ตะพาบและบล็อกเกอร์

ทำไม? ถึงมาเขียนบล๊อก
ฉันเริ่มจากความประทับใจ อยากเผยแพร่เรื่องราวจากการเดินป่า - ท่องเที่ยว - ถ่ายภาพ กับหลายๆทริป ของเพื่อนในกลุ่ม
กลับจากเที่ยว พวกเราก้อนัดดูรูป กินข้าว แลกเปลี่ยนเรื่องราว เม๊าท์มอยด์กันตามเรื่อง ... บางคนศิลปินหน่อย ก้อเขียนบันทึกที่น่าประทับใจแล้วฟอร์เวิร์ดเมล์ให้สมาชิกได้อ่าน ได้เดาเหตุการณ์ในทริปที่ผ่านๆมา
แต่ละทริป แต่ละครั้ง มีหลายเหตุการณ์ หลายรสชาดของชีวิตช่วงวัยเบญจเพศของฉัน มันยังอยู่ในความทรงจำเสมอมา

ฉันเขียนบันทึกในบล๊อกแก๊งส์ จากบันทึกของเพื่อนรุ่นพี่จากแบงก์รวงข้าวในอดีต แทรกบทวิจารณ์และความรู้สึกเอาไว้

ไม่แน่ใจว่าเขียนไว้ในหมวด ไดอารี่-ประสบการณ์ชีวิต หรือ ท่องเที่ยวไทย

เรื่องเล่าในอดีต มีเฉพาะตัวหนังสือเต็มไปหมด กะตัว emo แสดงอารมณ์เท่านั้น ส่วนภาพประกอบ มาจากจินตนาการในอดีตเป็นฉากๆ ขาดความน่าสนใจอย่างยิ่งยวด
มีคนคอมเม้นท์เพียงน้อยนิด อาจจะ 3-4คนไม่แน่ใจ แต่ทุกตัวอักษรของคนเพียงแค่นั้นฉันก้อรู้ว่า เขาชอบงานเขียนของฉันที่นำเสนอ

เป็นแรงผลักดันให้ฉันอัพบล๊อกหลากเรื่องราวเรื่อยมา สนุกสนานในการเข้าสนทนากะบล๊อกเกอร์ท่านอื่นๆ ด้วยความรู้สึกเป็นมิตรที่ดีต่อกัน

เขาเหล่านั้นบ้างยังอยู่ในนามแฝงเดิม บางคนต่างเติบโตเป็นที่รู้จักมากมายในหลายสาขา น่าดีใจแทนเพื่อนเหล่านั้น

ถ้าคุณเจอ นามแฝงเก่าๆของฉันในเฟรนด์ลิสต์ของเพื่อนเก่าที่ยังไม่ถูกลบทิ้ง ในนาม ดาวทะเล นั่นแหละคือฉันในอดีต

ซึ่งต่อๆมา ก้อมีคนนำมาตั้งเรื่อง ขอแจมที่มาที่ไปของล๊อคอินดังกล่าว ต่างคนต่างเข้าไปแชร์บอกเล่าได้อย่างออกอรรถรส บางหนฉันยังเสริท หาเรื่องเก่าๆที่เล่าไว้ คอมเม้นท์เอาไว้ มีบ้าง ลบทิ้งไปบ้าง .. ช่างมัน

จากเรื่องวันนั้น มีการติดต่อโดยการเยี่ยมเยียนแวะอ่านบล๊อก ชมภาพ ฟังเสียงร้องเพลงสดๆ, มีการประกวดร้องเพลงของนักร้องบล๊อกแก๊งส์, เป็นกองเชียร์นักร้องเวทีนั้นเวทีนี้ ก่อนที่เดอะสตาร์จะเกิด AFค่อยๆคลานตามมาคราวหลัง ,tag ต่างๆ เป็นที่สนุกสนานมากมาย

ฉันรู้สึกสนุก สนุกจริงๆ จนบางครั้งลืมกิจกรรมนอกชีวิต online

ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนบล๊อก 99.99% เป็นไปในแนวทางที่ดี ถึงดีมากที่สุด มีเพียงแค่ .01% ที่ทำให้ฉันต้องหายไปและปิดบล๊อกไปในที่สุด

กลับมาอีกครั้งในนาม ณ ขณะหนึ่ง ที่ตั้งปณิธานเอาไว้ว่า ฉันเข้ามาที่นี่หนนี้ พร้อมความสนใจที่มุ่งไปที่พื้นที่สีเขียว ฉันต้องการอยู่เรื่อยๆ เงียบๆ ไม่โฉ่งฉ่าง สบายๆ มากกว่าอะไรทั้งนั้น

^_________________________________________________^

อันตรายจากความคิดต่าง ความไม่เข้าใจ ไม่เปิดใจรับฟัง
เก็บความเป็นตัวตนของตัวเองไว้ภายนอกบล๊อก ถึงจะแง้มมาบ้าง แต่ขยักๆซ่อนไว้มากๆหน่อย
เพราะไม่มีใครรับประกันว่า ----->>> คนอื่นจะชอบความจริง(ในแบบฉบับเรา)ไปซะหมด

ใช่ว่าเรื่องราวระหว่างบล๊อกเกอร์จะเลวร้าย น่าหวาดหวั่น จนน่าเสียวไส้ไปซะหมด อย่ากลัว

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ทุกอย่างเรากำหนดเองได้ อยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น เวลาและประสบการณ์จะสอนให้เรารู้ อะไรควร - ไม่ควร ^^

ถ้าบล๊อกแก๊งส์และบล๊อกเกอร์เพื่อนๆกันทั้งหลายไม่ดีจริง
มีหรือที่จะมีวันนี้ สำหรับฉัน (อีกครั้ง)

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่มีคอมเม้นท์ดีๆทิ้งไว้ให้อ่าน ให้ติดตาม ให้ความสบายใจ คำแนะนำดีดี มีมิตรภาพที่เชื่อมเราไว้ด้วยกัน

ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับความห่วงใยที่มอบให้ทั้งหน้าบ้าน และหลังไมค์
ทั้งที่พบเห็นหน้าค่าตา ทำกิจกรรมดีดีทั้งหลายด้วยกัน ทั้งที่มาในรูปตัวอักษรยึกยือๆสม่ำเสมอๆ นานๆที บางครั้ง หรือแค่ส่งยิ้ม

ขอบคุณทุกน้ำใจที่มีให้กันอย่างยาวนาน

ขอบคุณกิจกรรมดีดี ที่ทำให้ฉัน"กล้า" กระโดดเข้าร่วมเขียน แม้ว่า ,,,

งานเขียนมันจะไหลรื่นบ้างเป็นบางครั้ง
ติดขัดเช่นครั้งนี้เป็นบางหน (ไม่มั่นใจว่าตีโจทย์ถูกมั๊ยด้วยซ้ำ)
ฉันก้อจะพยาม ๆ ๆ เขียนอะไรๆทิ้งไว้ในบล๊อก มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง
ตรงโจทย์บ้าง แหวกบ้าง แปรเปลี่ยนหรือเพี้ยน ไม่เข้าเรื่อง
ค่อยๆตะล่อมให้งานเขียนของฉันกลับเข้าที่เข้าทางด้วยนะคะ

ฉันยังเยาว์นัก ... สำหรับงานเขียนตะพาบหนนี้


ด้วยความเคารพ ::: ทุกคอมเม้นท์

_____________________________ ณ ขณะหนึ่ง คือ ดาวทะเล