคุณ
.
โลกมืดสนิท แสงสว่างล้ำค่านัก
ขยับเข้ามาใกล้ เธอจ๋า
จงวางใจฉันเถิด
ฉันมีนิทานจะเล่าให้เธอฟัง
.
หนังสือเริ่มแบบนี้ล่ะ ฉันเริ่มต้นด้วยกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ดีมั้ย คุณรู้สึกเป็นไงบ้างเวลาได้ยินคำนี้ ฉันว่ามันดีมากเลยนะ คุณลองหลับตาคิดถึงการนอนหนุนตักใครสักคนใต้ร่มไม้ริมบึง ลมพัดบางเบา ฟ้าสูงกระจ่าง เมฆลอยฟ่อง คำหลังนี่ถือเป็นคำสุดโปรดของฉันเวลาพูดถึงเจ้าก้อนขาวที่เรียกว่าเมฆ
.
คุณมองเห็นแต่ปลายคางของผู้ที่คุณนอนหนุนตักอยู่ เธอหรือเขาทอดสายตาไปไกล ขณะขยับปากเล่าเรื่อง น้ำเสียงถูกสายลมหอบไปทั่วดินแดน ที่การเดินทางของสายลมส่งไปถึง ที่นั่นที่นี่ และคุณหลับไปจริงๆ ในฝันคุณเดินทางไปยังนอร์ ดินแดนที่การปรุงซุปถือเป็นเรื่องผิดกฏหมาย เมื่อพระราชินีสิ้นประชนม์ ก็เรื่องมันเกิดเพราะหนูตกปุลงไปในชามซุปนะซี
.
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ หนูตัวจิ๋วผู้แหกกฎความเป็นหนู ด้วยการยินยอมให้มนุษย์แตะต้อง หนูที่อ่านหนังสือนิทานแทนที่จะกัดแทะกระดาษ หนูที่หลงรักเสียงเพลง และหนูที่หลงรักเจ้าหญิง หนูคุกผู้ปรารถนาแสงสว่าง เด็กหญิงผู้อยากเป็นเจ้าหญิง และเจ้าหญิงพีผู้มีสิ่งที่เรียกว่าการเห็นใจคนอื่น
.
พวกเขาหนูสองตัวและเด็กผู้หญิงสองคนเกี่ยวพันกัน การเรื่องหนึ่งไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง แบบที่ในหนังสือบอกว่าเพราะเกิดเหตุแบบนี้จึงมีเหตุแบบนี้ตามมา มันเป็นหลักของเหตุและผลชักนำให้เกิด มันเป็นเรื่องชวนอบอุ่นหัวใจขณะกำลังอ่านและอิ่มอุ่นมากมาย
.
แต่อย่าลืมว่าทุกสิ่งมีสองด้านเสมอ ในความอุ่นหัวใจย่อมซ่อนความขมขื่น และเรื่องชวนเจ็บปวดมากมายอยู่ด้วยเช่นกัน ไม่เว้นแม้แต่หนังสือประเภทวรรณกรรมเยาวชน ก็อย่างที่เราต่างรู้กัน ไม่มีสีขาวสีดำเด่นชัดหรอก แต่บอกเลยว่าเคทเขียนเล่าเรื่องได้น่ารักจับใจ
.
แบบเดียวกับที่เรานอนหนุนตักฟังนิทานจากแม่นั่นล่ะ เธอจะเน้นคำสอนไว้เสร็จสรรพในเนื้อเรื่อง โดยที่หากพ่อแม่อ่านให้เด็กฟังไม่ต้องพยามคิดว่า เรื่องนี้สื่อถึงอะไรให้เด็กรู้มันอยู่ในนั้นแล้วทั้งหมด ฉันว่าเป็นกลวิธีการเล่าเรื่องแบบเดียวกับที่เรานอนหนุนตักฟังนิทานจากแม่นั่นล่ะ เธอจะเน้นคำสอนไว้เสร็จสรรพในเนื้อเรื่อง โดยที่หากพ่อที่น่ารักดี และเหมาะจะเป็นหนังสืออ่านให้เด็กฟังมาก เป็นนิทานก่อนนอนไรงี้
.
คุณอย่าเพิ่งทำหน้าเบื่อหน่ายบอกว่าคุณไม่ใช่เด็กเล็กหน่อยเถอะ คนเป็นผู้ใหญ่ยิ่งสมควรอ่านมากกว่าอีกรู้ไหม ก็เพราะว่ามันน่ารักและมีแง่มุมน่าสนใจเต็มไปหมดนะสิ ซึ่งผู้ใหญ่จะได้คิดในระดับความคิดที่เข้มข้นขึ้นไปอีก เช่นว่าทำไมสังคมต้องวางกฏเกณฑ์
.
สิ่งนั้นต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ ทำแบบนั้นไม่ถูกต้องนะวิถีปฏิบัติต้องเป็นแบบนี้สิ ทั้งที่สิ่งนั้นไม่ใช่เรื่องเลวร้าย อย่างที่เจ้าหนูตัวจิ๋วเดเปอโรเข้าใกล้มนุษย์ ยินยอมให้มนุษย์แตะต้อง หรือเจ้าหนูรอสคูโรที่ความหมายของชีวิตคือแสงสว่าง และสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงเพราะมันปรารกถนาถึงสิ่งนั้น ทำให้พระราชินีสิ้นพระชนม์
.
