พยัญชนะเติม ๑๐ ตัวคือ

ฃ ฅ ซ ฎ ด บ ฝ ฟ อ ฮ

พยัญชนะเหล่านี้ได้เพิ่มเข้ามาจากพยัญชนะวรรค

มีเสียงที่พ้องกัน เช่น ฃ พ้องเสียงกับ ข

และ ฅ พ้องเสียงกับ ค ซึ่งเราเลิกใช้ไปแล้ว

การเขียนสระในศิลาจารึกสุโขทัยหลักที่ ๑

ต่างจากการเขียนสระ ในสมัยปัจจุบันมาก

ทั้งรูปร่าง สระและวิธีการเขียน

คือ สระเขียนอยู่ในบรรทัด

เช่นเดียว กับพยัญชนะ

แต่ในสมัยสุโขทัยยุคต่อมา

ได้กลับไปเขียนแบบให้มี

สระอยู่รอบๆ พยัญชนะ

คือ มีทั้งที่เขียนข้างหน้า ข้างบน

ข้างหลัง และข้างล่าง

รูปวรรณยุกต์ที่ใช้เขียนกำกับ

ในยุคสุโขทัย

มีเพียง ๒ รูป คือ ไม้เอก และไม้โท

แต่ไม้โทใช้เป็นเครื่องหมาย กากบาทแทน

ตัวเลขไทยคงจะประดิษฐ์ขึ้น

ในเวลาเดียวกันกับตัวอักษรอื่นๆ

แม้ในศิลาจารึกสุโขทัยหลักที่ ๑

เราจะไม่พบเลขครบทั้ง ๑๐ ตัว

ขาด ๓ ๖ ๘ และ ๙

แต่เราก็อนุมานได้ในทำนองเดียวกับพยัญชนะ

ว่าต้องมีตัวเลขเหล่านี้อยู่แล้ว

เพราะการประดิษฐ์ตัวเลขนั้น

ต้องเป็นระบบและมีลำดับที่สำคัญ

เราพบตัวเลขที่ขาดไป

ในจารึกสมัยของพระยาลิไท

แสดงว่าตัวเลขทั้งหมด มีอยู่แล้ว

ตัวเลขสมัยสุโขทัยเขียน แตกต่างไปจาก

ตัวเลขสมัยปัจจุบันมาก

ขอบคุณที่มา  fb.  Anna Jill

ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ

คัดลอกมาจาก...ตังเก ศรีราชา