หรืออีกตอนหนึ่งที่รอสคูโรตั้งคำถามกับนักโทษคนหนึ่งในคุกใต้ดิน
“แล้วเธอสนิทใจกับผ้าผืนนั้นที่ขายลูกสาวแลกไปไหม”
“คุ้มค่ากับลูกสาวไหม”
.
เป็นช่วงบทสนทนาเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ให้ครุ่นคิด และมันมีเยอะมากในหนังสือเด็กเล่มนี้ ฉันอยากให้คุณมาเห็นหนังสือของฉันจัง มันเต็มไปด้วยลายมือเขียนยึกยือไปเต็มเล่มอีกตามเคย
.
ส่วนเรื่องที่เกิดกับพระราชินี รอสคูโรไม่ได้ตั้งใจ จะกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของมันเสียทั้งหมดได้อย่างไร หากเจ้าหญิงไม่ส่งเสียงดังและคำเรียกหนู กลายเป็นสิ่งน่ารังเกียจปานนั้น สายตาของเจ้าหญิงพีทำให้หัวใจของมันแหลกสลาย
.
“เธอคิดหรือว่าหนูคุกไม่มีหัวใจ ผิดเสียแล้ว ทุกชีวิตมีหัวใจ และหัวใจของทุกสิ่งมีชีวิตล้วนแหลกสลายได้” น.๑๑๘
.
“เธอจ๋า มีบางหัวใจที่ไม่อาจสมานได้ดังเดิมหากแหลกสลายเสียแล้ว หรือหากสมานได้ก็ต้องใช้วิธีคดโกงและบิดเบี้ยว เหมือนเอามาเย็บปะติดกันอย่างขาดความปราณีต” น.๑๒๑
.
นั่นล่ะคือความรู้สึกของรอสคูโร เป็นเหตุให้มันเกลี้ยกล่อมมิกเกอรี โชว์ เด็กหญิงรับใช้ที่มีชีวิตน่าสงสาร เธอถูกพ่อแลกเธอกับผ้าปูโต๊ะผืนหนึ่งและแม่ไก่ ไม่เคยมีใครถามถึงความต้องการของเด็กหญิงเลยสักหน มีแต่คนบอกถึงสิ่งที่เธอต้องทำ ไม่ว่าเธออยากทำหรือไม่ก็ตาม
.
รอสคูโรล่วงรู้ถึงความอยากเป็นเจ้าหญิงของเธอ จึงใช้สิ่งนั้นล่อลวงให้กระทำการสมคบคิดกันลักพาตัวเจ้าหญิง ออ...ฉันจะบอกว่าฉันเคยดูหนังมาก่อนแล้วล่ะ แต่เพิ่งมารู้เอาตอนที่มิกเกอรี โชว์ พูดว่า “ฉันอยากเป็นเจ้าหญิง” ซึ่งปาเข้าไปจะครึ่งเรื่องอยู่แล้วล่ะ
.
คนเรามันลืมเลือนกันได้นี่นา ห้ามเอามือมาเคาะกะโหลกฉันนะ บางทีก็สับสนว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหนอยู่บ้างเหมือนกัน แล้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อ่านหนังสือเยาวชนจริงๆ มานานแค่ไหนแล้วหนอ ที่จำได้เล่มล่าสุดคงเป็นเรื่อง “นกสีฟ้า” ตั้งแต่ปีที่แล้ว โอ๊ย!!!เล่มนั้นเป็นอีกเล่มที่ดีงามมากมาย ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังนะ
.
ส่วนเรื่องนี้เหรอ จบแบบสวยงามด้วยคำว่า “ให้อภัย” ดีมั้ยล่ะ คำนี้มันยิ่งใหญ่คับโลกเลยน้า เดเปอโรให้อภัยพ่อแม่และพี่ชาย ซึ่งส่งมันไปยังคุกใต้ดิน ส่วนเจ้าหญิงพีก็เช่นเดียวกันเธอรู้ว่า ต้องทำอะไรเพื่อรักษาหัวใจของตัวเองไว้ และเจ้าหนูคุกรอสคูโรเองก็สามารถมอบแสงสว่างให้กับชีวิตอื่นได้เช่นกัน
.
การให้อภัยเป็นเรื่องยากลำบากอย่างที่เรารู้ๆ กันนั่นล่ะ แต่ไม่ใช่เพื่อใครอื่นเลย ที่เราทำก็เพื่อรักษาหัวใจตัวเราเองเท่านั้น และฉันก็หวังว่าตัวเองจะถนอมคำนี้ไว้ในหัวใจได้เช่นเดียวกัน คุณก็ด้วยนะอย่าลืมเสียล่ะ บางทีวันหนึ่งข้างหน้าคุณอาจต้องต่อสู้กับหัวใจตัวเองด้วยเรื่องนี้รู้ไหม
.
เฮ้อ...อีกเรื่องนึ่งจะไม่บอกคุณก็ไม่ได้สินะ มันจะอบอุ่นหัวใจแค่ไหนกันหนอหากเราได้พูดว่า
“มีใครคนหนึ่งรักฉันล่ะ” เหมือนที่เดเปอโรพูด(อินๆๆ เพ้อด้วยนิดหน่อย) ไปล่ะ ยาวไปอีก
.
๔ มีนาคม ๒๕๖๒
- #เดอเปโร รักยิ่งใหญ่จากใจดวงเล็ก
- #เคทดิคามิลโล
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [